2012: Dank jullie wel!

Zo op de laatste dag van het jaar is het mooi even terug te kijken op het ook deze keer weer zo snel voorbijgegane jaar. Ik wil alle lieve mensen bedanken die er voor gezorgd hebben dat 2012 voor mij een heerlijk jaar was om op terug te kijken.

Mijn lieve moeder die de gebreken van de ouderdom knarsetandend maar heel moedig draagt, en die voor mij minstens 100 jaar mag worden.
Mijn zus Els die altijd voor mijn moeder klaarstaat, en soms denkt dat dat onopgemerkt blijft, dat is niet zo hoor!

André en Edo, de heerlijke logeerweekendjes in Almere, hun vriendschap en gastvrijheid zijn me zoveel waard. Aankomend jaar kennen we elkaar al 10 jaar!
Talitha, my girlfriend and roomie op tripjes naar het buitenland. Vakanties, weekendjes, etentjes winkelen, kortom alles met jou is een feest!
Nadira, my other girlfriend and roomie (Ja he-mannen dat kan allemaal zomaar ;-)), wat kunnen wij kletsen en wat zitten wij op één lijn!

Harry, mijn theatermaatje met wie ik hele mooie dingen zie in theater, bioscoop en op DVD. Die avonden zijn goud!
Jeroen, jou ken ik het langst van allemaal, ons tripje naar Londen was geweldig, de etentjes de uitstapjes, dat blijven we doen!
Rick en Christian, wat hebben we leuke dingen gedaan het afgelopen jaar met als hoogtepunt ons weekendje Oortjeshekken met Nadira. 2013 een spannend jaar voor jullie in zoveel opzichten, en ik ben vereerd dat ik er getuige van mag zijn!
Karim en Gaby, We kennen elkaar nog maar zo kort, maar het voelde vanaf moment één vertrouwd, een goed teken!

Jörgen en Linda, De etentjes/spelletjesavonden zijn hilarisch, zoveel lol. Gaan aankomend jaar zeker weer plaatsvinden!
David en Letitia, we gaan ook zo lang terug, zo ontzettend lief dat ik jullie auto af en toe mag lenen en Letitia zorgt dat mijn haar goed blijft zitten in de breedste zin van het woord. Aankomend jaar moeten we meer tijd maken voor elkaar!
Ruud en Remco, elkaar veel te weinig gezien in 2012, maar wél samen naar Joan Collins geweest, onvergetelijk!
Anita en Marcel, wij moesten ons schamen, het lukt maar niet om wat af te spreken, in 2013 moet dat echt, hoor!

Michael, altijd gezellig weer een hapje te eten met jou in de stad, moeilijk jaar geweest voor je, maar de zon kwam snel weer op!
Mikey and Danielle, my personal heroes of 2012, what a year it was for the two of you but it ended with a wonderful gift, the birth of little baby Reece!
Robert, my favourite Canadian who surprised me with his invitation for a trip next year to Toronto!

Mijn collega's, goed beschouwd zie ik jullie het meest van allemaal en moeten we het samen leuk maken en de lol van dingen inzien die vaak te stom voor woorden zijn, maar dat kunnen wij!

Ik wil jullie bedanken voor de lieve, leuke, hilarische, mooie, momenten in 2012, jullie allemaal hebben een plaatsje in mijn hart, en ik spreek de wens uit dat we er met elkaar een geweldig 2013 van gaan maken!

Uren, dagen, maanden, jaren

Uren, dagen, maanden, jaren, vliegen als een schaduw heen ! Ach, wij vinden waar wij staren, niets bestendigs hier beneên ! Op de weg die wij betreden, staat geen voetstap die beklijft; Al het heden wordt verleden, schoon 't ons toegerekend blijft.

Ergens gaat het dus heel erg mis.

We zijn een land in crisis, iedereen moet inleveren, iedereen klaagt dat alles duurder wordt, het aantal mensen die gedwongen worden om hun eten via de voedselbank te verkrijgen stijgt, maar toch gaat er dit jaar voor 75 miljoen aan vuurwerk de lucht in. Denk daar eens over na voor een moment.
Ergens gaat het dus heel erg mis.

En hoewel ik al dagen, zo niet weken, het idee heb in een oorlogsgebied in het Midden Oosten te zitten vanwege de absurde knallen, leerde ik uit de krant dat de vuurwerkverkoop pas op 28 december mocht beginnen en er pas op 31 december vanaf 10.00 uur tot 1 januari 2.00 uur afgestoken mag worden. Denk daar eens over na voor een moment.
Ergens gaat het dus heel erg mis.

En de maestro is....

....Lenette van Dongen! Acht weken lang heb ik op donderdagavond gekeken naar het AVRO programma "Maestro". Een programma waarin 8 bekende Nederlanders leerden om een orkest te dirigeren, en meer, zo moesten de kandidaten o.a. orkest met koor of orkest met solist dirigeren.

Iedere week viel er één kandidaat af en uiteindelijk bleven actrice Tanja Jess en cabaretière Lenette van Dongen over. Ik vond het programma leuk omdat ik er ook wat van opstak over het hoe en waarom een dirigent bepaalde dingen doet. Tanja en Lenette waren beiden al vrij snel degenen die er het meeste feeling voor hadden en eindigden dus verdiend in de finale.

Lenette won met haar overwinning een gouden baton en ze mag in het voorjaar gaan dirigeren op het Festval Classique op de Hofvijver in Den Haag.

Lenette van Dongen is heel blij met haar overwinning.

