Tegeltjeswijsheid 427

 

Fuck off Johan

Vanzelfsprekend kijk ik het programma 'Vandaag Inside' niet, ik ben namelijk nog niet hersendood. Een drietal bejaarde mannen murmelen daar wat met elkaar. De met één been in het graf staande Johan Derksen is al eerder homofoob en racistisch gebleken, het prototype van de witte verongelijkte boomer heteroman. Onlangs heeft hij in het programma op anekdotische wijze kond gedaan van een, zoals hij dat noemt, jeugdzonde. Toen hij begin twintig was is hij samen met een vriend en twee 'juffrouwen' naar hun huis gegaan alwaar zij dachten te gaan neuken, echter de dames waren door drank, drugs of whatever bewusteloos, zodat er van neuken niet veel meer kwam. Toen heeft hij een kaars die daar stond in de vagina van de bewusteloze vrouw gestoken en is naar huis gegaan. 

Verkrachting, precies, net wat u zegt. Geen van de andere oudjes riep hem ter verantwoording, sterker nog, de één hersencellige lachzak René van der Gijp gierde het uit en riep: "Ze heeft nog geluk gehad, voor hetzelfde geld staat er een honkbalknuppel dan is ze verder van huis". Ook niemand uit het publiek stapte op. De ophef die hier terecht over uitbrak heeft opa Derksen doen besluiten de dag erna (het blijkt dus een dagelijks programma) ineens te zeggen dat hij die kaars met standaard en al tussen haar benen heeft gezet en niet in haar heeft geduwd. Dit terwijl ie eerder opmerkte dat 'het nu als verkrachting zou worden gezien', ongevraagd een kaars in een bewusteloze vrouw duwen, nee lul, vijftig jaar geleden ook al. 

Hoe zou ie het gevonden hebben als hij bewusteloos was geweest en er een kaars in z'n reet was gestoken? Hier is het laatste woord nog niet over gezegd en het OM gaat een onderzoek instellen en verschillende sponsoren zetten de samenwerking met het programma stop. De opgewarmde dooie zelf reageert voorspelbaar als altijd als een nukkig kind en zegt maar weer eens te stoppen met het programma wat ie eerder ook al heeft gedaan toen ie ook al onder vuur lag vanwege zijn racisme of homofobie of beide dat kan ook. Maar toen is ie ook gewoon doorgegaan. Talpa kan zelf natuurlijk ook gewoon de stekker er uit trekken en die oudjes met pensioen sturen.

Erger is dat er mensen zijn, mannen én, godbetert, vrouwen, die het wel mee vinden vallen, zo'n penetratie met een kaars van een bewusteloze vrouw. Veelal dezelfde typjes die vinden dat we hier in een dictatuur leven, Vladimir Poetin wel kunnen begrijpen en de pandemie slechts een griepje is. 

Koningsdag 2022

Antivaxwapjes vonden alle maatregelen tijdens de pandemie categorisch belachelijk en een dictatuur gelijk, waren vervolgens volledig van de leg toen ze de horeca niet in konden door de QR-controle en nu alles weer kan was er onder hen #viergeenkoningsdag trending. Tegen zijn om het tegen zijn, een vermoeiend leven.

Zelf ben ik niet zo vierderig met veel mensen bij elkaar, dus toen vrienden Talitha, Remco en Pieter een tijdje terug voorstelden om na koffie met oranje tompoucen en oranje bitter Rotterdam in te trekken, leek me het eerste gedeelte helemaal leuk, maar de drukte opzoeken in de stad is niet echt iets voor mij. Plooibaar als zij zijn hebben we het omgebogen om na de koffie met de oranjeversnaperingen (tRaDiTiE!!) de wijk bij Talitha in te gaan en de lokale vrijmarkt te bezoeken.

Dat was erg leuk om de Kralingsche mensch en hun 2.3 kinderen deze dag te zien vieren op een lommerrijk plein in de wijk. Daarna zijn we het bos ingegaan en zijn neergestreken op het terras van De Tuin Van De Vier Windstreken waar we ons koesterend in de lentezon tegoed hebben gedaan aan wijntjes en hapjes. Roos en Tom haakten later ook nog aan.

Tom en Roos gingen in de namiddag elk weer hun weg en wij vieren besloten om bij De Tuin te blijven dineren. Het was een heerlijke dag met fijne mensen. En nu zijn er plannen, met Tom als aanjager, om met dit sextet een bootje te huren en een middag te gaan varen volgende maand. 

Andere tijden

Niet!? Een vrouw die een fles openschroeft?

 

Natuurlijk willen vrouwen enkel huishoudelijke artikelen als cadeau. En zijn ze zo onvolwassen dat
ze simuleren te huilen als ze hun zin niet krijgen. 

😲Serieus?

Weer een vrouw die in huilen uitbarst i.p.v. in oplossingen te denken.

De ultieme droom van een jong meisje: het maken van eten voor haar man. 

In Memoriam: Henny Vrienten

Op weg naar vriendin Talitha in de metro, voor onze wekelijkse maandagavond, kwam het nieuws tot me: Henny Vrienten is overleden. Het emotioneerde me, ik wist niet zo goed hoe dat kwam. Ik was in de tijd van Doe Maar geen hele grote fan, ik vond de liedjes leuk, nederpop was hot in de jaren 80, het gaf stem aan een generatie en nu na jaren behoort het tot de soundtrack van mijn jeugd en die van mijn generatiegenoten. Zou dat het zijn? Dat het voelt of er een stukje jeugd sterft? 

Ik heb Henny nooit ontmoet, maar als ik hem in latere jaren op tv zag werd ik iedere keer weer geraakt door wie hij was, een muzikant die wist waarover hij sprak en bovendien een warm, geïnteresseerd, aimabel en prettig mens. Was dat de reden van mijn getroffenheid? 

