In Memoriam: Jamey Rodemeyer

In een perfecte wereld zou ik niet weten wie Jamey Rodemeyer was. In een perfecte wereld zou Jamey, pas begonnen op Williamsville North High School, genieten van de spannendste tijd van z'n leven op weg naar het volwassen worden.
Maar er is geen perfecte wereld en Jamey heeft zich op 14 jarige leeftijd van het leven beroofd omdat hij er niet meer tegen kon. Het uitschelden, het bedreigen zowel persoonlijk als via internet, het aansporen om zelfmoord te plegen want hij was toch maar een homo.

In mei heeft hij nog meegedaan aan de "It Gets Better"-campagne op You Tube waaraan ook President Obama en Lady GaGa hun medewerking verleenden, waarin hij heel optimistisch vertelde dat alles uiteindelijk altijd goed komt. Hij was groot bewonderaar van de zangeres Lady GaGa en in zijn laatste bericht op zijn Facebook page citeerde hij uit een nummer van haar: "Don't forget me when I come crying to heaven's door."

Lady GaGa op haar beurt was erg gegrepen door deze gebeurtenis dat ze een campagne is gestart dat pesten op de manier zoals boven beschreven strafbaar moet worden gesteld in de wet. Dat Lady GaGa ook daadwerkelijk haar woord houdt, bleek dit weekend toen ze bij een fundraiser voor Obama met de president sprak en hem en anderen in de zaal tijdens een Q&A ook aanspoorde meer preventieve acties tegen pesten te ondernemen.
Daarnaast heeft ze tijdens een optreden een lied aan Jamey opgedragen.

Je zou denken dat de tieners die hiervan de oorzaak zijn zich rot zijn geschrokken waar hun daden tot hebben aangezet, en zich geen raad weten.
Denk opnieuw.
Op de dag van Jamey's wake scandeerden ze: "Het is beter dat je er niet meer bent, we zijn blij dat je dood bent."

Dit zijn berichten die mij verdrietig maken. Intens verdrietig.

Jamey Rodemeyer

New look

Even een andere look gegeven aan m'n blogje.
Het moet wel herkenbaar en echt 'Aidan' blijven, dus de paarstinten
zijn gehandhaafd.

In Memoriam: Harry Muskee

Harry Muskee, zanger van de legendarische bluesband Cuby & the Blizzards, die vooral furore maakten in de jaren 60 en 70, maar daarna nog steeds actief waren is op 70 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker overleden.

Olé!

In de Spaanse regio Catalonië hebben vandeweek de laatste stierengevechten plaatsgevonden.
De terugnemende populariteit van de gevechten alsmede de druk vanuit de hoek van de dierenbescherming is daar de oorzaak van. Toch zijn er nog steeds fans, zij zijn een handtekeningenactie begonnen en hopen voor het eind van het jaar 500.000 handtekeningen verzameld te hebben om zo het verbod tegen te kunnen houden.

Ik vind het verheugend nieuws dat deze barbaarse gevechten stoppen. Ik veroordeel al het door mensen veroorzaakte dierenleed.

Fontein van de Jeugd

Tijdens het fantastische Prijzencircus van Vroom & Dreesmann is de DVD-box met alle vier de films van "Pirates Of The Caribbean" in de aanbieding. Ik kon mijn leven zonder niet meer voorstellen.
Lekkere films om naar te kijken en als één van de bonus-features staan er bloopers op. Daar ben ik helemaal gek op.

Het is algemeen bekend dat Johnny Depp voor zijn rol als Jack Sparrow zijn inspiratie voor z'n look haalde uit Rolling Stones gitarist Keith Richards, die daardoor in film 3 opdook als de vader van Jack, Captain Teague.
Ook in deel 4 komt hij even voorbij en de dialoog die ze hebben vind ik hilarisch.
In deze film gaat Jack opzoek naar de 'Fontein van de Jeugd'

Captain Teague: I heard where you're headed. The Fountain.
Jack Sparrow: Have you been there?
Captain Teague: Does this face looks like it's been to the Fountain of Youth?
Jack Sparrow: ...Depends on the light.

Johnny Depp & Keith Richards

De eerste keer

Er zijn veel eerste keren in je leven, en gisteren was er weer zo'n eerste keer. Vrienden Mike en Viorel vierden hun beider verjaardag in hun appartement op de 27e etage in Rotterdam, blijft altijd een adembenemend uitzicht. Erg gezellige avond met leuke mensen, lekkere hapjes en drankjes.
Dát was dus niet de eerste keer.

