26 juli

Gisteren werd ik gebeld door de firma die mijn badkamer gaat ontmantelen, de lekkage gaat verhelpen, de badkamer vervolgens weer gaat opbouwen, alsmede daarna de overige schade buiten de badkamer om onder de loep zal nemen. Dat is de volgorde hoe het zal gaan, zo werd me verteld door de man aan de telefoon. Hij vertelde er ook bij wanneer ze zullen starten, maandag 26 juli.

Ik dacht dat ik het niet goed had verstaan, juni, juli, juno, julij, u weet toch, dat kan nog wel eens verwarrend zijn. Dus voor de zekerheid vroeg ik: 'Over een maand?' Er werd bevestigend geantwoord. 'U weet dat ik al een maand met de lekkage zit?' Hij wist het en ik kreeg een hele verhandeling te horen over hoe, nu de overheid alle versoepelingen er in één keer doorheen jaagt, het een gekkenhuis is in hun branche. En u kent me, hoe belachelijk, bizar, verbazingwekkend en welhaast kafkaësk dit hele lekkagedebacle ook is, ik heb er ook wel begrip voor, gezien de pandemisch gerelateerde maatregelen die plots worden versoepeld, en ik word er van de weersomstuit lacherig van, omdat ik er toch verder niks aan kan doen geef ik me er gewoon maar aan over. En zoals ik eerder al vermeld heb, uiteindelijk komt het goed, alleen duurt het nu wat langer.

Iets meer dan twee maanden om precies te zijn, gerekend vanaf mijn melding. Er wordt dus op maandag 26 juli begonnen met slopen en in totaal hebben ze 8 werkdagen nodig om de nieuwe badkamer lekkagevrij weer op te leveren. Dan is het woensdag 4 augustus. Er moeten dan geen dingen tegen zitten, natuurlijk. En dan is er nog niet gekeken naar de plekken op het plafond, het doorweekte muurtje en de natte betonvloeren. 

Toch is er ook hier een klein zilveren lijntje, u weet, positief tot de dood er op volgt. De man die afgelopen vrijdag plots voor mijn deur stond en ontdekte dat er in de waterleiding een lek zit, stelde voor om de hoofdkraan, wanneer het kan, dicht te draaien. Dus dat doe ik als ik op m'n werk ben en als ik naar bed ga. Daarmee houdt het lekken vanuit het plafond op. Als ik dat eerder had geweten, had ik nu geen plekken op het plafond gehad, waren de vloeren niet zo volgezogen met water geweest en was het muurtje nu nog droog. Maar dat is water onder de brug (pun intended). 

 

Toen was geluk... #87

In deze tijd zal geen weldenkend mens het in z'n hoofd halen om een buitenlandvakantie te boeken i.v.m. de nog steeds niet helemaal bedongen pandemie, sterker nog er is weer een variant die aardig om zich heen grijpt. Maar anders hadden u en ik met wat speurwerk op het wereld wijde web en wat klikken hier en daar binnen no time de reis, het hotel en eventuele extra's vanachter de laptop of sommigen zelfs via de smartphone geboekt en betaald

Hoe anders ging het vroeger, nog niet eens zo heel lang geleden, dan werden eerst de vakantiegidsen gehaald. Namen die me te binnen schieten zijn Neckermann, Holland International en Oad, maar er waren er vast nog meer. De voorpret begon eigenlijk dan al, de wervende teksten over de bestemmingen werden gelezen, waarbij je wel de 'reiswereldtaal' moest kennen. Authentiek hotel kon gerust een ouwe teringzooi betekenen, openslaande deuren heette een Frans balkon, en nog zo van dat soort dingen. Als de keuze was gemaakt werd de gang naar het reisbureau gemaakt om daar door de medewerker, m/v, de reis te laten boeken en een gedeelte vooruit te betalen en de rest een paar weken voor de reis ging plaatsvinden.

De reispapieren, zoals tickets en hotelboekingen, die je nu zelf uitprint of gewoon in je telefoon hebt staan, kreeg je in een keurig mapje toegestuurd. En dan was er voor de invoering van de euro nog het wisselen van Nederlandse guldens in Spaanse peseta's, Franse en/of Belgische franken en Duitse marken. Het Verenigd Koninkrijk is altijd trouw gebleven aan hun eigen munt, ook toen ze deel uitmaakten van de Europese Unie, maar men kan nu gewoon ponden uit de muur halen ter plaatse. Het fysieke geld wisselen doet vrijwel niemand meer. 

Het is nu allemaal veel eenvoudiger, maar toch had het wel wat, die gidsen, het reisbureau, de paperassen, het geld wisselen. Het gaf het hele reizen een bepaalde magie van iets speciaals. 

Picknicken

Talitha en ik hadden al twee of drie pogingen ondernomen om met haar pop-up terrasje ergens te gaan picknicken, maar het weer gooide steeds roet in het eten, zodat we al eens thuis hebben 'gepicknickt' en een geplande picknick omgezet hebben in een etentje bij De Bank. Maar nu namen we het zekere voor het onzekere, weken geleden hadden we 27 juni als picknickdatum geprikt om samen met Bo en César in het pittoreske Stadswandelpark van Eindhoven dan de lang verwachte picknick te gaan doen. Want op die datum zou de kans op mooi weer en zonneschijn wel ruim aanwezig zijn, was de gedachte.

Bo had aangegeven waar we konden parkeren, daarna bleek het bepakt en bezakt met het pop-up terrasje en tassen vol met comestibles in de warme zon toch nog best een stukje lopen naar het ideale plekje om alles uit te stallen en ons neder te zetten. Kleden werden uitgelegd, terrasje werd up gepopt, alle heerlijkheden werden te voorschijn gehaald, wijn en andere dranken werden ingeschonken en er werd geproost. Voor een moment leek ons idyllisch samenzijn op 'Déjeuner sur l'herbe' van Édouard Manet. De eerste geluiden van onweer lachten we hoogmoedig weg, maar toen ik dieren paarsgewijs zag lopen die duidelijk op zoek waren naar iets, had ik dat als teken moet zien van wat ons te wachten stond. 

In de ruim vijf decennia dat ik op deez' aardkloot rond loop heb ik talloze regenbuien mogen meemaken, maar deze regenbui overtrof alle andere regenbuien met gemak. Naïef als we waren stonden we eerst onder een kleedje nadat we al het eetbare in veiligheid hadden gebracht. Positief als Talitha altijd is riep ze: 'Oh, het wordt al minder'. Minder? In je dromen, dacht Moeder Natuur, gewoon nóg harder, flats! Mijn Manolo Blahnik's zijn voorgoed geruïneerd, Bo's waterproof make-up bleek, getuige haar zwarte wangen en kin, niet zo heel waterproof en Talitha was blij dat ze geen wit shirt aan had. Daar blijven staan had geen zin, maar naar de auto was te ver. Toch maar gaan lopen en eenmaal uit het park zagen we een restaurant waar we onder de luifel konden schuilen. We waren tot ons ondergoed doorweekt. 

Na overleg werd besloten dat Talitha en Bo naar de auto's gingen, zodat we niet meer met alles hoefden te sjouwen. César en ik bleven bij de spullen. Vervolgens zijn we naar Bo's huis gereden en hebben we daar de picknick alsnog gedaan. Mijn kleding ging in de droger en ik leende een joggingbroek en shirt van César. Talitha blijkt op alles voorbereid en haar auto is als de tas van Mary Poppins dus ze toverde er een volledig droge outfit uit. Bo's woning maakte veel goed, wat een heerlijk interieur, geweldige kleuren en snuisterijen. Qua inrichting zitten zij en ik wel op dezelfde lijn. 

Het was een bijzondere ervaring waar we het nog lang over zullen hebben. Doordat we nu bij Bo thuis waren zagen we Kimi, Vikki en Carolien ook nog even. Ondanks de regenbui van Bijbelse proporties was het een fijne middag met eveneens fijne mensen. Ik heb me er verder bij neergelegd dat het universum picknicken en mij gewoon geen goede combinatie vindt. De hints zijn wel overduidelijk nu.

