Samstag in Essen

Na een heerlijke nachtrust, met wel onrustige dromen wat ik altijd heb als ik niet thuis slaap, verkwikt wakker geworden en een lekker bakje koffie gedronken. Badderen en opweg voor een ontbijtje ergens. We zijn naar het centrum gelopen waar men druk bezig is om de kerstmarkt op te zetten die binnenkort de stad zal opleuken. 

De eerste indruk is dat Essen een wat grijze, grauwe stad is, met wel een reuzenrad wat tegenwoordig voor een stad een must is blijkbaar, en nee daar zijn we niet in geweest. Maar wij vonden er een parel voor het ontbijt in de vorm van het zeer leuk ingerichte restaurant RoseMarie met een uitgebreide keuze aan diverse ontbijtjes. Het tijdstip en de hoeveelheid maakte dat het eigenlijk een soort brunch werd. We hebben daarna nog even door de stad gelopen en besloten om met de auto naar het stadspark van Essen, het Grugapark, te gaan. Er waren ook dingen binnen te bewonderen en wat we erover lazen leek het ons wel wat.

Geheel argeloos raakten we verzeild in een heel andere ambiance. Voor het park diende je een luttel bedrag entree te betalen en dat voldeden we ook aan de kassa, maar bij het binnentreden van wat wij dachten dat het één van de binnendingen van het park was, bevonden we ons plotsklaps in een huishoudbeurs meets zwarte markt achtige omgeving. We waren helemaal niet in het park, maar bij de jaarlijkse MHH beurs in het grote evenementengebouw Messe Essen wat náást het park ligt. Wisten wij veel.

Zeven grote hallen waren ingericht in 'werelden' en die hebben we op ons gemak doorgelopen en hele leuke dingen gezien. De wereld voor kinderen hebben we vanzelfsprekend links laten liggen. Wel zagen we een stand waarin Holländisches softeis werd aangeboden. Daar hadden we zin in en het was ook erg lekker, maar dat softijs Holländisch is had ik geen weet van, maar vijf stands verderop was er Dänisches softeis, nah ja, het is jedenfalls niet iets Duits. 

Wat later op de beurs zagen we een stand met wijnen en we mochten proeven, wit, rosé, rood, likeuren ook en we raakten aan de praat met die man, bleek ein wenig Niederländisch zu sprechen, hij had acht jaar in Nederland gewoond, Eindhoven en mijn vriendin had daar ook gewoond. Dat schept een band, en deze man kende zijn pappenheimers, lang verhaal kort er is een doos met wijnen, sekt en likeuren onderweg naar Rotterdam. 

Ik was na al die drukte en veel mensen wel toe aan buitenlucht, dus alsnog het Grugapark in. Een groot en divers park met inderdaad ook ruimtes waar je naar binnen kon. Niet alles was open, maar we zijn in een tropische ruimte geweest, een woestijn en het leukste vind ik een plek met allemaal bonsaibomen, waarvan sommigen al heel oud zijn, de oudste is 104 jaar! Het is een stadspark, niet zo groot zou u denken, maar denk opnieuw, wij waren op een gegeven moment een soort van verdwaald en nergens duidelijke bewegwijzering. Het Hotel California onder de parken, je kunt er op elk moment in maar je kunt er nooit meer uit. GoogleMaps gaf soelaas en na een flinke wandeling zijn we toch weer bij de auto gekomen.

Naar onze logies en een restaurant uitgezocht, het werd Tablo een Turks restaurant met een heerlijke keuken, fantastische sfeer en een innemende en kundige bediening, die man wist waarover hij sprak. Uitstekend gedineerd en eenmaal weer terug op bed in de slaapkamer een film gekeken. De tv in de woonkamer is ondanks dat het is aangegeven niet gemaakt, sterker nog er is niet op gereageerd. Minpuntje dus voor de uitbater, maar wij denken natuurlijk in oplossingen. Ik mocht een film uitzoeken het werd 'Call Me By Your Name'. Ik had 'm jaren geleden al eens gezien in de bios, maar mijn reisgezel niet en ik vond dat ze deze film moest zien, net zoals ze mij ook onlangs een aantal films heeft laten zien die bij m'n opvoeding horen. 

Al met al een verrassende, vermoeiende maar zeker een leuke dag in Essen. 

Het reuzenrad waar geen enkele stad meer zonder kan. 

Copieus ontbijt bij RoseMarie.

Dit bonsaiboompje is uit 1920!