Sleutels, sleutels, sleutels

Bovenstaande wordt mijn mantra voor de komende tijd. Het is al de tweede keer binnen één week tijd dat ik mijn sleutels vergeten was en ik de tocht naar mijn moeder moest maken om de reservesleutels op te halen.

Sleutels, sleutels, sleutels

De avond begon zo leuk, eindelijk weer eens met vriend Mike een hapje eten in de stad, daar hij midden in de stad woont laat ik hem de keuze waar we gaan eten, en deze keer had hij gekozen voor eetcafé "Opa" in de Witte de Withstraat, waar we vanwege het heerlijke weer buiten konden zitten en konden genieten van een lekker diner met leuke bediening.

Sleutels, sleutels, sleutels

Weer fijn bijgekletst over van alles waarna Mike voorstelde naar een nieuwe zaak te gaan in Rotterdam, wijnbar "1NUL8" aan de Meent, een schitterende zaak waar we nog een wijntje genuttigd hebben.
Voor ons volgende etentje heb ik Mike uitgenodigd bij de Bank in Capelle, als oud inwoner van Capelle kent hij deze nieuwe zaak nog niet, dus vond ik dat daar gauw verandering in moest komen.

Sleutels, sleutels, sleutels

En toen dus het debacle met de sleutels, deze keer had ik i.p.v. mijn sleutels de sleutel van mijn moeder meegenomen, ik ben heel voorzichtig naar binnen geslopen, maar ze was nog op dus ben ik niet als een dolle naar binnen gerend, maar ben even in de deuropening blijven staan zodat ze zich niet een hartverzakking zou schrikken. Ze had haar hoorsysteem voor de TV op dus dan hoort ze niet wat er verder gebeurt.

Sleutels, sleutels, sleutels

Groene vingers

Groene vingers, ik heb ze niet, vooral omdat ik het idee heb dat de natuur zelf heel goed functioneert zonder inmenging van 'den mensch', heb ik me er nooit zo in verdiept. Het had gekund, want mijn vader had ze wel en heeft vanaf de jaren 70 eerst een volkstuin succesvol beheerd en later na verhuizing naar Doetinchem de tuin aan huis er prachtig uit laten zien.

Toen vorige week mijn Almeerse vrienden op bezoek waren en even de planten op de lanai bewonderden en ik aan Edo vroeg of ik de oude takken van m'n vlinderboompje moest verwijderen nu er zulke mooie nieuwe waren, deelde hij me wat meewarig mede dat de nieuwe takken van een heel andere plant waren, die had zich daar dus spontaan geworteld. Ik had geen idee.

Gezien in dat licht is het dus niet verwonderlijk dat ik de hulp in heb geroepen van vriend Christian, die mij enorm verbaasde over zijn parate kennis van alles wat groeit en bloeit tijdens ons bezoek aan het Openluchtmuseum.Van één van de planten op de lanai was de pluimachtige bloem uitgebloeid en verschenen er een soort peultjes aan.
Ik begreep natuurlijk wél dat dat de zaadjes waren voor weer nieuwe planten, en dat in de vrije natuur ze dan op een gegeven moment open zullen barsten, maar nu levend in gevangenschap dat weinig zin heeft en ik me er over zou moeten ontfermen.

Leve de nieuwe communicatiemogelijkheden! Ik heb onderstaand fotootje van de plant in kwestie ge-whatsApped naar Christian met de vraag wat nu te doen. Wij kregen een fijn botanisch gesprek en ik weet nu van de hoed en de rand. Ik moet ze nu nog laten zitten, maar in de gaten houden en als ze dan op het punt van openbarsten staan, ze even aanraken met een bakje er onder om de zaadjes op te vangen, die moet ik dan vervolgens droog bewaren en in maart volgend jaar binnen zaaien en dan in april op de lanai zetten.

Ik vind dit heel spannend!

Toen en Nu: Queen Elizabeth

Voor Queen Elizabeth van het Verenigd Koninkrijk is 2012 het jaar dat ze haar diamanten jubileum viert, ze is 60 jaar koningin en daarmee de langst regerende Britse monarch na koningin Victoria (63 jaar en 7 maanden).

Bloedbad Houla

Gisteren en vandaag heb ik weer eens met tranen in mijn ogen naar het Journaal gekeken. De hele wereld kijkt toe hoe de kinloze Assad in Syrië zijn volk stelselmatig aan het uitmoorden is vanwege het feit dat een groot deel van hen zijn regime zat is en hem weg willen hebben.

Nu weer is in Houla het leger binnengetrokken en hebben daar complete families uitgemoord.
Waarnemers van de Verenigde Naties hebben inderdaad bevestigd dat er 92 doden zijn en nog eens velen zijn gewond.
Wat mij hieraan raakt is de bevolking die terecht roept: "De hele wereld ziet wat hier gebeurt, en jullie doen niets". De beschaafde manier van conflict oplossen is niet aan Assad besteed hij lapt alle afspraken aan zijn laars. Hier moet worden ingegrepen, deze man moet gewoon weg.

Maar dan zijn daar Rusland en China, beiden ook van die fijne democratische landen die daar dwars voor gaan liggen, zodat de rest van de wereld er maar weer eens over gaat praten en vergaderen, terwijl de bevolking van Syrië ieder geloof in de mensheid onderhand heeft verloren.

Ik word daar heel triest van.

And the winner is.....

Gisteren was dan de finale van het 57e Eurovisie Songfestival. Vriend Harry kwam dat bij mij kijken en voor de gelegenheid had hij allemaal lekkere kaasjes en salades meegebracht om er een gezellige avond van te maken. Vanzelfsprekend hebben wij op België gekeken omdat ik het duo Smit/Dekker niet trek.
De Belgische presentatoren hebben het cynische/ironische commentaar wat Cornald Maas ook heeft, maar zoveel humor kon de TROS niet aan dus hebben ze hem 2 jaar geleden ontslagen.