Wat begon als een soort 'Déjeuner sur l'herbe' in beeldige kleding....

...eindigde in een picknick at home in al dan niet geleende joggingoutfits.

Meteen verliefd op dit geweldige kastje van Bo. 

 

Omringd door gekken week 26

Vanwege de antihomowet die Hongarije heeft ingevoerd, zou het land bij kop en kont moeten worden gepakt en meteen uit de EU moeten worden gegooid. Maar u en ik weten dat zulks niet zal gebeuren, daar wordt heel omzichtig mee omgesprongen, en het kán ook gewoon niet eens. Nederlandse bedrijven als ING en Unilever en ook voetbalbond KNVB spreken zich allemaal uit tegen die omstreden wet. En dat is het, want vandaag speelt het Nederlands elftal gewoon in Boedapest en Unilever spreekt zich dan wel uit tegen de wet maar zegt tegelijkertijd zich wel aan de wet te houden: "We zullen de nieuwe wetgeving bekijken en ervoor zorgen dat onze marketingactiviteiten aan de nieuwe regelgeving voldoen". 

Ze komen er maar niet uit. Het gepeupel heeft gekozen, maar ze willen niet met elkaar. Waarom kiezen we dan nog? Zoek het lekker zelf uit. Wopke Hoekstra van het vreselijk door de mand gevallen CDA heeft tegen informateur Mariëtte Hamer onomwonden gezegd dat hij net zoveel afkeer heeft om samen te werken met GroenLinks en PvdA samen als met PVV en FvD. Ik denk dat genoeg ook niet met het CDA willen. 

UEFA vindt een stadion met regenboogverlichting te ver gaan, een land waar voorlichting over homoseksualiteit en genderdiversiteit is verboden staan ze verder niets in de weg. Dan ben je als organisatie gewoon af. De Hongaarse minister van Buitenlandse Zaken was woedend van het idee alleen al: 'Erg schadelijk en zelfs gevaarlijk om sport en politiek te mengen'. Politiek? Nee lul, mensenrechten. Het bestaansrecht van een minderheid beetje bij beetje uitvlakken, dan ben je lekker bezig. En u weet dat onze Geert en Thierry een harde plasser krijgen van de Hongaarse premier dictator Viktor Orbán. 

5,3 Miljoen telefoontjes zijn er gepleegd om een afspraak te maken voor het Janssen-vaccin en 78.000 afspraken zijn ingepland. Op één dag. GGD Utrecht organiseert een 'priknacht' voor het Janssen-vaccin opgeluisterd door een dj. In Amsterdam komen er vanaf zaterdag grote tv schermen om op terrassen met malkander voetbal te kunnen kijken. Dat het vaccin niet meteen werkt als de naald er weer uitgaat, daarvan is niet iedereen doordrongen, zo lijkt het. Met het halen van die prik willen mensen met vliegtuigen, boten en treinen op vakantie gaan naar verre oorden. In het land naast ons, het Verenigd Koninkrijk, grijpt de Delta-variant van het coronavirus genadeloos om zich heen. Eind augustus zal deze zeer besmettelijke variant verantwoordelijk zijn voor zo'n 90 procent van de besmettingen in Europa. Het zal weer een roerig najaar worden. Ik zou de mondkapjes nog maar niet weggooien.  

André Hazes is 17 jaar dood en dat moet worden gevierd vindt beroepsweduwe Raggel, die het geluk had dat op het moment van overlijden de ingang gezette scheiding nog niet was uitgesproken. Het lijk moet wel geld blijven genereren, vandaar dat de treurende weduwe een samenwerking is aangegaan met Lidl waar men de volgende items kan kopen: Hazeshoodies, Hazesboxershorts, Hazesbadslippers, Hazesjoggingbroeken, Hazessokken, Hazesbadjassen, Hazes-T-shirts, Hazeslegpuzzels, Hazeskoeltas, Hazesvlieger ('K heb hier een brief voor me moehoedeééér' (sic)) en Hazesstrandlakens. Wie in godsnaam gaat dat kopen?

Dit is een deel van het nog lang niet afgelopen feuilleton*

 *vrije interpretatie naar het begin van elke uitzending van de tv-serie 'Kunt U Me de Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer'.

Het feuilleton is natuurlijk het lekkagedebacle. We tikken bijna de vier weken aan, en nog steeds helemaal niks. Nou, niks, de lekkage verergerd. In het plafond van de gang op de benedenetage is een vierde lekkagepunt ontstaan, waar, bij gebrek aan emmers (ik heb er maar drie), nu een soeppan onderstaat. De plekken zijn nu ook bruin. Een muurtje tussen de badkamer en het gangetje boven heeft ook vocht in zich opgenomen en is ook bruinig aan het worden. De betonvloeren in slaapkamer en gangetje zuigen zich steeds voller met vocht, zodat die plekken ook groter worden Vanzelfsprekend heb ik de bewonersconsulent dat middels een mail laten weten, maar zij reageert daar niet op.

Tijd dus voor een andere boeg. Ik heb donderdag een officiële klacht ingediend bij de woningbouw over de gang van zaken in het algemeen en de rol, of liever gezegd het gebrek daaraan, van de bewonersconsulent in het bijzonder. Dit nadat ik haar de gelegenheid heb gegeven om te reageren, een bezoekje af te leggen of vaart achter alles te zetten. Zoals ik al eerder heb gemeld wordt de urgentie van het hele gebeuren niet onderkent. Ik heb in die klacht ook benoemd dat ten tijde van mijn melding de schade nog beperkt was en dat ik van hen volledig herstel en vergoeding verwacht voor de bruine plekken in muur en plafond, het droogmaken van de met vocht volgezogen vloeren en de vloerbedekking in slaapkamer en gangetje die nu niet meer te redden zijn.

Wat mij het meest stoort is niet de schade en dergelijke, dat is vervelend, maar het zijn maar spullen en vervangbaar, nee, het is de tijd en energie die ik, gedwongen door hun nalatigheid, hier nu in moet steken door telkenmale hetzelfde verhaal te vertellen, die hele slaapkamer weer leeg moet halen voor vloerbedekking die ik nog moet gaan uitzoeken, thuis zijn voor herstelwerkzaamheden en straks wellicht het juridische pad op moet gaan als ze niet thuis geven, terwijl het zo makkelijk is als zij gewoon doen wat hun werk is in een aanvaardbaar tijdsbestek zodat de schade niet oploopt.  

Naschrift:

Terwijl ik de vorige laatst zin tikte ging de telefoon: de bewonersconsulent, stotterend en wel ("Ik kom haast niet meer uit mijn woorden". Dat begrijp ik. Ik had u eerder willen bellen maar het was me ontschoten". Ik had haar twee dagen geleden nog een mail gestuurd. "U staat boven aan de lijst". Werkelijk?) Ik vermoed dat mijn klacht aan de woningbouw inclusief foto's en mailwisseling de aandacht heeft getrokken, want plots had ze het over 'de clustermanager' aan wie ik die klacht verstuurd heb. Alle extra schade, naast de badkamer, zal worden opgenomen door de aannemer en naar aanleiding daarvan wordt gekeken wat de acties zullen zijn. Ik zal worden gebeld door die aannemer. We gaan het zien, want ook hier geldt: het is nog niet voorbij eer de dikke dame heeft gezongen. 

Naschrift 2:

Plotseling stond er een heer voor de deur, die was met spoed gesommeerd om naar mij toe te komen, zag de emmers, pan en lekkage en hoorde van mij dat het al ongeveer een maand zo was en vroeg zich hardop af wat de spoed dan was, dit ten gunste van mij, want hij vond het te belachelijk voor woorden hoe ik er bij zat. Hij ging de waterleiding in de badkamer door meten en kwam tot de conclusie: 'Zo lek als een mandje'. Belde zijn baas met de mededeling dat deze klus boven aan de lijst moet komen. Adviseerde mij om, als ik niet thuis was en als ik geen water nodig had de hoofdkraan dicht te draaien. Hij stelde ook dat wat ik al eerder zei dat je je vaak eerst enigszins moet opwinden eer er actie wordt ondernomen. Hij maakte ook nog een filmpje van de situatie en zond die direct door aan zijn baas. De stemoefeningen van de dikke dame zijn begonnen. 