Doe Maar is natuurlijk de rode draad in zijn leven, maar hij heeft zo ongelooflijk veel meer gedaan. Ik kan altijd nog vrolijk worden van het feit dat Henny het carnavalsliedje 'Jodelodelodelodelohitie' van de Twee Pinten heeft geschreven, meteen hun leukste liedje ook. Daarnaast schreef hij filmmuziek voor ruim twintig films en verschillende tv-series, w.o. 'Het Klokhuis' en 'Sesamstraat'. In 2017 maakte hij samen met Boudewijn de Groot en George Kooymans onder de naam Vreemde Kostgangers twee albums en traden ze ook op. Muziek stroomde door zijn aderen, en hij was nog lang niet klaar, dit is wat hij zelf schreef:

"Als mijn adem op is,

het gedaan is met mijn leven.

Reis ik naar de hemel toe,

om een concert te geven.

Want ik was nog lang niet klaar,

mijn bas niet uitgeklonken.

Ik klop aan en meld me daar,

bij dat bandje in de wolken."

Enige tijd terug werd bekend gemaakt dat Henny ziek was en gisteren kwam het nieuws van zijn overlijden, hij laat zijn vrouw, vier zonen en een dochter achter. Henny is 73 jaar geworden. 

Commercieel

Mijn tv kijken is vrij beperkt, gericht op wat ik wil zien. Ik laat de tv net zo makkelijk uit. Voornamelijk kijk ik naar de netten 1, 2 en 3, of hoe heet het nu? NPO geloof ik. De commerciële zenders kijk ik eigenlijk nooit omdat het programma aanbod zelfs voor mij als laag opgeleide te nietszeggend is. Maar er zijn uitzonderingen. Sinds kort zijn de zaterdagavonden op de commerciële zenders RTL 4 en SBS 6 voor mij de moeite waard. Zo ziet u maar niets is zwart/wit. Vanzelfsprekend kijk ik niet op de dag zelf vanwege de vermaledijde reclames tussendoor maar neem ik het op. Het gaat om de programma's 'Oh Wat Een Jaar' en 'Make Up Your Mind' op RTL 4 en 'Onmogelijke Duetten' op SBS 6.

'Oh Wat Een Jaar' is het beproefde format van de nostalgie, daar ben ik altijd voor te porren. De eerste seizoenen werden gepresenteerd door Linda de Mol, maar dat is een tijdje geleden alweer overgenomen door Chantal Janzen. Er staat een jaar centraal en het decor, Chantal, de teamcaptains Carlo Boszhard, Ruben Nicolai en hun gasten zijn in de kleding gestoken uit dat specifieke jaar. Er zijn vragen en nieuwsfeiten en muziek die tevens aan dat jaar refereren. Ik kan daar van genieten en och ja, dat was zo-momenten wisselen bij mij af met dat weet ik nog-momenten. 

'Make Up Your Mind' wordt gepresenteerd door Carlo Boszhard (het is een beetje ons kent ons en een kleine vijver bij de commerciëlen) met teamcaptains Fred van Leer en Nikkie de Jager. Vorig jaar is het één keer uitgezonden en nu zijn het een aantal afleveringen toewerkend naar een seizoenfinale. Een vijftal bekende Nederlandse mannen wordt omgetoverd naar drag queens, zij lopen op de catwalk en doen een lip sync. Een jury van echte drag queens beslist wie er uiteindelijk overblijft en doorgaat naar de finale. Het is een beetje schreeuwerig, maar wat goed, fijn en belangrijk dat zo'n programma wordt gemaakt. Wat als een paal boven water staat is dat goede drag een kunstvorm is, het is meer dan een jurk aan trekken, valse wimpers en een pruik opdoen. Dat tonen de echte drag queens, maar zeer zeker ook de kandidaten. Zij leren in korte tijd op hysterisch hoge hakken lopen, dansen en zich bewegen als een volleerde queen. De één doet het beter dan de ander maar het is een fantastisch signaal dat zogenaamde mannen-mannen als o.m. Victor Reinier, Jim Bakkum en Egbert-Jan Weeber zich vol overgave in het avontuur storten. Niemand is vergeten hoeveel indruk vorig jaar de later vermoorde Peter R. de Vries maakte in het programma. 

In 'Onmogelijke Duetten' gaat het om bekende Nederlandse zangers en zangeressen die in duet gaan met iemand die ze bewonderen. Dat kan iemand zijn die er niet meer is of iemand zo beroemd dat het inderdaad niet voor de hand ligt dat het ooit echt zal gebeuren. Het mooie is dat er een video wordt gemaakt en de BNer in een clip of optreden van hun duetpartner worden gemonteerd. Dat wordt adembenemend goed gedaan. Is het originele beeld qua kleur wat flets of is de belichting niet optimaal, dan worden de nieuwe beelden van nu er precies zo in gemonteerd. Een heel karwei voor de technische mensen met telkens weer een verbluffend resultaat. Karin Bloemen met Barbra Streisand, Ben Cramer met Sammy Davis Jr. of Francis van Broekhuizen met Maria Callas het kan allemaal.

U begrijpt dat ik deze programma's van harte bij u aanbeveel.

Happy vibes week 17

Bij de naam Oliwia Dabrowska zal er waarschijnlijk niet meteen een lichtje gaan branden bij u, toch is de kans zeer aanwezig dat u haar heeft gezien. Zij speelde in de film 'Schindler's List' het meisje in de rode jas. De scenes zijn volledig in het zwart wit enkel de jas van het meisje wat door het getto in Krakau loopt is rood. 

