Theater, Theater der Vorhang geht auf....

Al jaren ga ik met vriend Harry naar het theater, tot nu toe altijd naar de twee Luxor-theaters in Rotterdam, maar vandaag zag ik in de lokale krant dat het Isala-theater, op steenworpafstand, al was begonnen met kaartverkoop. Dus zojuist een aantal voorstelling geboekt voor het theaterseizoen 2011/2012.

With this ring I thee wed

Dertig jaar na het huwelijk van zijn ouders trouwt Prince William vandaag met zijn Kate Middleton. Wat zou zijn moeder de vermoorde verongelukte Princess Diana een ongelofelijke trotse moeder zijn geweest vandaag, wat zou ze een geweldige schoonmoeder zijn geweest voor Kate, om haar te leren omgaan met de totaal in hun eigen universum levende Windsors.

Helaas heeft het niet zo mogen zijn, ondanks haar afwezigheid zal ze toch een grote stempel op de dag drukken

Zo af en toen laat Diana nog van zich horen zoals op 10 december 2010  waar ze liet zien, vanaf haar wolkje, ook met auto's te kunnen knoeien en ze de verkeerde kant uit kan laten rijden.

Maar laat het bovenal voor het jonge paar een geweldige dag worden en ze, unlike those before them, wél een geweldig huwelijk zullen hebben. Ik denk dat er een heel bijzondere beschermengel over dit huwelijk waakt.

Teun Luijkx : Aanstormend talent

Afgelopen zondag was de laatste aflevering van de geweldige serie "A'dam e.v.a."  waarin Teun Luijkx (Adam) en Eva van de Wijdeven (Eva) de hoofdrollen spelen.
Teun Luijkx is, volgens mij,  een acteur om in de gaten te gaan houden. In de TV-serie "S1ngle" had ie een
bijrol als Vincent, toen kwam "A'dam e.v.a." en nu is hij in de bioscopen te zien in de film "Alle Tijd".
Het is zijn eerste filmrol en hij krijgt lovende kritieken.

Happy birthday

Vandaag is Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Willem Alexander jarig. Ongetwijfeld zal hij dit in 'huiselijke kring' vieren. Het is een drukke week voor hem, vrijdag wordt hij verwacht op het huwelijk van zijn collega en bijna-naamgenoot William en zaterdag mag hij weer meedoen met het zaklopen en koekhappen om vervolgens woensdag in vol ornaat deel te nemen aan de jaarlijkse dodenherdenking.
Van harte gefeliciteerd!

Tegeltjeswijsheid 4

Easter Parade

Zelf heb ik niets met zgn. 'feestdagen'. Ik vind het té nadrukkelijk allemaal, té opgelegd. Het is wel fijn dat de zeven 'feestdagen' die we in Nederland kennen vrije dagen zijn zodat men tijd heeft om die, net zoals de zondag ooit bedoeld was, in introspectief door te kunnen brengen.

Het zou niet in mijn hoofd opkomen om op die dagen te gaan winkelen. Helaas heeft de commercie daar een ander gevoel over, de zondagopenstelling van winkels is al gemeengoed geworden, en erger nog, er zijn daadwerkelijk veel mensen die op zondag gaan winkelen. Laat me uit de eerste hand vertellen dat het een, laat ik het voorzichtig benoemen, "apart" publiek is.

Nu heeft het bedrijf waar ik werk in hun oneindige wijsheid besloten om 2e Paasdag van 12.00 tot 17.00 open te gaan. Ik schets even het beeld: Overdekt winkelcentrum, 25 graden Celsius, slechts een derde van het winkelbestand doet aan de openstelling mee.

Op vrijwillige basis werd er onder het personeel gerekruteerd en omdat ik collega's die aan Paasontbijtjes dan wel Paasbrunches doen of die met de (klein)kinderen eieren willen gaan zoeken een warm hart toedraag, heb ik me aangemeld, maar ook omdat ik altijd nieuwsgierig ben naar de beweegredenen van mensen en dus graag wil weten: Wie in godsnaam zijn die mensen die komen winkelen op 2e Paasdag?

