31 december 2011

Als je het afgelopen jaar in het groot bekijkt is het niet iets om vrolijk van te worden, mensen doen elkaar, dieren, de natuur, en de wereld de vreselijkste dingen aan.
Ik bekijk het maar in het klein zo op de laatste dag van 2011 en zie voor mezelf om naar een heel fijn jaar. Zoveel dierbare momenten met lieve mensen, logeerpartijtjes, theaterbezoeken, gezellige avondjes, heerlijke etentjes.

Zomaar wat hoogtepunten:
- Kreeg van vrienden André, Edo en Talitha een reisje naar Londen met hun voor m'n verjaardag.
- Heb na een voorstelling Sandra Reemer ontmoet en gezellig mee gepraat.
- Een weekendje met Jeroen naar Antwerpen.
- Ben op Facebook gegaan.
- Mijn moeder heeft haar 85e verjaardag gevierd.
- Heb leuke nieuwe inspirerende mensen leren kennen.
- En oude vriendschappen weer aangehaald.
- Heb op m'n werk een hele mooie nieuwe verbouwde afdeling gekregen.
- Gezellige dvd-avondjes met Harry.
- Heb een Smart-phone aangeschaft
- Ben met "Aidan's world" blog begonnen

Ik voel me een bevoorrecht mens.

Toen en Nu: Tight Fit

Tight Fit was de naam voor een studioproject van verschillende sessiezangers die met het op Stars On 45-achtige wijze geproduceerde singletje "Back To The 60's" in Engeland een grote hit hadden. In 1981 zong sessiezanger Roy Ward het nummer "The Lion Sleeps Tonight" in en het werd een hit in heel Europa.
Er was vraag naar Tight Fit en Steve Grant, Julie Harris en Denise Gyngell playbackten de hit voor TV.
Nadien zong het trio zelf hun plaatjes in. Sinds kort zijn ze weer bij elkaar.

In Memoriam: Cheetah

Op de uitzonderlijke hoge leeftijd van 80 jaar is de chimpansee Cheetah, bekend uit de Tarzanfilms uit de jaren 30 overleden. In het wild worden deze apen niet ouder dan 35, in gevangenschap zo'n 45 jaar.
In 1960 is Cheetah in het opvangtehuis voor apen in Palm Harbour komen wonen. Zijn hele leven is hij met mensen geweest en had zich dan ook volledig op hen gericht, hij vond het leuk om te vingerverven en hield ervan om mensen te vermaken, mocht hij je echter niet dan bekogelde hij je met poep.

Goed voornemen?

Nu het jaar ten einde loopt en er weer een nieuw begint, is er voor veel mensen een punt gekomen om nu dan eindelijk dat goede voornemen door te zetten. In januari komt er steevast weer een nieuwe lichting sporters op de sportschool, die het dan meestal een aantal weken/maanden volhouden.

Omdat ik niet altijd in de pas loop en veelal mijn eigen plan trek heb ook ik een voornemen voor het nieuwe jaar en dat is mijn sportschoolabonnement opzeggen, sterker nog ik heb dat vandaag gedaan.
De laatste tijd merkte ik dat ik er niet veel zin meer in had en ook mijn lichaam had er genoeg van.

Let wel: ik heb het 23 (drieëntwintig) jaar gedaan, m'n verloofde uit die tijd vond nodig dat ik dat ging doen, dus ik ging. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik er ooit een half jaar mee ben gestopt, onder zachte dwang van een andere verloofde die vond dat ik veels te veel met sporten bezig was.
Bovenstaande is ook één van de redenen dat ik geen verloofdes meer wil en alle aanzoeken in die richting rücksichtslos van de hand wijs, maar daar gaat het nu niet om.

Zoals de Dolle Mina's destijds hun BH's verbranden om hun standpunt kracht bij te zetten, zo heb ik mijn sporttas en sportschoenen met enig ceremonieel in de afvalcontainer geworpen. Ze waren toch tot op de draad versleten en aan vervanging toe, maar het gaat om het symbolische karakter van de daad.

Voor nu voelt het als een bevrijding en wie weet heb ik er over een tijdje wel weer zin in, of ga ik iets anders doen.

Tweede kerstdag

Vandaag uitgeslapen en op m'n gemak ontbijtje gegeten, wat administratiewerk gedaan en toen was het tijd om af te reizen naar Leiderdorp om aldaar met Christian, Rick en Jeroen te eten en een leuke avond te hebben.