Kerst 2012

Kerst, ik voel niet de noodzaak die velen voelen om het uitgebreid te vieren, wordt er iets georganiseerd vind ik dat leuk, is er niets vind ik het ook prima. Dit jaar eerste dag bij mama geweest en de middag doorgebracht met lekker kletsen met een wijntje en hapjes. Mijn zus kwam ook in de middag en we hebben samen heerlijk gegeten.

De tweede dag fijn thuis gerelaxed. Het bedrijf waar ik werk was open om de stromelozen op te vangen, ik heb niet gewerkt omdat het mentaal vrij zwaar is daar alleen de zware gevallen zonder enig levensdoel er op af komen. Bovendien heb ik dit vrijwilligerswerk al met Pasen, Pinksteren en Hemelvaart gedaan. Er ís een grens.

Nog drie daagjes werken en dan maak ik me op voor Oud en Nieuw wat dit jaar doorgebracht en gevierd gaat worden met de vijf lieve vrienden met wie ik op 1 december Sint Nicolaas heb gevierd.
Ik heb er zin an!

Tegeltjeswijsheid 61

Herinnert U zich deze nog? #24

JOHN LENNON, YOKO ONO,

PLASTIC ONO BAND &

HARLEM COMMUNITY CHOIR

"HAPPY XMAS (war is over)"

1972/1981

Aantal weken: 5/6

Hoogste positie: 7/2

 

Orgineel bedoeld als protestlied tegen de Vietnamoorlog, is het nummer in de loop de jaren een kerstklassieker geworden. "Happy Xmas" was de climax van 2 jaar lang vredesactiviteiten van John en Yoko, inclusief de Bed-ins (o.a in het Amsterdam Hilton) tijdens hun huwelijksreis en billboards die zij in twaalf grote steden lieten plaatsen met de tekst 'WAR IS OVER! If You Want It'.

Na de moord op John Lennon op 9 december 1980 werd de single opnieuw uitgebracht, maar kwam pas in januari van het nieuwe jaar 1981 in de hitparade.

The Harlem Community Choir was een kinderkoor met 30 leden tussen de 4 en 12 jaar oud.





Heb uw naasten lief gelijk uzelf

Paus Benedictus heeft weer eens gesproken, en verkondigd dat homo's de rol die God hen heeft gegeven manipuleren en ze daarmee de essentie van het menselijk leven vernietigen. Daarnaast zijn ze een gevaar voor de wereldvrede. Laat deze laatste uitspraak even op je inwerken en bedenk onderwijl of je namen van homo's kunt bedenken die daadwerkelijk de wereldvrede in gevaar hebben gebracht, een oorlog zijn begonnen dan wel aanslagen hebben gepleegd uit naam van hun homoseksualiteit. Precies.

Het oudje raaskalt maar wat en weet waarschijnlijk van voren niet dat ie van achteren nog leeft, de dementerende schat wordt door geen enkel weldenkend mens serieus genomen als hij vanuit zijn operettelandje Vaticaan dit soort kwalijke onzin de wereld in oreert. Erger is het dat het ongeletterde laagopgeleide deel van de wereldbevolking alles wat hij murmelt voor zoete koek slikt. Deze kansarmen moeten we tegen deze plaatsvervanger van de duivel op aarde beschermen.

De jurk betwijfelt God openlijk als hij meent dat homo's hun rol manipuleren, deze mensen zijn juist door Hem persoonlijk gecast voor die rol! Een natuurlijke manier van geboortebeperking, er zijn al te veel mensen op de wereld, en bovendien geven ze daarnaast het leven ook meer kleur.

Dat zijn dementie vergevorderd is blijkt uit het feit dat hij blijkbaar al zijn collegaatjes vergeten is die jarenlang stelselmatig kinderen die aan hen waren toevertrouwd hebben misbruikt, en dat dit ook jarenlang in de doofpot werd gestopt door hem en zijn voorgangers, anders zou hij wel een toontje lager zingen. Het is een gotspe te noemen dat hij gezien in dat licht zo durft te oordelen over homo's. Zoals ik al eens eerder heb gezegd wordt er in de hel waarschijnlijk grondig verbouwd om al deze walgelijke mensen een plaats te gunnen dichtbij het vuur.

Als het woord 'homo's' in zijn betoog zou worden vervangen voor 'Joden', 'Moslims' of 'Allochtonen', zouden er vlagverbrandingen plaatsvinden, protestdemonstraties gehouden worden, wapens zouden in stelling worden gebracht. De minister van Buitenlandse Zaken zou de nuntius (ambassadeur van het Vaticaan) ontbieden. Het Naziverleden van de bejaarde zit hem nog steeds in het bloed, want juist wat híj doet is haat zaaien en de wereldvrede in gevaar brengen, hij boft dat homo's vredelievend zijn.

Het zou de minister van Buitenlandse Zaken trouwens sieren om de nuntius nu ook te ontbieden, daarnaast gewoon sancties tegen het Vaticaan zoals niet meer mogen deelnemen aan vergaderingen van organisaties als de Verenigde Naties en de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa, aangezien die positie geregeld wordt gebruikt voor het torpederen van voorstellen die de mensenrechten van homo’s beogen te verbeteren.

Een geweldige actie is gestart op Faceboek: Geen Bloemen Naar De Paus om aankomend jaar met Pasen te breken met de traditie om vanuit Nederland bloemen naar het Vaticaan te sturen. Bij het schrijven van dit blog zijn er al ruim 18.000 likes. ter vergelijking het Vaticaan heeft minder dan 12000 likes.