Zijn het alleenstaanden met zo'n leeg bestaan dat ze dat even willen vergeten door te gaan shoppen? Zijn het uitgebluste echtparen die elkaar niets meer te vertellen hebben, eigenlijk allang uit elkaar hadden moeten gaan, daar te laf voor zijn en dus daarom gaan winkelen om maar niet te veel met elkaar geconfronteerd te hoeven worden? Zijn het ouders met kinderen die ze niet aan kunnen en ze dan maar in een winkel loslaten? Zijn het mensen die zich thuis vervelen en besluiten dat in een winkel gaan doen? Wat kun je trouwens unbedingt nodig hebben op 2e Paasdag wat niet een dag kan wachten?

Ik ben heel benieuwd welke Easter Parade vandaag aan mij voorbij trekt.

Toen en Nu: Ted Neeley

Ted Neeley kreeg in 1973 wereldfaam door zijn vertolking van Jezus in de rockopera Jesus Christ Superstar
Deze rol zou zijn hele verdere leven en carrière bepalen. Na de film heeft hij talloze malen zijn glansrol op toneel steeds weer gestalte gegeven vaak samen met zijn goede vriend Carl Anderson die in de film en in de latere toneel producties de rol van Judas Iscariot voor zijn rekening nam.
Op de begrafenis in 2004 van de veel te vroeg overleden Carl heeft Ted diens favoriete nummer uit de film ("Gethsemane") gezongen.
Vorig jaar heeft Ted een tour gedaan en wederom de rol van Jezus gespeeld, wat heel bijzonder mag heten, Ted is al 67 terwijl Jezus slechts 33 jaar werd.

Tropisch Capelle

Dat het dit jaar een heel zonnige en warme Pasen is staat buiten kijf, maar dat er tropische vogels om me heen vliegen als ik op m'n lanai zit geeft toch wel een heel erg vakantie gevoel!

Uyt den ouden doosch

De kinderen van Etten (mijn moeder met haar zus Jopie en twee broers Jan en Bertus) zijn in 1948 door een fotograaf op de foto gezet.
35 jaar later, om precies te zijn 27 september 1983, is dat moment nog eens over gedaan door een iets minder professionele fotograaf (moi).
Helaas zijn mijn beide ooms niet meer in leven.

Ome Jan

Ome Bertus, Mama, Tante Jopie

22 April 1978

Schets je een beeld, Den Haag 1978, een jochie voor het eerste jaar naar de MAVO waar hij het niet erg naar zijn zin heeft, de overgang van de bekende basisschool naar de wereld van het voortgezet onderwijs was te groot voor hem. Gelukkig heeft hij z'n muziek, sinds een paar jaar koopt hij van z'n zakgeld singletjes en heeft afgelopen kerst van z'n ouders een radio-cassetterecorder gekregen waarmee de mogelijkheden om muziek in z'n bezit te krijgen welhaast eindeloos lijken.
Twee jaar geleden heeft hij kennis gemaakt met het Eurovisie Songfestival. Het waren de jaren vóór het internet. Pas twee weken van te voren mochten de deelnemende liedjes op de radio gedraaid worden.
De meeste liedjes hoorde je pas op de avond zelf. Voor Luxemburg deed dat jaar een duo mee dat in 1977 al furore had gemaakt met twee grote Europese hits.
Het jochie had die singletjes en posters van het duo sierden de muren van z'n kamertje. Vanaf het moment dat duidelijk werd dat het door hem zo aanbeden duo zou meedoen was er geen twijfel mogelijk; Zij zouden gaan winnen!
Zeker toen het liedje vanaf de toegestane periode op de radio te horen was maakte euforie zich van hem meester. Hij leefde naar die datum, zaterdag 22 april 1978, toe. Als 17e deelnemer bestegen zij het Eurovisie podium, destijds nog met live orkest, en het kon voor hem niet anders, DIT was het winnende lied.
Helaas besliste de jury's anders, ondanks een aantal keren de maximale score van 'douze points' eindigde het duo op de zevende plaats.
Dit duo was het in die tijd vermaarde Baccara en dat jochie dat was ik.