De taken waren verdeeld, Jeroen wierp zich op het voorgerecht wat erg lekker was, warme (!) paté omwikkleld met rauwe ham met appelcompôte, Rick en Chris verzorgenden het hoofdgerecht, heerlijk Frans vleesrecept met een moeilijke naam, die ben ik dus ook vergeten, aardappeltjes en peultjes.
Ik stelde me verantwoordelijk voor het dessert en dat werd mijn hit van een aantal weken geleden: Trifle.

Daarna hebben we onder het kletsen door Wordfeud gespeeld met elkaar, met dit voordeel dat áls er dan es een gek woord werd gespeeld je meteen kon vragen om er eens een zin mee te maken.

Beide kerstdagen heb ik naar tevredenheid doorgebracht.

Eerste kerstdag

'S-morgens op m'n gemak alles wat ik voor het etentje van Talitha en mij al kon voorbereiden klaar gemaakt en even na tweeën kwamen ze dan, Talitha en haar hondjes Honey en Fedor voor de gelegenheid met rinkelende kerstband om hun nek.
Lekker bakkie gedronken met kersttaart en daarna met de hondjes naar m'n moeder gewandeld om daar even een wijntje te drinken.

Toen mama werd opgehaald om bij kleindochter Leonie te gaan dineren zijn wij weer naar huis gelopen en hebben we gegeten en onder het uitbuiken op de bank gekeken naar de film "Burlesque" met Christina Aguilera, Cam Gigandet en Cher en aansluitend, dat vonden wij heel toepasselijk, een concert van Cher bekeken.

Zo zijn kerstdagen leuk, lekker ongedwongen genieten van leuk gezelschap en lekker eten.

Happy Xmas

Één van de weinige keren dat Robert Long een tekst heeft gemaakt op een bestaand nummer was het lied "Het Spijt Me John Lennon" van diens kersthit "Happy Xmas, War Is Over"
Helaas nog steeds actueel.


Het spijt me, John Lennon
Maar je hebt je vergist
De war is niet over
God, als je eens wist

Al is het dan Kerstmis
De wereld vecht door
We laten een spoor na
Een bloederig spoor

Nog steeds sterven kind'ren
Van armoe op straat
Nog steeds is er honger
Nog steeds is er haat

Moord en doodslag - geld en hebzucht
Heersen altijd nog
Moord en doodslag - macht en misbruik
Diefstal en bedrog

De muur is gevallen
Tien jaar na je dood
Het leek op een wonder
De vreugde was groot

De wereld zou één zijn
Een gloednieuw begin
Maar niet zoveel later
Stortte alles weer in

Nog steeds sterven kind'ren
Van armoe op straat
Nog steeds is er honger
Nog steeds is er haat

Het spijt me, John Lennon
Je zag het foutief
Je kijk op de wereld
Was veel te naiëf

Er wordt weer gescholden
Er wordt weer gebruld
Opnieuw krijgen zwakken
En armen de schuld

Nog steeds sterven kind'ren
Van armoe op straat
Nog steeds is er honger
Nog steeds is er haat

Het spijt me, John Lennon
Maar je zag het verkeerd
We hebben tot nog toe
Geen donder geleerd

Moord en doodslag - geld en hebzucht
Heersen altijd nog
Moord en doodslag - macht en misbruik
Diefstal en bedrog

Robert Long: Vroeger of Later

Vandaag is het precies 5 jaar geleden dat Robert Long is begraven, en gisteravond ben ik met vriend Harry naar de voorstelling "Vroeger Of Later" geweest waarin Jenny Arean, Tony Neef, Joël de Tombe en Maaike Widdershoven een selectie brachten van het omvangrijke en prachtige oeuvre van Robert.
Helaas heb ik Robert Long zelf nooit live aan het werk gezien dus leek dit me een mooie 'next best thing'.

Veel over Robert werd er niet gepraat, Jenny is van het gezelschap de enige die met hem gewerkt heeft en bracht ook het hilarische speciaal voor haar geschreven "Gut Kijk Haar" en Joël vertelde dat hij als kind Robert heeft ontmoet op een vakantie in Italië.

Wat blijft en nog steeds staat als een huis zijn de prachtige teksten van Robert, nog steeds actueel en door alle vier mooi en goed gebracht, Jenny is natuurlijk een vakvrouw pur sang en ik vind Joël echt een verrassing, de laatste keer dat ik hem zag was hij in het ensemble van de musical "Hair" en nu zingt hij solo ontroerende nummers van Robert.

Jammer is dat er uit zo'n veel omvattend oeuvre keuzes gemaakt moeten worden, en er dientengevolge heel veel moois niet aan bod kan komen.
Ik zeg: "Op naar deel 2!"