De eerste keer zat hem er in dat ik, wat ik zoveel mensen al had zien doen, met de fiets de metro in ben gegaan ten einde op het feestje zelf niet zo op de klok te hoeven kijken, en om 's-nachts met de fiets weer naar huis te gaan. Het weer stond ook toe om dat eens te proberen.
Zo ongeveer de richting wist ik wel en ik vertrouwde op de ANWB om mij de juiste richting op te sturen, en dat vertrouwen is niet beschaamd.
Fietsend door villawijken waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde kwam ik na een fietstocht van zo'n 40 minuten thuis aan.

View vanaf de 27e

The Big 3 uit Delft

Voordat (Mama) Cass Elliot bij de Mamas & Papas ging zingen en haar carrière goed van de grond kwam heeft ze in de vroege jaren 60 in het folktrio The Big 3 gezeten. Samen met Tim Rose en Jim Hendricks. Ik heb het CDtje wat er van verschenen is in 2000 een maand geleden besteld bij Sounds Delft.
Ik werd getipt door een collega onder het motto "Als Leo van Sounds het niet heeft of kan bestellen, kan niemand dat". Het ging mij eigenlijk om een andere CD van Cass Elliot (daar istie nu nog mee bezig)

Vandaag lag ie in de bus en ik ben er heel blij mee, ik hou erg van de stem en muziek van Cass Elliot

Dus bij deze de mededeling als je naar iets zoekt wat moeilijk te krijgen is, kijk eens op de site van Sounds Delft.

Gentlemen's agreement

Deze cartoon says it all:

22 september 1924

22 September 1924 is de dag waarop mijn vader geboren is en ondanks dat hij nu bijna 6 jaar geleden is overleden blijft het voor mij zijn verjaardag. Bij het invullen van de nieuwe verjaardagskalender zet ik bij 22 september nog steeds "Pa", en dat blijf ik ook doen.

In Den Haag waar wij woonden is het in deze tijd kermis op het Malieveld, mijn vader fietste daar langs op weg naar en van zijn werk. Op 21 september kwam hij dan met een zak oliebollen thuis, "Want", vond hij, "Het is mijn oudejaarsavond".

Vroeger in de jaren 70 werden bij ons de verjaardagen uitgebreid gevierd. Twee kamers vol visite dus er werden stoelen gehuurd, er werd gedanst, polonaise gelopen, en gerookt want dat deed iedereen toen nog, de sigaretten geserveerd in glaasjes op tafel

Hij bakte dan meestal zelf tulbandcake of kleine cakejes die nu cupcakes heten.

Dat zijn zo van die momenten en gebeurtenissen die op een dag als vandaag door mijn hoofd gaan.

Tegeltjeswijsheid 15

Luis

's-Werelds bekendste zedendelinquent de bejaarde Dominique Strauss-Kahn is geïnterviewd voor de Franse TV door een vriendin van zijn vrouw, dus van kritische vragen was natuurlijk geen sprake.
In de zendtijd die hem gegund was sprak hij over zijn daad als een 'morele fout', hij bood zijn excuses aan aan zijn vrouw, zijn kinderen en aan maar liefst het ganse Franse volk, maar niet aan het kamermeisje die hij verkracht zou hebben, of op z'n minst een poging daartoe heeft ondernomen.
De man is een luis.

Deux hommes à Anvers

Het weekendje Antwerpen met vriend Jeroen begon al hilarisch, hij was in Den Haag op de trein gestapt en ik zou me in Rotterdam bij hem voegen, hij sms'te dat ie ergens in het midden ná de eerste klas zat.
Waar dat precies was, daar hadden wij een verschillende optiek over want we konden elkaar niet vinden. Het eerst volgende station zijn we het perron opgegaan om elkaar dan toch te treffen.

Deze gebeurtenis kleurde het tripje, na aankomst onze valiezen in een kluisje gezet en een heerlijke middag gehad in het bruisende Antwerpen, lekker gewinkeld (score Jeroen 1 shirt en een gewéldig paar schoenen, en ik 2 paar All Stars) pauze ingelast om op terrasjes wat te eten en te drinken en zo rond de klok van 6 uur de bus gepakt naar ons hotel waar Jeroen na 3 haltes ontdekte dat onze bagage nog in het kluisje stond.