Happy Feet

Nu het weer langzaam aan wat beter wordt verschijnen de eerste slippers en sandalen weer in het straatbeeld.

Het is in alle lagen van de bevolking een wijdverbreid misverstand dat je rücksichtslos jezelf in open schoeisel kan vertonen.

Daar dienen wat voorbereidingen aan vooraf te gaan: knippen, vijlen, verzorgen, smeren, kortom: pedicuren.

Een MAJOR turn off zijn overigens sokken (ja ook sneakersokjes) of pantykousjes in open schoenen, dat dient net als Crocs en Birkenstocks alleen als wandelend voorbehoedmiddel.

Laten we dus met elkaar afspreken dat we de 'open schoenenetiquette' zullen handhaven en naleven, dan wordt het voor iedereen een leuk zomerseizoen zonder onverwachte beelden die zich op je netvlies vasthechten.

Halfjaarlijkse controle

Vanochtend vroeg uit de veren want om 10.00 werd ik verwacht bij de tandarts voor controle.
Kort metroritje en dan een wandeling door een mooie wijk van Rotterdam wat met dit prachtige weer helemaal niet erg is.
Het bekende tandartsassistenteliedje zou best eens gemaakt kunnen zijn voor de assistente van mijn tandarts, buiten was het lente maar in haar ogen ook, zo'n leuke vrouw.
Ik ben niet zo'n fan van de nieuwe tandartsstoelen waarbij je hoofd lager ligt dan de rest, het zal ongetwijfeld een arbo-technische reden hebben voor de tandarts, maar ik vind het niet echt comfortabel.
Fotootjes gemaakt en bij de controle niets gevonden, waarbij ik een lichte teleurstelling bij de tandarts bespeurde, maar dat kan ik me ook verbeeld hebben.
Lekkere lange vrije dag,'s-middags even bij m'n moeder in haar tuintje gezeten en de verhalen van m'n zus gehoord over haar vakantie.
'S-avonds voor de eerste keer dit jaar op m'n balkon gegeten.
Ik ben klaar voor de zomer!

Grand Prix Eurovision De La Chanson Européenne 2011

Op internet heb ik al het één en ander voorbij zien komen, maar voor mij gaat het pas écht leven als ik de (sinds 2000) jaarlijkse CD in m'n bezit heb. Dit jaar heb ik de CD ontvangen van vriend Dray die in z'n enthousiasme per ongeluk 2 exemplaren had besteld. Nog hartstikke bedankt daarvoor!

Bijzonder aan dit jaar is dat Italië en Oostenrijk na een afwezigheid van respectievelijk 13 (!) en 3 jaar weer van de partij zijn. Ook heel verrassend is dat de winnares van vorig jaar, de Duitse Lena, dit jaar weer voor haar land uitkomt, dat is slechts in het begin van het festival twee keer eerder voorgekomen. Het eerste songfestival in 1956 werd gewonnen door Lys Assia uit Zwitserland, in 1957 deed ze weer mee. Dat jaar won de Nederlandse Corry Brokken en ook zij deed het jaar erna weer mee. Daarna is dit, tot dit jaar dus, niet meer gebeurd.

Ex-winnaars hebben wel na hun overwinning nog eens meegedaan, (o.a. Izhar Cohen, Carola en Charlotte Nilsson) veelal om hun ingedutte carrière weer een boost te geven. Ook dit jaar gebeurt dat weer, voor Israël doet Dana International de winnares uit 1998 weer mee.
Alleen Johnny Logan is het gelukt om 2 keer het Eurovisie Songfestival te winnen voor Ierland (1980 en 1987)

Na het beluisteren van alle 43 inzendingen valt me op dat vrijwel alle landen, uitzonderingen daar gelaten, los van elkaar hebben besloten dat de hun toegestane drie minuten vooral erg hard, en schreeuwerig moesten.
Er zijn een aantal heel slechte inzendingen (Albanië, Wit-Rusland), maar het overgrote deel zijn aardig in het gehoor liggende liedjes zonder echte uitschieters naar boven of naar beneden. België, Ierland en Moldavië hebben inzendingen met een knipoog, Portugal het jaarlijks etnische dorpspleinfeestje, bij Griekenland en Cyprus klinken altijd de traditionele klanken door en Frankrijk probeert het dit jaar met een heuse opera in drie minuten.