Toen en Nu: Rob de Nijs

Begin jaren 60 was Rob een succesvol tieneridool en had voor de VARA in 1964 en 1965 een TV-programma "TV Magazine" waarin hij samen met zijn begeleidingsgroep the Lords, Ria Valk, Trea Dobbs en Marijke Merckens te zien was, daarna raakte zijn carrière in het slop en deed hij wat artiesten nu ook doen in zo'n situatie, hij deed een gooi om mee te doen aan het Eurovisie Songfestival in 1969, maar zijn lied "Zaterdagavondshow" kon geen potten breken.

Zijn carrière werd een heel andere richting opgeduwd door in het jeugdprogramma "Oebele" de rol te spelen van Billy Biggelaar waaruit de hoofdrol vloeide van een ander zeer succesvol programma "Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer" waarin naast acteren ook zijn zangtalent goed van pas kwam.

Rob de Nijs stond weer op de kaart, zeker toen niemand minder dan Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh hielpen zijn zangcarrière weer nieuw leven in te blazen met voor mij nog steeds de beste nummers uit zijn carrière. Sinds die tijd is hij nooit meer weggeweest, maakte meer dan 30 succesvolle albums, en had laat in zijn carrière, in 1996, zijn eerste en tot nog toe enige nummer 1 hit te pakken met "Banger Hart".

Ik heb verschillende concerten bijgewoond van Rob en dat was altijd erg leuk: zanger met een goede band. Tweede Kerstdag wordt Rob 70 jaar.

The day after

Als je dit leest dan is het in heel de wereld 22 december 2012 en zijn we er nog, of niet, want ik schrijf dit blogje een avond van te voren dan is het in o.a. de Verenigde Staten nog 21 december en als we al iets geleerd hebben van films met doomscenario's over invasies van buitenaardsen, het ineenstorten van de wereld en dergelijke, is het dat zulks áltijd begint in the good old USA.

Mensen blijven me verbazen, soms in de goeie zin van het woord, maar meestal niet, zo werd ik bijvoorbeeld wakker de 21e om 8 uur met op het journaal een DJ die zei: "Nou we zijn er nog er is niets gebeurd". 8 Uur 's morgens....

Die voorspellingen, mensen kunnen er niet mee omgaan, weinigen hebben zich er in verdiept, velen hadden hun mening klaar. Aan de ene kant mensen die arken hadden gebouwd, of naar een onbekend dorpje in Frankrijk waren afgereisd want uit een berg daar zouden UFO's verschijnen die hen zouden redden en aan de andere kant mensen met misplaatste arrogantie die menen dat niets de aarde zou kunnen overkomen en hun angst die zij er, in mijn ogen, toch voor hebben gingen overschreeuwen door heel nadrukkelijk hun ongeloof kenbaar te maken. Beide groepen fascineren mij.

De eerste groep heeft wel iets aandoenlijks, de aarde wordt verwoest, maar jouw bootje blijft gespaard, denk je en ik denk dat er misschien best aliens in die berg zijn, maar die zagen die treurige ordeloze troep aardlingen staan en dachten: "Die willen we niet op onze planeet, we houden ons stil".

De tweede groep zijn mensen die zich niet kunnen voorstellen dat iets ze ooit zal gebeuren, laat staan iets wat ze niet kunnen bevatten, dat is een grote groep. Iets wat ze niet kunnen waarnemen ís er ook niet. Tegenslagen in aardse zaken kunnen ze niet aan. Een bekende van mij behoort tot die laatste groep hij is door eigen toedoen in een vervelende situatie terecht gekomen, geeft daar iedereen de schuld van, en in plaats van handelen naar de nieuwe situatie is hij volledig immobiel geraakt in een staat van apathie terecht gekomen. Heel ernstig, want ook goede raad wijst hij categorisch van de hand.
Bij deze groep mensen valt nog heel wat te winnen.

Zelf was ik vrij de 21e en dat vond ik fijn, ik voor mij heb wel wat dingen ervaren die ik bijzonder vond, maar dat is mijn interpretatie het kan ook toeval zijn. Hoe het ook zij, ik voel positieve energie en dat is altijd goed natuurlijk!

21 December 2012: De laatste dans

In mijn eerste blog van dit jaar heb ik er al aandacht aan besteed, de voorspellingen van o.a. de Maya's betreffende de datum van vandaag. Ik ga dat niet nog eens herhalen, noch ga ik daar een uitgesproken mening over geven. Het enige wat ik er over wil zeggen is dat die voorspellingen er nu eenmaal zijn en dat je er waarde aan kan hechten of het afdoen als flauwekul of het interpreteren naar wat het voor jou en jouw wereldbeeld zou kunnen betekenen.

Voor mij persoonlijk neem ik de dingen zoals ze komen dus ook deze voorspelling, komt er een energie vrij die de aarde naar een spiritueel hoger niveau brengt zou dat zeer welkom een heel erg fijn zijn, maar worden de magnetische krachten in het universum verstoort doordat een aantal planeten op één lijn staan in het heelal en kantelt de aarde daardoor en houdt het allemaal op is dat voor mij ook prima, er valt dan toch niets meer aan te doen.

Annie M.G. Schmidt heeft een heel mooie tekst geschreven voor de musical "Foxtrot" in 1977. Het gaat over het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, maar ook over hoe de wereld er voor stond in 1977. Ik vind deze tekst ook wel gepast voor vandaag, hij is namelijk nog verrassend actueel.