Er zaten veel leuke inzendingen bij dit jaar maar ook heel erge, zo vond ik de inzending van Albanië te vreselijk voor woorden, alhoewel, de woorden die ik er voor had hadden iets te maken met dat vrouwen die vreselijk inscheurden bij de bevalling ook ongeveer zo zouden kunnen klinken.
Wat me dit jaar opviel was dat sommige zangers en zangeressen gebruik maakten van een soort "Ghost-singer", iemand weggedrukt in de uiterste hoek van het podium die niet uitgelicht, dus als een soort silhouet te zien is en, in het geval van bijvoorbeeld Cyprus, het hele nummer inclusief zgn 'spontane' zinnetjes meezingt ten einde het magere stemgeluid van de volop in beeld zijnde artiesten te maskeren.

Daarentegen waren er ook die over een geweldig stemgeluid beschikten,  o.a. de zanger van Estland zong adembenemend goed. Wat ik ook niet begreep was dat Engelbert Humperdinck zo weinig punten kreeg, terwijl het een heel mooi en goed gezongen nummer was. Met zijn nederlaag is de kans dat 'gevestigde' namen zich aan het festival willen wagen natuurlijk nihil. Jammer want je zag aan hem en aan de al wat oudere performers van Servië en Macedonië dat daar wel mensen stonden met uitstraling en charisma.

Na een niet zo'n heel spannende puntentelling was de winnaar de voor Zweden uitkomende Loreen die met haar liedje "Euphoria" in onverstaanbaar Engels met Penny de Jagereske choreografie vele tientallen punten voorlag op de veel leukere nummer 2 de Russische Buranovskiye Babushki met het vrolijke "Party For Everybody" en de beter gezongen nummer 3, Željko Joksimović met "Nije Ljubav Stvar" voor Servië.

Heel gaysueel Europa had al wekenlang voorspeld dat Loreen zou gaan winnen, dus een grote verrassing was het niet. Ik vond het wel een aardig nummer, maar niet echt heel bijzonder.
Het feit dat Zweden nu, voor de vijfde keer, gewonnen heeft is wel een pré, allereerst is Zweden een land waar de mensenrechten níet worden geschonden en bovendien is het land heel erg songfestivalminded zodat het haast wel zeker is dat het Eurovisie Songfestival 2013 één groot feest zal worden.

Eurovisie Songfestival: De Finale

Naast Griekenland, Roemenië, Cyprus, Rusland, Moldavië, Ierland, Hongarije, Albanië, IJsland, Denemarken, Servië, Voormalig Joegoslavische Republiek Macedonië, Zweden, Turkije, Estland, Noorwegen, Bosnië Herzegovina, Litouwen, Malta  en Oekraïne die door de voorrondes van afgelopen dinsdag en donderdag zijn gekomen, moeten het winnend land van vorig jaar en de vijf  'grote landen' de strijd aangaan met elkaar om uit te gaan maken wie de winnaar van het Eurovisie Songfestival 2012 wordt.

De winnaar van vorig jaar wordt automatisch geplaatst in de finale en de vijf zogenaamde 'grote landen' zijn de landen die de hoogste bijdrage leveren aan het EBU, en daardoor niet in een voorronde de competitie hoeven aan te gaan. Dat deze landen niet altijd kwaliteit leveren bleek wel uit een aantal jaar geleden toen precies deze landen de laatste plaatsen behaalden, maar het jaar er op stonden ze gewoon weer in direct in de finale.


Verenigd Koninkrijk
Dit is een lied die de 'song' terugbrengt op het songfestival.
Ik ben hier erg van gecharmeerd, en zou van mij zo mogen winnen.

Frankrijk
Tweetalig lied uit Frankrijk, in jaren 80 synthpopstijl.
Mij doet het niet zoveel. 

Italië
Ook Italië meent in twee talen te moeten zingen, doet een beetje
denken aan de drukke Zweedse bijdragen van weleer.

Azerbeidzjan
Ik hou niet van deze manier van zingen, ik denk niet dat de
overwinning weer naar Azerbeidzjan gaat dit jaar.

Spanje
Zwakke bijdrage van Spanje, zangeres heeft een geweldige stem,
maar het nummer heeft geen spanning.

Duitsland
Lekkere stem in een verder onbeduidend liedje.

Let the games begin!

Tegeltjeswijsheid 35

Eurovisie Songfestival: tweede halve finale

Vanavond vindt de tweede halve finale plaats van het Eurovisie Songfestival 2012. De volgende landen treden aan:

Servië
Heel prettige stem en melodieus nummer, niks mis mee.

Voormalig Joegoslavische Republiek Macedonië
Softrock met rauwe stem, leuk maar gaat niet echt potten breken.

Nederland
Ik vond het niks en ik vind het nog steeds niks. Die overslaande stem, dat slechte Engels, het hoempamelodietje. Denk niet dat we dit zaterdag terug gaan zien.

Malta
Sakis Rouvas revisited, de muziek dan. Te vlak om indruk te maken.

Wit Rusland
This beat is killing me, letterlijk. Het is rock met een discobeat.
Kies het één of het ander.

Portugal
Zoals meestal het geval is blijft Portugal trouw aan hun traditionele muziek
en ik vind dit heel erg mooi en het festival mag van mij door Portugal gewonnen
worden dit jaar. Het zou zo leuk zijn ze doen al vanaf 1961 mee zonder overwinning.

Oekraïne
Discostamper met een zangeres die iets té veel 'soul' in haar stem legt.

Bulgarije
Jaren 90 dance in het Bulgaars, waarom niet? Klinkt leuk, vrolijke inzending.

Slovenië
Dit gaat roemloos onder, teveel dertien in een dozijn.

Kroatië
Velen zullen denken dat het vorige nummer gewoon doorgaat
Slecht geloot.

Zweden
Herrie zoals we van Zweden gewend zijn, schijnt goede prognoses te hebben.
Ik vind het iets te bedacht-kloppend, maar het zal vast doorgaan naar zaterdag.

Georgië
Begint met veel pathos als een opera en gaat dan verder in onverstaanbaar Engels
in een rommelige mix tussen pop en een volksmuziekje.

Turkije
Etnische klanken ontaarden in een grappig liedje. Turken uitgewaaierd over
het continent zullen er op stemmen.

Estland
Nummer bouwt heel mooi op van haast fluisterend, naar groots en weer terug.
Zal vast worden ondergesneeuwd door alle kermis

Slowakije
Iemand moet als laatste eindigen, en dat doe je door dit in te sturen.

