Het verhaal van de foto

Het was halverwege jaren 80 dat ik Nico leerde kennen, hij werkte net als ik bij V&D. We werden vrienden en hij introduceerde mij bij zijn vrienden en we gingen gezamenlijk uit in Den Haag. Na een paar jaar verwaterde het contact, alles was voor mij wat veel en ging te snel en ik had een adempauze nodig. Nu weet ik inmiddels hoe dat komt, hoogsensitief en ik heb meer tijd nodig tussen activiteiten dan anderen, maar daar had ik toen nog geen idee van.

Snel vooruit gespoeld, november 2006. Vriend Remco kende, los van mij, Nico inmiddels ook en we planden een soort verrassingselement toen Nico met zijn Rob bij Remco en toen nog Ruud een etentje hadden, ik kwam rond koffietijd ineens binnenzeilen. Het was een hartelijk weerzien na al die jaren en ik werd meteen uitgenodigd om bij een traditie aanwezig te zijn die Nico en Rob al jaren hielden: een Valentijnsfeest op Valentijnsdag 2007. 

De traditie schreef voor dat de gastheren een kleur voorschreven waarin iedereen gekleed diende te gaan ten einde de feestvreugde te vergroten. Deze keer was het bonte kleuren. Ik kocht voor die gelegenheid een roze broek, en had een oranje shirt aan met een groen overhemd, een paarse trui om mijn middel geknoopt en ik meen met rode Converse All Stars, veel bonter werd het niet. Het was een geweldig feest, iedereen had erg z'n/haar/hen best gedaan om er feestelijk uit te zien. Er was overvloedig eten en drinken.

Het jaar erna hielden ze voor de laatste keer een Valentijnsfeest, omdat ze na al die jaren de organisatie ervan toch wel zwaar begonnen te vinden. De kleur was die keer dé kleur van Valentijn: rood. Wederom een geweldige avond met leuke mensen.

Tussen de Valentijnsdagen door en daarna had ik met Nico en Rob weer regelmatig contact, gezellige avondjes en etentjes tot ik het onvergefelijke deed, niet met opzet, maar toch. Tijdens één van hun copieuze diners stootte ik par accident het prijsloze centerpiece, ik meen een beeld van een clown, om. Daar brak wat vanaf. Het schaamrood steeg me naar de kaken, want zij zijn verwoede kunstverzamelaars, en het was geen beeldje van de Xenos kan ik u verzekeren. Er werd die avond niet veel over gezegd, maar ik merkte wel onderdrukte wrevel, u weet, hoogsensitief, dan ontgaat je niet veel. Sinds die avond ben ik persona non grata. Dat is jammer, maar ik lijd er niet onder hoor. Ik heb het geweldig leuk gehad met hen een paar jaar in de jaren 80 en de korte revival in de jaren 00 is me net zo dierbaar. Soms gaan dingen gewoon zoals ze gaan. 

In mijn bonte Valentijn outfit. Ik weet dat ik die avond heel erg leuk heb gekletst met die jongen, maar ik heb geen idee meer hoe ie heet.

De laatste rode Valentijn. Met Remco eten van het uitgebreide buffet kiezen, en daar ging het ook al mis, ik liet een wat vallen en het zit ook op m'n duim. De dame rechts vind het hilarisch.

Rood mensen, ROOD.

Op een rol

Kent u dat, dat je iets in je huis gaat veranderen en dat er dan als een soort sneeuwbaleffect andere dingen je ook ineens heel hoog zitten? De kledingkamer met paxkasten, vakkundig in elkaar gezet door lieve vrienden Rick en Chris is ingericht en ik ben de koning te rijk. 

Heel organisch stortte afgelopen weekend mijn groene Billy boekenkast in onder het gewicht van de boeken en is zo ontzet dat ik een andere boekenkast moet hebben. Een wat stevigere, en omdat deze in de jaren 70 logeerkamer is gesitueerd, mag dat gerust een kast uit de kringloop zijn of daaromtrent. Belangrijk is stevig, een seventies vibe en rond de 80 centimeter breed. Ik zal mij in de nabije toekomst er eens in verdiepen, maar kent u of bent u iemand met zo'n kast, hoor ik het graag. 