Persoonlijk denk ik dat Zweden dit jaar met de eer zal gaan strijken, mits goed gezongen en gebracht.
Het is druk en schreeuwerig en er is veel gejat geleend van bestaande nummers, maar het is erg aanstekelijk
en het blijft na één keer gehoord te hebben in je hoofd zitten.

Bienvenido a casa

Vandaag is mijn zus teruggekomen van haar vakantie in Argentinië.
Gelukkig is het weer hier nu net zoals zij het 6 weken lang heeft mogen ervaren. Dan is de overgang niet zo groot. Ook is ze in die tijd een jaar ouder geworden, niet omdat ze het zo zwaar heeft gehad, maar omdat ze jarig is geweest!

Mon arbre à Paris

Drie keer ben ik in Parijs geweest, en alle drie de keren heb ik het Île de la Cité bezocht en met name Square du Vert-Galant, het miniparkje op de punt van het eiland.

Op het uiterste puntje staat een boom, waar we terloops een foto gemaakt hebben tijdens m'n eerste bezoek in 1975.

Ik herinnerde me dat nog toen ik in 1990 met mijn liefde van die tijd voor de tweede keer Parijs bezocht en we op onze wandeling wederom in het parkje belanden. Ik vond het een foto waard.

In 1998 zocht ik mon amant du moment op in Parijs en zijn we doelbewust naar Square du Vert-Galant gegaan om de door mij omgedoopte "mon arbre" op te zoeken voor een derde fotomoment.
Het spreekt voor zich dat mocht ik nog eens in Parijs komen, ik zeker weer naar die voor mij historische plek zal gaan.

1975

1990

1998

Een soort familie - Kees van Beijnum

Mooi boek over een gezin vredesactivisten vertelt vanuit het perspectief van de jongste zoon Teun die anno nu terugkijkt naar zijn jeugd in Wieringen eind jaren 80.

In Memoriam: Trevor Bannister

Gisteren is de Britse acteur Trevor Bannister overleden ten gevolge van een hartaanval.
Hij was vooral bekend om zijn rol van Mr. Lucas in de TV serie "Are You Being Served"
Hij is 76 jaar geworden.

Trevor Bannister zoals we hem allemaal kennen als Mr. Lucas

Tegeltjeswijsheid 3

Kledingrekjes

Blokker bestaat 115 jaar en dat wordt gevierd met een folder vol aanbiedingen. Mijn oog viel op deze aanbieding van een dubbel kledingrek. De kledingrekjes die ik had begonnen aan een soort van metaal/plasticmoeheid te lijden.
Rekjes waren vrij eenvoudig in elkaar te zetten, zodat mijn kledingkast er weer strak bijhangt!

The gentlemen who lunch

Lunchen in Rotterdam, dat zouden we gaan doen, maar laat het aan de RET om juist dan te gaan staken zodat vriend Jeroen en ik elkaar pas ver na lunchtijd ontmoetten. Hij had al een paar schoenen gescoord, dus eerst even een bakkie drinken en wat bijkletsen. Jeroen en ik gaan al heel lang terug, 18 jaar om precies te zijn. We zien elkaar niet vaak, maar als we elkaar zien is het meteen weer als vanouds.

Na de koffie alletwee sporthandschoentjes gekocht (dat is wél stoer), en Jeroen nog wat T-shirtjes. Beetje rondgewandeld en in plaats van lunch hebben we gedineerd bij het hippe restaurant Bazar.

Lekker gegeten en nog veel meer gekletst en de afspraak gemaakt dat we het bij hem in Leiden snel nog eens over zullen doen.