De Laatste Dans

Straks gaan de lichten uit
Dit is de laatste kans
In heel Europa gaan de lichten uit
Dit wordt de laatste dans

Dit is de laatste keer
Dit is de zwanenzang
De muggen dansen bij zonsondergang
Morgen zijn we er niet meer

Er is maar weinig tijd
Dus doe je mooiste kleren aan
Laten we nog één keer dansen gaan
Dansen op een vulkaan

Allemaal om de krater
We horen een dof geluid
Het staat als een paal boven water
Morgen barst-ie uit

Allemaal om de krater
Het rommelt overal
De uitbarsting komt later
Met een boem en een flits en een knal

Maar we trekken ons er niets van aan
We beginnen weer van voren af aan
Het is altijd zo gegaan
Nooit iets anders gedaan
Dansen op een vulkaan

Allemaal om de krater
En wie de dans ontsprong
Die las het jaren later
Bij dokter L. de Jong

Veertig jaren later
Nog altijd niks geleerd
Allemaal om de krater
Want het gaat alweer verkeerd

Maar we trekken ons er niets van aan
We beginnen weer van voren af aan
Het is altijd zo gegaan
Nooit iets anders gedaan

Dansen op een vulkaan, vulkaan,
vulkaan, vulkaan, vulkaan, vulkaan

De misdaad die neemt toe
Maar fluister het alsjeblieft
Want wie het hardop zegt
Die is niet progressief

Gijzelen kapen mag
Als het gaat om een ideaal
Als je maar zwaait met een vlag
Dan mag het allemaal

De nieuwste bom is zo humaan
Al wat leeft gaat kapot
Maar de huizen blijven staan

De menselijke soort
Heeft nooit iets anders gedaan
Dan elkander uitgemoord
En gedanst op een vulkaan

Maar we trekken ons er niets van aan
We beginnen weer van voren af aan
Het is altijd zo gegaan
Nooit iets anders gedaan

Dansen op een vulkaan, vulkaan,
Vulkaan, vulkaan, vulkaan, vulkaan
Vulkaan, vulkaan!

Holland op zijn smalst
De verzorgingsmaatschappij
Volledig platgewalst
En niemand is ooit blij

Tekort aan energie
We hebben nog zeven jaar
En de hele westerse economie
Die lazert in mekaar

Allemaal om de krater
We komen ieder uur
Weer een stapje nader
Tot de dictatuur

Die van links of die van rechts
Dat kunnen we nog niet weten
Door de kat of door de hond
Maar we worden gebeten

Maar we trekken ons er niets van aan
We beginnen weer van voren af aan
Het is altijd zo gegaan
Nooit iets anders gedaan
Dansen op een vulkaan

En alles laten waaien en plaatjes draaien
En graaien en snaaien en drinken en naaien
En nog gauw naar de Costa Brava
Lava, lava, lava, lava,
Op blote voeten door de lava,
Lava, lava, lava, lava

De sirenes zijn allang gegaan
Maar we trekken ons er niks van aan
Het is altijd zo gegaan
Nooit iets anders gedaan
Dansen op een vulkaan...!

Oh happy day

Soms zijn er op één dag zoveel min of meer onverwachte leuke gebeurtenissen dat een doordeweekse dag opeens een heel blije dag wordt. Allereerst stond er plots een schilder voor de deur die een afspraak wilde maken om eindelijk mijn buitendeur eens te gaan verven. Ik had er na 5 maanden geduld wat druk achter gezet en er zou telefonisch een afspraak gemaakt worden, maar mijn nummer was niet goed doorgegeven, vandaar dat hij voor de deur stond en zich bedacht dat het meteen 's-middags al wel kon.

Daarna kreeg ik antwoord op mijn aanmelding voor een abonnement op de tweewekelijks verschijnende krant "De Oud Hagenaar" met daarin allerlei artikelen over oud Den Haag. Ik had dit als Kerstcadeautje voor mijn moeder geregeld, wat niet zo eenvoudig was want hun website is in onderhoud, dat bleek in het antwoordmailtje wat ik kreeg, maar het gaat geregeld worden.

Mijn moeder ging voor controle naar het oogziekenhuis waar bleek dat haar staaroperatie en het herstel er na heel goed was verlopen en dat we na de Kerst een nieuwe bril kunnen gaan kopen.

En alsof dat allemaal nog niet genoeg was kwam er bericht uit Canada van vriend Robert waarin hij de periode wanneer ik daar wordt verwacht aankomend voorjaar kenbaar maakte.

Soms is het leven een schaal vol kersen.

Tegeltjeswijsheid 60

De stille tocht

Corrigeer me als ik het verkeerd heb, maar volgens mij was de eerst 'stille tocht' vanwege zinloos geweld in België naar aanleiding van de verschrikkelijke Dutroux zaak. Sinds die tijd zijn er talloze stille tochten geweest voor diverse vreselijke gebeurtenissen. Alleen het is niet bijzonder meer, het wordt min of meer verwacht, daardoor maken ze, in ieder geval op mij, geen indruk meer. Ik ervaar het als iets plichtmatigs.

Iets wat al in de protocollen wordt opgenomen: "Wanneer organiseren we de stille tocht? Voor of na de toespraak van de burgemeester?" Ik verdenk er sommige mensen ook van dat het beroeps-stille-tocht-gangers zijn. Mensen die het hele land rondreizen naar diverse stille tochten toe.

Ik denk dat het hele stille tochten gedoe zijn doel allang voorbij heeft gestreefd, onlangs werd er voor een neergeschoten crimineel op het Hollands Spoor in Den Haag ook een stille toch gehouden, dan ben je als samenleving toch ver heen. Nu las ik dat zo'n vijftig geestelijk instabiele mensen een stille tocht hebben gelopen voor of tegen het heengaan van de walvis die vorige week was aangespoeld op een zandplaat bij Texel.