Lekkage in het plafond van de gang beneden.

Vloer gangetje.

Vloer slaapkamer.

Muurtje tussen gangetje en badkamer. 

Tegeltjeswijsheid 396

 

10 Jaar Aidan's World #9

In het licht van de actualiteit van de laatste dagen betreffende het onderdrukken van andersgeaarden nog maar eens het verhaal van die geweldige Groep 8 van de Anninkschool.

vrijdag 1 juni 2018

Kinderen

"....Acting more like children than children....."

Aan deze passage uit het lied "People" van Barbra Streisand moest ik denken toen ik het bericht las over de Anninkschool uit Hengelo. De eindejaarsmusical is in zicht en de leerlingen van groep 8 bereiden zich daarop voor. Ik weet nog van mijn eigen schooltijd hoe bijzonder en spannend dat was. In het script van de musical zou er een stel zijn, gespeeld door een jongen en een meisje. Tijdens het repeteren bedachten de leerlingen, ik herhaal, de leerlingen dat het leuker zou zijn als het om een homostel zou gaan. Twee jongens melden zich direct om die rollen op zich te nemen.

Ik was ontroerd en blij verrast toen ik dit las, wat een geweldige groep kinderen heb je dan in je school als zij dit uit eigen beweging voorstellen. Hun blik op de samenleving is er één van deze tijd, dat moet je koesteren. Daar dacht de directeur, Ben de Vlugt, van de school heel anders over.

Hij besloot op basis van eigen aannames er een stokje voor te steken. Hij was bang dat een leerling waarvan de ouders Jehovah's getuigen zijn en dientengevolge hun kind daar in meetrekken niet mee zou mogen doen om dat voor veel Jehovah's getuigen homoseksualiteit iets is waarvan men vomeert. In de berichtgeving hieromtrent kan ik nergens vinden of Ben de ouders en/of de leerling hierover heeft gesproken, vandaar mijn aanname dat het zijn aanname is.

Wat een ongelooflijk verkeerd signaal geef je dan af als directeur van een basisschool! Allereerst stel je iets vaags als een geloof boven de realiteit, namelijk dat er homoseksuele relaties zijn. Daarnaast is het rekening houden met gevoelens van anderen lovenswaardig, maar wegen de gevoelens van één als Jehovah's getuige opgevoed kind zwaarder dan de hele groep leerlingen van groep 8 die dit met elkaar besloten hebben? En alsof dat nog niet genoeg is zijn deze kinderen 12 jaar, een leeftijd waarop voorzichtigjes bepaalde zaken zich aan het ontwikkelen zijn, waaronder seksuele oriëntatie, stel dat er jongens of meisjes zijn die vermoeden dat ze homoseksuele gevoelens hebben. Dat wordt nu met één klap door deze beslissing van Ben weggezet als iets wat er eigenlijk niet mag zijn.

"Ik wil niemand uitsluiten van dit eindfeest" is de redenatie van Ben. Nou lieverd, dat doe je wel, een hele groepering zelfs. Hier is, als ik de nieuwsberichten er zo over zie, het laatste woord nog niet over gezegd. Er zijn ouders die het niet eens zijn met zijn beslissing en er gaan zelfs Kamervragen over gesteld worden. Maar wat ben ik verheugd en trots op de jongens en meisjes van groep 8 van de Anninkschool in Hengelo, en tegen de ouders van deze kanjers zou ik willen zeggen; jullie hebben fantastische kinderen opgevoed dat ze met elkaar met zo'n geweldig leuk initiatief komen!

The Kominsky Method

76 Jaar is hij nu, Michael Douglas, en de man heeft een ongelooflijke staat van dienst in zeer uiteenlopende rollen, en nu ik naar de tv-serie 'The Kominsky Method' kijk op Netflix waarin Michael de hoofdrol speelt van Sandy Kominsky, een ooit succesvolle acteur die nu acteerlessen geeft in Los Angeles, zie ik weer wat een goede acteur hij is. Hij zet een echt mens neer. En als hij in zijn rol acteerles geeft, hang je aan zijn lippen omdat je ziet en hoort dat hij weet waar hij over praat. Het is een komische serie met hier en daar een serieuze ondertoon. Het gaat globaal over Sandy en zijn goede vriend en agent Norman (Alan Arkin) die zo goed en zo kwaad als het kan de ongemakken van hun leeftijd het hoofd bieden.

Michael heeft in zijn adresboekje natuurlijk de crème de la crème van Hollywood staan en hij moet een leuke kerel zijn, want er komen er nogal wat opdraven om een kleine gastrol te spelen als een personage of gewoon als zichzelf. Jane Seymour, Ann-Margret, Elliott Gould en Morgan Freeman om er maar een paar te noemen. Zijn films met Kathleen Turner en Danny DeVito in de jaren tachtig moet hen goede vrienden hebben gemaakt, want Kathleen speelt de rol van Sandy's ex-vrouw en Danny die van zijn dokter.

De serie omvat drie seizoenen van in totaal 22 afleveringen. Helaas heeft Netflix bekend gemaakt dat er geen vierde seizoen komt, ondanks de vele prijzen die deze serie heeft mogen ontvangen, waaronder een Golden Globe voor beste tv-serie (comedy). Ik raad 'm u aan!

Michael en Kathleen in the eighties.

Michael en Kathleen in 2020.

Nutteloze weetjes

Stephen King verkoopt de rechten van sommige van zijn korte verhalen voor slechts

$1 aan aspirant filmmakers en studenten zodat zij er films van kunnen maken. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

In de gedemilitariseerde zone tussen Noord en Zuid Korea zijn conference rooms die

worden gebruikt in de zeer zeldzame gevallen als er een ontmoeting tussen de twee 

landen plaatsvindt. Men zegt dat als Zuid Koreaanse soldaten de deuren openen van

de gedemilitariseerde zone ze elkaars handen vasthouden om te voorkomen dat ze 

over de grens Noord Korea worden ingetrokken.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Als je in gesprek bent met iemand en je ziet dat die persoon veel met zijn/haar ogen

knippert, kan dat betekenen dat ze hun aandacht er niet meer bijhouden met wat je

aan het vertellen bent. Onderzoek heeft uitgewezen dat knipperen een kleine fysieke

barrière opwerpt tussen ons en de rest van de wereld. Beatrix, Margriet en ook Máxima 

knipperen bovenmatig met hun ogen als hen wat wordt gevraagd. Let er maar eens op.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Omdat na de Tweede Wereldoorlog cacao heel schaars was, bedacht Pietro Ferrero een

chocoladelekkernij dat toch kon worden gemaakt en ook nog betaalbaar was. Hij kwam met

'Supercrema gianduja' een zoete pasta met voornamelijk hazelnoten, suiker en een klein

beetje cacao. Vandaag kennen we dit product onder de naam Nutella.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

's Werelds kortste commerciële vlucht duurt slechts 53 seconden. Het passagiersvliegtuig

vliegt tussen twee Orkney eilanden, Westray en Papa Westray in Schotland. De totale 

afstand die de vlucht aflegt is iets meer dan twee en een halve kilometer. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

In 1799 vond de zoon van een boer in Noord Carolina een grote gele steen in een kreek 

op het landgoed. Ze hadden geen idee wat het was en gebruikte het drie jaar als deurstop.