Oliwia was toen nog maar drie jaar oud, nu is ze 32 en ze deelde een bewerkte foto van zichzelf uit de film. De jas is nu geel en blauw, de kleuren van de Oekraïense vlag. Ze schreef erbij: 'Ze was altijd het symbool van hoop, laat haar dat opnieuw zijn.' Daarnaast doet Oliwia samen met haar moeder vrijwilligerswerk aan de Poolse grens. Ze helpt vluchtelingen bij het binnenkomen en riep haar volgers op om voorraden te doneren. 

Rusland bombardeerde Yavoriv, slechts twintig kilometer van de Poolse grens. 'Ik ben bang'. zo deelde Oliwia mee, 'maar dat motiveert me alleen nog maar meer om vluchtelingen te helpen'. Ze bedankte de mensen voor hun steun en vind zichzelf slechts een radertje in de machine naast de vele vrijwilligers die aan de grens helpen. 

Eén van de bekendste zinnen uit 'Schindler's List' is 'Wie één leven redt, redt de hele wereld'. Na al die jaren heeft Oliwia dit duidelijk ter harte genomen. Door zelfs maar een paar mensen te helpen, kan een persoon een groot verschil maken in de wereld. 

Oliwia Dabrowksa.

In Memoriam: Jan Rot

Ik leerde Jan Rot kennen door zijn singletjes in de jaren 80, met liedjes als  'Counting Sheep' en 'Koh-I -Noor' vond ik zijn muziek wat weg hebben van Jona Lewie. Daarnaast las ik zijn columns in 'Nieuwe Revue' Jan was zo'n artiest bij wie het net niet leek te lukken om het grote succes te behalen.

Ik kan me nog een programma herinneren met liedjes van Annie M.G. Schmidt die door hedendaagse artiesten werden vertolkt en de grote dame zelf gaf commentaar. Het door Jan en Rick de Leeuw gezongen 'Op Een Mooie Pinksterdag' werd door Annie meteen afgeserveerd. Ironie wilde dat later in zijn carrière Jan maar liefst twee keer de Annie M.G. Schmidt-prijs voor beste theaterlied won, in 2015 en 2017. 

Alom geprezen werd Jan voor zijn her/vertaalwerk. Hijzelf en talloze artiesten zongen zijn her/vertalingen van buitenlands repertoire, van Rob de Nijs en Anneke Grönloh tot Frédérique Spigt en Di-rect. Tevens is hij geroemd om zijn Nederlandse vertaling van de Matthäus Passion. Ook voor musicals als 'Jersey Boys', 'Hair' en 'Tommy' tekende Jan voor de her/vertaling. 

Zelf heb ik Jan één keer mogen zien op de Parade waar hij samen met Edda Barends een prachtige ontroerend gedeelte speelde uit 'U Bent Mijn Moeder'. Dat was in 2017, het jaar dat mijn moeder is overleden dus het kwam extra binnen. 

Op 31 juli 2021 maakte Jan bekend dat hij ongeneeslijk ziek was. De aandacht en liefde die er vanaf dat moment voor hem was voelde als een warm bad. "Als je zomaar omvalt, dan maak je er niks van mee. Nu is er zo'n storm van warmte." zei hij hierover. Jan bleef zo lang mogelijk optreden, maar kortgeleden maakte hij bekend dat hij nog maar enkele weken te leven had. Gisteren is hij overleden, 64 jaar oud. Hij laat zijn vrouw Daan en hun vier kinderen (de Rotjes) achter. 

Jan Rot in de jaren 80.

Toen en Nu

 Ik heb een soft spot voor dit soort foto's.

Perfect Strangers: Mark Linn-Baker en Bronson Pinchot.

The Nanny: Fran Drescher en Renée Taylor.

BFF's Matt Damon en Ben Affleck

Back To The Future: Christopher Lloyd en Michael J. Fox

Married With Children: Ed O'Neill, Katey Sagal, Christina Applegate en David Faustino.

Tegeltjeswijsheid 426

 

Judy

Omdat ik de film 'Judy' over de laatste periode in het leven van de betreurde Judy Garland in de bioscoop had gemist, was dat de eerste film waarnaar ik op zoek ging toen ik Netflix kreeg. Tevergeefs, want de film stond er niet bij. Maar geduld is een schone zaak, van de week werd ie op tv uitgezonden en heb ik het zodoende gisteren kunnen zien.

Renée Zellweger speelt op ongeëvenaarde wijze de rol van Judy, ze heeft voor deze rol een Oscar, Golden Globe, BAFTA, en Critics' Choice Award mogen ontvangen, wat al aangeeft dat ze wel wat heeft neergezet. Renée zingt alles zelf en heeft een jaar getraind met een vocal coach en ook nog vier maanden met de muzikaal leider om de eigen wijze waarop Judy zingt onder controle te krijgen. Daarnaast zet ze perfect de schokkige mimiek van de verbaal alles parerende Judy neer, als kijker zie je dat dat laatste een door Judy aangeleerde manier is om overal mee om te kunnen gaan.

In de film worden kleine flashbacks getoond naar de jaren van Judy als kindster, gespeeld door Darci Shaw. Daar zien we dat de kiem wordt gelegd voor haar latere drugs en alcohol verslaving. Zoals bekend werden jonge acteurs in die jaren beurtelings met pep- en slaapmiddelen op de been gehouden om de lange dagen in de studio vol te kunnen houden. Ook wordt heel subtiel, maar onmiskenbaar, aangegeven dat het hoofd van MGM Louis B. Mayer haar seksueel heeft lastig gevallen. De oudere Judy is een product van haar vroegere ervaringen. Een verslaafde vrouw die op commando kan presteren maar ook onberekenend is. 