Uiteindelijk toch mét bagage in hotel Crowne Plaza aangekomen, en dat viel niks tegen. Erg mooi hotel met een geweldige badkamer, heerlijke bedden en goed ontbijt.
's-Avonds gedineerd bij "Het Vermoeide Model" (What's in a name?), een heel intiem en gezellig restaurant.
Onze uitgaansplannen waren ook gewijzigd en we zijn uiteindelijk gegaan naar D-Club, waar na aankomst het ineens wel erg stil werd tot Jeroen plots ontdekte dat er een deur was open gegaan naar een andere zaal waar de actie bleek te zijn.

Zondag uitgebreid ontbeten en daarna op ons gemak weer de stad opgezocht. Een rustige zondag doorgebracht met lekker wandelen, kletsen en terrasjes. Als een soort mantra op weg naar het station onszelf er aan herinnert dat onze tassen in een kluisje stonden.

Het was een zeer geslaagd weekend!

Broodje eten

Aan de Schelde

Out on the town

Kom daar nog es om

Kwam deze oude reclame tegen, dat zou nu écht niet meer kunnen om zoveel redenen.

Nieuw seizoen

Na maanden nagenoeg alleen het Journaal op TV gezien te hebben is nu het nieuwe TV-seizoen weer aangebroken met deze week al meteen 3 toppers; de satirische programma's Koefnoen en Neonletters en nieuwe afleveringen van de Amerikaanse sitcom Cougar Town.
Leuk!

Functioneren

Vandaag het jaarlijkse functioneringsgesprek gehad, en guess what?
Ik functioneer!
Wist ik zelf ook wel, hoor, maar tis leuk als dat ook wordt opgemerkt.

Toen en Nu: Patricia Paay

Patricia Paay, wie kent haar niet ze is met periodes van betrekkelijke stilte al zo'n 45 jaar a "household name"

Sigaar uit eigen doos

Het leuke van wereld wijde web is dat je CD's die moeilijk te verkrijgen zijn tóch kan bemachtigen.
De levering duurt vaak wat langer dan gewoonlijk, maar ineens ligt er dan een pakketje in de bus en hoewel zelf betaald ervaar ik het als een cadeautje.

Vandaag lag er weer zo'n 'cadeautje': De dubbel CD "Mem'ries And Souvenirs" van Eydie Gormé
Eydie Gormé heeft in Nederland niet zo'n grote bekendheid, haar enige wapenfeit hier is haar grote hit uit 1963 "Blame It On The Bossa Nova"
In de USA is dat wel anders al sinds de vroege jaren 50 geniet ze er een grote populariteit als solo zangeres en als duo samen met haar man Steve Lawrence, die wij hier kennen van zijn rol als Morty Fine, de vader van Fran Fine in "The Nanny"
Ook heeft Eydie grote bekendheid in Latijns Amerikaanse landen met Spaanstalig repertoire.
Eydie is nu 83 en geniet van haar retirement.

Vroege folders

Gisteren lag ie in de bus, de dikke St. Nicolaasfolder van Intertoys
Omdat het hier een kinderloos huishouden is, verdwijnt de folder direct in de oud-papiertas.

Hoe anders was dat vroeger, als kind vond ik die folders het summum. "De schatkamer van St. Nicolaas"-folder van V&D en in Den Haag hadden we speelgoedzaak Van Nunen Boes zitten, die had echt de mooiste folder van allemaal. Heerlijk wegdromen bij al dat moois.

Maar die folders kwamen pas begin november uit, ik vind het echt belachelijk vroeg nu.
Maar goed Sinterklaas kwam in mijn tijd ook 2 weken voor 5 december aan en u al 3 weken.

En sintsnoep heb ik ook al gespot in de schappen.

25 jaar getrouwd

Zaterdag vierden (koffie,- lunch,- en theepauze) collega Loes en beveiligingscollega Marinus hun 25 jarig huwelijk op een wel heel bijzondere locatie in het pittoreske Honselersdijk, namelijk in het bedrijf van hun vriendin "In De Verkleedkist". De naam zegt het al zij runt een (verkleed)kledingverhuurberdijf van ongekende grootte

Samen met Astrid en Joke kregen we een rondleiding en het is echt ongelofelijk wat een hoeveelheid kleding en accesoires daar te vinden zijn, wij raakten zo geïnspireerd dat er een bezorgde vader naar boven kwam die meende een kind te horen roepen, die daar lagen te slapen.
Buiten wat hoedjes die Joke en Astrid op hebben gezet hebben we ons ingehouden, maar mocht iemand
ooit een verkleedfeestje hebben is dit HET adres.

Maar het was dus het feest van Loes en Marinus, en dat was leuk, lekkere hapjes en zelfs live muziek.
Voor de gelegenheid hadden ze hun trouwkleding meegenomen om te laten zien. (het paste helaas niet meer) en hun trouwalbum. Op naar de volgende 25 jaar!