De steen bleek een bijna acht kilo zwaar goudklompje te zijn en het was het eerste 

gedocumenteerde commerciële goud wat gevonden is in Amerika. Het klompje had

een waarde van ongeveer $3.600, maar onwetend heeft de familie het verkocht aan een 

juwelier voor $3,50.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

In 2016 werd de 16 jarige Thomas Townshed dood gevonden vlakbij zijn kamer. De 

politie vond 45 deodorantbusjes in zijn kamer en men kwam erachter dat hij zich 

obsessief met deodorant sprayde om zo niet te hoeven douchen. Zijn dood is veroorzaakt

door het inhaleren van teveel butaangas. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

De Franse uitvinder Louis Le Prince filmde een van de eerste bewegende beelden met

een camera die hijzelf had gemaakt. Maar op mysterieuze wijze verdween hij nog voor

hij een publiekelijke demonstratie kon geven van zijn uitvinding. Thomas Edison ging 

later met de eer strijken als uitvinder van de eerste camera die bewegende beelden kon

maken. De zoon van Louis, Adolphe, die geloofde dat zijn vader was vermoord 

verscheen in een rechtszaak tegen Thomas. Twee jaar later werd hij dood gevonden.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

In 1939 probeerde een vrouw de toen 11 jarige kindster Shirley Temple te vermoorden 

terwijl ze 'Silent Night' aan het zingen was in een live radioprogramma. De vrouw geloofde

dat de ziel van haar overleden dochter zich in Shirley bevond en dat haar doodschieten de

ziel zou bevrijden. 

Shirley Temple.

Louis Le Prince. 

Fun, fun, fun

Afgelopen week mocht ik, vanwege een situatie op het werk, vijf dagen werken, maar de gedachte aan het weekend hield me op de been. Vrijdagavond ben ik met vrienden Talitha, Letitia en David gaan eten bij één van onze favoriete restaurants 'Loetje'. Favoriet bij Talitha en mij, Letitia en David kenden het nog niet. Zij hadden van ons een etentje tegoed nadat zij ons voor de lockdown hadden getrakteerd op een diner bij het Griekse restaurant. Wat in het vat zit verzuurd niet, dus nu konden we dan eindelijk samen weer uit eten gaan. Letitia en David zijn ook om nu ze kennis hebben gemaakt met 'Loetje'.

Zaterdag ben ik met Chris naar de bioscoop gegaan, niet zomaar een bioscoop, maar 'Cinerama' in Rotterdam. Het is een retrobioscoop, zoals ik die ken uit mijn jeugd. Het is op zich al een feest om er rond te lopen, alles ademt de sfeer van weleer toen er nog pauzes in de film waren en er op elke verdieping een ruimte was waar er dan kon worden verpoosd onder het nuttigen van kleine versnaperingen. 

De film die we hebben gezien was 'Cruella', u weet wel, de modeontwerpster uit de animatiefilm 'One Hundred And One Dalmatians' die voor haar kledinglijn de vacht van dalmatiërs wil hebben. In deze film wordt teruggegaan naar de geboorte van Cruella, die eigenlijk Estella heet, en haar leven voordat wij haar leerden kennen als de op dalmatiërsbont beluste vrouw. Emma Stone speelt de rol van Cruella en de afschuwelijke barones von Hellman wordt met verve neergezet door Emma Thompson. Ook twee andere personages uit de oorspronkelijke film Japser (Joel Fry) en Horace (Paul Walter Hauser) komen terug in deze film. Het is een heerlijke film met een geweldige soundtrack, de film is gesitueerd halverwege jaren zestig tot halverwege jaren zeventig en de muziek is navenant. 

Na de film zijn we gaan eten bij 'Caffé Italia', waar we voor de lockdown met enige regelmaat kwamen. Gelukkig heeft ook dit restaurant het overleefd. Vanwege het weer konden we fijn buiten zitten en voelde het als een vakantiedag. Dat wat we voorheen altijd als gewoon beschouwden is nu ineens bijzonder geworden. We waarderen alle leuke dingen van het leven weer extra. En daar is helemaal niks mis mee, één van de voordelen van zo'n periode met noodzakelijke maatregelen is dat je na die pas op de plaats weer eens beseft hoe bevoorrecht we eigenlijk zijn. Daarnaast zijn we meteen af van het driezoenengedoe, daar zit niemand meer op te wachten. "Elk nadeel heb se voordeel" zei een groot denker ooit, en zo is het maar net. 

Hieronder wat foto's van het geweldige exterieur en interieur van Cinerama:

Omringd door gekken week 25

Tijdens de wedstrijd Denemarken-Finland stortte de Deense voetballer Christian Eriksen na een hartstilstand ter aarde en werd gereanimeerd. Bij zo'n schokkende gebeurtenis past ingetogenheid en terughoudendheid. Niet voor Mike Verweij en Marcel van der Kraan van het hijgerige sensatiekrantje Telegraaf. Terwijl Christian van het veld werd gedragen belden zij met de vader van de onfortuinlijke Abdelhak Nouri, die enige jaren geleden hetzelfde overkwam om een een stukje riooljournalistiek te schrijven met de kop: Vader van Abdelhak Nouri bidt voor Christian Eriksen. 

Over voetbal gesproken, Nederland heeft inmiddels een eerste wedstrijd gewonnen afgelopen zondag, zo las ik, en om dat te vieren gingen er in Den Haag mensen de straat om vuurwerk af te steken en brand te stichten en om de daarop afgekomen agenten met stenen te bekogelen. De ME moest er aan te pas komen. 

Dat men het stemvee als randdebiel beschouwt is nagenoeg bekend, maar om te kijken hoever ze kunnen gaan is de VVD wel over een lijn gegaan. Ze hebben een stickeralbum uitgebracht met plaatjes van 'VVD-helden'. Bij de VVD denken ze dus dat hun kiezers het intelligentieniveau van een gemiddelde achtjarige hebben. Nu hoop ik wel dat de stickers met fotolijm zijn vervaardigd, er vertrekt namelijk nog wel eens een VVD'er vanwege liegen, bedriegen en frauduleus gedrag. Hé, zit daar niet een gezellig familiespel in? 

Apple werkt in 152 landen mee aan het weren van apps over en voor de lhbt-gemeenschap door ze te weren uit de App Store. Zo helpt Apple homofobe landen bij het onderdrukken van rechten voor lhbt'ers. Maar wel regenboogbandjes voor de Apple Watch en zo hier en daar Pride posts van Apple. Apple geeft dus om niets anders dan geld verdienen. Principes zijn het bedrijf vreemd. 

Dus er worden ons wat meer vrijheden gegund qua coronamaatregelen. Maar zoals was te verwachten kunnen bepaalde mensen niet met de hernieuwde vrijheid omgaan, hence de vechtpartijen op de stranden van Zandvoort en Noordwijk, waar honderden jongeren slaags raakten met de politie. Lachgas, alcohol en zomerse temperaturen blijken geen goede combinatie voor mensen die voor ze opnieuw hun vrijheden terug krijgen blijkbaar eerst weer gedomesticeerd dienen te worden. 

Lallend van optimisme worden alle coronamaatregelen overboord gegooid, nee die anderhalve meter niet, maar daar hield in de praktijk niemand zich aan. maar voor de rest: Geronimo!! Ach, dat was vorig jaar zomer ook en u weet nog hoe het ons in het najaar en de winter verging besmettingstechnisch gezien. We kunnen nu gaan zien of en hoelang de vaccins werken en of de hardcore vaccinatieweigeraars geconfronteerd zullen worden met de consequenties van hun keuzes. 

René van der Gijp en Johan Derksen, de prototypes witte boomer mannen hebben het niet zo op vrouwelijke voetbalanalisten en eigenlijk ook niet op vrouwenvoetbal. "Laat ze lekker voetballen hoor, laat ze hun gang maar gaan. Maar dat moeten we al zien, en dan moet je ook nog luisteren naar dat geneuzel. Vroeger lazen ze de Libelle en gingen ze zitten breien" was uit de mond van Johan op te tekenen. Dat het dameselftal in 2017 wél het EK heeft gewonnen, daar hoor je hen dan weer niet over.

Valkuil

Elk mens heeft zo zijn of haar eigen valkuil waar ie steeds weer invalt. Ik ook, ik heb al jong in het leven geleerd dat je niet zomaar ergens van uit moet gaan, en toch steeds weer merk ik dat ik het wel doe, ik ga/ging ervan uit dat.... nou ja, vult u maar in. Vaak zijn het zaken die voor mij vanzelfsprekend zijn, dat ik pas achteraf denk, ach ja ik ging er weer eens van uit.

Onlangs ging ik er dus van uit dat een gemelde lekkage alarmbellen zouden doen gaan rinkelen bij hen die het gaan verhelpen. Zelf vind ik het nogal wat, een lekkage, maar ik blijk een roepende in de woestijn. Afgelopen maandag stond om iets voor half acht een jongeman voor mijn deur die een wandtegeltje en een vloertegeltje uit de badkamer ging wegtikken om te zien of er asbesthoudende materialen waren gebruikt bij het maken ervan. Ik wist dat het niet was gebeurd, de bewonersconsulent wist dat het niet was gebeurd, de hele wereld wist dat het niet was gebeurd, want zeventien jaar geleden werd er al niet meer met asbest gewerkt. De jongeman constateerde dan ook dat het niet zo was. Ik ging ervan uit dat dinsdag of op z'n laatst woensdag de mannen zouden komen om de badkamer te ontmantelen en zo de lekkage bloot te leggen, die te verhelpen en een start zouden maken met het plaatsen van een nieuwe badkamer. 

Bij navraag werd mij door de bewonersconsulent uitgelegd dat men eerst moest wachten op het rapport van de jongeman die de tegeltjes had weggetikt. Dat moest dan in een landelijke (!) database of iets dergelijks worden opgenomen, en daar gingen gerust wat dagen overheen. Vervolgens ging de aannemer een planning maken en eerst dan en niet eerder werd ik geïnformeerd. 

Aan de drie weken geleden door mij gemelde lekkage is dus nog niets gedaan, terwijl ik ervan uitging dat ik op dit moment de nieuwe badkamer aan het inrichten zou zijn. "Het wordt steeds erger, hè" deelde ik de bewonersconsulent mee. "Het lekt nu ook door de vloer heen naar de begane grond, daar staan emmers onder". "Ik had ook niet de illusie dat het beter zou worden" antwoordde ze nuchter. 

Ik ging er dus van uit dat een lekkage met de hoogste prioriteit zou worden behandeld. Ik ben weer eens in mijn oude valkuil gelazerd. Maar goed, u kent me en weet dat ik op zich een vrij geduldig mens ben en me neer kan leggen bij zaken waar ik zelf weinig tot geen invloed op heb. Het is dat waar ik in het hiernamaals voor zal worden beloond. De vloerbedekking in zowel de slaapkamer als het gangetje boven kunnen inmiddels als verloren worden beschouwd, ik ben ook reuze benieuwd wat ze aan het zich met water volgezogen beton gaan doen en ik vraag me af hoe lang men nog denkt te kunnen wachten met in actie komen, tot dusver hebben foto's en het steeds erger worden van het euvel niet echt veel indruk gemaakt. Ik heb zomaar het vermoeden dat het blogtechnisch gezien een lang feuilleton zal gaan worden.  

Het lekt nu op drie plaatsen door het plafond heen.

Herinnert U zich deze nog? #177

PETER KOELEWIJN EN ZIJN ROCKETS

"EEN HETE ZOMER"

1983

Aantal weken: 7

Hoogste positie: 24

Als de video niet is te zien, klik hier.

Peter Koelwijn is iemand die niet weg te denken is uit de Nederlandse muziekgeschiedenis. Zijn eerste single 'Kom Van Dat Dak Af', samen met zijn Rockets was begin 1960 meteen een grote hit. Het was het startsein voor een heel brede carrière. Naast het zelf maken van platen en vele hits al dan niet samen met zijn Rockets en onder diverse pseudoniemen, heeft hij voor talloze anderen geschreven en geproduceerd.  Het is echt teveel om op te noemen, kijkt u maar eens op deze pagina.

Of Peter nu zo'n heel aardig mens is weet ik niet zo, ik heb in verschillende interviews op tv gezien dat hij voornamelijk heel erg vol is van zichzelf en met enig dedain naar, met name, jongere collega's kijkt. Dit gezegd hebbende blijft natuurlijk fier overeind staan dat de man van onschatbare waarde is geweest voor de vaderlandse popmuziek.

Een wat vergeten parel uit zijn omvangrijke oeuvre is dit lied uit 1983. Het is een verhalend nummer waarin het wrange verhaal wordt bezongen van een jong meisje die op vakantie onbedoeld haar ongeluk tegemoet gaat. Het is heel beeldend geschreven en gebracht.  Het nummer heeft me van meet af aan gepakt, ik vind het wonderschoon en triest tegelijk. 

10 Jaar Aidan's World #8

Ik ben me nog steeds zeer bewust van het feit dat ik als voetbalonverschillige tot een minderheid behoor, dat geeft niet, daar ben ik niet minder om. Negen jaar heb ik een blogje geschreven over hoe met voetballiefhebbers om te gaan als je in de ongelukkige omstandigheid bent dat je het hele gebeuren niet kunt omzeilen. 

vrijdag 8 juni 2012

EK, WK of whatever

Na onderzoek blijkt het dus een EK te zijn, waarvan ik dacht dat ie al begonnen was, maar het barst pas vandaag los, een maand lang. Het geeft al aan dat ik er totaal niets mee heb en ik tot een kleine minderheid behoor, daarvan ben ik me zeer bewust. Als single ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik er thuis ook niet mee geconfronteerd word, dat geluk heeft niet iedereen, dus voor deze mensen wil ik graag wat tips geven om deze idiote hysterie over miljonairs die achter een bal aanrennen door te komen.

De liefde voor voetbal in het algemeen en de EK en WK competities in het bijzonder, zijn in alle lagen van de bevolking voelbaar, maar over het algemeen geldt hoe lager op de sociale ladder hoe fanatieker de supporters zijn. Denk maar aan de uitdrukking 'Geef het volk brood en spelen'. Dit verklaart ook de verbazingwekkende versieringen in achterstandswijken waar hele straten op brandgevaarlijke wijze in een visioen van oranje worden omgetoverd.

Buiten voetbal zijn er talloze andere sporten, maar die doen tijdens een EK niet ter zake, hou dat voor ogen. Supportend Nederland denkt steeds dat Nederland ook gaat winnen, dat is echter nergens op gebaseerd, slechts één keer heeft Nederland een EK gewonnen, in 1988, een WK nog nooit.

Er zijn mannen die aanwijzingen schreeuwen naar het TV-scherm en voetbal,- en clubliederen drie octaven lager zingen dan hun eigenlijke stem is, ik heb eens gevraagd waarom dat is, maar daar komt niet echt een zinnig antwoord op. Ik denk dat het een soort restje oergevoel is wat nog niet is weggeëvolueerd, net zoals mannen die nooit koken, maar wel barbecueën. Heeft het Nederlands eftal gewonnen wordt er gesproken van 'wij' en 'ons', hebben ze verloren gebruikt men 'zij' en 'hun'. Tijdens het EK kun je voor iedere gemoedstoestand het woord 'oranje' zetten, dat wordt geaccepteerd. Oranjegevoel, oranjevreugde, oranjeverdriet, oranjeteleurstelling, oranjeslapeloosheid, etc. Voor ons geldt de gemoedstoestand oranjemoe, zelfs al vóór er ook maar één wedstrijd gespeeld is.

Wat je nooit moet doen:

• Bij het zien van een leuke voetballer zeggen: "Zo, die mag mij wel eens stevig in dekking nemen."
• Na een nederlaag zeggen: "Het is maar een spelletje."
• Dingen zeggen als: "Wat zit dat shirtje raar, zou het wel goed gewassen zijn"
• Als non supporter tijdens de EK oranje kleding dragen, je wilt niet dat men denkt dat je bij die ordeloze troep hoort. Zodra Nederland is uitgeschakeld kan het weer wel.
• Praten over de verloren WK finale in 1974 tegen Duitsland, dit zorgde voor een nationaal trauma zelfs voor degenen die toen nog niet geboren waren.
• Ook de WK finale uit 1990 maar liever niet aansnijden, daar werd Nederland al in de kwartfinale uitgeschakeld door alweer Duitsland.

Wat je wel kunt doen, terwijl je een boek leest of iet anders nuttigs doet tijdens de door de supporters bekeken wedstrijd, is op ieder willekeurig moment, zelfs zonder op te kijken, roepen:

• Is die scheidsrechter blind of zo
• Wat is Ronaldo* een eikel
• Geef eerst mijn fiets maar terug
• Bier allemaal?

Door rekening te houden met en begrip te tonen voor deze massale tijdelijke uitbarsting van verstandsverbijstering zijn de komende vier weken best door te komen.

*Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro is de duidelijke, maar niet openlijke, homoseksuele voetballer uit Portugal. Homoseksualiteit is een no go area binnen de voetballerij, er is geen plaats voor binnen dit bolwerk van 'echte mannen'. Hetero voetbalsupportenden voelen ook wel aan dat Ronaldo 'anders' is, maar kunnen er niks meer mee dan hem een eikel te noemen, vooral omdat hij er honderddertig keer beter uitziet dan zijzelf en hun vrouw/vriendin dat verschil ook wel ziet.

Back in the game

Bloggen over sporten doe ik niet zo vaak, er is niet zo veel over te melden; je sport of je sport niet, dat is het wel zo'n beetje, maar nu ik na een half jaar een paar weken geleden weer ben begonnen, wil ik toch even een duwtje in de rug geven aan hen die er een beetje tegenaan hikken om weer te gaan. Ik herken het.

Ik had er niet zo'n moeite mee om een half jaar als bankaardappel door het leven te gaan, het had wel iets prettigs, dus toen de sportscholen weer voorzichtig open mochten moest ik wel even een drempel over. Ik ben rustig gestart om er weer in te komen, maar al vrij snel zat ik op mijn oude niveau. Zoals ik wel eens eerder heb gemeld heeft het lichaam een soort 'geheugen', dus de vorm komt er weer in. Ook het vetschort is langzaamaan aan het verdwijnen, maar ik ben er nog niet, ik kan de potloodtest voor mannen, de boxertest, nog niet met glans doorstaan. De merknaam van mijn boxers is nu enkel nog in spiegelschrift te lezen, maar op den duur zal de boxertest ook voor mij weer pinda's zijn. En ach, op mijn leeftijd mag men de teugels wat meer laten vieren, ik doe er liever wat langer over en geniet van de goede dingen van het leven, zoals heerlijke etentjes met lieve vrienden, dan dat ik mezelf van alles opleg voor een niet realistisch ideaalbeeld. Ik laat de midlife crisis graag aan anderen over, daar ben ik trouwens toch veel te nuchter voor. 

Sinds vorige week hoeven we op de sportschool ook geen afspraak meer te maken, kunnen we de kleedkamers weer in en kunnen we ook weer douchen. Dit laatste was natuurlijk geen dag te vroeg in verband met de aanstaande sloop en wederopbouw van mijn badkamer. Aanstaande ja, breek me de bek niet open. Maar dat is voor een andere keer. Nu wil ik tegen iedereen zeggen die nog twijfelt en de stap nog niet heeft gezet, pak je sportactiviteiten weer op, ga gewoon weer rustig aan beginnen. De endorfine en serotonine gieren weer door je lichaam en geest en zorgen ervoor dat je je weer opperbest voelt. 

Tegeltjeswijsheid 395

 

En dag als B.C.

Nu de musea weer open kunnen, verscheen er in mijn tijdlijn op Facebook een wervende mededeling over de tentoonstelling 'What a genderful world' in het Wereldmuseum in Rotterdam. Het leek me interessant en ik polste vrienden Chris en Rick of het hen ook wat leek. Ook zij waren geïnteresseerd en zo kon het gebeuren dat wij afgelopen zondag een dag hadden als B.C., before corona.

Zoals we dat altijd gedaan hadden maakten we er een gezellige dag van, het weer werkte erg mee, zodat we op het terras van Loos even konden bijpraten terwijl we genoten van een lunch en het heerlijke weer. Vervolgens naar het Wereldmuseum waar we eerst de tentoonstelling 'Kruispunt Rotterdam' bezochten. Een expositie over de culturele dynamiek, beweging en innovatie door de jaren heen van de nu meer dan 170 nationaliteiten in de stad. Wist u bijvoorbeeld dat het eerste Chinese restaurant van Nederland in de jaren twintig van de vorige eeuw opende op Katendrecht? Op deze expositie las ik één van de mooiste zinnen over veranderende tradities: 'Tradities zijn niet statisch. Ze worden heruitgevonden en aangepast aan nieuwe situaties'. Denkt u daar eens aan de komende december of zo. 

Vervolgens betraden we de tentoonstelling welke ons naar het museum had gelokt, 'What a genderful world'. Hier worden door middel van foto's, voorwerpen, video's en interviews getoond hoe men wereldwijd aankijkt tegen het niet meer terug te draaien feit dat er meer is dan mannelijk en vrouwelijk. Erkenning en aandacht voor mensen die buiten de gender binary vallen. En ja, gender en sex zijn twee verschillende dingen. In mijn beleving is het langzaamaan wat vloeiender aan het worden, heel langzaamaan, we staan nog aan het begin.  Er gaat een tijd komen dat het allemaal wat minder afgekaderd zal zijn, ik vermoed niet dat ik dat nog ga meemaken, maar ik vind het mooi en interessant dat ik getuige mag zijn van het begin ervan. Een zeer aan te raden expositie zeer zeker ook voor scholen. 

Daarnaast heeft ook het Wereldmuseum onder de noemer 'Remix Rotterdam' een aantal stukken van het nu gesloten museum Boijmans van Beuningen tentoongesteld. Boijmans wordt verbouwd en gaat, als God het wil, in oktober van dit jaar weer open, zo zagen we toen we er langs liepen. 

Na het fijne museumbezoek hebben we door de stad gewandeld en hadden zin in een cocktail en waar kan je dat beter drinken dan bij Supermercado in de Witte de With. Het is té lekker, smaakt als een vloeibaar snoepje maar dan wel met alcohol, dus nogal verraderlijk. maar op zo'n dagje wat voelt als vakantie mag het. Rick en Chris hadden voor het diner bij De Machinist gereserveerd. Daar zijn we heen gewandeld door het park bij de Euromast en hier proostten we op een mooie zomer met meer van dit soort dagen. We konden fijn buiten zitten en hebben heerlijk gedineerd.

Hoewel ik het prima heb op mijn vierkante kilometer ben ik de eerste die ook meteen toegeef hoe fijn het is weer zo nu en dan een dagje door te brengen buiten die 'safety zone' met lieve vrienden als in de dagen B.C. 

Omringd door gekken week 24

De xenofobe Geert Wilders tweette: 'Journalisten zijn - uitzonderingen daargelaten - gewoon tuig van de richel'. Onze poldernazi Thierry Baudet retweette dat binnen twintig minuten met de toevoeging: 'Is zo.'. De licht beïnvloedbare Nederlander die één van hen of misschien wel beiden als hun Grote Leider(s) zien denken veelal vrij primair en menen nu dat deze uitspraak hen rechtvaardigt om geweld tegen journalisten te gebruiken.

Henke Schutte heeft een toegangsverbod voor een jaar en mag zich in die periode niet vertonen in en om de vier vestigingen van Ziekenhuis Rijnstate. Omdat hij geen mondkapje droeg en daarop werd aangesproken en vervolgens weigerde het ziekenhuis te verlaten heeft Henke in een schermutseling een beveiliger bespuugd, gebeten en geslagen. Henke is een volwassen man van 51 jaar. Henke is ook verbaasd over het toegangsverbod wat het ziekenhuis naar eigen zeggen heel zelden oplegt. 

Conducteurs en machinisten hebben te maken met agressief gedrag van reizigers als deze worden aangesproken op het niet naleven van de coronamaatregelen in de trein. U kent ze wel, mensen die moeilijk doen om het moeilijk doen. Ze hóeven niet met de trein, het is een keuze. 

Men schijnt een nieuw voetbalstadion te willen bouwen voor Feyenoord in Rotterdam, maar er zijn bedreigingen en intimidatie van tegenstanders van het plan aan raadsleden, de Feyenoorddelegatie, investeerders en de architect. Waardoor burgemeester Ahmed Aboutaleb zich genoodzaakt zag om alle gesprekken hieromtrent af te gelasten. 

Van de week vroeg ik me af wanneer het voetbal afgelopen is omdat ik nu wel genoeg heb van die infantiele reclames van alle supermarkten die ons land rijk is over oranje capes en oranje sokken die je bij elkaar kan sparen, het bleek echter nog te moeten gaan beginnen. Het zal een lange zomer worden. Maar nu is de KNVB boos op Jumbo die succesvoller is dan Albert Heijn met hun reclame voor synthetische teringzooi omdat die laatste weer de officiële partner van de KNVB is. De ruim zesduizend slaven die zijn omgekomen voor de bouw van stadions in Qatar, daar tilt de KNVB dan weer wat minder zwaar aan. 

U gaat er toch ook vanuit dat het CDA zichzelf zal opheffen, of op z'n minst die C van christelijk uit hun bezoedelde naam haalt? Zo fijn als gemalen poppenstront, maar ondertussen....

Zijn er wel bomen hoog genoeg om voormalige baas van de belastingdienst Jaap Uijlenbroek en de ambtelijke baas van het Ministerie van Financiën Manon Leijten aan op te knopen? Beiden hebben zich schuldig gemaakt aan meineed in de nog lang niet afgelopen zaak van de kindertoeslagenaffaire. Beiden zeggen 'geen herinnering' aan een belangrijk memo te hebben. Een memo waarvan andere ambtenaren voorstelden om die na de bijeenkomst waar zij geen herinnering aan hebben niet te archiveren. Wat een beeld doet oproepen dat er een heel bos voor achterbakse en leugenachtige ambtenaren en politici nodig zal zijn. Ergens geen herinnering meer aan hebben is trouwens al volledig tot aan het belachelijke toe misbruikt door Mark Rutte. 

10 Jaar Aidan's World #7

Eind vorige maand hebben we het allemaal weer mogen ontvangen; vakantiegeld. Toen ik onderstaand blogje schreef werkte ik nog bij V&D. Hoe weinig wist ik dat dat nog maar anderhalf jaar zou duren.

vrijdag 23 mei 2014

Vakantiegeld

Eens per jaar ontvang ik van mijn werkgever een bedrag wat enigszins in de buurt komt van wat ik daadwerkelijk verdien, en dat is eind mei als het vakantiegeld wordt uitgekeerd. De rest van het jaar krijg ik een soort onkostenvergoeding. Nee, je hoort me niet klagen, zeker niet in deze bange tijden met grote werkloosheid, ik heb erg leuk werk, en ik ben altijd voor het plezierig werken gegaan en niet voor zoveel mogelijk geld verdienen. Dat is een keuze die ieder voor zich maakt, sommigen ontlenen hun bestaansrecht en status aan hun werk en de daaraan gerelateerde salariëring, dat is prima als dat goed voor hen werkt.

Maar ondanks dat veel geld verdienen nooit mijn drijfveer is geweest ben ik wel blij met het door de werkgever van mijn loon ingehouden 8% op jaarbasis die eind mei wordt uitbetaald, en ook al is het een sigaar uit eigen doos, ik zie het altijd als een extraatje. De ene keer besteed ik het daadwerkelijk aan een vakantie, dan weer aan iets opknappen in huis of één af andere grote aankoop.

Vakantie was in het begin van de vorige eeuw onbetaald verlof, maar in de jaren 20 veranderde dat toen loodgieters en bouwvakkers gingen staken om hun vakantie ook doorbetaald te krijgen en andere sectoren volgden. Pas na de Tweede Wereldoorlog kwam bovenop de doorbetaalde vakantie een extra vakantietoeslag, die pas in november 1968 wettelijk is geregeld, eerst was dat 6% en nu is het 8%.
Van meet af aan is het altijd de bedoeling geweest dat het bedrag werd gebruikt om op vakantie te gaan, zo net na de Tweede Wereldoorlog waren vakanties voor veel mensen financieel niet haalbaar. Het gevolg was dat de werkgever met uitgebluste werknemers in zijn maag zat. Als oplossing werd gekozen om dan maar voor hen te sparen en het bedrag wat van juni tot juni opzij werd gezet ineens uit te keren in mei.

Tijden zijn veranderd, maar het vakantiegeld is er nog steeds, en net zoals ik besteden velen het niet meer alleen aan vakanties maar ook aan allerhande andere zaken

AJ and the Queen

Bijna ben ik er doorheen, 'AJ and the Queen', een serie op Netflix mede bedacht door RuPaul Charles de ook de hoofdrol speelt. Ik moest er even in komen, maar ben daarna gaan genieten van de roadtrip die Robert Lincoln Lee (RuPaul Charles) samen met de tienjarige AJ (Amber Jasmine) Douglas (Izzy G.) maakt. Onder de naam Ruby Red werkt Robert als dragqueen maar is onlangs opgelicht door de man waarvan hij dacht dat het de liefde van zijn leven was. In een oude camper reist hij door Amerika om optredens te doen. Als verstekeling vindt hij AJ in z'n wagen, een kind wiens moeder verslaafd is aan drugs. Ze worden op de hielen gezeten door Hector, de man die Robert heeft belazerd en diens zuster in het kwaad Lady Danger.

Waar ik even aan moest wennen is het vroegwijze meisje AJ, ik ben daar niet zo van, maar gaandeweg kom je steeds meer te weten over haar geschiedenis en ook die van Robert. Op hun weg door Amerika komen ze de meest fantastische personages tegen. Michael-Leon Wooley die Roberts beste (blinde) vriend Louis Bell speelt is ronduit hilarisch. Iedere aflevering heeft wel een scene met drag erin, want RuPaul, maar het wordt niet overdone. Mooi zijn de kleine maar belangrijke lessen die de goede verstaander eruit kan pikken met betrekking tot drag, gay, gender, afkomst  etc., zonder belerend of opdringerig te zijn. Ook is het leuk om te zien hoe de relatie tussen Robert en AJ, die min of meer tot elkaar zijn veroordeeld, steeds hechter wordt.

Helaas is al bekend gemaakt dat Netflix het bij één seizoen houdt. Ik vond al dat sommige scènes voor Amerikaanse begrippen vrij ver gaan. Het feit dat een tienjarig meisje in kringen van nachtclubs verkeerd en met gays en dragqueens omgaat is voor een bepaald gedeelte van Amerika ondenkbaar. Dat dit vaak hetzelfde gedeelte is die één of meerdere wapens in huis heeft waar ook kinderen wonen, geeft de hypocrisie van de gemiddelde Amerikaan wel aan. En toen ik gisteren een aflevering zag waarin AJ per ongeluk grapfruitsap dronk waar wodka in zat en vervolgens dronken werd, begreep ik wel dat er in het conservatieve Amerika controverse is geweest om de serie en dat men dus heeft besloten het bij één seizoen te laten. 

Maar ook dit ene seizoen kan ik u van harte aanbevelen. 

AJ en Robert.

Louis in drag als Cocoa Butter.

AJ en Ruby Red.

Tussenstand

Hoe zou het met de lekkage en de badkamer zijn van uw favoriete blogschijver? Dat is de vraag die op ieders lippen ligt. Na de op de tegels tikkende man die joviaal uitriep dat de hele badkamer moet worden gestript en weer opnieuw moet worden opgebouwd en dat dat zeker niet te lang op zich moest laten wachten, bleef het stil.