Noorwegen
De stem van de zanger is op de CD al helemaal wegemixed in de overkill aan
(computer)muziek. Van zang moet dit nummer het niet hebben, het moet
dus om de act gaan. Gaat zeker door.

Bosnië Herzegovina
Verstilling op het festival. Nu maar zien of dat gewaardeerd wordt.

Litouwen
Anderhalve minuut ballad en anderhalve minuut dance in één nummer.

Succes voor alle deelnemers, en voor de 10 besten: tot zaterdag!

In Memoriam: Robin Gibb

En weer heeft iemand die mijn jeugd muzikaal kleur gaf de strijd tegen kanker moeten opgeven.
Robin Gibb is op 20 mei overleden. Hij was één van de drie broers Gibb die, met name, in de jaren 60 en 70 furore maakten als Bee Gees. Zijn tweelingbroer Maurice is in 2003 overleden en hun jongere broer Andy die als solozanger werkte is al in 1988 overleden. Alleen Barry Gibb, de oudste is nog over.

Robin heeft ook soloplaten gemaakt waarvan zijn single "Saved By The Bell" in 1969 de eerste plaats van de hitparade haalde.

Eurovisie Songfestival: eerste halve finale

Vanavond vindt de eerste halve finale plaats van het Eurovisie Songfestival 2012.
de volgende landen treden aan;

Montenegro
De stemming komt er meteen in met een monotone rapachtige
rijmelarij in onverstaanbaar Engels over de Euro.

IJsland
Nogal onsamenhangend bombastisch nummer.

Griekenland
Griekenland heeft een carbonpapiertje gebruikt, deze inzending lijkt op alle
vorige (succesvolle) inzendingen. Dit gaat dan ook zeker door.

Letland
Moeizaam in Engels gezongen niemandalletje waar zowaar
Johnny Logan en Mick Jagger in worden genoemd.

Albanië
In drie minuten ongenuanceerd laten horen wat je allemaal met je stem
kan is niet het recept om hoog te eindigen op het festival.

Roemenië
Dit klinkt leuk, vrolijk, aanstekelijk, ritmisch, dit gaat dus door

Zwitserland
Vlak lawaaierig nummer.

België
Zit muzikaal goed in elkaar en wordt goed gezongen en
toch raakt het me niet.

Finland
Ligt lekker in het gehoor, maar of het veel stemmen gaat krijgen...

Israël
Retropop uit Israël, maar slaat toch een beetje de plank mis.

San Marino
Hoeveel stemvervormingen en vocoders kunnen er in één nummer gebruikt worden?
En hoe gaat dat live allemaal klinken? Vragen, vragen, vragen.

Cyprus
Beentjes van de vloer! Zou zomaar de zomer(dance)hit van 2012 kunnen worden.
Ook deze inzending zien we zaterdag terug.

Denemarken
Zeurderige stem, niet mijn kopje thee.

Rusland
Dit is toch enig! Russisch volksdansje door hoogbejaarde dames.
Come on and boom boom dance, en tot zaterdag!

Hongarije
Klinkt als een jaren 90 boybandnummer, niks meer niks minder.

Oostenrijk
Een rap in het Duits over het schudden met je kont, kom daar maar
es op. Gaat wel naar de finale, dat dan weer wel.

Moldavië
Een vrolijk big band swing nummer, in zeer onverstaanbaar Engels.
Ik kan niet stil blijven zitten, is dat een goed teken?

Ierland
De ADHD-tweeling deed vorig jaar ook al mee voor Ierland. Toen was het leuk,
nu is de nieuwigheid er wel af, ook niet zo'n sterk nummer.

Succes voor alle deelnemers, moge de beste doorgaan naar zaterdag!

The days of the purple shirt

This blog will be in English in honour of my friends Robert and Gaetano, so they are able to see what is written about them. And as to be expected by reading his name, Gaetano is Italian, but that language is a bridge too far for me.

It all began at September the 27th in 1997, I was out on the town in The Hague and just as we were on our way to another club, cause this one was closing, an Italian-accented voice asked to no one in particular: "Where is the Strass-bar". "You can walk with us" I replied, since we were planning on going there as well.
Along with him were a dutch girl Hikke and another guy from Canada, Robert.

Inside the Strass bar I asked Robert why he was here and he told me he was at the Erasmus University in Rotterdam and that he was there for quite some time already and had to stay for at least 6 months more. Then I asked him the priceless question: "Are you a student?" Which makes him laugh, because little did I know that in front of me stood Professor Dr. Robert, MD, FRCPC, Phd.
We had a wonderful evening and travelled home together to Rotterdam by nighttrain, because both Robert and Gaetano lived there as well.

That evening was the beginning of a friendship which transcend our different backgrounds (Canadian, Italian and Dutch) and nevertheless our different places in life. A Doctor at his level is quite something different than selling books, but the remarkable thing about both Robert and Gaetano is that this has never been and never will be an issue. Robert once told me that he likes the fact that I only know him as Robbie and not as doctor with the white coat on, that it is fun to talk about other things with me than his work which he is very dedicated to, let there be no mistake about that.

To illustrate his oppinion about that this is what happend on a convention somewhere in Europe (Switserland I believe), where my name popped up in a conversation, so his colleague asked what profession I was in and when he told her she replied: "How can you be acquintance with someone like that?" That was the point where Robert started one of his (in)famous lectures to her....

All the time he was here we did wonderful things like going out, have dinners, had good meaningful conversations about life and for me he showed me the importance of enjoy life to the fulllest. I think with much love and joy about those days, which I prefer to call "The days of the purple shirt" refering to a wonderful picture taken of Robert at my place wearing a purple shirt. Also Robert had to overcome some things during the time he lived here and for me the purple shirt is like a symbol for the changes for both him and me.

But professor or not, he had to be out of his appartment two weeks before his actual flight to Toronto, so he stayed two weeks in my tiny little guestroom with all he collected in his one and a half year stay which, on the last day before he went back for good, was spread around my livingroom with him walking distraughtly around it shouting: "How can I take all this with me?"