De film gaat over het feit dat niemand in Amerika nog met haar wil werken o.m. vanwege haar onbetrouwbaarheid of ze wel komt opdagen. Maar in Londen ligt dat anders, daarom heeft ze in 1968 een engagement om er vijf weken op te treden. Hoewel ze vaak veel te laat is, dronken en onder invloed van whatever, maakt ze die vijf weken vol, dit in tegenstelling tot wat in de film is te zien. Het is wel accuraat dat ze op een avond door het publiek wordt uitgejoeld en bekogeld met broodjes. Verder is de film op waarheid gebaseerd. Het gevecht om het voogdijschap van haar twee jongste kinderen, Lorna en Joey, haar onverwachte huwelijk in 1969 met Mickey Deans, drie maanden voor haar dood aan een overdosis slaapmiddelen op 22 juni 1969 op 47 jarige leeftijd. 

Als u de kans krijgt gaan zien, hoor!

Judy Garland en Renée Zellweger

Pasen 2022

Het Paasweekend begon voor mij al op vrijdagavond toen ik de dag eerder uitgezonden 'Passion' heb bekeken die ik had opgenomen. Soy Kroon, die ik al eens in het theater heb gezien, speelde, zoals ik al verwacht had, een goede Jezus. Deze keer was niet enkel gekozen voor oorspronkelijk Nederlandstalige liedjes, maar ook voor hertalingen van Engelstalige nummers. Voor mij was het leuk dat de locatie Doetinchem was, waar mijn ouders 16 jaar hebben gewoond. Ik herkende het één en ander.

Zaterdag vierde vriendin Talitha haar verjaardag met een select groepje en dat was reuze gezellig. Eerst koffie met taart en omdat het weer geweldig was hebben we op het dakterras gezeten met wijn en hapjes. 's Avonds is er Thais eten besteld en hebben we de gezelligheid gewoon voortgezet. Zondag heb ik me in en om het huis vermaakt, ook al is het Pasen er moet natuurlijk ook worden schoongemaakt en wasjes gedraaid.

Tweede Paasdag ben ik naar vrienden Rick en Chris gegaan waar ik ben getrakteerd op een heerlijke paaslunch waarna we, wederom vanwege het prachtige lenteweer, naar buiten zijn gegaan om te wandelen door een stuk Rotterdam wat ik nog niet kende. We eindigden in het pittoreske Delfshaven waar we doorheen zijn gelopen om uiteindelijk aan het water op een terrasje een wijntje te drinken. We zaten er zo geriefelijk dat we besloten om er meteen ook maar te dineren. Wel binnen vanwege het feit dat het frisjes begon te worden en naast ons een echtpaar met twee gewenste kinderen kwam zitten waar nogal veel geluid uit kwam. 

Kortom fijne dagen doorgebracht met lieve mensen. Ik ben een bevoorrecht mens. 

Soy Kroon.

Thais eten. 

Delfshaven. 

Spread the word

Dit is blogje 4029, dus u zult het mij vergeven dat ik niet meer precies weet wat ik allemaal heb geschreven. Wel in grote lijnen, soms heb ik het idee dat ik het al eens ergens over heb gehad en als ik het dan opzoek, middels de handige zoekfunctie links boven in de desktop versie, ook door u te gebruiken, krijg ik antwoord op het vage vermoeden. Vaak blijkt het inderdaad zo te zijn, maar zo nu en dan niet, en dan komt er alsnog een blogje. 

Omdat ik niet enkel over mijn eigen belevenissen schrijf, dat zou wel heel saai zijn, maar ook over de wereld om me heen worden wereld wijde web bezoekers, als zij een zoekterm hebben in getoetst, wel eens geleid naar één van mijn blogjes of columns. Vaak als een persoon of een onderwerp in het nieuws is, kan ik zien dat er door mensen op wordt gegoogeld en ze dan uitkomen bij Aidan's World. 

Zo af en toe vind ik een blogje van mezelf terug op een ander stukje internetfora, middels een verwijzing of soms zelfs helemaal. Ik vind dat prima, gewoon ook leuk, en het voelt als een stukje erkenning dat ik blijkbaar wel iets wezenlijks heb geschreven. Niet altijd staat het erbij waar het vandaan komt, vind ik ook oké, maar dan krijg je het bizarre feit dat ik het lees en dan aan de schrijfstijl zie dat het wel eens van mij zou kunnen zijn.

Gisteren was dat ook weer zo. Ik las het en dacht: heb ik daar ook niet eens over geschreven, ook meende ik de 'hand van de meester' (cabaret) er in te herkennen. En jawel hoor, na in het zoekvakje het onderwerp te hebben in getikt op Aidan's World bleek het ook zo te zijn.

Lang nadat ik op mijn laatste grote reis ben gegaan zullen mijn blogjes een bron van informatie zijn over de laatste 35 jaar van de vorige eeuw en het begin van dit millennium, grappige gedachte.

Happy vibes week 16

De Amerikaanse Jerry Windle wilde graag vader worden, maar als gayseksueel mensch in de Verenigde Staten werd hem verteld dat dat er niet in zou zitten. Hij las over weeskinderen in Cambodja, en nam contact op met de Cambodjaanse autoriteiten en in 2000 reisde hij af naar Phnom Penh waar zijn toekomstige zoon Jordan sinds de dood van zijn ouders in een weeshuis woonde.

Jordan leed aan verschillende ziektes en toen Jerry hem naar de Verenigde Staten bracht zorgde hij ervoor dat Jordan de benodigde medische zorg kreeg en adopteerde hem als zijn zoon. Ze hadden samen wat uitdagingen aan te gaan, Jordan was zwak vanwege zijn gezondheid. Hij woog slechts 8 kilo toen hij 2 jaar was, daarnaast communiceerden ze door middel van gebarentaal voordat Jordan Engels ging leren. Maar samen overwonnen ze alle obstakels. 

Toen Jordan zeven was werd hij gescout toen hij op duikerkamp was door Tim O'Brien en behaalde zijn eerste successen. In 2020 heeft hij de Verenigde Staten vertegenwoordigd bij de Olympische Spelen.