Dierenvrienden, dat kan niet anders, maar wel het slag mensen dat verschillende hulpverleners die het dier hebben geprobeerd te redden op internetfora voor rotte (wal)vis uitmaakt. Let wel; hier spreekt iemand die een vlieg of libelle in nood uit een spinnenweb bevrijdt, stemmer op de Partij voor de Dieren, ik draag dieren een warm hart toe en ook ik hoopte heel erg dat de walvis het zou redden, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.

Dat er nu gekeken wordt om bij een volgende keer zaken beter te coördineren, zodat de kans op redding groter is vind ik niet meer dan normaal, maar zoals iemand in het journaal al zei als hier op dezelfde zandplaat een meeuw ligt te sterven maakt niemand zich er druk om.

Niemand heeft zinloos geweld gebruikt tegen Johannes (ja, de vis heeft een naam gekregen) hij is aangespoeld zoals er op vele zandbanken en kusten over de hele wereld wel meer walvisachtigen aanspoelen en dan overlijden, dat is de natuur. Een stille tocht onder aanvoering van zeehondenoma Lenie 't Hart slaat dus helemaal nergens op.

En ja, ik weet dat die vlieg of libelle in het spinnenweb óók de natuur is, dat die spin ook moet eten, maar dat doet ie dan maar als ik het niet zie. Klaag me maar aan.

Sandy Hook Elementary School, Newton, Connecticut

Vrijdagochtend heeft de 20 jarige Adam Lanza na eerst zijn moeder te hebben doodgeschoten, 20 kinderen en 6 volwassenen doodgeschoten op de Sandy Hook school in Newtown voordat hij zichzelf om het leven bracht.

Zulk nieuws laat mij niet los, dit is zo'n onbeschrijfelijk drama die het leven van zo ontzettend veel mensen, familie van de slachtoffers, maar ook zij die het hebben overleefd, beïnvloed en zal tekenen.

Dit zijn de slachtoffers:

 

Charlotte Bacon (6), Daniel Barden (7,) Rachel Davino (29), Olivia Engel (6), Josephine Gay (7), Ana Marquez-Greene (6), Dylan Hockley(6), Dawn Hochsprung (47), Madeline Hsu (6), Catherine Hubbard (6), Chase Kowalski (7), Jesse Lewis (6), James Mattioli (6), Grace McDonnell (7), Anne Marie Murphy (52), Emilie Parker (6), Jack Pinto (6), Noah Pozner (6), Caroline Previdi (6), Jessica Rekos (6), Avielle Richman (6), Lauren Rousseau (30), Mary Sherlach (56), Victoria Soto (27), Benjamin Wheeler (6) en Allison Wyatt (6)

Ieder van de volwassenen heeft geprobeerd de schutter te overmeesteren of te weerhouden. Lerares Victoria Soto heeft de kinderen in haar klas gered door ze zich in kasten te laten verstoppen toen ze de geweerschoten hoorde. Toen de schutter in haar klas aankwam en vroeg waar de kinderen waren antwoordde ze dat die nu gymles hadden, hij schoot haar neer en liep door. De kinderen uit haar klas hebben door haar optreden de schietpartij overleefd.

Victoria Soto

Skyfall

Nadat ik met mijn eerste verloofde destijds alle James Bond films op video had gehuurd, ben ik de nieuwste daarna in de bioscoop gaan bekijken, maar de laatste 3 of 4 om voor mij volstrekt onduidelijke redenen niet. Tijd om daar verandering in te brengen, want ik vind ze altijd wel leuk. Dus gisteren samen met vriend Harry naar de laatste James Bond film "Skyfall" geweest.

Het is duidelijke dat de tijd van een pen-met-camera achter ons ligt, voornamelijk omdat we die nu zelf, als we zouden willen, in ons bezit kunnen hebben. En daar ging deze film ook wel over, M, weer weergaloos gespeeld door steractrice Judi Dench, wordt verweten in het verleden te leven en niet met haar tijd mee te gaan, zelf ziet ze ook in dat de 'vijand' niet één land is of één persoon, maar dat het in deze tijd allemaal veel complexer ligt.

Veel computers, veel actie, veel ontploffingen, veel nauwelijks te geloven situaties, kortom een échte Bond. En het was genieten, voor mij de eerste keer dat ik Daniel Craig in actie zag als 007, die naar mijn bescheiden mening Bond wat menselijker maakt. De schurk werd deze keer gespeeld door een Jeroen van Koningsbrugge-achtige. De Spaanse acteur Javier Bardem zet een schurk neer zoals een Bond-schurk hoort te zijn, gevaarlijk en gek.

James doet het ook wat rustiger aan met de vrouwen, geen bedscenes, en de bondgirl (Bérénice Marlohe) legt al vrij snel het loodje. M speelt deze keer een heel grote en belangrijke rol.

De leukste quote uit de film is natuurlijk deze::
 Raoul Silva (Javier Bardem) streelt Bond's borst:
 "There's always a first time..."
 James Bond (Daniel Craig) vastgebonden aan een stoel:
 "What makes you think this is my first time?"

Groot gedeelte van de film speelt zich af in Londen en het is grappig dat ik een aantal plaatsen en gebouwen herken waar ik ben geweest.

In Memoriam: Fleur Bloemen

En weer heeft pesten er toe geleid dat een meisje zich van het leven heeft beroofd. Ze kon er niet meer tegen. Wanneer houdt het eens op? Wie zijn die mensen die met z'n allen tegen één stoer vinden? Ik word hier zo verdrietig van. Mijn hart gaat uit naar haar ouders en broers.