All those years we kept contact and whenever he was in the Netherlands for work he always finds time to have dinner with me and catch up, that's where I got to know his partner for 12 years now, Nick, who came along one time.

Gaetano on the other hand stayed a bit longer and it was on December 6th 2001 when I was invited to his public defense of his thesis at the Erasmus University, and the party afterwards which was quite an experience with para nymphs and all. Priceless to see was the face of his brother Fabrizio who was one of the para nymphs. Gaetano frightend him by saying that him could be asked questions as well. In the limited time where Gaetano had to answer the questions, he stretched time by repeating the question before answering. Wonderful. At the lovely dinnerparty afterwards I met his sweet mother as well.

And now 15 years after our first meeting Robert is still travelling the world for his work but has his base in Toronto and after working in different places in different countries Gaetano is working there as well, together with Robert. How wonderful is that?!

Last Friday Robert called me and I learned three things from that phonecall:

• When I heard his cheerful voice it's like it's 1998 again
• We have that remarkable thing that we pick things up where we left off the last time no matter how long ago it was.
• Talking English on the phone is so much harder compare to talking it with a real life person in front of you. 

And suddenly there was the proposal on which he said: "I won't take no for an answer, I'm putting my foot down" This is the Robert I know usually beginning these kind of things with: "OK, this is the deal..."
He invites me to come over to Toronto in May next year, we talked about it a lot in the past, but Robert says we now have to put action to word, and I am very, very pleased and happy about it, can you imagine little ol' me going intercontinental?!
Robert, Gaetano and me back together again, it's equal to a reunion of the Supremes!

Robert, Gaetano and me at Bazar Rotterdam in 1999

The famous purple shirt

Invitation from Gaetano

Toerist in eigen stad

Toen ik begin dit jaar hoorde dat vrienden Edo en André nog nooit op de Euromast waren geweest, voelde ik me verplicht ze de mogelijkheid te bieden deze ervaring op te doen. Zo geschiedde het dat ze gisteren samen met Talitha afreisden naar Rotterdam om deze belangrijke 'eerste keer' mee te maken.

Allereerst koffie met taart bij mij thuis, nog een klein beetje verjaardag. Ik ben door hen verwend met een fles champagne, een boekje van de hilarische Paulien Cornelisse en een bijzondere Almeerse uitgave van Suske en Wiske.
Er hoorde nog iets bij, maar dat was er nog niet. De ondraaglijke spanning! Nu slaap ik vannacht zeker niet.

Het weer was ons zeer gunstig gezind, toen we rond half 3 aankwamen bij de Spido voor een rondvaart over de Maas, heerlijk riant gezeten onder het genot van koffie met lekkers en een drankje. Eenmaal weer terug zijn we naar de Euromast gelopen door een mooie wijk die voor mij ook nog onbekend was en het park onder de mast. Eenmaal boven vond ik het wel erg hoog, maar het uitzicht was, ook al stond ik niet helemaal aan de rand heel erg mooi. Mijn drie metgezellen bleken helden want zij durfden het aan om in de 'Euroscoop' te gaan, een roterende lift naar 185 meter hoogte. Nodeloos te zeggen dat ik dat oversloeg.
Naderhand op de meest mooie plek van het restaurant in de Euromast nog wat gedronken en wat hartige hapjes genuttigd.

Daarna op ons gemak naar Hotel New York gewandeld, wederom door een voor mij onbekende mooie wijk om van het heerlijke diner te genieten.
Niet alleen mijn Almeerse vrienden maar ook ik heb in Rotterdam weer voor mij onbekende plekjes ontdekt.

Herinnert U zich deze nog? #8

DONNA SUMMER

         "THE HOSTAGE" 

1974

Aantal weken: 9

Hoogste positie: 2

Het overlijden van Donna Summer, het laat me nog niet los. Daarom wil ik vandaag haar eerste grote hit, weliswaar alleen in Nederland en België, in herinnering roepen.

Het nummer is zo heel anders dan het repertoire waarmee ze later de wereld veroverde, deze single is het relaas van een vrouw die wordt opgebeld met de mededeling dat haar man in gijzeling wordt gehouden, wat volgt is een iets meer dan 4 minuten durend actiehoorspel, waarin de gijzelnemers haar opdrachten per telefoon geven over het losgeld, en de politie haar adviezen geeft. Het loopt allemaal erg vervelend af.

In Memoriam: Donna Summer

Donna Summers' zangcarrière nam een vlucht in 1974 toen ze in Nederland en België een grote hit had met het nummer "The Hostage", precies de periode dat ik me voor muziek begon te interesseren, later veroverde ze haar thuisland Amerika en de wereld met haar discomuziek wat haar de titel "The Queen Of Disco" opleverde. Er naar gevraagd zei ze altijd een plek in haar hart te houden voor "Dat kleine landje aan de zee waar mijn carrière pas echt van de grond kwam"

In 1977 was haar hit "I Feel Love" een regelrechte sensatie, dit was nog nooit gehoord en was z'n tijd ver vooruit, dit nummer was van een grote invloed op techno en house van vele jaren daarna.

Ik wist van haar strijd tegen kanker niet af, en naar blijkt wilde ze dit zelf ook zo min mogelijk in de publiciteit hebben. Omdat ik met Donna en haar muziek ben opgegroeid sloeg het nieuws van haar overlijden bij me in als een bom, ik ben echt geschokt.
Donna Summer mocht maar 63 jaar worden.

Kaartjes

Omdat ik graag naar het theater ga, meestal in de twee Luxor theaters in Rotterdam, word ik door deze theaters gezien als 'graag geziene gast', en die blijdschap tonen ze door mij, en natuurlijk ook anderen frequente bezoekers, eerder de kans te geven om kaartjes te boeken voor de voorstellingen in het nieuwe seizoen.

Vanuit de toegezonden brochure had ik voorstellingen die mij wel wat leken, voor mijn theatervriend Harry en mij, al op de website in een favorietenlijstje geplaatst, zodat ik op die manier snel en makkelijk goede plaatsen kon bestellen. Dit seizoen o.a. naar Boudewijn de Groot, De Jantjes en Marc-Marie Huijbregts.