Moedwillig wil ik mijn cd/dvd-ruimte aanpakken. Daar staan cd's en dvd's in een ratjetoe van kasten. Drie kasten die ik ooit heb gekocht van het prijzengeld die ik had gewonnen met mijn deelname aan de quiz 'Get The Picture', een cd/dvd-rekje, een grote kast die ooit bij mijn moeder vandaan is gekomen, zo'n kast die indertijd bij het huis hoorde, maar die niemand meer heeft. Destijds met mijn zus in een supermarktkarretje naar mijn huis gebracht en sportschoolmaatje Frank heeft 'm toen naar boven gesjouwd, daarnaast nog een witte Billy kast en een grijs cd-kolomkastje staan er in. En ik kon het niet meer aanzien en wat mij ook stoorde was dat de collectie zo was uitgebreid dat ik het niet meer fatsoenlijk neer kon zetten.

Tijd om in actie te komen dus. De 'Get The Picture'-kasten en het witte Billy kastje blijven. Voor het grijze kastje heb ik een andere bestemming, de kast uit mama's huis heb ik gedemonteerd en die zal met het grof vuil meegaan. Het prijsloze cd/dvd-rekje heb ik in de buurtapp gezet, letterlijk prijsloos, want het mag zo worden opgehaald. En wat denkt u? Niemand! Nou ja, dan gaat ie ook met het grof vuil mee te zijner tijd. 

Bij mijn nieuwe vrienden IKEA, of wat zeg ik, we zijn nu familj (want dan kreeg ik korting) heb ik een aantal witte Gnedby cd-kolomkastjes besteld zodat alles weer netjes op lexicografische volgorde gezet kan worden. Dat is voor mij de enige manier om cd's en dvd's te ordenen, vijfendertig jaar lang boeken, cd's en dvd's verkopen, dat laat zo z'n sporen na. 

Als God het wil worden ze volgende week woensdag bezorgd, en dit is iets wat ik ook zelf kan doen, ze zijn een stuk handzamer dan paxkasten. U merkt het, ik ben op een rol met verbeteringen aanbrengen in mijn woning.

Het dvd-gedeelte is al ingericht. 

U ziet, de kleding is weg uit de logeerkamer,
maar nu liggen de cd's er te wachten op hun
nieuwe kastjes. 

Gnedby.

Oy vey!

Gisteren was het een bruine zwarte dag in de Nederlandse geschiedenis, een extreem rechts kabinet is aangetreden zodat de bloem der nazi natie op het bordes stond met de koning die in zijn gedachten het nummer van Stealers Wheel hoorde: 🎶clowns to the left of me, jokers to the right, here I am stuck in the middle with you.🎶

We weten natuurlijk allemaal dat dit incompetente bij elkaar gesprokkelde zooitje ongeregeld, met de uit de hoge hoed getoverde zoveelste keus Dick Schoof als premier zonder partij, die nog nooit zelfs maar iets als een debat heeft gevoerd, binnen de kortste keren rollebollend over straat gaat. Extreem rechts is niet zo goed in samenwerken zo blijkt telkenmale opnieuw. Daarnaast begint nu een experimentele politieke periode, geen enkele minister heeft die functie eerder bekleed. Tevens zijn niet alle bewindslieden lid van een politieke partij. De grootse vertegenwoordigde partij PVV heeft geen enkel lid in het kabinet omdat de partij maar één lid heeft Geert Wilders, u weet wel, het één leider-één volk principe. En Geert kan blijven doen wat ie altijd doet, vanuit de Tweede Kamer ongenuanceerd schreeuwen en twitteren (x-en). Want ook nieuw is dat de partijleiders van PVV, VVD, NSC en BBB geen zitting nemen in het kabinet. 