Wrang is het dat Fleur twee jaar geleden een prijs won met haar gedicht over pesten.

De Buffel

Rotterdam gaat afscheid nemen van een begrip. Het Maritiem museum bezuinigt museumschip de 'Buffel' weg. Per jaar betaalt het museum zo’n 3,5 ton aan onderhouds- en personeelskosten voor het schip, en dat is met de huidige bezuinigingen in de culturele sector niet meer op te brengen.

De aanwijzing van de gemeente Rotterdam om meer en beter ‘het verhaal van Rotterdam te vertellen’ heeft een belangrijke rol gespeeld bij de keuze. Rotterdam is bijvoorbeeld nooit de thuishaven van de ‘Buffel’ geweest. Hellevoetsluis heeft wel een verleden met het schip: nadat het in 1896 uit de vaart werd genomen als oorlogsschip werd het in Hellevoetsluis een logementschip waar talloze matrozen tot 1920 hun opleiding genoten.
De ‘Buffel’ krijgt een plek in de vestinghaven van Hellevoetsluis aan de museumkade die momenteel in aanbouw is en zal naar verwachting in het voorjaar weer toegankelijk zijn voor publiek.

De 'Buffel' heeft voor mij een vertrouwde plek in de Leuvehaven en ik ben er in 1980 met mijn zus, die er destijds vlakbij woonde, voor het eerst op geweest. In januari 2011 heb ik er samen met vrienden André en Edo nog een bezoek aan gebracht en het verbaasde me toen hoe groot het schip eigenlijk was, we hebben er geruime tijd op doorgebracht en er was veel te zien.
Gelukkig blijft het schip dus wel toegankelijk voor bezoekers, maar dan in Hellevoetsluis.

Geschiedenis van de ‘Buffel’
Hare Majesteits ‘Buffel’ werd in 1868 in Glasgow gebouwd in opdracht van de Koninklijke Marine om de Nederlandse kust te verdedigen. Haar belangrijkste opdracht was de geheime missie in 1871 naar Antwerpen om de stoffelijke resten van de Nederlandse zeeheld Van Speijk op te halen. Als gevolg van de snelle technische ontwikkelingen in die tijd werd de voorsprong van het revolutionaire ontwerp van de ‘Buffel’ als ijzeren ramschip met een draaibare geschutstoren snel ingehaald. In 1896 werd de ‘Buffel’ omgebouwd tot logementschip. In 1974 kocht de gemeente Rotterdam het schip aan met hulp van de ‘Vrienden van de Buffel’. Nadat het grotendeels in oude staat was teruggebracht, werd het in 1979 afgemeerd in de Leuvehaven en ingericht als museumschip. De ‘Buffel’ is in de afgelopen 33 jaar een grote publiekstrekker voor het museum geweest. Meer dan 3,5 miljoen bezoekers, waarvan 400.000 scholieren, gingen op ontdekkingsreis naar de geheimen van het voormalig marineschip. In 2007 werd het schip nog ingrijpend gerenoveerd en ingericht met een interactieve presentatie voor jong en oud die zeer populair was bij het publiek en het onderwijs.

 

De Buffel



In 1980



In 2011 met Edo



André in de kapiteinsvertrekken



Tegeltjeswijsheid 59

Journaal/Koefnoen

Ik zat naar het Journaal te kijken, maar dacht opeens in het satirische programma ""Koefnoen" verzeild te zijn geraakt. Rob Trip vertelde over het woonwagenkamp Karosseer waar een criminele familie 1 miljoen, ik herhaal één miljoen euro verhuiskosten heeft ontvangen voor een verhuizing verplaatsing van 3 enorme chalets binnen de grenzen van het kamp.
Hier moest ik om gniffelen, soms gaan dingen zo alle perken te buiten dat apathische verbazing overgaat in lachopwekkend ongeloof.

Wáren het nou nog echte woonwágens geweest dan was het verplaatsen veel makkelijker gegaan, daar zitten namelijk wielen onder, maar de moderne woonwagenbewoner wil persé niet in een huis wonen maar wel in een chalet.(?) Hardop heb ik gelachen toen Rob vertelde dat de hele operatie 270.000 Euro heeft gekost, en de rest van het geld in de zakken van de familie is verdwenen.

Met gierende uithalen van louter pret hoorde ik verantwoordelijk wethouder Jacques Costongs (of was het Paul Groot als typetje?) deze ronduit belachelijke situatie rechtpraten en met droge ogen verkondigen dat er alweer 1 miljoen was gereserveerd omdat een nieuwe verplaatsing niet uitgesloten werd, en dat het niet uitmaakte dat het een criminele familie betrof. Nodeloos te zeggen dat deze man van de PvdA is.

En ik glee huilend van het lachen van de bank toen Rob Trip (of zag ik nou toch echt Owen Schumacher?) het onderwerp afrondde met de mededeling dat de vader van de familie niet thuis was omdat hij een gevangenisstraf van 5 maanden uitzit.

Toen ik weer was bijgekomen van deze hilarische sketch, bleek deze Koefnoen-scene realiteit.
Dit land is ziek, heel ziek.

Toen en Nu: Dionne Warwick

Haar eigenlijke naam is Warrick, maar omdat op het hoesje van haar eerste single haar naam verkeerd was gespeld als Warwick heeft ze dat maar zo gelaten. Dat was in 1962, ze is voornamelijk bekend van haar vertolkingen van nummers geschreven door Hal David en Burt Bacharach: o.a. "Anyone Who Had A Heart", "Don't Make Me Over" en "I'll Never Fall In Love Again" .