En vandaag al lagen ze in de brievenbus. Helaas dit seizoen niet door het jaar heen verspreid, maar geconcentreerd in de eerste 3 maanden van 2013. Heerlijke avondjes liggen weer in het verschiet!

Sterre van de Laarakker

Het was een heel klein stukje in de krant, maar het raakte me juist op een dag als vandaag waarop ik terug denk aan hoe mijn ouders destijds werden verrast met mijn komst, het was niet gepland, het kwam ook eigenlijk niet zo erg uit, maar er werd ingeschikt, er werd een liefdevolle omgeving gecreëerd en het was goed zo.
Helaas is niet iedereen zo gelukkig.

De dode baby die op 22 april langs de oever

van de Dommel in een vuilniszak werd ge-

vonden, wordt woensdag 16 mei om 10 uur

in Boxtel begraven. Burgemeester van Beers

van Boxtel heeft dinsdag eerst nog aangifte

gedaan van haar geboorte.

Van Beers maakte afgelopen week bekend

dat het kindje de naam Sterre van de Laarakker

krijgt, naar de Laarakkerweg in Liempe waar het

is gevonden.

Tegeltjeswijsheid 34

Eurovisie Songfestival: Een les

22, 24 en 26 Mei vinden de voorrondes en de finale van het Eurovisie Songfestival weer plaats. "Drie avonden" hoor ik menigeen dan zeggen, "Dat trek ik niet". Vaak zijn dit dezelfde mensen die vervolgens 4 weken lang iedere voetbalwedstrijd gaan bekijken die er wordt gespeeld in de Europa Cup inclusief de voor,- tussen,- en nabeschouwingen.

En de volgende zin die dan wordt uitgesproken is dat sinds de Oost Europese landen meedoen die elkaar alle punten toespelen zodat de West Europese landen geen schijn van kans meer maken. Ik wil dat misverstand hier en nu voor altijd uit de wereld helpen. Joegoslavië was een land dat al vanaf 1961 mee deed, sinds 1992 is het land uiteengevallen in 7 landen die los van elkaar allemaal meedoen aan het festival, daarnaast zijn er inderdaad een aantal Oost Europese landen lid geworden van de EBU, een voorwaarde om mee te mogen doen, reden waarom Israël al meedoet vanaf 1973, Marokko 1 keer heeft mee gedaan in 1980 en Andorra niet meer mee mag doen omdat ze vorig jaar het lidmaatschap hebben opgezegd.

Ik heb eens even nagekeken welke landen er sinds 1993 dan gewonnen hebben om te zien of het inderdaad zo is dat de 'nieuwe' landen die vanaf dat moment mee zijn gaan doen meer keren hebben gewonnen dan de oudgedienden. Om de azijnpissers tegemoet te komen heb ik de landen die tot het voormalig Joegoslavië behoorden als 'nieuw' beschouwd.

Vanaf 1993 t/m 2011 hebben 6 'nieuwe' landen gewonnen en 13 oudgedienden.
I rest my case.

Roué Verveer: In zeer goede staat

Gisteren de laatste theatervoorstelling van dit seizoen bezocht in het Isala theater, het was de voorstelling van cabaretier Roué Verveer. Ik heb Roué leren kennen door op tv uitgezonden shows en die vond ik zo leuk dat ik hem wel eens in het theater wilde gaan zien

Het was in één woord geweldig! Hij vertelt op zijn vertrouwde humoristische wijze over hoe hij op dit moment in het leven staat, zijn medewerking aan het programma over de slavernij, wat natuurlijk extra leuk is als je zoals ik die serie ook gezien hebt. Geeft en passant ook nog even aan waarom het bijna een onmogelijke opgave is om met een vrouw samen te wonen aan de hand van heel herkenbare voorbeelden. Deelt met ons zijn visie over de dood, en dat alles zonder zichzelf te sparen en met een grote relativerende kijk op zaken ons een hele grote spiegel voorhoudend.

Hij vond het ook een belangrijke avond voor hemzelf omdat ie zijn vorige shows in de kleine zaal van het theater speelde en nu voor het eerst in de grote zaal stond die uitverkocht was.

Ik raad iedereen aan om deze show te gaan zien, en dat kan want in het volgende seizoen wordt de show geprolongeerd.

Goeie timing

Precies toen ik klaar was met het doorworstelen van het "Top 40 Hitdossier" tot 2005, verscheen vorige week de nieuwe elfde editie tot 2012, dus kan ik naadloos doorgaan met het aanvullen van mijn muziekcollectie.

Tussen deze twee boeken was nog een andere editie tot 2009, maar die was zo ongelofelijk slecht dat je gerust van een misdruk kunt spreken, de fouten waren ontelbaar en de indeling was erg onlogisch, duidelijk in een computer gestopt en zonder enige vorm van controle uitgebracht. Zelf heb ik die editie ook niet verkocht in mijn winkel.

Dus met enige scepsis heb ik de nieuw editie bekeken en het eerste wat me opviel was dat de alfabetisch-lexicografische volgorde niet zoals het hoort en gebruikelijk is op achternaam van de artiest gerangschikt is, maar op voornaam. Dat druist heel erg tegen mijn gevoel in, maar verder ziet het boek er honderd keer beter uit dan z'n voorganger. De makers hebben dus duidelijk lering getrokken uit alle kritiek die er, terecht, over ze was uitgestort.

Door de slechte verkoopcijfers van editie 10 wilde uitgeverij Gottmer Becht, die alle edities vanaf 1977 had uitgebracht dat niet meer doen, zodat dit boek is uitgegeven door Just Publishers.

Herinnert U zich deze nog? #7

GÉRARD LENORMAN

"SI J'ÉTAIS PRÉSIDENT"

1980

Aantal weken 4

hoogste positie 28

Omdat het nogal stof deed opwaaien afgelopen week dat Frankrijk een nieuwe president heeft gekozen en er in Europa door de kiezer nu al een aantal regeringen naar huis zijn gestuurd, dan wel vroegtijdig zijn beëindigd vond ik het gepast om deze single van de Franse zanger Gérard Lenorman in herinnering te roepen.