Kortom, het is om je dood te schamen, zeker internationaal gezien staat Nederland nogal voor lul. Aan de andere kant zal het ook een hoop vermaak geven omdat een aantal poppetjes lijken te zijn gecast voor een satirisch programma, zo zie ik links, voor de kijker rechts, naast Zijne Majesteit iets staan wat zo van een draaiorgel is afgestapt. Ik geef het hooguit een jaar. 

Clowns to the left of me jokers to the right....

In Memoriam: Betty Dragstra

Als ik de beginklanken van 'Mississippi' van Pussycat hoor, ben ik meteen weer in de woonkamer van het ouderlijk huis waarin ik samen met mijn moeder naar Toppop kijk. We zien voor het eerst de Limburgse groep Pussycat dit nummer zingen door de drie zusjes Toni, Marianne en Betty. Toni zingt de leadvocalen en haar zussen complementeren haar in de refreinen. Mijn moeder zegt meteen: "Dit wordt een hit", en ook: "Je kunt zien dat ze nog aan het begin staan, straks zullen ze zich anders gaan kleden en hun haar leuk opsteken". Mat name dat laatste heb ik altijd onthouden, omdat ik toen al dacht dat het een wat ouderwetse opinie was, maar mijn moeder was van de generatie waarin zangeressen in avondtoiletten en keurig gekapt hun liederen over het voetlicht brachten. Ik heb de zusjes dan ook nooit met opgestoken haar gezien.

Dat het een hit werd, had mijn moeder wel heel goed ingeschat, het behaalde de eerste plaats van de hitparade en niet alleen in Nederland. Ook in Australië, België, Brazilië, Duitsland, Engeland, Hongarije, Ierland, Israël, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Polen, Zuid-Afrika en Zwitserland kwam de single op één. 

Er volgden nog vele hits in de tien jaar dat Pussycat bestond. In 1999 begonnen de zussen toch weer met optreden en dat bleven ze doen tot 2001. Gisteren werd bekend dat Betty na een lang ziekbed op 72 jarige leeftijd is overleden. 

Betty, Toni en Marianne. 

Het is volbracht

Gisteren iets na tienen kwamen Rick en Chris aan en we gingen meteen in dezelfde routine als de vorige keer. Zij wilden eerst dingen uitpakken voordat er koffie werd geschonken en ik ben meteen karton aan het ruimen gegaan. Dat lijkt simpel, maar het zijn dozen van drie meter lang of daaromtrent, en dat moet in kleinere stukjes gescheurd worden om in de kartoncontainer gedeponeerd te worden waar een soort brievenbusopening in zit. Maar u hoort mij niet klagen, enkel verklaren. Het échte harde werken deden Rick en Chris.

Omdat het deze keer een grote en een kleinere kast betrof moest alles goed worden uitgezocht natuurlijk. Na de koffie met wat lekkers op de lanai, gingen ze verder en het ging in mijn optiek sneller dan de vorige keer, ook omdat nu niets meer een verrassing was en zij de montage al eens hadden gedaan. Om één uur was er lunch, ook op de lanai met lekkere broodjes uit de oven. Op het laatst heb ik nog kunnen helpen door de planken, die per plank in strak plastic verpakt zijn, te helpen uitpakken die zij dan weer in de kasten monteerden. Tijd voor welverdiende wijn om daarna met elkaar te dineren. Ik had het simpel gehouden, vegetarische focaccia, salade, ciabatta en kaasjes met als toetje, met een knipoog naar vorige week, ijs met tokkelroom en slagroom.

Vervolgens nog even lekker nakletsen voordat zij weer op huis aangingen en ik alvast even wat dingen ging opruimen. Maar het inrichten van het leggedeelte komt van de week. Dan kan ik dat op m'n gemak doen. Toch op veler verzoek foto's van hoe de kledingkamer is geworden met een klein inkijkje in een vorige keer al ingerichte kast met hanggoed. Op naar het volgende project: de multimediakast, maar dat kan ik alleen. 

Alles keurig in kasten i.p.v. op rekken en stellingen. Onder het raam ziet u het riemenstation.

Een inkijkje in één van de kasten met overhemden.