donderdag 16 oktober 2014

Maximilian

En we noemen hem: Maximilian! Zo ongeveer zal de blijde boodschap op het geboortekaartje er uit hebben gezien. De geboorte van je kind ís een heel blijde gebeurtenis, als ie opgroeit verdwijnt dat gevoel op gezette tijden enigszins naar de achtergrond, maar daar wil je nu nog helemaal niks van weten. De hoeveelheid namen die je in namenboeken hebt bekeken, de mogelijke vernoemingen naar familieleden of bekende personen is welhaast eindeloos, en uiteindelijk is de keus gevallen op Maximilian. Dat kan. Dat is een naam. Ik vind het een uitzonderlijke naam. Dat kan en mag ook. Maar moet ik dat ook uiten?

Moet ik op een Facebookbericht van een Facebookvriendin die babyspulletjes (Peanut Designs) maakt en een prachtig geboortekussen toont die ze heeft voltooid met de naam Maximilian er op cabaretesk reageren met 'Maar houdt iemand van z'n kind als ie het zo'n naam geeft?'?
Het was grappig en retorisch bedoeld, want natúúrlijk wordt er van het kind gehouden! Moeders houden per definitie van hun kind. Ik was de lelijkste baby ooit in de familie (ja, daar zijn foto's van) maar dat weerhield mijn ouders er niet van om van mij te houden als was ik een baby uit de reclame.

Dus ook van de kleine Maximilian wordt gehouden, ik reageerde, voor mijn gevoel hilarisch leuk, louter op de, in mijn ogen, bijzondere naam, en dan nog met in mijn hoofd de vraag of die naam echt ten volle zal worden uitgesproken, of dat het zal worden afgekort tot Max, wat ik een geweldig stoere naam vind, ik stel me daar de bink van de klas bij voor. Maar wat voor de moeder misschien weer een gruwel is, anders had ze 'm zo wel genoemd. Hoewel ik niet de brenger van slecht nieuws wil zijn, kan ik met een aan zekerheid grenzende veronderstelling voorspellen dat als de kleine Maximilian over een aantal jaar naar school gaat het, als ie er zelf niet op staat om voluit aangesproken te worden, uiteindelijk toch wel Max zal worden. Of misschien wil ie dat zelf wel.

Dit alles vond plaats in februari van dit jaar. Pas gisteren reageerde de moeder van Maximilian er op: "Wat heeft houden van te maken met de lengte van de naam? Ik begrijp jouw reactie niet zo goed." Mama van Maximilian.
Nou heb ik meteen weer wat moeite met volwassen vrouwen die zich 'mama van' noemen, ik ben ook zo bang dat ze over hem spreekt als 'mijn kindje', maar ik ga dat mijnenveld niet in, ik hou mij er, als bewust kinderloze, verre van. Ik ga door het stof, want ik heb nu het gevoel dat deze vrouw door mijn grappig bedoelde opmerking in een depressie is geschoten en pas nu maanden later de moed heeft gevonden om er, terecht, op te reageren. Terecht, omdat zij vindt dat zij en haar zoontje onrecht wordt aangedaan en dat is nooit mijn bedoeling geweest. Dus lieve moeder van Maximilian en kleine Maximilian: "Mea Culpa, Mea Maximilian Culpa" (dit laatste stukje is dan tóch weer een taalkundig grapje, ik kan het niet laten, ik word er voor behandeld)

Maar ik meen het wel, Sorry, het was écht niet zo bedoeld. Ik zag trouwens dat Maximilian over anderhalve week zijn eerste verjaardag viert! Ja mensen, een geboortekussen van Peanut Designs je kúnt niet zonder, dat kun je er allemaal aan aflezen! En ik heb eens onderzoek gedaan naar de naam Maximilian. Het is een van oorsprong Engelse jongensnaam en betekent 'Beste'. In 2013, het geboorte jaar van deze Maximilian zijn er in Nederland nog 37 andere jongens geboren die ook die naam kregen. De naam wordt het meest gebruikt in Engelstalige en Duitstalige landen. Iemand noemde de de naam zag ik ergens 'een vet hippe naam'. Zo kun je het dus ook zien!

Nu ik zo'n 15 keer de naam Maximilian heb getikt, begint ie al in mijn systeem te komen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten