La vita

In het "Herinnert U zich deze nog" blogje  van 27 oktober 2014 heb ik al over de ontstaansgeschiedenis geschreven van de signature song van Shirley Bassey "This Is My Life". Geschreven als "La Vita" in 1968 om het uit te voeren op het San Remo Songfestival. Elio Gandolfi zong het lied en zoals gebruikelijk op het San Remo festival werd het lied nogmaals gezongen door een buitenlandse artiest, dat was Shirley.  De coupletten zong ze in het Engels en het refrein in het Italiaans. Het lied won het festival niet, maar Shirley zingt het nummer tot op de dag van vandaag in de volledig Engelse versie. Voor Elio was het de debuutsingle van zijn korte zangcarrière, er kwamen nog 6 singles en toen hield het voor hem op.

Daar waar Shirley, het lied in het Engels in verschillende versies door de jaren heen opnieuw heeft opgenomen, van disco tot en met een groot orkest, heeft het tot 2015 geduurd eer de originele Italiaanse versie weer nieuw leven werd ingeblazen. De drie jongens van Il Volo hebben het voor hun album "L'amore Si Muove" opgenomen.

Shirley Bassey op het San Remo songfestival 1968

De versie van Elio Gandolfi

La Vita van Il Volo

Waarom McGregor mij deed vomeren

In 1993 is modebedrijf McGregor opgericht door Jeroen Schothorst en Ben Kolff, beiden uit het Gooi, wat die vreselijk oubollige onmodieuze kleding rechtvaardigt die ze er verkopen. Voor de rode broeken dragende man, zeg maar. Ze gingen naar de beurs, namen van die opbrengst zeilmerk Gaastra over en in 2015 leden ze 26 miljoen verlies. Lang verhaal kort: ze gingen failliet.

Maar er is een doorstart, met dezelfde eigenaren onder een andere naam: Doniger Fashion Group. Twee weken geleden meldden de eigenaren dat 'de werkgelegenheid van 500 werknemers gewaarborgd was'. maar nu blijkt dat maar 300 werknemers een baan in het bedrijf houden. Werknemers die langer dan 7 jaar in dienst waren krijgen geen nieuw contract aangeboden. Ze willen delen van het bedrijf verkopen en dat gaat moeilijker met werknemers met een lang dienstverband, constateerden zij na de doorstart. Moeilijker, niet onmogelijk dus.

Na het faillissement lieten de aandeelhouders, de oprichters en Marcel Boekhoorn en zakenbank NIBC weten geen rol meer te zullen spelen bij een doorstart, toch waren zij degenen die het bedrijf twee weken later kochten. Jeroen zei dat ze dat deden omdat het bedrijf anders 'in stukken gescheurd zou worden'. De werknemers waren voor hen de belangrijkste reden om McGregor door te starten op die manier hielden in Nederland 500 werknemers hun baan. Ik kan me voorstellen dat je na het lezen van deze wijze van handelen net als ik een beetje in je mond hebt gevomeerd, maar er is meer.

De curator van McGregor vindt het zeer teleurstellend dat de eigenaren zich niet aan de afspraak houden die ze met hem gemaakt hebben. Hij keurde de doorstart goed met het idee dat 500 mensen hun baan zouden houden. Maar het antwoord is dat zij zich wél aan de afspraken houden. "We hebben afgesproken dat we 500 bánen zouden behouden, dat doen we". Dat die niet door McGregor-werknemers worden ingevuld doet daar niets aan af, vinden ze. Die 200 ervaren krachten worden vervangen door uitzendpersoneel.

Dit was dus gewoon een walgelijk, misselijkmakend spelletje om van oudgedienden af te komen. De bonden hebben nog met McGregor gesproken over een sociaal plan, maar daar was het volgens de directie te laat voor. Wel krijgen de afgedankte medewerkers een waardebon van €500,- om bij het bedrijf wat ze heeft ontslagen in te wisselen. Laat die laatste zin nog maar even op je inwerken.

Ik wens McGregor/Doniger van harte alsnog een faillissement toe, als je op deze wijze met mensen omgaat verdien je niet beter. Aan de kleding ligt het niet, die is al verschrikkelijk genoeg, tel daar het gemis van veel gekwalificeerde medewerkers bij op en het is binnen een jaar wel weer bekeken.

Het is zover

Omdat ik gisteren toch in de stad moest zijn, maakte ik van de nood een deugd om even langs de Plaatboef te lopen, een zaak op de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam waar 2e hands cd's, grammofoonplaten en dvd's worden verkocht. De tijd dat ik nog hevige aanvulling van mijn cd collectie nodig had ligt achter me, maar soms kom je onverwacht iets tegen voor een leuk prijsje.

Ook wilde ik kijken of zij misschien seizoen 4 hadden van de Britse comedy "You Rang M'lord". Van Harry heb ik ooit de seizoenen 1 t/m 3 gekregen, en ik ben er nu naar aan het kijken en wil graag het laatste seizoen ook hebben. Voor een klein prijsje, dat dan weer wel. Helaas hadden zij deze niet.

Wel zag ik voor slechts 1 euro een cd van Il Volo, het Italiaanse trio dat in 2015 voor Italië naar het Eurovisie Songfestival mocht én er een mooie 3e plaats behaalde. Ook zag ik een geweldige dubbel cd van Dusty Springfield, "The Singles", ik had wel een zelf samengestelde cd van haar, maar een 'echte' cd met meer nummers dan ik had is zo'n cadeautje wat je dan ineens tegenkomt.

Lieve mensen, met de schrik om mijn hart moet ik jullie nu meedelen: Het is zover! Het overkomt anderen, het overkomt vooral (nog) ouderen, aan mij zal zulks voorbijgaan, ik heb ze nog allemaal op een rij, dat waren mijn gedachten hierover, maar bij thuiskomst bleek ik al een boxje in mijn bezit te hebben van Dusty Springfield, waar 29 van de 40 nummers van mijn zojuist gekochte dubbel cd al opstonden. Ik was dat vergeten!!! Ik wist dat niet meer!!! Ik had dat zelfgemaakte cdtje dus al eens vervangen voor 'echt'.

Ik zou mij dus legitiem in een diepe depressie kunnen storten om het besef dat mijn geheugen me in de steek heeft gelaten, maar ik mag graag de zaken ten goede omkeren: ik heb nu 11 nummers van La Springfield die ik nog niet had. Maar goed, de ogen helemaal sluiten voor het gepasseerde moeten we niet doen, 28 juli 2016 markeert dus het moment dat de grijze cellen die mijn geheugen zouden moeten ondersteunen op grofstoffelijke wijze dienst weigerden. Ik weet niet hoe het in de toekomst zal gaan, maar mocht ik zaken vergeten, dingen dubbel vertellen, of ander vreemd gedrag vertonen, mime dan fluisterend met een begripvolle blik van verstandhouding 'Dusty' naar elkaar en vraag of ik nog een koekje wil of zoiets.

Op het wenslijstje

Il Volo

De trofee die ik dacht gevonden te hebben.

Het cd boxje wat ik al had.

Tegeltjeswijsheid 217

De wijsheid van Feddy

Iets meer dan 4 dagen is Feddy nu mijn logé en we hebben al een routine opgebouwd samen. Wat me direct verraste was dat hij zich meteen al de wandelroute eigen had gemaakt die we lopen door het kleine parkje bij mijn huis. Feilloos weet hij ook uit de drie identieke gebouwen die te kiezen waar ik ook daadwerkelijk woon, om onder aan de trap losgemaakt als een bezetene naar de juiste deur te rennen.

's Morgens en 's middags lopen we een groot rondje, hij maakte vanaf dag één al heel goed duidelijk dat daar 's avonds geen sprake van kan zijn, dan wil hij het liefst na een plasje meteen weer naar binnen, maar ik kan hem met enig aandringen nog verleiden tot een klein rondje voor de deur, maar dat doet ie dan enkel om mij te plezieren.

De keuken is een belangrijke ruimte, want daar komt alles wat voor hem interessant is vandaan: eten en koekjes. Als ik in de keuken ben is Feddy er ook. Zijn brokjes staan er altijd en vanzelfsprekend water, en na een wandeling krijgt hij een hondenkoekje. Mij was ook verteld dat hij gerust wat mocht hebben van wat ik ook at, dus zo lunchen en dineren we een soort van samen. Alleen heb ik, als singlekoker, eigenlijk nooit iets over, dus heb ik worst gekocht waarvan hij dan paar kleine stukjes krijgt als ik eet. Gisteren had ik wat groente over en dat vond ie ook heerlijk en het is gezond.

Gisteren merkte ik bij de ochtendwandeling dat het manneke dundruk had, en bij het thuiskomen nam hij z'n hondenkoekje wel aan maar at het niet op. Hij was ook wat zieligjes en ging in een hoekje liggen, waar ik z'n darmpjes hoorde rommelen. Hij wilde helemaal niets, ook geen water. Dat moest ik even in de gaten houden, ik ben een keer extra wezen wandelen met hem, en heb 'm niet meegenomen naar mijn moeder, hij was maar het beste met zichzelf in een omgeving die hem nu wel vertrouwd was. Even lekker aandacht gegeven door knuffelen en kroelen, maar hem verder gelaten. Dieren weten instinctief wat goed voor ze is.

En zo was het ook, in de namiddag zag ik dat zijn koekje van de ochtend ineens op was, hij ging weer water drinken en werd weer wat levendiger, kortom, hij was weer de oude. Na onze laatste wandeling hebben we zelfs nog wat met de bal gespeeld. Hij was even niet lekker en besloot zelf pas op de plaats te maken. Wat een wijsheid voor zo'n klein hondje.

Blèh...ik ben er even niet.

Voor de ingang van de keuken, weer zin in eten.

ƒ100,-

Gisteren was de laatste dag dat men het bankbiljet van honderd gulden met Michiel de Ruyter er op kon inleveren. Er zijn er honderd ingeleverd en de mensen kregen er €45,38 voor terug. Wie zijn die mensen die nog gulden biljetten hebben? Dat is wat ik me meteen afvraag, en dan zo'n grote coupure. Omdat mensen via de media erop attent gemaakt werden dat deze honderd gulden biljetten moesten worden ingeleverd, dachten ze meteen aan andere guldenbiljetten die ze nog in huis hadden en leverden die ook meteen maar in. Het was tweemaal drukker dan normaal met het inleveren van guldens volgens een medewerker van de Nederlandse Bank.

Dit biljet van Michiel de Ruyter heb ik nog meegemaakt, het werd voor het eerst in 1970 in omloop gebracht en vanaf 23 juli 1986 werden ze niet meer gemaakt. Men heeft dan nog 30 jaar de tijd om het in te wisselen voor de dan geldige coupures, en omdat 23 juli 2016 op een zaterdag viel is het verlengd met 2 dagen.

In 1980 kwam het honderd gulden biljet met de afbeelding van de watersnip en in 1990 die met de steenuil. In 2002 kregen we de Euro zodat alle Nederlandse guldenbiljetten nog tot 1 januari 2032 kunnen worden ingewisseld voor Euro's. Behalve die van 5 gulden en van 25 gulden met Jan Pieterszoon Sweelinck er op, die moeten voor 1 mei 2025 ingeleverd zijn. Noteren jullie het allemaal in jullie (digitale) agenda?

Michiel de Ruyter

Watersnip

Steenuil

Herinnert U zich deze nog? #90

MISTRAL

"JAMIE"

1977

Aantal weken: 7

Hoogste positie: 7

Mistral was een studioproject van Robbie van Leeuwen, bekend van Shocking Blue, en Rick van der Linden, bekend van Ekseption. De eerste single "Jamie" was meteen een hit. Het nummer werd ingezongen door Sylvia van Asten, die het nummer ook kwam playbacken in de Top Pop studio. Penney de Jager, die als een artiest niet kon komen, met haar groep op de desbetreffende hit een dans met veel zwierende haren en wilde armgebaren verzorgde, had om het lied van Mistral wat meer luister te geven twee reuze insecten bedacht die een paringsdans ten beste gaven terwijl Sylvia zich daar tussendoor manoeuvreerde. Het gaf veel ophef in die tijd.

Sylvia was na één hit al klaar met Mistral, het schijnt dat er wat onenigheid was. Voor de 2e single "Starship 109" werd Marjan Schattelijn ingehuurd die samen met de oud collega van Robbie, Mariska Veres, de 3e single inzong: "Neon City". Toen was het klaar voor Mistral, de volgende 3 singles, met als zangeres Sheen Mulholland, flopten. 

Wie wil weten wat Sylvia van Asten nu doet kan het onderstaande filmpje bekijken:

Sylvia van Asten; Het gezicht van Zuidwijk

De nieuwe werkelijkheid

80 Doden en 200 gewonden bij een zelfmoordaanslag in Kabul, een verward jongmens heeft 9 mensen gedood en 21 verwond in München. Een ander jongmens heeft in Würzburg 4 treinpassagiers levensgevaarlijk verwond met een bijl en een mes. Dit alles met de aanslag met een vrachtwagen in Nice waarbij 84 doden en 202 gewonden vielen nog vers in ons geheugen. Dit zijn alleen opsommingen van incidenten van de laatste tijd

Daarnaast zijn er politieke leiders als Poetin, Erdoğan en Assad, is Boris Johnson werkelijk minister van Buitenlandse Zaken van het Verenigd Koninkrijk, ik dacht namelijk eerst dat het een grap was, en kan er in de Verenigde Staten gewoon iemand als Donald Trump gekozen worden als president. Terwijl er in Nederland ruimte is voor discriminatiepartijen PVV en Denk.

Welkom in de nieuwe werkelijkheid. Persoonlijk vind ik de wereld er geen leukere plaats op worden. Duidelijk wordt wel dat religies de mensen meer kwaad dan goed doen, en dat de leiders van het volk, waar dan ook, allemaal stuk voor stuk door de mand vallen, de leiders en hun entourage doen wel net of er niets aan de hand is en gaan gewoon door, maar het volk gaat langzaam aan ook doorkrijgen dat het wordt voorgelogen, dat wil zeggen een deel ervan. Die hele Brexit-komedie is daar een goed voorbeeld van en in Turkije zie je waar dat toe leidt met een despoot als Erdoğan, democratie betekent daar alles wat De Grote Leider wil en doet goed vinden anders ben je je leven niet zeker, zelfs niet als je in een ander land woont als geboren Turk zijnde. Ook in de Nederlandse politiek wordt op een andere manier heel wat afgelogen om het domme volk een rad voor ogen te draaien. Brood en spelen, het geldt nog altijd.

Ik wordt er wat onrustig van, omdat ik aan alles merk dat er op mondiaal niveau een omslag zich aan het voltrekken is die zijn weerga niet kent. Ik zou ervoor kunnen kiezen om mijn kop in het zand te steken en net doen of er niets aan de hand is, maar dat zit niet in mijn aard. Ik hou er erg van om de dingen te zien zoals ze zijn, door weg te kijken verdwijnen ze niet, maar voor sommigen is dat een manier die werkt, dan moet je het zeker doen. De nieuwe werkelijkheid betekent dus dat als je op het verkeerde moment op de verkeerde plaats bent je kunt worden gedood of verwond door reli-gekkies of een verwarde eenling die ergens door geïnspireerd is. Ik ben nuchter genoeg om mijn leven wel zo te blijven leven zoals ik het verkies, en dus niet bewust dingen ga mijden, want dan zou ik de deur niet meer uit kunnen omdat het in de nieuwe werkelijkheid zo is dat het óveral kan gebeuren.

Ik blijf, zoals ik al eerder heb gezegd, op microniveau zoveel mogelijk positiviteit uitstralen, omdat dat het enige is wat we kunnen doen, met de misschien kinderlijke gedachte dat als jij iemand een goed gevoel hebt gegeven hij of zij dat ook weer doorgeeft aan een ander. Gewoon het aloude gezegde "Verbeter de wereld, begin bij jezelf".

De logé

Gistermiddag kwamen ze aan, vriendin Talitha, haar bonuskind Linn en kleine Feddy. De laatste kwam bepakt en bezakt met etensbakjes, eten, koekjes, bal, bot en zijn eigen kussen. We hebben eerst even een bakje koffie gedronken en Linn had een mooie tekening voor me gemaakt. En passant kwamen we er achter dat er onder mijn salontafel een Pokémon woonde, ik had geen idee.

Even met Feddy gewandeld die meteen besefte dat ie het hier best wel leuk zou gaan krijgen met zoveel nieuwe indrukken. Er bleek in mijn keuken een rat te huisvesten kwamen we achter net toen we wilden gaan wandelen, een Pokémon-gerelateerde rat. Ik schijn dus in een pokémonwalhalla te wonen.

Langzaam kwam de tijd voor de dames om weer naar huis te gaan om de vakantie met pizza te gaan inluiden samen met Jan. Voor Feddy heb ik z'n bakje gevuld met brokjes en hij ging er tevreden van eten om vervolgens eerst op zijn vertrouwde kussen te gaan liggen, maar later lekker op een koelere plek achter de eettafel. Wij gaan het best leuk hebben zo samen.

Heerlijk op m'n eigen kussen.....

....maar dit is wel veel koeler.

Tekening van Linn.

Samen sta je sterk

Woensdag kwam mij plotseling een Facebookpagina onder ogen met de naam "Homoseksualiteit is verboden in alle religies". Vanzelfsprekend hadden de initiatiefnemers van deze pagina geen foto's van zichzelf geplaatst. Daarentegen waren er stemmingmakende riooljournalistiekachtige artikelen geplaatst, o.m. over homoparen die kinderen konden adopteren en over twee mannen die homoseksualiteit en de islam bij elkaar wilden brengen. Deze mannen werden met naam en toenaam genoemd en ook werden hun foto's getoond op deze pagina waarbij de makers, zoals gezegd, geen foto's van zichzelf hadden geplaatst.

Ondanks dat de pagina onder de vlag van 'alle religies' was betiteld, was het duidelijk aan alles dat de oorsprong uit de islamitische hoek kwam. Door het op deze manier een naam te geven krijg je een beetje het gevoel van "Ik heb mij geërgerd en velen met mij", een term die mensen gebruiken om zich achter te verschuilen, omdat men zich niet alleen wil ergeren.  Niet dat er in andere religies geen gelovigen zijn die homoseksualiteit verwerpen, maar ik kreeg niet de indruk dat gelovigen van de verschillende religies de handen ineen hadden geslagen om deze pagina te maken. Ze staan elkaar normaal ook naar het leven, dus waarom zouden ze hierin wel samen optrekken?

Gelukkig zag ik op enkele likes van gezichtsloze profielen met Arabisch klinkende namen na vooral reacties van mannen, vrouwen, hetero, homo, Nederlands en met een Arabische achtergrond die het absoluut niet eens waren met deze Facebookpagina. Ik vond, en velen met mij (pun intended), dat dit niet op Facebook thuishoorde, dus is massaal deze pagina als ongepast gerapporteerd aan Facebook, en we kregen allemaal het standaard antwoord terug dat deze pagina niet tegen de reglementen van Facebook inging.

Dat accepteerde ik natuurlijk niet, en heb bij herhaling deze pagina gerapporteerd, ik denk dat heel veel mensen dat gedaan hebben en dat er uiteindelijk een echt levend mens van Facebook eens is gaan kijken waar alle commotie nou om te doen was, en zo kreeg ik plots de mededeling dat ze de pagina hadden verwijderd.

Samen sta je dus sterk, niet als je valselijk andere religies bij jouw verderfelijke plan betrekt, maar wel als je oprecht en eerlijk gezamenlijk optrekt, en iets op een beschaafde, nette manier, zonder het gebruik van grove taal of geweld, aan de kaak stelt wat niet door de beugel kan.

RTV Oost

Het had Radio Capelle kunnen zijn of Radio Rijnmond, maar het was RTV Oost, helemaal in Hengelo, die via via op mijn weblog attent waren gemaakt, en waarvan programmamaker Jan Erik Plettenburg er een interview in zag. Wat bezielt iemand om iedere dag een blog te schrijven, en wat is dat dan voor iemand?

Zo gebeurde het dat ik gisteren, op de warmste dag van het jaar ooit afreisde naar het Hengelose. Gelukkig kon ik met de auto van mijn nichtje die op vakantie is, dat scheelt zomaar een uur reistijd, want Hengelo is ver. Om een indicatie te geven, ik zag op een gegeven moment al borden met Duitse plaatsnamen erop. Halverwege ben ik even gestopt voor een ijsje en iets fris, maar ruim op tijd kwam ik bij de studio aan.

Jan Erik kwam ook snel en om precies 17.00 uur konden we de studio betreden. Ik moest mij vooral niet voorbereiden, maar hij had dat natuurlijk wel gedaan. Het waren veelal vragen over de mensch achter de blog, maar ook over de diversiteit aan blogs, waarin positiviteit de boventoon voert, maar waar ik soms ook boos of geraakt kan zijn over iets, maar ook in die, vaak enigszins uitvergrote, boosheid zit altijd een knipoog, zo probeerde ik Jan Erik uit te leggen. Ik heb het gevoel dat het een aardig gesprek is geweest, Jan Erik gaat nu knippen en plakken. Als er met het ruwe materiaal iets aan te vangen valt, dan hoor ik op welke datum het uitgezonden gaat worden.

Daarnaast heb ik hem nog even kennis laten maken met een vrij onbekend liedje van Mama Cass Elliot, waarmee 'De Roze Golf', zoals het programma heet, een connectie heeft via haar nummer "Make Your Own Kind Of Music", waarvan het refrein dan weer mijn 'levensmotto' is. Niets is toeval zullen we maar zeggen.

Nadat alles was opgenomen zijn we even wat gaan eten in Borne, en oplettende lezers veren nu recht, want is dat niet het plaatsje waar in februari 1945 tante Jopie en haar zus (mijn moeder) een middag hebben doorgebracht op weg naar Friesland? Dat klopt! Jan Erik heeft mij nog even langs het voormalige klooster en het station gereden die worden genoemd in de verhalen. Toen was het tijd om weer naar huis te gaan, nog steeds warm, maar geen felle zon meer, zodat ik de terugreis in één keer heb gereden.

Het heeft nog een staartje

Onlangs heb ik de verhalen van mijn tante Jopie uit de oorlog via mijn blogjes gepubliceerd. Ik vond het fijn om te doen, haar verhaal was het waard om verder verteld te worden. De reacties erop waren positief, en met het laatste blogje er over was het mooi afgerond. Dat dacht ik.

Vriend Harry die zelf met veel succes zijn Flarden in boekvorm publiceert, vond dat het verhaal van tante Jopie, opgetekend door mij, in een gelimiteerde oplage in boekvorm moest verschijnen. Ik wist van niets, en gisteren lag er opeens een enorme enveloppe in de bus met drie van de vijf boekjes. In het begeleidende schrijven van Harry begreep ik dat hij zelfs een exemplaar heeft gezonden aan het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie. Dat is helemaal fantastisch. Tante Jopie's verhaal blijft op die manier zeker bewaard.

Het was een geweldig leuke en lieve verrassing!

Voorkant

Achterkant

Ook in de binnenkant wordt het verhaal verduidelijkt met foto's

Er ist wieder da

"Er Ist Wieder Da" is een boek van Timur Vermes welke in 2015 is verfilmd en het gaat over Hitler die 70 jaar na zijn vermeende dood wakker wordt in het Berlijn van nu. In het Ankara van nu hebben we Recep Erdoğan, net als Adolf Hitler destijds, een bevriend staatshoofd met enigszins dezelfde ideeën en met volgelingen in net zulke blinde adoratie voor hun Führer als men destijds voor zijn grote voorbeeld Adolf had. Nou, nou gaat dat niet wat ver?, zullen een aantal lezers zich nu afvragen. Nee, het zijn namelijk zijn eigen woorden in januari van dit jaar:

De Turkse president Recep Tayyip Erdoğan wil maar al te graag een presidentieel systeem invoeren. Een van zijn voorbeelden voor de inrichting van een vernieuwde Turkse staat? Het ‘effectieve’ Duitsland van Adolf Hitler.

Erdoğan maakte de opmerkingen tegenover het Turkse persbureau Dogan. ‘Presidentiële systemen zijn effectiever en succesvoller dan parlementaire,’ zei de president. ‘Er zijn voorbeelden van in de wereld. Je ziet het als je kijkt naar het Duitsland van Hitler.’

Ben ik verbaasd? Nee. Maar net als toen loopt iedereen er met open ogen in. Onze regering zegt blij te zijn dat de coup is mislukt en het woord 'democratie' wordt zelfs in één zin met Erdoğan genoemd. De Grote Leider wil heel graag de doodstraf weer instellen, want de roep van de bevolking mag niet worden genegeerd. Ik mag hopen dat iedereen de gotspe herkent. Er zitten zoveel mensen vast in Turkije omdat ze het niet eens zijn met de Führer, dat was blijkbaar niet de juiste 'roep'. En nu kan hij door deze coup, die wel heel erg geregisseerd overkwam, en waarbij de lijsten met namen van mensen die er aan mee gedaan zouden hebben wel heel snel gemaakt waren, met een ingevoerde doodstraf snel van ze af.

En dan zijn er de Neder-Turken die hier in Nederland bedreigen, vernielingen aanrichten en zelfs mensen molesteren. Het verbaast toch niemand dat de Laurel en Hardy van de pro discriminatiepartij Denk, als zijnde de handpoppen van Erdoğan, er ook bij waren. Als deze 'demonstranten' zo met het gedachtegoed van hun Grote Leider begaan zijn, zouden ze hem dan geen grote dienst bewijzen om hem juist in het thuisland te gaan steunen in plaats van hier in dit verderfelijke Nederland? Dan kunnen de andere Neder-Turken die het niet met hem eens zijn hier hun bestaan in alle rust verder opbouwen, in plaats van door hun andersdenkende landgenoten geïntimideerd en bedreigd te worden.

Het zal nog lang onrustig blijven in de wereld door Recep Erdoğan en zijn kritiekloze idolate achterban. "O Geri Döndü"

Dit is hoe De Grote Leider de duizenden vermeende couplegers vasthoudt, in varkensstallen, ongekleed en met hun handen op hun rug gebonden. 

Zomer in Zeeland

Vriendin Nadira had ons (haar vriend Albert, Rick, Chris, Harry en mij) uitgenodigd voor een weekend naar Zeeland, omdat ze haar studie in mei succesvol had afgerond en ze vond dat ze ons in die voorafgaande tijd niet de aandacht en tijd heeft kunnen geven die wij in haar ogen verdienen. Hoe lief is dat?! Met meer interesse dan gebruikelijk had ik de weerberichten afgelopen week in de gaten gehouden, en het zou goed zijn, wat bewolkt, maar droog. De weergoden waren haar en daardoor ook ons gunstig gezind, want het was het hele weekend stralend en zonnig weer, echt zomer in Zeeland dus.

Albert en Nadira kwamen mij zaterdagochtend ophalen en we zouden de anderen om 12.00 uur treffen in Zierikzee. Rick en Chris waren al gearriveerd en zaten aan de koffie op een terras, even later kwam ook Harry aangewandeld en we hebben fijn bijgekletst om daarna even een wandeling door het pittoreske Zierikzee te maken en een lunch te gebruiken bij winkel/café/restaurant 'De Zeeuwse Hemel'. Vervolgens besloten we naar Veere te rijden, net als in Zierikzee was ik daar al eens geweest, maar ik was vergeten hoe liefelijk Veere was, een stadje uit een prentenboek. En onderweg zeiden we tegen elkaar hoe ruim, wijds en groen we Zeeland vonden. We hebben heerlijk het vakantiegevoel over ons heen laten komen en op ons gemak door het stadje gewandeld. Daarna was het tijd om naar Goes te gaan, de plaats waar we ook zouden overnachten.

Nadira had voor ons Hotel Katoen uitgezocht, en wat was dat een goede keus! Ik had een prachtige kamer op de begane grond, wat óók een kamer was voor de minder valide/oudere mensch, maar voor een 50+er is het een geruststellende gedachte dat uitglijden in de douche met een simpele trek aan een touwtje kenbaar gemaakt kan worden. We besloten ook om het diner in het hotel te nuttigen. Óók een goede keus, want alles was even heerlijk. Wij hadden voor Nadira natuurlijk wat aardigs gekocht, en op voorstel van Rick die er ook het voortouw in genomen heeft was er een ABC gemaakt die geheel en al op haar van toepassing was, waar zoals dat hoort ook zaken in naar voren kwamen waarvan zij eigenlijk hoopte dat iedereen ze vergeten zouden zijn. Wij lazen om de beurt een letter voor, en lieve Nadira kreeg het steeds warmer, maar het was een hilarisch gebeuren. Harry moest ons toen verlaten omdat hij zondag andere verplichtingen had. Wij hebben na het diner nog een zalige avondwandeling gemaakt door Goes, een stad wat een vrij bruisend avond/nacht leven blijkt te kennen.

De andere dag buiten op het terras het ontbijt genuttigd, en we besloten om Goes ook even bij dag te bekijken, en we vielen met onze neus in de boter want er was Keverdag. Allemaal nostalgische volkswagens stonden op het plein opgesteld, dat was heel erg leuk om te zien. Daarna zijn we naar Domburg gereden, ook weer zo'n dotterig stadje. Koffie met taart en vervolgens naar het strand voor een strandwandeling, waar we zelfs nog even hebben geschommeld, gade geslagen door verbaasde kinderen. Een uitgebreide lunch genoten bij Het Badpaviljoen, om daarna een bezoek te brengen aan de deltawerken, wat een indrukwekkende ervaring is. Ook zijn die windmolens als je er zo onder staat echt enorm groot.

Rozig moe, zoals Albert het zo mooi omschreef, zijn we richting Brielle gereden om daar wat te drinken en te eten om daarna dit geweldige weekend toe te voegen aan alle andere leuke dingen die we met elkaar hebben beleefd, en waarvan we unaniem hopen dat er nog vele momenten bijgeschreven mogen worden.

Zierikzee.

Vrienden in Veere.

Een enigszins verhitte Nadira, na haar ABC. Albert kijkt toe.

Kever/volkswagendag in Goes

Strandwandeling in Domburg.

Zo jong als je je voelt.

De windmolens zijn groot en wij zijn klein.

Deltawerken.

Tegeltjeswijsheid 216

Blessed Emotions

In Nederland kennen we het trio The Emotions vooral van hun wereldhit "Best Of My Love" uit 1977, en van hun bijdrage aan de Earth, Wind & Fire klassieker "Boogie Wonderland". In thuisland Amerika was hun faam wat groter, maar ook daar bleven hun singles en albums een beetje in de onderste regionen van de hitlijsten hangen, met uitzondering van de bovengenoemde hits en het album "Rejoice" waar hun hit uit 1977 opstond. Ik ben van mening dat het onterecht is en The Emotions ondergewaardeerd zijn, nu ik hun dubbel cd "Blessed - The Emotions Anthology 1969-1985" in mijn bezit heb. Voor iedereen die van de funk, disco en soul uit de jaren 70 houdt is deze overzichts-cd een must. Wat een heerlijke muziek, en wat een geweldige stemmen hebben de zusjes Hutchinson.

The Emotions zijn Wanda, Sheila en Jeanette Hutchinson, die als zoveel Afro-Amerikaanse zangeressen hun roots hebben in de gospelmuziek. Samen met hun vader Joe traden ze met gospels op als The Hutchinson Sunbeams. Hun eerste hits als The Emotions scoorden ze al in 1969, en het ging pas echt goed lopen toen Earth, Wind & Fire frontman Maurice White zich met de muziek van de dames ging bemoeien voor hun albums in 1977 en 1978. Maar elk van de zusjes schreef ook zelf nummers die ze in hun repertoire opnamen. Van 1970 tot 1975 is Jeanette vervangen door Theresa Davis, omdat Jeanette zich met haar gezin ging bezig houden. Sinds 1985 maken The Emotions geen platen meer, maar treden Wanda en Sheila nog steeds op Jeanette is nu vervangen door jongere zus Pamela.

In het begeleidende boekje bij de cd komen de dames uitgebreid aan het woord over hun carrière en ook Maurice White verteld hoe hij destijds vol enthousiasme met de dames heeft gewerkt. Het zou zijn laatste interview zijn, twee weken later overleed hij.

Nogmaals het is geweldig lekkere muziek, 40 nummers in totaal, de grote hits en album tracks.
Big Break Records (BBR) CDBBRXD 033 barcode 5013929063334

Sta op komediant

In de derde bijeenkomst van de oudere menschen bij het UWV mochten we dus iets vertellen over waar we trots op waren aan de hand van de STARR-methode. Er was iemand aangeschoven van de werkgeverskant, en zij bezat de gave om door heel goed te luisteren naar wat je zei, je competenties er uit te destilleren ook al benoemde je ze niet met zoveel woorden, maar ook vooral wat je niet zei maar wel als een soort lichaamstaal uitstraalde wist ze feilloos te benoemen.

Toen ik mijn grote succesverhaal vertelde over de verhuizing van mijn afdeling wat ik in het blogje gisteren heb beschreven was haar eerste reactie: "Je moet stand-up comedian worden". Over die carrièreswitch had ik zelf voor nog geen moment nagedacht, maar ze bedoelde het dan ook enigszins overdrachtelijk. Ze wilde ermee zeggen dat ik op een leuke manier een verhaal kon vertellen en ze kreeg bijval van mensen uit de groep. Ze vonden het leuk om naar me te luisteren, en dat beschouw ik als een groot compliment. Haar viel op dat zodra ik begon te praten mijn ogen gingen sprankelen en ik met heel mijn mimiek en gebaren in het verhaal zat. Ze vroeg ook meteen: "Ben je eigenwijs?" Eigenwijs is natuurlijk een groot woord, maar in het verhaal was duidelijk dat ik binnen het toelaatbare mijn eigen gang ging, altijd het beste voorhebbend met mijn werkgever en meer nog de klanten. Ik vulde zelf aan dat mijn perfectionisme ook mijn valkuil is. Na ruim 50 jaar weet je wel hoe je zelf in elkaar zit.

Zo was ik ook niet geschokt toen ze, verrast door mijn bruisende vertelkunst, meedeelde dat ik op haar in eerste instantie een afstandelijke, gereserveerde, ja zelfs arrogante indruk maakte. Ik ben het kat-uit-de-boom-kijk type en pas me aan de omgeving waar ik ben aan, daarnaast is het ook een manier om mijn onzekerheid te maskeren. Mij heeft het verbaasd dat deze dame van ons allemaal heel goed onze goede en minder goede eigenschappen in zo'n korte tijd wist te benoemen, dat is echt een gave, en die had ik, bij míjn eerste indruk van háár, niet achter haar gezocht. Die cursus blijft steeds onverwachte dingen naar voren brengen. Misschien moet ik wel iets gaan doen in de richting van presentatie of coaching?

Tekst en uitleg

Ook al had ik er twee weken de tijd voor, pas gisteren, op de laatst mogelijke dag, heb ik me aan m'n huiswerk gezet van de UWV-cursus. Ik probeer er maar niet over na te denken wat dat over mij zegt. In mijn verdediging wist ik al waarover ik wilde schrijven met behulp van de STARR-methodiek, en een verhaaltje schrijven gaat me vrij goed af, dus was er ook niet echt paniek aan mijn kant.

Ik heb er twee geschreven één werkgerelateerd en één uit de privésfeer. Werkgerelateerd gaat over de verhuizing van de afdeling van de parterre naar de 3e etage, waarbij er allemaal nieuwe meubels kwamen. Omdat het hoofdkantoor en de winkel in twee parallelle universums naast elkaar bestonden was het zaak dat ik ten alle tijde zou voorkomen dat er iemand van het hoofdkantoor met een eau de colognezakdoekje onder de neus (want de winkel met het gepeupel) zou komen om de boel op hun manier, die nooit getoetst was aan de praktijk, in te richten. Gelukkig had ik enige reputatie binnen het boekenvak en ze lieten het dan ook aan mij over. Resultaat was een logisch ingedeelde afdeling, zonder abrupt afgebroken alfabetten (de manier van het hoofdkantoor) en een blije directeur die mij nog een extra meubel toezegde alsmede twee mooie stoeltjes voor de klanten om even plaats te kunnen nemen als ze een boek in wilden kijken.

Uit de privésfeer heb ik de ontstaansgeschiedenis van mijn weblog eens uit de doeken gedaan, met als voorlopig hoogtepunt het interview wat ik volgende week zal gaan geven bij RTV Oost over mijn weblog en ik denk ook de mensch achter de blogjes. Grappig is dat dit interview geheel via mijn netwerk (het zo belangrijke mot du moment) tot stand is gekomen. Op Facebook ben ik bevriend met de vrouw van mijn laatste leidinggevende, zij is bevriend met iemand die mijn blogjes leuk vindt, waar ik inmiddels ook Facebook-vrienden mee ben, en hij doet wel eens iets voor RTV Oost, hij heeft mijn weblog onder de aandacht gebracht van een programmamaker aldaar en voilà.

Ook werd mij gisteren verzocht een tekst na te kijken en eventueel wat verbeterpuntjes aan te geven van een dierbare vriend, tel daar mijn dagelijkse blogje bij op en het leek welhaast een werkdag gevuld met woorden, teksten en verhalen. Maar het was allemaal even heerlijk om te doen, want ik zeg met Paulien Cornelisse: "Taal is zeg maar echt mijn ding". 

Nutteloze weetjes

Restaurants in de Verenigde Staten hebben hun porties sinds
1980 meer dan verdubbeld. Een bagel is van 3" naar 6" gegaan,
Frisdranken van 6,5 ounces naar 20 ounces.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sinds ze in 1996 in Australië een wapenwet hebben is er geen
massa schietincident meer geweest. Bovendien zijn wapen
gerelateerde moorden jaarlijks met 3-5% afgenomen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jupiter is zo groot dat alle andere planeten van ons zonnestelsel
er gemakkelijk in zouden passen. Er zou dan zelfs nog ruimte
over zijn.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In de Global Peace Index 2016 staat IJsland op 1 als het
meest vreedzame land op aarde.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het gat in de spaghetti opscheplepel heeft een doel. Het is
precies de juiste maat voor spaghetti voor 1 persoon.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De volwassen kleurboekenrage was zo groot in 2015, dat
verschillende fabrikanten te weinig kleurpotloden hadden om
aan de vraag te voldoen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Studies hebben aangetoond dat kinderen die in een omgeving
opgroeien met veel groen en natuur in de buurt minder
agressief zijn.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nancy Cartwright, bekend van de stem van Bart Simpson,
probeerde een guard vlakbij Buckingham Palace van z'n
à propos te brengen door naast hem te gaan staan en  "What's
happenin' man? I'm Bart Simpson, dude!" te schreeuwen.
Het werkte.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Japanse wetenschappers hebben de anatomie van muggen
onderzocht om een pijnloze naald te ontwikkelen.

Een klein groot mens.

Afgelopen zondag is de finale gepeeld van het EK 2016. De twee laatst overgebleven landen Frankrijk en Portugal speelden in die finale tegen elkaar. Nederland hoefde dit jaar niet mee te doen, en ook al zou dat wel het geval zijn geweest, het gaat aan mij vrij geruisloos voorbij. Dit jaar was er voor mij dan wel het lichtpuntje dat er geen oranje plastic memorabilia als horizonvervuiler aanwezig was in de buurt.

Ik was eigenlijk al van mening dat het was afgelopen toen ik vorige week zaterdag op een feest aanwezig was van vrienden waarbij hij 50 werd en hun kind 18. Daartoe hadden ze een zaal gehuurd en veel vrienden en bekenden uitgenodigd. Het was al gezellig druk toen ik arriveerde en ik ging bij mensen zitten die ik kende van eerdere verjaardagen in kleine kring. Plotseling werden er een aantal mannen zenuwachtig en gingen met hun telefoontjes in de weer. Er bleek namelijk een voetbalwedstrijd te zijn. Hun telefoontjes hadden geen bereik, er ontstond bij één man nu regelrechte paniek en hij rekruteerde met een blik alsof het net zo normaal was als in- en uit ademen, een aantal mannen met : "Het is voetbal, kom op, als we hier niets kunnen volgen gaan we naar huis". En hij begon aanstalten te maken, een aantal mannen voor zich winnend. Plotseling ontdekte hij een beamer en een opgerold groot scherm. En ja hoor, hij kreeg het voor elkaar dat het enorme scherm naar beneden werd gerold en de wedstrijd via de beamer werd getoond, wel met de concessie dat het geluid uit bleef. Dit voor 6 van de ongeveer 50 aanwezigen. Ik was letterlijk met stomheid geslagen. 

Maar goed zondag was dan dus echt de laatste wedstrijd en die bleek, zo zag ik op het nieuws, gewonnen te zijn door Portugal. En gisteren zag ik een filmpje wat ik zo ontroerend vond en die velen al gezien zullen hebben, maar ik móet het gewoon in dit blogje opnemen. Een Franse supporter is volledig ingestort na het verlies, schokschouderend staat hij te grienen tot er plotseling een klein handje zijn hand aanraakt. Het is een klein Portugees jongetje die de man troost. Veel volwassenen in het algemeen en voetbalsupporters in het bijzonder kunnen veel leren van dit Portugese ventje. Wat een groot mens.

Zonnig Den Haag

Wat hebben we allemaal geboft met het weer dit weekend, want ook zondag was het heerlijk, en zelfs nog warmer weer dan zaterdag. Heel erg fijn want ik had voor Rick, Chris, Harry en mijzelve een rondvaart geboekt bij de Ooievaart, met een boot door de Haagse grachten. Bij trouwe lezers zal er een déjà vu gevoel opwellen, en dat is niet zo vreemd want al twee keer eerder heb ik zo'n tocht gemaakt één keer met Jeroen en daarna nog eens met André en Edo. Maar het verveelt mij nooit en als geboren Hagenaar blijf ik het leuk vinden om dierbaren 'mijn' Den Haag vanaf het water te laten zien.

Net als de twee voorgaande keren was het weer ons gunstig gezind en dat is ook wel erg belangrijk omdat het een open boot is. De reis naar Den Haag ging voor mij wat anders dan gedacht, we hadden afgesproken op Den Haag CS, maar er bleken plots vanaf Rotterdam Blaak alleen maar treinen naar Den Haag HS te gaan. Dat is niet een heel groot probleem, we moesten elkaar dan treffen bij de steiger van de Ooievaart op de Bierkade. Leve de Whats App!

De boot was erg vol, wat resulteerde dat we dichies tegen elkaar aanzaten en dat was best warm op de kunststof kussentjes. Het was weer een fijne tocht alleen vond ik de dame die de rondvaart deed minder sprankelend dan de meneer die ik de twee eerdere keren heb gehad. Maar het blijft een erg leuke tocht, een aanrader voor iedereen.

Harry had voor broodjes gezorgd en ik voor pakjes drinken zodat we op de boot de innerlijk mens al konden versterken. Eenmaal weer de vaste grond onder de voeten zijn we naar het kleine parkje bij de Nieuwe Kerk gelopen en hebben in de schaduw ons nog maar eens tegoed gedaan aan de proviand. Omdat we alle vier een museumjaarkaart hebben, waarmee je gratis talloze museums in kunt, besloten we om nog het laatste openingsuurtje van het Haags Historisch Museum mee te pikken. Voor zo'n grote stad een klein museum, maar wel wat interessante dingen gezien.

Daarna ons op het terras van eetcafé Cloos neergevlijd voor een wijntje en wel ja, er maar meteen een hapje gegeten. Het is altijd een heerlijk ontspannen dag met deze 3 geweldige mannen. Na lekker lang nagetafeld te hebben richting station, waar de trein vanuit Den Haag gewoon wel weer naar Rotterdam Blaak reed. Het was een heerlijke dag en met de zaterdag er bij een fantastisch weekend!

De Haagse Toren.

Even onder de boom in de schaduw wat eten en drinken.

Mooi uitzicht vanuit het Haags Historisch Museum op de Hofvijver.

De nieuwe skyline van Den Haag vanaf het Plein.