In 1976 en 1977 had Gérard in Nederland grote hits met respectievelijk "La Ballade Des Gens Heureux" en "Voici Les Clés"'. Dit "Si J'étais Président" was niet zo'n hele grote hit, maar ik vond 'm zelf wel de leukste. In 1988 deed hij mee namens Frankrijk aan het Eurovisie Songfestival en behaalde daar met "Chanteur De Charme" een 10e plaats.

In 2007 is er een boek van zijn hand verschenen met de titel "Je Suis Né À Vingt Ans" (Ik ben geboren als twintigjarige) waarin hij het heeft over de onbekende identiteit van zijn vader, een Duitse soldaat. Toen hij destijds het nieuws vernam heeft hij er een nummer over geschreven: "Warum Mein Vater".

Gérard is nu 67 jaar en is nog steeds actief als zanger.

Vrije dag?

Als hard werkend mens zijn de vrije dagen die mij gegund zijn goud waard, gewoon op zo'n dag alles even een tandje rustiger. Maar soms moet er op een vrije dag ineens veel gebeuren. Gisteren was zo'n dag.

's Morgens zat ik om 10 uur al helemaal startklaar achter de computer want ik mocht vanaf dat tijdstip als 'graag geziene gast' al voorstellingen gaan boeken bij het Luxor Theater voor het komend seizoen. Altijd weer een spannend moment of het weer zal lukken om goede plaatsen te bemachtigen. En jawel ook deze keer is het weer gelukt!

Het was ook de dag dat ik plantjes voor de lanai en voor mijn moeder zou gaan kopen, daartoe had ik een auto gehuurd. Ben eerst mijn plantjes gaan kopen en met een wagen vol naar huis gereden en in vier keer heen en weer lopen alles boven gebracht. Daarna naar mama vertrokken en met mijn zus weer naar de plantage gegaan voor mama's plantjes, die daar uitgeladen en samen met met haar nog een aantal zware betonnen bakken van buurvrouw Lisette, die ze mocht hebben, versjouwd door letterlijk kniehoog gras.
(Gemeente Capelle laat het gras zo hoog worden dat de machines er op stuk lopen en er vervolgens helemaal niks meer gebeurd)

Thuis gekomen de lanai omgetoverd in een visioen van paars/roze kleuren. Ook moesten de wekelijkse boodschappen nog gedaan worden, een was weggewerkt en een afwas gedaan. Nodeloos te zeggen dat ik door al deze activiteiten afgeserveerd de avond in ging, maar wel met een voldaan gevoel: thuis alles aan kant met een vrolijke lanai en mama zit er met moederdag en met haar aankomende verjaardag weer gezellig en kleurrijk bij.

Addicted

Ineens is het een item op het journaal en in de kranten: verslaving aan smartphones. Om je heen zie je het al heel lang dat mensen, veelal jongeren, geen moment zonder hun telefoontje kunnen.
De reden daarachter is dat ze bang zijn iets te missen, er groeit nu een generatie op die altijd overal op elk moment te bereiken (willen) zijn.
Ik kan me niets ergers voorstellen. Het is toch heerlijk om af en toe even te kunnen 'verdwijnen'?!

Even m'n eigen gedrag onder de loep genomen. Fijn vind ik het gemak waarmee je met WhatsApp even gauw iets kan doorgeven en zelfs met een groep een groepsafspraak kan maken in no time.
Verder bel ik eigenlijk nooit meer, alleen als het niet anders kan.
Omdat iedereen het druk heeft met van alles is Facebook een uitkomst dat je toch een beetje op de hoogte blijft van wat iedereen bezig houdt.

Ik heb mijn foontje niet de hele dag bij me of aan staan. Als ik werk ligt ie gewoon uitgeschakeld in m'n locker. Als ik boodschappen ga doen laat ik 'm gewoon thuis. Dat is ondenkbaar voor de echte addicts, die móeten in de pauze en onder het winkelen berichtjes checken en op ieder piepje direct reageren.

Via mijn werk kom ik met veel verschillende mensen in aanraking en wat mij daar smartphonetechnisch gezien aan opvalt is dat hoe lager op de maatschappelijke ladder hoe hoger de verslaving. M.a.w. uitkeringsgerechtigden met een telefoontje aan hun oor bevestigd om maar geen enkele kostbare seconde verloren te laten gaan is geen onalledaagse aanblik.

Hartverwarmend

Vorig jaar is mijn collega Margo op vakantie geweest naar Kenia en zij waren daar de laatste gasten in het hotel van het dorp, het hotel werd afgebroken wat voor de mensen in het dorp direct het einde van een heel summiere vorm van welvaart betekende. Ze heeft daar ook kennis gemaakt met de 188 kinderen van het schooltje voor wie ze rijst, mango's, wat vlees en bonen had gekocht.
Toen er een kind op haar afkwam haar hand pakte en zei "Thank you for the food" was het voor Margo duidelijk, hier wilde ze iets gaan doen.

Ze vroeg aan de man die hun daar begeleide: "Wat is nu echt nodig, wat kan ik doen?" het antwoord was dat de kinderen schooluniformpjes nodig hadden, die worden daar in speciale winkeltjes gemaakt en verkocht. Ze beloofde hem en de kinderen om te kijken wat ze zou kunnen doen.

Eenmaal thuis is ze direct aan de slag gegaan, en niet alleen zij ook haar gezinsleden hebben zich er voor ingezet. Omdat ze het heel belangrijk vind dat de mensen dáár de revenuen hebben heeft ze sponsors gezocht, gewoon in haar omgeving, dus ook bij ons op het werk.

In het voorjaar is ze teruggegaan, aangekomen bij het schooltje waren de 188 kinderen buiten zichzelf en riepen: "The tourists from last year are back!!", beurtelings renden ze naar Margo en naar de hoofdlerares. Ze hadden het niet verwacht. Margo had zakjes ballonnen meegebracht en ik vond het ontroerend om te zien hoe blij die kinderen er mee waren, ze gingen er meteen mee spelen.

Margo en haar familie hadden zoveel geld opgehaald dat ze alle kinderen in uniformpjes konden steken, die daar in het dorp werden gekocht en bovendien kon ze ook nog 100 kilo rijst, 100 kilo bonen en 100 kilo maismeel voor de kinderen kopen. Daarnaast heeft ze kennis gemaakt met een gehandicapt jongetje voor wie geen geld was om hem naar speciaal onderwijs te laten gaan. Dat heeft ze ook geregeld.

Ze had een fotoalbum meegebracht van haar bezoek en ik vond het hartverwarmend en was er door geraakt, hoe blij die kinderen zijn met in onze ogen heel eenvoudige dingen. En bewondering voor Margo en haar familie, ik zou het emotioneel niet aankunnen.

Het nieuwe doel voor volgend jaar is al bekend: tafeltjes en stoeltjes voor de school, alles gebeurt nu op de grond. En ook die worden daar gemaakt, Margo heeft al informatie van de lokale timmerman over de kosten en de aantallen, het sponsoren kan weer beginnen.

Dus mocht iemand willen doneren, aarzel niet om even conact op te nemen met mij, ik zorg dat het bij Margo komt.

Spelen met ballonnen

Hoera! Allemaal een uniformpje. (Margo is de dame in het paars gebloemde shirtje)

Weet je nog wel?

Omdat we het leuk vinden zo nu en dan eens wat met elkaar te ondernemen, hadden Nadira, Rick en Chris onze agenda's naast elkaar gelegd en besloten dat het 5 mei maar weer eens zover moest zijn. In eerste instantie hadden we een dagje Amsterdam in gedachten, maar op Bevrijdingsdag is Amsterdam natuurlijk afgeladen, zodat het Het Openluchtmuseum in Arnhem werd.

We zouden elkaar daar rond 11 uur ontmoeten, dus om kwart voor 10 kwam Nadira bij mij voorrijden in haar nieuwe bolide. Het weer gaf niet echt het lentegevoel, maar dat maakte ons niet uit, als we bij elkaar zijn hebben we het vanzelf leuk.

Allereerst natuurlijk koffie in het Zaanse gedeelte om daarna meteen bij het bakkertje krentewegge te kopen, Rick en Chris ook. Ik bood spontaan aan dat die van hun gerust bij mij in de tas mocht, voorbijgaand aan het feit dat zo'n brood best wel wat weegt. We liepen wat stroomloos, maar Nadira vond terecht dat we wel met een bepaalde gerichtheid het park door moesten, dus even weer naar t begin waar sinds kort een stukje Jordaan is neergezet. Erg leuk, een oud café en een postkantoor uit vroeger tijd, die ik me ook nog wel voor de geest kan halen omdat die er jaren zo bijgestaan hebben.

We hebben veel gezien, ook dingen die ik met mijn bezoeken daarvoor waarschijnlijk over het hoofd heb gezien. Het leukste zijn toch altijd weer die huisjes door de jaren heen waarbij het huisje uit de jaren 70 voor ons een bron van herkenning was. Ook het Groene Kruis gebouw had voor ons veel bekends.

Toen begon het te regenen, maar we waren juist toe aan het gebouw met de magazijnen van het park met heel veel huis,-tuin,- en keukenspullen door de jaren heen, en de tentoonstelling van verzamelingen, waar ik tussen de spaarpotten ook mijn spaarpot van vroeger zag.

De oude tram ingestapt naar de kaasmakerij om daar kaasjes te kopen die vanzelfsprekend ook best nog in mijn tas pasten. Snel nog Van Gend en Loos en toen weer richting huis waar we bij restaurant "De Bank" heerlijk hebben gegeten en gekletst.

Ondanks het matige weer hebben we een heel fijne dag gehad!

Het "Postkantoor"

Duizenden spaarpotten

'Mijn' spaarpot uit de jaren 70

6 Mei 2002

Op die dag zat ik om 18.00 uur in de auto toen ik op het nieuws hoorde dat politicus Pim Fortuyn was neergeschoten, enkele ogenblikken later kwam het bericht dat hij was overleden aan zijn verwondingen.

Ik was verbijsterd dat dit kon gebeuren in Nederland. Vandaag is het 10 jaar geleden en er is sindsdien veel gebeurd waar ik verbijsterd over was. De moord op Theo van Gogh, de rampzalige koninginnedag in Apeldoorn, de paniek bij de dodenherdenking op 4 mei veroorzaakt door een verminderd toerekeningsvatbare, om er maar een paar te noemen.

Maar vandaag denken we aan Pim die destijds de Haagse politiek wakkerschudde met tot dan toe ongebruikelijke duidelijke taal, met flair en charisma, termen die op weinig politici toen en nu van toepassing zijn.

Oy vey

Burgemeester Aalderink van de gemeente Bronckhorst waaronder het dorp Vorden valt wilde op de jaarlijkse dodenherdenking op de begraafplaats aldaar dit jaar ook stil staan bij de 10 Duitse soldaten die daar begraven liggen.

Nu ben ik de laatste om de oorlogsmisdaden begaan door de Duitsers, tegen voornamelijk de Joden, te bagatelliseren, daarvoor heb ik te veel boeken gelezen over deze vreselijke periode, daarvoor is het Joodse volk te veel leed aangedaan, maar we hebben het hier over soldaten, mannen, jongens soms, die werden opgeroepen voor hun nummer en móesten, niet gaan betekende desertie en dus de doodstraf.
Bovendien ging het er niet om alle gevallenen van het hele Duitse leger te herdenken, maar om deze 10 die hier op een Nederlandse begraafplaats al ruim 60 jaar begraven liggen.

Ik vond het een mooi gebaar van de burgemeester om bij het herdenken van de doden van de Tweede Wereldoorlog en alle oorlogen erna, ook deze 10 soldaten op te nemen.
Dat vond Federatief Joods Nederland niet, als door een wesp gestoken reageerden die bij monde van voorzitter Loonstein die Aaldrink verweet geen historisch besef te hebben.
Een kort geding was het gevolg, waarvan de uitspraak was dat de burgemeester niet langs de graven van de 10 soldaten mocht lopen, de bevolking mocht dat wel en die hebben dat, op een enkeling na ook gedaan. waarmee volgens mij wel een punt gemaakt is.