In 2011 hebben Jordan en Jerry een kinderboek geschreven over hun reis. De titel van het boek is 'An Orphan No More: The True Story Of A Boy'. Het gaat over een haan die door andere dieren wordt verteld dat hij zonder kip nooit vader zou kunnen worden. Op een dag ziet hij een ei die niemand wil. Er komt een eendje uit, maar ondanks dat ze er anders uitzien laten de haan en het eendje zien dat waar liefde is er familie is. 

Herinnert U zich deze nog? #193

JOHNNY HORTON

"THE BATTLE OF NEW ORLEANS"

1959

Geen hitnotering

Mocht de video niet te zien zijn, klik hier.

Ik koester geen illusie, u herinnert zich dit nummer in het geheel niet, of toch wel? Maar daarover straks meer. 

Johnny Horton doet bij u waarschijnlijk ook geen belletje rinkelen. De man won ooit een talentenjacht waaraan ook de later immens populaire Jim Reeves deelnam. Vanaf 1956 begonnen zijn singles hits te worden, met "North To Alaska", welke als titelsong werd gebruikt voor de gelijknamige film met John Wayne , als grootste. Johnny kwam in 1960 op 35 jarige leeftijd om het leven bij een auto ongeluk.

Als u "The Battle Of New Orleans" beluistert en onderwijl het filmpje bekijkt waarbij groots is uitgepakt bij de Ed Sullivan Show, zal het toch ergens bekend klinken. Zo'n twintig jaar later werd het weer een hit onder een andere titel en wat gewijzigde tekst en tien jaar daarna nog es, maar de latere uitvoerende heeft gewoon schaamteloos zijn naam onder die nieuwe titel gezet. 

Het Zalmhuis

Gisteren was de verjaardag van Talitha en daartoe nam zij ons, Roos en mij, mee uit eten naar het Zalmhuis. Het was een vrij enerverende dag op het werk, maar één ding hield me op de been, straks met wijn proosten op nog vele jaren enzovoorts. Het Zalmhuis is een belevenis, op het interieur raak je niet uitgekeken en daarnaast wordt het eten op verrassende wijze geserveerd en is buitengewoon smakelijk. Het was er nu nog te fris voor, maar er is een groot terras met uitzicht op de Maas, waar wij zeker nog eens voor terug gaan, want dit bezoek smaakte naar meer. Het was een meer dan geweldige avond. Het Zalmhuis kent een hele geschiedenis, die ik hieronder als doodzonde van elke serieuze blogschrijver heb gecopy-paste: 

De geschiedenis van het Zalmhuis begint al in 1863, wanneer Adriaan Dekkers aan de Hooge Zeedijk een logement met uitspanning koopt. Tegenover het Estaminet, zoals het café heet, bevinden zich een koepel en een erf. Op dat buitendijkse terrein begint Dekkers in 1875 met het bouwen en van een overdekte markt voor de afslag en verkoop van zalm, elft, winde, houting, fint en steur. Deze markt zal uitgroeien tot de grootste zalmafslag van Nederland.

Rond 1880 neemt Jan van den Akker de uitspanning over. Hij weet van het café een bloeiend bedrijf te maken. In 1896 laat Van den Akker bovenop de zalmmarkt een paviljoen bouwen. Al gauw wordt het paviljoen te klein en in 1905, tijdens de bloeiperiode van de art nouveau, krijgt Van den Akker vergunning voor de bouw  van een nieuw  paviljoen, dat op stalen kolommen boven het water wordt gebouwd. De eerste glorietijd van het Zalmhuis is begonnen. Als in 1906 het Zalmhuis zijn deuren opent, gaat het met de zalm in de rivieren bergafwaarts. De watersnoodramp van 1953 is het begin van het einde voor het Zalmhuis. Dat einde wordt nog versneld door de oprukkende industrialisatie en de bouw van de Van Brienenoordbrug. Het veer wordt overbodig. Kort na 1955 maakt de slopershamer een einde aan de rijke historie van het Zalmhuis. Een voorlopig einde. In 1999 gaat de eerste nieuwe paal de grond in en in 2002 is het Zalmhuis terug van weggeweest. In 2020 wordt het Zalmhuis volledig gerenoveerd met een verrassend interieur.

Vleesch

Volgende maand word ik, als God het wil, weer een jaartje ouder. Ik sta er niet heel erg bij stil en doe er al jaren niet meer aan. Dat heeft niet zozeer met leeftijd te maken, ik ken twee mannen van over de zestig waarvan de één secuur bijhoudt wie hem op welke wijze heeft gefeliciteerd of van wie hij wat heeft mogen ontvangen en de ander die iedere felicitatie als een klap in het gezicht ervaart omdat het ouder worden hem zwaar valt. Mij maakt het de pis niet lauw, als mensen geen idee hebben, prima, en als anderen mij op wat voor manier dan ook feliciteren ontvang ik dat met alle soorten van genoegen. Het is wat het is, een mens verjaart nu eenmaal eens per jaar.

Als kind is dat natuurlijk anders. Bij ons thuis werden verjaardagen volgens een bepaald stramien gevierd. Allereerst 's morgens aan de ontbijttafel cadeautjes op en rond je bord en er was natuurlijk taart of mijn vader had tulband en kleine cakejes gebakken, die wij later leerden kennen als cupcakes. 's Avonds mocht ik kiezen wat ik wilde eten, dat is jarenlang hetzelfde geweest, spinazie met biefstuk en vlaflip toe. Ach, hoe eenvoudig was het leven toen. Ik moest er van de week weer eens aan denken, met een weemoedige glimlach. Vooral omdat vroeger vlees het belangrijkste van de hele maaltijd was voor mij, en ik nu niet zo heel erg dol meer ben op vlees. Ik ben geen vegetariër, maar ik eet veel minder vlees dan vroeger. Dat kan ook bijna niet anders, want vroeger at ik elke dag vlees. Daar moet ik nu niet meer aan denken. 