In de jaren 80 heeft ze ook met veel succes gewerkt met de Bee Gees en Barry Manilow. Ze bleef platen uitbrengen, maar die werden niet meer zo succesvol. Haar tante is Cissy Houston de moeder van Whitney. Ook Dionne's zus Dee Dee was een bekende zangeres.
Dionne wordt 12 december 72 jaar.

101 dagen en 1 uur

Mensen die mij kennen weten het al:

 

 

'Muziek was mijn eerste liefde en het zal ook mijn laatste zijn.

Muziek van de toekomst, maar meer nog muziek uit het verleden.

Om zonder mijn muziek te leven zou ondoenlijk zijn,

want het is mijn muziek die me overal doorheen sleept'

 

Hmmm...het is net of ik zoiets al eens eerder gehoord heb...., maar daar gaat het nu niet om.

 

Op mijn vorige week overleden computer had ik een programma geïnstalleerd waarmee ik ruisjes, kraakjes, tikjes en dergelijke van opnames kon verwijderen alsmede nummers op allerlei manieren kon bewerken, toen ik dat programma weer wilde installeren op mijn nieuwe laptop ging dat niet, het was dan ook al een programma uit 2003, in computertermen dus uit de tijd van Methusalem.

 

Even surfen over het net deed mij leren dat het Magic Audio Cleaning Lab, want daar hebben we het hier over, sinds kort een 2013-versie heeft, nog voor 2013 begonnen is. En omdat zij vieren dat ze 20 jaar bestaan is er een jubileumeditie verschenen met de gratis volledige versie van MP3 deluxe MX er bij.

 

Mijn leven zonder audio cleaning zou niet meer hetzelfde zijn dus heb ik het besteld en lag het de dag er na in de bus. Ook heb ik de MP3 de luxe op de computer gezet en dat blijkt een soort verbeterde versie van Windows Media Player te zijn, met oneindig veel mogelijkheden die ik lang niet allemaal snap, maar het geluid is beter, en ik ontdekte dat ik totaal 101 dagen en 1 uur aan muziek heb.

 

Ik zal weer veel dingen gaan ontdekken en leren, want naast dat het MP3 programma voor mij nieuw is, is het Audio Cleaning Lab ook enigzins veranderd. Maar omdat muziek verzamelen mijn grootste hobby is ga ik daar best uitkomen.

 

 

Herinnert U zich deze nog? #23

BONNIE ST. CLAIRE, RONNIE TOBER, CISKA PETERS,

NICO HAAK, WILLEKE ALBERTI, HARMEN VEERMAN,

OME JAN & PETER KOELWIJN

"EEN HEEL GELUKKIG KERSTFEEST"

1975

Aantal weken: 1

Hoogste positie: 12

Al deze artiesten waren destijds onder contract bij Born Free, de productiemaatschappij van Peter Koelewijn, die wél op het hoesje staat, maar niet genoemd wordt als uitvoerende, hoewel hij wel degelijk meezingt op deze kerstsingle uit 1975. Het nummer is geschreven door Peter, Nico Haak en Polle Eduard.





Tegeltjeswijsheid 58

The continuing story

Omdat ik al verwachtte dat er vandaag helemaal niet verder gewerkt zou gaan worden aan het vorige week vervangen raam, heb ik dat maandagochtend tegen beter weten in toch nog maar even aan één van de bouwmensen gevraagd. Ondanks dat mij was toegezegd dat ze op 6 december het karwei zouden afmaken, zei hij dat dat niet ging gebeuren.

Zodoende zat ik vanmorgen om 10 uur op het spreekuur bij de bewonersconsulent. Ik zei haar dat ze mij niet gehoord had over de ongestructureerde werkwijze van de schilders, ook niet over mijn in juli geschuurde deur, die er nu nog steeds geschuurd erbij stond. Daar ging ze meteen op in en er zal een afspraak met mij gemaakt worden wanneer die alsnog geverfd gaat worden.
Vervolgens stak ik van wal over de werkelijke reden voor mijn komst, de, voor mijn adres, niet aangekondigde maar wel onderhand half uitgevoerde asbestverwijderingswerkzaamheden en de niet nagekomen afspraken daarna.

Ook dit gaat binnenkort een vervolg krijgen. Sinds juli is het al een grote zooi voor de deur met bouwkeet, grote machines en ijzeren platen die de groenvoorzieningen vernielen.

De vrije dag nu gebruikt om boodschappen te doen, wat verplaatsingen in huis te bewerkstelligen en 's avonds bij vriendin Nadira te dineren en weer even bij te kletsen.

De blije doos

Het is weer het moment van het jaar dat je mensen over straat ziet sjouwen met dozen. De Sint/Kerst/Eindejaars-pakketten worden weer uitgedeeld door de werkgevers.
Ook wij werden dit jaar niet overgeslagen, ik ben erg blij met het pakket, waarin een duidelijk thema 'Chocolade' te herkennen is. Hèèrlijk!

Crash

In 2002 kocht ik mijn eerste computer, daar heb ik 7 jaar mee gedaan, toen hield ie er met een harde piep ineens mee op. Ik ben nog van een generatie dat dingen een leven lang, of zeker iets daaromtrent meegingen. Inmiddels heb ik me neergelegd bij het feit dat we in een weggooimaatschappij leven.

In 2009 kocht ik dus mijn tweede computer met de verwachting dat de 7 jaar toch zeker gehaald kon worden, die verwachting werd afgelopen zaterdag toen de Sint Nicolaas avond in volle gang was hardhandig te niet gedaan. De computer crashte, meerdere pogingen van vriend Karim en van mijzelf om hem weer aan de praat te krijgen leken steeds te lukken, maar na verloop van tijd tóch weer een crash.