Toen en Nu : The Brady Bunch

The Brady Bunch was een Amerikaans serie (uitgezonden van 1969 t/m 1974) over het samengestelde gezin Brady. In Nederland is de serie in de jaren 70 uitgezonden. Ik heb met terugwerkende kracht, in de jaren 80 op Sky Channel, de serie gezien die toen dagelijks werd uitgezonden.

Na de serie zijn er vele reünies geweest met de originele cast.

Volgens de castleden was het niet makkelijk om je kindertijd te beleven voor het oog van heel de natie.

Wel zijn de acteurs vrienden gebleven, want zoals Susan Olsen (Cindy) zei: Er zijn altijd 5 anderen die precies weten wat we in die tijd hebben meegemaakt.

 

Selamat Makan

Naar aanleiding van de 'Nederlandse Avond', vanwege de nieuwe eettafel van Miss Sushi, werd al direct het plan geoppert om deze geslaagde avond een vervolg te laten hebben in de vorm van een 'Indonesische Avond'.
Gisteren was het zover, van heinde en verre (voornamelijk ik) kwamen we naar het zonovergoten Almere.
Miss Sushi had zonder een frons ;-) op haar gelaat zichzelf culinair ingespannen en een heerlijke maaltijd bereidt.
Daar de vorige keer de jolijt tot een hoogtepunt kwam dankzij het spel 'Ik Hou Van Holland', hadden Jürgen en Linda wederom het spel meegenomen met een setje nieuwe vragen.
We hebben heerlijk gegeten en gedronken en een geweldig gezellige avond gehad in goed gezelschap.

Tegeltjeswijsheid 2

Hoe is het toch met... Lida Bont

Ik ben geen vervent TV kijker, tweederde van het programma aanbod zijn realityshows voor en door mensen uit de onderkant van de samenleving en talentenjachten.
Een programma wat ik wel heel erg leuk vind is het EO programma "Hoe is het toch met..." , Donderdagavond, Nederland 1 om 22.20.
In 40 minuten worden drie mensen bezocht die ooit in het nieuws zijn geweest of grote bekendheid genoten,
er wordt gepraat over de tijd dat ze bekend waren en hoe het daarna met ze gegaan is.
Het zijn mensen uit de showbizz, maar het kunnen ook mensen zijn die door een voorval ineens in het nieuws zijn geweest, zoals Ammar en Sara, de kinderen die destijds naar de Nederlandse ambassade in Syrië gevlucht zijn.
Nu kan je op de site iemand opgeven waarvan je nieuwsgierig bent hoe het er nu mee is. Ik heb dat vanavond gedaan. Ik ben al jaren benieuwd hoe het met Lida Bont is.
Lida Bont was vanaf 1974 t/m 1978 de zangeres van de George Baker Selection, na het uiteenvallen van de groep is ze nooit meer in de publiciteit geweest, ook niet in zgn nostalgische programma's om nog eens over haar hoogtijdagen te praten, ook op internet is vrijwel niets over haar te vinden.
Ik zou antwoord krijgen van de EO.

Update: zie De naam is Bond. Lida Bond

                            Lida Bont

Vroege verjaardagscadeau's

Hoewel ik pas in mei jarig ben heb ik al verschillende cadeau's mogen ontvangen, allereerst een paar weken geleden het overrompelende cadeau van vrienden Dutchdray, Edo en Miss Sushi, wat het tweede cadeau tot gevolg had.
Ik vertelde mijn moeder over de (verjaardags) reis naar Londen en dat ik nu toch echt eens een nieuwe camera nodig had, ik had er nog één waar filmrolletjes in moesten.
"Wil je dat dan van mij voor je verjaardag hebben?" vroeg ze
Hoe lief is dat?!
Wij hebben pas een Dixons in onze vestiging gekregen en als één van de eerste klanten heb ik daar m'n nieuwe camera gekocht. Nu al, zodat ik weet hoe ie werkt voor we op reis gaan.

Het spreekt voor zich dat mama op de allereerste foto mocht moest.