Als ik in de supermarkt voor die enorme koelkasten met vlees sta, dan vind ik dat niet per se erg aanlokkelijk en heb soms zelfs een gevoel van walging. Aan de andere kant kan ik wel weer heel erg zin hebben om bij Loetje eens in de zoveel tijd een biefstukje te gaan eten. De nadruk ligt op 'je', want vlees van Flintstone proporties wat vooral door de 'echte barbecueënde man' als het summum wordt ervaren is niet aan mij besteed. Maar doorgaans kies ik voor vleesvervangers waar nu echt zoveel keus in is, dat vlees eigenlijk niet meer hoeft. Van de week had vriendin Talitha een heerlijk gerecht gemaakt met vegetarische worstjes, en die smaakten voortreffelijk. Zo maak ik steevast pastasaus met vegetarisch gehakt, omdat het in dat geval om het mondgevoel (jeukwoord) gaat, je mist het 'echte' gehakt absoluut niet. 

Dat minder vlees eten is heel organisch gegaan, een mens wordt wat bewuster van de wereld om hem heen, nou ja sommige mensen niet, die zijn enkel bewust van zichzelf. Daarnaast is er zoveel keus aan alternatieven. En wat mijn vader altijd zei: 'Je smaak verandert met de jaren', dat is natuurlijk ook zo. Vroeger dronk ik koffie met suiker en melk en at ik pindakaas op brood met suiker, daar gruwel ik nu van. Ik denk zomaar dat er in de toekomst, u en ik maken dat niet meer mee, heel vreemd op onze tijd wordt teruggekeken, überhaupt, maar zeer zeker ook dat men met oprechte verbazing en een licht vomeren in de mond kennis neemt van het feit dat wij vlees aten. 

Toen en nu: Leonardo DiCaprio

Allereerst een shout out naar vriend Steven die onderstaande grappige foto heeft geplaatst omdat zijn jongste dochter hem Leonardo DiCaprio best als schoonzoon zou willen voorstellen. Bedankt, want ik realiseerde me dat het is best al weer een tijd geleden is dat ik een 'toen en nu' heb geplaatst.

Ik ben al zo oud dat ik de opkomst van Leonardo nog heb meegemaakt, dat was in het laatste seizoen van de tv-serie 'Growing Pains', waar hij als 17 jarige de rol van Luke Brower in speelde. Ik heb hem nooit zo gevolgd en zag hem pas weer in de kaskraker 'Titanic'. Ronduit fenomenaal vond ik hem in de fantastische film 'What's Eating Gilbert Grape', waarin hij zo ongelooflijk goed de verstandelijk beperkte Arnie speelt. Ik heb die film gezien toen deze eens op tv kwam. Hij was toen pas 19 en in die film zie je wat een ongelooflijk goede acteur hij is. 

Daarnaast heb ik nog slechts twee andere films gezien waarin hij speelt, 'Once Upon A Time In Hollywood' en 'Don't Look Up'. Ik heb er nog 27 te gaan wil ik ze allemaal zien. Dat is geen levensvervulling, maar mocht de gelegenheid zich voordoen durf ik bij voorbaat te stellen dat het geen teleurstelling zal zijn. Gebaseerd op deze vier films vind ik hem een acteur die veel uiteenlopende rollen kan spelen, breed scala, zeg maar.

Hij is nu 47 jaar, heeft geen vaste relatie en geen kinderen. Naast acteren en produceren is hij ook ook erg actief voor het milieu. 

Tegeltjeswijsheid 425

 

Emily in Paris

De sitcom 'Emily In Paris' van Netflix is qua verhaallijnen vrij onrealistisch, maar hé, het is een sitcom en het is op locatie in Parijs geschoten wat de beelden al adembenemend maakt. Daarnaast is er voor gekozen om voor de Franse personages daadwerkelijk Franse acteurs in te zetten die ook, zeker als ze onderling zijn, Frans praten. Een verademing. Ook een Brits personage is echt Engels, alleen de Nederlandse Erik de Groot wordt gepeeld door een Deense acteur, die de naam van zijn personage wel heel goed Nederlands uitspreekt als hij zich voorstelt. 

Het verhaal gaat over Emily Cooper (Lily Collins), ja de dochter van Phil, die voor haar werk, een marketingbedrijf, vanuit Chicago naar Parijs wordt gestuurd om de Amerikaanse zienswijze over te brengen, terwijl ze geen woord Frans spreekt. Dit gegeven biedt veel kansen om de verschillen tussen de oude en de nieuw wereld eens flink uit te vergroten. Kort door de bocht gezegd: de Fransen houden er een joie de vivre- kijk op het leven op na, terwijl Emily, en zeker haar baas die later ook naar Parijs komt, veel zakelijker zijn ingesteld. Op haar eerste werkdag staat Emily voor een gesloten deur omdat iedereen pas om half elf begint. Ook hoort ze van haar Franse baas Sylvie Grateau, een geweldige rol van Philippine Leroy-Beaulieu, dat werk gerelateerde appjes in het weekend bij de wet verboden zijn in Frankrijk. 

Emily woont in een typisch Frans appartementengebouw en ontmoet meteen al haar onderbuurman, de meer dan aantrekkelijke Gabriel (Lucas Bravo), doordat het tellen van etages heel anders is dan in Amerika. Hij is een chef, waar ze bij toeval achter komt als ze uit de vijf miljoen restaurants in Parijs de eerste avond precies in zijn restaurant gaat eten. Ook sluit ze vriendschap met de bloedmooie Mindy Chen (Ashley Park) die zangeres is, maar door omstandigheden nu als nanny in Parijs werkt.