Een andere Joodse belangengroep genaamd TOF, vond het nodig om een vliegtuig met de tekst "Vorden is fout" boven het dorp te laten vliegen. Dat vind ik dan weer onnodig provocerend.

Maar goed, door de ophef die vooral uit de Joodse hoek kwam, is er meer aandacht geweest voor deze 10 militairen dan zij ooit gewenst hadden. Burgemeester Aaldrink is woedend over de hele gang van zaken en de beslissing van de rechter en wil het door juristen laten uitzoeken omdat op vele andere plaatsen ook herdenkingen zijn waar niet-Nederlanders bij zijn betrokken. Maar eerst wil hij alles even laten bezinken.

Hyper, hyper

Ben nu ruim 10 jaar actief op de PC en het meeste heb ik mezelf geleerd of heb ik me na lezen van documentatie eigen gemaakt. Vragen aan mensen met meer ervaring heeft ook zo nu en dan z'n vruchten afgeworpen.

Maar dan toch kan er zomaar iets gebeuren waarvan je geen idee hebt. Vandeweek was ik mijn dagelijkse blogje aan het typen en bij het controleren bleek er ineens een willekeurig woord voorzien te zijn van een hyperlink, en toen nog één. Achter de hyperlink ging een reclame schuil van het kaliber 'Er ligt een I-Pod voor je klaar' en 'Vanuit huis veel geld verdienen'.

"Zijn ze nou helemáál!" dacht ik. Ik dacht dat ze vanuit Blogger ongevraagd reclame hadden toegevoegd op mijn blog, want op andere blogs die ik bekeek was het ook, en op oudere blogjes van mij verschenen ze ook plotseling. Ik er een vraag over gesteld bij het helpforum.
Onderwijl bleek op andere computers er niets aan de hand, het lag dus duidelijk aan mijn PC.
Antwoord van het helpforum was dat mijn Browser was gehackt.

Opeens begonnen er op Facebook ook allerlei advertenties te verschijnen, met daar onder dat het geen advertentie van Facebook was. Op diverse sites die ik bezocht weer die verschillende hyperlinks her en der verspreid.

What the f*ck! Ik heb Norton, die moet hackers en virussen toch tegenhouden? Norton benaderd en die vroeg wat voor browser ik gebruikte. Nou had ik nét voor het tripje naar Barcelona dan eindelijk eens op dat Google Chrome geklikt, die bleven maar aandringen. De medewerker van Norton zei dat ik eens moest kijken of de problemen zich ook voordeden als ik Internet Explorer gebruikte.

Nou was ben ik browsertechnisch een nitwit, dus had ik geen idee dat het daar aan zou kunnen liggen, sterker nog ik heb moeten opzoeken wat een browser was, maar ja hoor! Bij Internet Explorer is er niets aan de hand, ik heb Google Chrome er dus weer afgehaald, en het probleem is weg.

Ik had bij Norton de verwijtende vraag neergelegd dat die er toch voor zou moeten zorgen dat zoiets niet kan, maar  de medewerker antwoordde: "Als u zelf iets bewust installeert, kan Norton daar ook niets mee". Ik snapte hem, maar echt helemaal bewust had ik het niet geïnstalleerd, meer om van dat zeurderige 'installeer mij, installeer mij' van Google Chrome af te komen.

Leer van dit blog, nooit zomaar iets doen!

Toen en Nu: Brotherhood Of Man

Nu het weer 'songfestivalmaand' is gaan mijn gedachten terug naar mijn eerste festival in 1976 die werd gewonnen door Brotherhood Of Man uit Engeland met "Save Your Kisses For Me' 

Het viertal bestaat uit Martin Lee, Lee Sheriden, Nicky Stevens en Sandra Stevens (de dames zijn geen familie).
Sinds 1973 maken ze platen en hadden in 1975 nog voordat ze in Engeland populair waren een grote hit in Nederland met "Kiss Me Kiss Your Baby". In 1976 dus de overwinning van het Eurovisie Songfestival, daarna volgden vele hits. Toen het allemaal wat minder werd, besloot Lee Sheriden in 1982 uit de groep te stappen en werd vervangen. Een jaar later besloot de groep definitief te stoppen om in 1985 weer in originele bezetting een doorstart te maken die nog steeds voortduurt. Ze besloten zich niet meer te richten op het halen van hitnoteringen, maar op live optredens en ze zijn tot de dag van vandaag een veel gevraagde act in het nostalgische,- en gaycircuit.

Tegeltjeswijsheid 33

Van A tot Z

Met een nummer van ZZ & de Maskers is mijn (zelf opgelegde) taak volbracht, die taak hield in dat ik met het "Top 40 Hitdossier 1965-2005" als basis mijn muziek verzameling ben gaan uitbreiden door simpelweg bij A te beginnen.

Ik had natuurlijk al een vrij grote collectie, maar nu met het wereldwijde web kon ik die eens flink gaan uitbreiden. Het heeft wel meer dan een jaar geduurd eer ik klaar was, maar het was erg leuk om te doen, veel aha-erlebnissen van nummers die ik blijkbaar was vergeten totdat ik ze hoorde en direct woordelijk kon meezingen. Blijdschap om platen waar ik lang naar had gezocht en éindelijk vond. En liedjes die aan mijn aandacht waren ontsnapt maar waarvan ik me nu afvraag hoe ik ooit zonder heb gekund. Van sommige artiesten ben ik direct meer gaan zoeken en kopen.

De grootste verrassing voor mezelf was dat ik de zogenaamde 'synth-pop' uit de jaren 80 helemaal geweldig vind, terwijl ik er toen niet zo veel aan vond. Heb ook meteen voor de duidelijkheid, vooral voor mijn duidelijkheid, alle nummers afgevinkt die ik niks vond.

Mijn muzikale interesse loopt ongeveer tot in de jaren 90, daarna worden R&B, rap, hiphop, heel veel boze negers en verschrikkelijke Nederlandse artiesten populair. Zo nu en dan zit er nog wel wat leuks tussen, maar het is voor mijn smaak allemaal wat minder. De jaren vanaf 2005 zullen dus veel sneller klaar zijn.

Voor de statistici onder u telt mijn verzameling nu 41.304 verschillende nummers, and still counting...