Op de trouwdag....



....en 25 jaar er na

11 september 2001

We kunnen er niet omheen, vandaag is het 10 jaar geleden dat de aanslagen werden gepleegd op het World Trade Center in New York en het Pentagon in Arlington.
Net zoals de generatie van mijn ouders weten waar ze waren toen president Kennedy werd vermoord, weten de mensen van mijn generatie waar ze waren toen deze aanslag plaatsvond.

Ik was aan het werk en collega Theo kwam van de theepauze terug met de mededeling dat er een vliegtuig was neergestort op het WTC in New York. Dat bleek het grootste understatement te zijn sinds Noach zei :"Ik geloof dat het gaat regenen"

Omdat ik in die dagen midden in een (gewenste) scheiding zat, waar je trouwens prachtig slank van wordt, heb ik het nieuws wel tot me genomen en was het het gesprek van de dag, maar is er ook veel langs me heengegaan.
Maar nog steeds als ik de beelden zie grijpen ze me aan en blijf ik het onwerkelijk vinden.

De herdenkingsplek die wordt gemaakt op de plek waar de torens hebben gestaan vind ik erg mooi, 2 vijvers met dezelfde afmetingen als de torens met op de randen de namen van de bijna 3000 slachtoffers.
Mijn hart gaat vandaag vanzelfsprekend uit naar alle nabestaanden en mensen die het weliswaar overleefd hebben maar die nog dagelijks met de gevolgen van de aanslagen te maken hebben.

10 september 1981

Vandaag is het 30 jaar geleden dat ik bij mijn huidige werkgever begon. Ik weet dat ik met deze mededeling mijn leeftijd weggeef.
Er is geen feest om 2 redenen, allereerst is 30 jaar niet zoals 25 jaar een feestje waard, en ten tweede, ben ik officieel pas 20 jaar in dienst.

Verwarrend?
Ik leg uit:
1 februari 1991 ben ik bij een andere werkgever gaan werken om vervolgens op 1 mei 1991 weer terug te keren bij de huidige, die konden omdat er 3 maanden tussen zat niet door tellen, dus is de enige officiële begindatum 1 mei 1991.

Dus rekent u even snel mee: 1 mei 2016 is er, inch Allah, wél feest!

€ 2.50

Wat koop je nog voor € 2.50 tegenwoordig? Een DVD van de Dolly Dots met opnames uit Top Pop vanaf 1979 t/m 1984. Ik kan me een leven zonder niet meer voorstellen.

Het is leuk om te zien, die 6 jonge meiden die vol jeugdig enthousiasme in 1979 begonnen aan dit avontuur niet wetend wat het leven voor ze in petto zou hebben. Het was vergeleken met nu een heel andere tijd, alles was veel eenvoudiger lijkt wel.

De DVD zal ik naar alle waarschijnlijkheid gaan bekijken met vriend Harry op één van onze DVD-avondjes.

Elegante huisgenoot

Omdat ik nu ik op Facebook zit zelfverklaard 'hip' ben, heb ik iets aangeschaft om deze hipheid nog maar eens te onderstrepen: Een afbeelding op canvas van de actrice Audrey Hepburn.
Audrey Hepburn? Hip? Jawel, meneer!

Let er maar eens op, haar beeltenis kom je overal tegen, de laatste twee keer dat ik een pas geopend restaurant bezocht waren er prachtige foto's van haar die het etablissement net even dat stukje meer gaven qua uitstraling, want La Hepburn was haar hele leven de belichaming van klasse en elegantie.

Een klein stukje daarvan hoop ik nu ook in huis te hebben met haar beeltenis in mijn corridor.

Tegeltjeswijsheid 14

If you can't stand the heat

De stookkosten in mijn woning worden per blok berekend, wat inhoudt dat iedere bewoner dezelfde kosten heeft ongeacht z'n eigen verbruik. Dat is natuurlijk niet echt eerlijk, ik woon alleen en stook veel minder dan gezinnen die iedere kamer verwarmen.

Nu heeft de verhuurder eindelijk actie ondernomen door voornemens te zijn om individuele bemetering te gaan plaatsen MITS 70% van de bewoners dat daadwerkelijk ook wil.
Er zat een enquêteformulier bij waarop wij ja of nee konden invullen.