Ik ben, zoals u weet, het meer afwachtende type, 'het komt allemaal wel goed, maak geen golven' is mijn credo. Maar soms moet je even je stem laten horen. Vanwege de complete stilte en de opmerking dat er wel snel actie moet worden ondernomen nog na-echoënd in mijn oor besloot ik de bewonersconsulent nogmaals te mailen met de vraag of iedereen de urgentie in deze wel begrijpt en/of onderschrijft. Ter illustratie had ik een foto van het euvel meegestuurd. Ik snap dat er ad hoc mensen vrij gemaakt moeten worden om de klus te klaren, maar nu kreeg ik het idee dat er een 'het zal wel loslopen- houding' heerste. 

De bewonersconsulent belde me op en legde me uit dat het bedrijf wat de badkamer onderhanden gaat nemen eerst een offerte aan de woningbouw doet toekomen. Begrijpelijk, er kunnen natuurlijk niet in het wilde weg badkamers aangelegd gaan worden. Die offerte was, eigenlijk tegelijk met mijn tweede mail, gekomen en het was goedgekeurd, maar eerst dient een ander bedrijf te komen om te onderzoeken of er destijds bij het zetten van de tegels geen asbesthoudende producten zijn gebruikt. Nou, zeventien jaar geleden was dat ook al uit den boze, en ze gaf ook aan dat het zeer onwaarschijnlijk was, maar tóch komt er nu maandagochtend een man om een tegeltje uit de vloer en een tegeltje uit de wand te tikken om het echt zeker te weten. Pas dán kan het grote werk beginnen. 

Nu gebeurt er voorlopig ook nog niks, maar ik ben wel meegenomen in het plan van aanpak en weet wat er staat te gebeuren, dat is toch net even een ander gevoel. O ja, het een week, of misschien wel langer, niet gebruik kunnen maken van de douche heeft zich al opgelost. Met de nieuwe versoepelingen is het ook weer mogelijk om op de sportschool te douchen. Zilveren lijntjes mensen, ze zijn heus altijd te vinden. 

In loving memory: Louis Armstrong (1901-1971)

Het immer vrolijke voorkomen, die intense lach, zijn karakteristieke stem, dat zijn de eerste dingen die naar boven komen als ik aan Louis Armstrong denk. Natuurlijk ook aan zijn hit 'What A Wonderful World' welke jaren na zijn dood, vanwege het gebruik ervan in de film 'Good Morning Vietnam', weer in de hitlijsten stond, zijn rollen in de films 'High Society' en 'Hello Dolly', z'n duetten met Ella Fitzgerald, het James Bond thema 'We Have All The Time In The World' en natuurlijk zijn trompet. 

Wat ik niet wist was hoe zijn allerprilste jaren waren en het ontroerde me toen ik het vernam.

Louis was een kleinzoon van tot slaaf gemaakten en werd geboren in het arme gedeelte van New Orleans wat bekend stond als 'Back of Town'. Zijn vader verliet het gezin toen hij nog heel jong was. Zijn moeder ging werken als prostituee en hij woonde samen met zijn zusje bij hun oma. 

Al heel vroeg zat het muzikale erin en hij zong samen met drie andere kinderen op de straten van New Orleans en verdiende zo wat geld. De familie Karnofsky, een Joodse familie, geëmigreerd vanuit Litouwen namen hem als zevenjarige in hun gezin op, het was één van de eerste keren in zijn leven dat hij met vriendelijkheid en liefde werd tegemoet getreden.

Als hij ging slapen zong mevrouw Karnofsky een Russisch slaapliedje wat hij mee kon zingen. Later leerde hij verschillende Russische en Joodse liedjes. Ze gaven hem geld zodat hij zijn eerste muziekinstrument kon kopen, iets wat gebruikelijk was in Joodse families. Ze bewonderden en stimuleerden zijn muzikale talenten. Toen hij later professioneel muzikant en componist was gebruikte hij soms Joodse melodieën in zijn composities.

Als herinnering aan deze familie die hem had geadopteerd in 1907 heeft Louis tot het eind van zijn leven een Davidsster gedragen. Ook sprak hij vloeiend Jiddisch. 

En dat was één...

Enige tijd terug lag de uitnodiging voor de vaccinatie in de bus. U weet, ik ben niet voor en niet tegen en heb derhalve keurig gewacht tot de uitnodiging er ook daadwerkelijk was. Men kan al eerder een afspraak maken als 'jouw jaar' aan de beurt is, maar ik ben nooit zo'n haantje de voorste, dus ook nu niet. De afspraak diende ik via het wereld wijde web te maken en na een aantal vragen beantwoord te hebben, kon ik kiezen uit drie priklocaties: Barendrecht, Ridderkerk en Nieuwerkerk aan den IJssel. In mijn eigen dorp was blijkbaar geen plaats meer, of misschien is daar wel helemaal niets. Ik koos voor de laatste optie omdat het het dichts in de buurt is.

Gisteren was het dan zover. Met de dame van Google Maps in mijn oor ging ik op weg en fietste langs landerijen en weilanden waarvan ik het bestaan niet wist, terwijl het vlak in de buurt is. Van verre zag ik de locatie waar ik moest zijn al opdoemen, er was één en al bedrijvigheid. Mij werd vriendelijk aangewezen waar ik mijn fiets kon neerzetten en vervolgens kwam ik in een soort Efteling-vibe terecht. Het was net of ik aansloot om een attractie in te gaan. Het ging soepel en vlot en de mensen die er (vrijwillig) werken zijn één en al vriendelijkheid. Ik stond een beetje in gedachten verzonken over het feit dat er op een kaart vlak voor het prikmoment stond dat je kauwgom moest weggooien, toen ik naar het daadwerkelijke prikken werd begeleid. Hoezo geen kauwgom? Welke nadelige invloed heeft dat op het prikken? Het prikken was zo gedaan, ik kreeg mijn bewijs van vaccinatie en mocht met een kopje koffie een kwartiertje aanzien of ik niet schuimbekkend ter aarde zou storten. 

Dat gebeurde niet, maar ik zat wel op de verkeerde stoel. Het stond er met grote letters boven, maar ik had het niet gezien. Ik zat op een zwarte stoel en die zijn gereserveerd voor mensen die na de prik dertig minuten moeten wachten, voor de kwartier-mensen waren er witte stoelen. Even een tip voor hen die nog gaan, neem bij de uitgang de vragenlijst mee voor de tweede prik. Die wordt u niet toegezonden, maar dient u wel weer ingevuld in te leveren. Ze liggen er, maar niemand maakte me er attent op. De verdere dag nergens last van, maar zo rond een uur of acht 's avonds werd ik plots wat koortsig. Ik kan vannacht in mijn slaap natuurlijk overlijden, maar dat kan op mijn leeftijd sowieso wel. Als er morgen geen blogje komt is het me niet goed bekomen.

Nu zijn er mensen die menen na één zo'n prik weer andere mensen te kunnen betasten en de anderhalve meter los te laten. Dat is vanzelfsprekend niet zo, en ook niet na uw tweede prik. Pas twee weken ná de tweede prik, dat is voor mij ergens begin augustus, bent u goed beschermt tegen het virus. Maar ook dan is het nog steeds mogelijk het virus te krijgen, alleen word je er minder ziek van. Ook kunt u het virus na vaccinatie gewoon nog doorgeven aan anderen. Dus die anderhalve meter, het hoesten in en groeten met ellebogen, handen vaker wassen en het dragen van mondkapjes als dat wordt gevraagd blijft nog steeds van kracht. 

Voor mij is dat wel fijn, ik heb die gepaste afstand als heel prettig ervaren en ook het handen schudden wil ik eigenlijk permanent vervangen voor de namasté-groet. Maar ik heb begrepen dat er aardig wat mensen zijn die voordat corona zijn intrede deed veel tijd besteedden aan het knuffelen van anderen, althans dat maak ik op uit het feit dat ze dat zo heel erg missen. Voor hen zal het wat moeilijker zijn om de maatregelen te blijven handhaven voor ieders welbevinden.