De niet zo heel geloofwaardige verhaallijnen daargelaten is het een geweldig leuke serie, het is een feest om naar die prachtige mensen te kijken met de meest uitzinnige kleding. Het over de top uitvergroten van de verschillen tussen de Franse en Amerikaanse mentaliteit en natuurlijk de mooie beelden van de stad. Er zijn nu twee seizoenen, en de cliffhanger aan het eind van seizoen twee gaf het al aan, er komt meer. Netflix heeft al toegezegd voor seizoen drie en vier.

Emily (Lily Collins)

Gabriel (Lucas Bravo)

Mindy (Ashley Park).

Sylvie (Philippine Leroy-Beaulieu).

Happy vibes week 15

Een bezoeker aan een Texas Roadhouse restaurant in Tennessee zag op hun tafel onderstaande tekst liggen met een uitwisbare stift ernaast. Ze vond het geweldig en was vol of over het meisje wat hun bestelling opnam en serveerde. Tegelijkertijd, zo vertelt ze, kon ze haar kinderen uitleg geven over hoe dove mensen communiceren.

Ik vraag me af of er in Nederland ook zoiets bestaat en zo niet waarom niet? Ik vind het een geweldig leuk en goed initiatief.

Nieuw elan

U weet het nog? De regering van VVD, CDA, D66 en CU is in januari 2021 gevallen over de toeslagenaffaire, nadat in de jaren ervoor al talloze bewindslieden hun functie hebben neer moeten leggen vanwege allerhande zaken en een premier met weinig actieve herinneringen. Zo had hij geen herinneringen tijdens de bonnetjesaffaire bijgesproken te zijn door Ivo Opstelten, wist hij niet meer met wie hij wel of niet het aftreden van Halbe Zijlstra had besproken, had hij geen herinneringen aan de stukken van de dividendbelasting, was vermoedelijk mondeling geïnformeerd over de burgerdoden in Hawija, maar geen herinnering daaraan en zei hij niet over Pieter Omtzigt gesproken te hebben in het gesprek met de verkenners, maar uit het verslag van dat gesprek bleek dat het wel over hem was gegaan, "Ik heb mij dat achteraf verkeerd herinnerd."

Tot grote hilariteit, althans van mij, vormden dezelfde partijen met dezelfde premier gewoon weer een kabinet na de langste formatie ooit (299 dagen). Je neemt ontslag wegens niet goed functioneren en komt gewoon weer in dezelfde baan bij dezelfde werkgever terug. Maar zij beloofden met een nieuw elan de nieuwe regeringsperiode in te gaan. Tot dat nieuwe elan behoorde het juist informeren van de Kamer en geen zaken achterhouden of liegen, zoals tot dan toe gebruikelijk was. En dan hebben we nu Hugo de Jonge.

Hugo de Jonge was betrokken bij de mondkapjesdeal die Sywert van Lienden miljonair heeft gemaakt, maar had daar de Kamer niet over geïnformeerd, sterker nog hij heeft erover gelogen door 'nee' te antwoorden op vragen daarover. Appjes uit die tijd zeggen namelijk wat anders. En dus werd Hugo ter verantwoording geroepen in de Tweede Kamer. "Ik was niet betrokken bij de deal, maar heb wel betrokkenheid gehad." Bent u daar nog? 

Achteraf erkende hij wel dat hij eerder opening van zaken had moeten geven, in het voorjaar van 2020 toen hij contact had met Sywert, maar ja, dat was nog ten tijde van het oude elan, het kabinet moest toen nog vallen en uit de as herrijzen. Kortom veel gedraai, zich niet gerealiseerd hebben dat, enz. Zoveel voor de nieuwe bestuurscultuur waarbij transparantie en openheid naar de Kamer werd beloofd. Ik zie die vier jaar zomaar niet volgemaakt worden.

Nutteloze weetjes

Bomen zijn ondergronds verbonden met schimmelnetwerken die ze gebruiken

voor communicatie en het delen van water en voedingsstoffen. Ze kunnen

zelfs signalen doorgeven over ziektes, droogte en aanvallen van insecten

zodat andere bomen zich kunnen aanpassen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Peyo een 15 jaar oud paard bezoekt terminale patiënten in een ziekenhuis in

Calais. Vaak blijft hij bij hen tot het eind. Hij laat aan zijn trainer merken 

welke kamer hij wil bezoeken door er te stoppen en zijn been op te tillen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een supermarkt in Thailand bedacht een manier om plastic 

verpakkingsmateriaal te verminderen. Ze verpakken verse producten in 

bananenbladeren. Dit verminderde het eenmalig gebruik van plastic enorm. De

dikke, grote soepele bananenbladeren zijn perfect als verpakkingsmateriaal.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het personage Kolonel-Luitenant Mick Canales in de film 'Battleship' wordt

gespeeld door Gregory D. Gadson, een daadwerkelijke veteraan die meer dan

twintig jaar in de U.S. Army heeft gediend en zijn beide benen verloor door 

een bermbom in Baghdad.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

In 2008 werd de gitaar van Dave Carroll door nalatigheid van United Airlines 

beschadigd. Zij weigerden hem echter schadevergoeding te betalen. Dave 

maakte een liedje over de gebeurtenis met de titel 'United Breaks Guitars', en

plaatse dat online. Het werd een pr-nachtmerrie voor het bedrijf, de 

aandelenkoers daalde met tien procent wat de aandeelhouders $180 miljoen

kostte.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De 15 jarige Temar Boggs volgde een kwartier lang op zijn fiets een auto om

een 5 jarig meisje, Jocelyn Tojas, te redden die was gekidnapt.  De kidnapper

was zo geschrokken dat hij het kind uit de auto liet.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Studies hebben aangetoond dat stadsvogels als mussen en vinken op straat

weggegooide sigarettenpeuken gebruiken in hun nest, omdat de nicotine 

helpt om parasieten weg te houden.