Al de jaren dat ik hier woon was de afrekening van de stookkosten steeds weer een heikel punt van discussie, er werden veel fouten gemaakt door de verhuurder, die dan naderhand weer moesten worden hersteld.
Ik ga er dus van uit dan het merendeel van de bewoners vóór de individuele bemetering stemt.

Facebook

Omdat verschillende mensen (nee ik noem geen namen ze weten zelf wel wie ze zijn ;-)) me bij herhaling meedeelden dat ik nu toch eindelijk es op Facebook moest. Heb ik een groot gedeelte van de zondag besteed om me in het fenomeen te verdiepen.

Ik dacht dat het iets voor kinderen was en/of voor mensen zonder enig doel in het leven, maar nu blijkt dat zelfs mensen van middelbare leeftijd zich er aan wagen begin ik toch het idee te krijgen dat het niet hebben van een Facebook account gelijk staat aan euthanasie.

De vrienden die wel al een account hadden verwelkomden mij allerhartelijkst en meenden zelfs dat mijn aanmelding één van de Bijbelse voortekenen was dat het eind van de wereld nabij is.

Ik ben nog niet helemaal overtuigd wat ik er nou moet, maar ik geef het een kans.

Eurovision revisited

Ten tijde van de finale van het Eurovisie Songfestival was ik in Londen en heb het aldaar gezien in een bar, wat een heel aparte ervaring was, zwaaiend met Engelse vlaggetjes. Ik had het destijds ook opgenomen om het later nog es terug te zien, dat is gisteravond gebeurd toen vriend Harry op bezoek was. Hij had het helemaal niet gezien.

We hebben alleen de liedjes bekeken en pas nu hoorde ik hoe slecht de Engelse inzending Blue gezongen heeft, in de bar viel dat helemaal niet op. Nog steeds begrijpen we niet dat Azerbeidzjan de uiteindelijke winnaar is geworden, wat een nietszeggend nummer.

Harry vroeg of ik wist wie dit jaar de Barbara Dex-award gewonnen heeft (Degene die de meest gekke/lelijke/afschuwelijke kleding aan had)
Dat is zo opgezocht natuurlijk en het bleek de Georgische groep Eldrine te zijn.

Eldrine

2 maal 2 blijft 2

De duo's Nick & Simon en Acda & de Munnik hebben hun krachten, euh... nou ja niet gebundeld, maar (her)verdeeld. Voor een (denk ik) eenmalig uitstapje heeft Nick Schilder samen met Thomas Acda een single opgenomen, Simon Keizer heeft hetzelfde gedaan met Paul de Munnik

Onder de naam Nick & Thomas is dat het nummer "Sterker Nu Dan Ooit", Keizer en de Munnik namen "Kijk Me Na" op. Je gaat dan toch vergelijken en hoewel het beiden lekker in het gehoor liggende nummers zijn, gaat mijn persoonlijke voorkeur uit naar Keizer en de Munnik, zeker vanwege de goed in elkaar zittende tekst.

Ik vind het een heel erg leuk initiatief en vraag me meteen af of wij in de jaren 70 klaar zouden zijn geweest voor Mouth & Sandra en Macneal & Andres.

Jubileum

Vandaag was er feest op het werk. Collega Sophie vierde haar 40-jarig jubileum bij de firma.
Haar werkplek was versiert en er was koffie met gebak. Gezeten op een troon ontving ze collega's en oud-collega's. De bedrijfsleider hield een toespraak over haar loopbaan die uitblonk in een enorme diversiteit aan werkzaamheden. De collegae hadden voor de jubilarette een boek gemaakt met herinneringen die ze aan haar hadden of leuke anekdotes die zijn meegemaakt.
's-Avonds hebben we gegeten in Spijkenisse bij een Sushi-restaurant, allemaal heerlijke kleine gerechtjes. Het is zeker niet onopgemerkt voorbij gegaan.

Domme doos

Waar ik al bang voor was zit (letterlijk) in de pen. Courtisane Talitha van Zon is voornemens een boek te gaan schrijven over,..... ja waarover eigenlijk?

Ze heeft zich ingelaten met de Kadaffi-tjes, niet iets om nou echt trots op te zijn, verblind door macht, geld en cadeaus is ze vervolgens naar het in brand staande Libië gereisd om aldaar zichzelf uit het venster te werpen om aan rebellen te ontsnappen om vervolgens naar Malta te vluchten.

Ben benieuwd of er, naast de Telegraaf, verder iemand in haar verhaal geïnteresseerd is, laat staan dat er een uitgever en ghostwriter te vinden zijn voor haar boek.
Dit soort boekjes liggen namelijk binnen no time tussen de ramsj.