Dan ben ik er geheel in de tijdgeest ook wel klaar mee en vond ik dat er een nieuwe moest komen, dat is geheel tot mijn eigen verrassing een laptop geworden in i.p.v. een desktop. De collega's van Dixons hebben mij verzekerd dat een laptop een volwaardige computer is. Maar echt op mijn lap zal ik er niet mee zitten, gisteren wel even gedaan, maar ik heb daar dus niet zoveel mee, zo'n touchpad is niet zo handig zodat ik er gewoon weer een muis aan heb bevestigd, en ook gewoon weer stroom en de batterij er op aanraden van de verkoper uit verwijderd, stroom en batterij samen is niet zo goed.

Gisteren begonnen met wat sites die ik veel bezoek in favorieten te plaatsen, dat had ik gelukkig met tegenwoordigheid van geest nog even van de gecrashte computer gehaald, gewoon met good old pen en papier, en vandaag de externe harde schijf met muziek aangesloten, waarbij met Windows 7 de leukigheid is dat muziek spelend in het Media Center naast het fotootje van de uitvoerende die je hoort je op de achtergrond álle andere fotootjes van anderen ook heel langzaam voorbij ziet scrollen.
Ik ben snel verrast en blij, dat blijkt wel.

Het heerlijk avondje

Officieel is het heerlijk avondje natuurlijk pas op 5 december, maar wij vierden het afgelopen zaterdag al. Evenals vorig jaar waren er middels het wereld wijde web lootjes getrokken. De plaats van handeling zou dit jaar bij mij zijn.

Zo rond 5 uur kwamen, Talitha, André, Edo, Karim en Gaby aan en toasten we symbolisch met een glaasje champagne omdat wij met elkaar, als God het wil, over een maand met oud en nieuw zullen proosten op het nieuwe jaar. Indisch eten besteld en als dessert de door André gemaakte speculaas/pepernoten cheesecake gesnoept.

Daarna werd het langzaam aan tijd om met de surprises te beginnen, in ballonnen waren onze namen verstopt en door die omstebeurt kapot te prikken mocht degene wiens naam er uit viel zijn surprise pakken.

Iedereen had weer zijn best gedaan voor een mooie surprise en een passend gedicht. Talitha had veel werk gemaakt van haar surprise voor Karim, het symbool van "The Voice Of Holland". Zijzelf kreeg een kingsize lipstick, Het stoppen met sporten werd mij door Sint erg aangerekend in zijn gedicht vol schuldgevoel. Gaby en Edo werden geconfronteerd met hun rookgedrag door respectievelijk een megasigaret en een megasigaar terwijl André een schattig vogelhuisje kreeg met daarin een iets minder schattige Jack Nicholson.

Het was weer een gezellige avond met geweldige vrienden. Ik verheug me al op 31 december!

P.S. Dit was het eerste blogje vanaf mijn laptop, maar daarover morgen meer....



The voice of Karim



Koek Koek



Nog ééntje dan.....



...samen met Edo



Niet meer sporten vind Sint geen goed plan



Lipstick on your collar

In Memoriam: Theo Rijndorp

Vandaag is de uitvaart van mijn oud collega Theo Rijndorp. Theo en ik hebben een aantal jaar samen gewerkt op dezelfde afdeling, hij was een fijne collega voor wie niets te veel was, die soms zelfs afgeremd moest worden in zijn toegeeflijkheid.
Iedereen weet waar ie was op 11 september 2001 en hoe het nieuws tot hem kwam, voor mij was het Theo die van de pauze terug kwam met de mededeling "Er is een vliegtuig neergestort op het World Trade Center", we hadden na de eerste berichten nog geen idee, zoiets vergeet je niet.

Theo had suikerziekte en dat is een aantal jaar geleden zijn lichaam gaan aantasten, zo erg dat hij gedwongen was om met werken te stoppen, dat was erg moeilijk voor hem, hij heeft nog een periode op de administratie gewerkt, maar ook dat ging niet meer. Hij kreeg in zijn ziekte tegenslag op tegenslag en dat maakte dat het voor hem niet meer zo nodig hoefde, hij kon niet meer thuis wonen en werd opgenomen in een verpleeghuis. Op de rouwkaart stond het heel mooi verwoord:

Te vroeg, maar op zijn tijd

vertrokken van hier

Beste Theo, rust zacht.

Tegeltjeswijsheid 57

De gotspe

Smits vastgoedzorg die door de woningbouw was/is ingehuurd om het schilderwerk te verrichten heeft een enveloppe in de brievenbus gedaan met daarin een vragenlijst over de werkzaamheden;

In opdracht van de woningbouw hebben wij in de afgelopen periode schilderwerk uitgevoerd in het complex waarin uw woning gevestigd is. Inmiddels zijn de werkzaamheden geheel of bijna afgerond en wij gaan er van uit dat u tevreden bent.

In deze vragenlijst worden vragen gesteld over onze dienstverlening. u kunt per vraag uw antwoord geven door het vakje van uw keuze aan te kruisen.

 

Tevreden?? Tevreden??? Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen, gebrek aan structuur, het niet nakomen van afspraken, het slordige werken, mijn buitendeur die al sinds juli geschuurd is maar nog niet is geverfd, het totale gebrek aan communicatie naar de bewoners maar ook onderling de vernieling van bomen door er lukraak takken af te zagen. Kortom, de werkwijze van Smits vastgoedzorg is de ergst denkbare nachtmerrie.

Hoewel ik niet denk dat het veel uit zal halen krijgen ze het vragenformulier terug.