Bananenbladeren.

Peyo.

Jocelyn en Temar. 

Toen was geluk... #109

'Fris met schuim erop, dat smaakt Snor!', als u meteen weet waarover het gaat, bent u van een zekere leeftijd. Voor de anderen zal ik het uit leggen. In 1979 kwam er een nieuwe frisdrank op de markt: Snor. Als je het in een glas schonk, kwam er een schuimkraag op, en als je daar dan van dronk bleef het schuim op je bovenlip zitten, en voilà: een snor.

Er was een tv-reclame, die hieronder te zien is. Ik kan me herinneren dat mijn moeder het, op aandringen van mij, ook heeft gekocht, maar wat was het vies! Een soort gazeuse en dat schuim bleef ook helemaal niet op je lip hangen. 

De frisdrank was dan ook helemaal geen succes, moeders zagen niets in dat geklieder, en om als fabrikant te adverteren in het meisjesblad 'Tina' is ook niet echt een gelukkige keuze geweest. De productie van de frisdrank wordt al binnen een jaar gestaakt. 

West Side Story

De Musical 'West Side Story', geschreven door Stephen Sondheim en Arthur Laurents met muziek van Leonard Bernstein ging op Broadway in première in 1957, in 1961 kwam er een film van en in 2021 maakte Steven Spielberg een nieuwe versie. Die hebben Talitha en ik op onze wekelijkse maandagavond samen bekeken.

Het verhaal is bekend en is losjes gebaseerd op het aloude Romeo en Julia verhaal. We zien ongeveer twee dagen in het leven van twee revaliserende jeugdbendes met elk een andere etnische achtergrond, de Jets en de Sharks. Tony (Ansel Elgort) behoort tot de Jets, Maria (Rachel Zegler) is de zus van de leider van de Sharks, en zij worden verliefd. Dat het allemaal wat veel is wat er in twee dagen gebeurt, klopt, het is niet heel geloofwaardig, maar dat is nu eenmaal zo, het was oorspronkelijk een theatermusical.

    

De versie van 2021 is heel erg trouw gebleven aan het origineel van 1961 met wat kleine aanpassingen. Zo zijn er in het wervelende lied 'America' tekstuele aanpassingen aangebracht. Het personage Anybodys wordt in de nieuwe versie gespeeld door een daadwerkelijke transman, Ezra Menas. Steven vond het belangrijk dat alle acteurs, in tegenstelling tot de 1961 versie, zelf zongen en dat alle acteurs die Puerto-Ricanen spelen ook echt van Latijns-Amerikaanse afkomst waren en niet zoals in de eerdere versie donker geschminkte witte acteurs zouden zijn. Ook is het een bewuste keuze geweest om Spaanse dialogen niet te ondertitelen.  

Ik ging er geheel open in, meer dan dat de film er was wist ik niet en was daardoor enorm verrast om de inmiddels 90 jarige levende legende Rita Moreno te zien die de speciaal voor deze film gecreëerde rol van Valentina speelt. In het origineel in 1961 speelde ze Anita, de vriendin van de Sharksleider. In deze versie speelt Ariana DeBose die rol waarvoor ze een Oscar heeft gewonnen, net als Rita destijds voor dezelfde rol. Het is prachtig verfilmd en gelukkig in 1957 gehouden al zijn er heel veel raakvlakken met het heden te vinden, maar het is dan ook een universeel verhaal. Een aanrader en een lange zit. 

"I like to be in America" Ariana DeBose als Anita. 

Tony (Ansel Elgort) en Maria (Rachel Zegler). 

Rita Moreno in 1961 als Anita en in 2021 als Valentina. 

Tegeltjeswijsheid 424

 

Enough already

Ik blijf er maar posts over zien, van de personen in kwestie en verder vanuit alle hoeken, meestens uit Amerika zelf waar het incident plaatsvond. Maar aan de andere kant hebben ze daar ook een nationaal trauma opgelopen vanwege de tiet van Janet Jackson, men is daar nogal snel van de leg. Ik heb het natuurlijk over de bitchslap die Will Smith Chris Rock gaf tijdens de Oscaruitreiking meer dan een week geleden. Zulks kennen we nog uit de hoogtijdagen van 'Dynasty' als Krystle en Alexis weer eens mot hadden. 

Chris maakte een (ongepaste) grap over Will's vrouw Jada, waar hij eerst om moest lachen, maar toen zag dat mama not amused was, een nacht op de bank vreesde en dus tot actie overging, daarbij met een drie octaven lagere stem nog iets met 'fuck' riep, wat in Amerika gelijk staat aan de dood. 

Wij in Nederland hebben onze eigen tokkie-BN'ers als Stennis Grace, die met een knokploeg in de lokale supermarkt heeft huisgehouden en Lul Kleine die z'n vriendin mishandelt, daarnaast een heel regiment aan artiesten en politici, m/v, die grensoverschrijdend gedrag bezig(d)en, dus zo'n oorvijg, daar trekt Gerda uit Appelscha misschien nog net een wenkbrauw over omhoog, maar dat is het dan wel.

In Amerika is dit iets wat nu al ruim een week een hot item is en ik vermoed zomaar dat hier het laatste woord nog niet over gezegd is. Pek en veren voor zowel Chris als Will op een feestje waar de welgestelde gasten met een goodiebag ter waarde van €130.000 naar huis gaan, nee ik heb me niet vergist in de nullen. In een ander land worden mensen vermoord en zijn op de vlucht vanwege een oorlog ontketent door een boze buurman/dictator/oorlogsmisdadiger, dan stelt zo'n klapje ineens niet zoveel meer voor.