Nog eenmaal mijn moeder zien - Zana Muhsen

Dit boek heb ik jaren geleden gelezen en ook het vervolg 'Vechten voor Nadia' heb ik ademloos uitgelezen.
De Britse zusjes Zana en Nadia gaan in 1980 met hun Jeminitische vader op vakantie naar Jemen.
Daar worden ze uitgehuwelijkt aan zonen van vrienden van hun vader. Hun Britse moeder onderneemt actie maar de Jeminitische autoriteiten verklaren dat ze, nu ze met Jeminitische mannen getrouwd zijn, niet zonder hun toestemming het land mogen verlaten. In 1987 worden de meisjes geïnterviewd en ze smeekten of de interviewster en haar fotograaf ze uit Jemen willen weghalen. Door de druk van de media geven de autoriteiten toe, maar ze mogen hun kinderen (Zana heeft 1 kind, Nadia 5) niet meenemen.
Zana blijft in Engeland en brengt in 1992 haar boek uit gevolgd door haar tweede boek in 2000.
Nadia verblijft nog steeds in Jemen en volgens een interview uit 2002 zegt ze daar gelukkig te zijn.

Het verhaal van de twee meisjes komt nu steeds in mijn gedachten nu er ook in Jemen een volksopstand is uitgebroken.

De foto op de cover is Nadia

PS draai 'Nadia' eens om....

Tegeltjeswijsheid 1

Zon(ne)der bril

Vorige week werden we verrast met lenteweer, een lekker zonnetje en een aangename temperatuur.
Ik wilde m'n zonnebril tevoorschijn halen, maar die lag er niet. Nou heb ik wel meer zonnebrillen, maar de zoekgeraakte was de bril die ik meestal droeg omdat ie het lekkerste zit.
Op alle denkbare en ondenkbare plekken gezocht, alle tassen en valiezen die in de loop van het jaar gebruikt zijn, zowel in de kasten als in de berging, binnenstebuiten gekeerd: Zilch
De laatste keer dat ik me bewust ben dat ik die bril op had was vorig jaar tijdens het Strandfestival Zand in Almere, vooral omdat daar foto's van zijn.

              Strandfestival Zand met Edo en Zonnebril

Toen en Nu : Aretha Franklin

Omdat ik zelf heel nieuwsgierig kan zijn naar hoe bekende mensen van vroeger er nu uitzien, of hoe juist hoe bekenden van nu er vroeger uitzagen, wil ik zo nu en dan eens iemand (opnieuw) onder de aandacht brengen.
De eerste die deze eer te beur valt is soullegende Aretha Franklin

                  Aretha Franklin Toen en Nu

Kinderleed

Als je in een winkel werkt zie je winkelende familieleden in het algemeen en ouders met kinderen in het bijzonder niet op hun best. Huilende jengelende kinderen zijn schering en inslag.
Vandaag hoorde ik een gehuil opstijgen vanuit de lift, gevolgd door een moeder die op kalme toon aan mij vroeg of ik wat water en een pleister had, haar dochtertje was met haar handje tussen de liftdeur terecht gekomen. Ik haalde de EHBO koffer (mijn collega Carla die daadwerkelijk EHBO heeft was nergens te vinden) en zag een intens geschrokken en verdrietig meisje totaal overstuur raken. Dit was echt zo zielig, dat ieniemini handje met wriemelvingertjes met bloed.
Haar moeder wierp zich niet in hysterie en dreigde evenmin mijn werkgever aan te klagen, wat doorgaans gebruikelijk is, maar bleef kalm en zei dat ze het fijn vond dat er überhaupt een EHBO koffer was en dat ze zelf EHBO had en begon dus te verbinden onderwijl haar dochtertje troostend.
De manier waarop ze met de situatie en haar kind omging maakt haar voor mij nu al de moeder van het jaar.
Onderwijl was Carla aangekomen en we besloten dat het meisje een mooie sleutelhanger uit mocht zoeken.
Nog een beetje natrillend van de schrik ging het meisje met haar moeder weer weg, óns bedankend terwijl ze juist zelf zo geweldig de situatie in de hand had.

Test

This is a test, this is only a test

Om te kijken of ik dit wel leuk ga vinden, en vooral ook hoe het werkt