Cadeautje voor mezelf

Ben kerstman voor mezelf geweest en heb 2 DVD's van theatervoorstellingen van Richard Groenendijk besteld "Na De Wedstrijd", de eerste voorstelling die ik van hem heb gezien, is dinsdag gearriveerd en ik heb meteen gekeken, het is zo leuk!
Morgen komt "De Adem Van De Nachtchinees", die heb ik nooit gezien, dus laat ik me verrassen.

♫Dreaming of a white christmas♫

Kerstliedjes, de één houdt ervan de ander gruwelt ervan, ik vind ze leuk, en hoewel er steeds in hetzelfde bakje met bestaande liedjes door diverse uitvoerenden wordt gerommeld komt er zo nu en dan een heel nieuw liedje bij die op zijn beurt dan weer een 'kerstklassieker' wordt, bijvoorbeeld "Last Christmas" van Wham! uit 1984.

Eerst waren daar natuurlijk de kerkelijke gezangen met kerst waarvan het lied "Stille Nacht" in iedere taal nu nog steeds bekendheid geniet en waarvan talloze opnames zijn, de eerste commerciële kersthit dateert uit 1942, het overbekende "White Christmas" van Bing Crosby, een lied waar vooral het Amerikaanse kerstgevoel in weerklinkt. Ongelofelijk veel kerstliedjes borduurde op dat gevoel voort: "Have Yourself A Merry Little Christmas", "I'll Be Home For Christmas" "It's The Most Wonderful Time Of The Year", "Chestnuts Roasting On An Open Fire" en "Let It Snow" om er maar een paar te noemen.

In de jaren 50 en 60 waren het vooral gezellige liedjes die het kerstgevoel moesten versterken. In 1953 baarde de legendarische Eartha Kitt opzien met een novelty-kerstplaat, het verleidelijke "Santa Baby", waarin ze de kerstman o.m. om juwelen, een jacht en een mooie auto vroeg. In 1972 kwam één van de eerste maatschappijkritische kersthits uit, "Happy Xmas" van John Lennon. In 1984 werd dat herhaald toen een aantal beroemde Britse popartiesten samen kwamen om onder aanvoering van Bob Geldoff te vragen om de wereld (lees: Afrika) te voeden met "Do They Know It's Christmas"

Daar tussendoor liet een ieder zichzelf respecterend artiest zich in met kerstsingles of kerstalbums: van Frank Sinatra en Barbra Streisand, tot Boney M. en Queen. Ook Nederlandse artiesten lieten zich hierin niet onbetuigd, wie herinnert zich niet het met veel pathos gezongen "Eenzame Kerst" van André Hazes of de gezellige meezinger "Een Heel Gelukkig Kerstfeest" door een keur van Nederlandse artiesten.

Tranentrekkend, suikerzoet, volks, gezellig, stichtelijk, kritisch, nostalgisch, kerstliedjes zijn er in zoveel verschillende soorten en maten. Één van mijn favorieten is niet zo heel bekend, het is van de Belgische zanger Stafke Fabri "Karsmis Deur De Jaore" uit 1978.

Kerstpakket

Je ziet ze weer lopen, moeilijk dragend, licht rood aanlopend, onhandig in het openbaar vervoer de doos meenemend, lopend naast de fiets met de doos er op balancerend.
En dan weet je, de kerstpakketten zijn weer uitgereikt als blijk van waardering van de werkgever voor de inzet van de werknemer het afgelopen jaar.

De mensen werkend bij mijn bedrijf zie je licht verend, ja haast huppelend net als alle andere dagen van het jaar van het werk naar huis gaan. Voor ons dit jaar geen uitpuilende doos, maar een pakketje met vier chocolade spoons en een cadeaukaart om te besteden naar eigen keuze.

Altijd zijn er ontevreden mensen die mopperen, ook hierover, maar dat zijn gek genoeg dezelfde mensen die ook mopperden toen we wél een grote doos met inhoud kregen.

Tegeltjeswijsheid 21

17 jaar

Zaterdag eindelijk weer eens een leuke avond doorgebracht met longtime friends Remco en Ruud.
Ze hadden heerlijk gekookt en we hebben fijn bijgekletst.
Remco ken ik van mijn werk, begin jaren 90 en Ruud via een destijds gezamelijke vriend.
In die dagen hadden we een groep vrienden die regelmatig met elkaar leuke dingen ondernamen, en daarbij is de vonk tussen Remco en Ruud overgesprongen.

Op één van onze uitjes, een weekend naar een bungalowpark in Limburg, deelden ze mee dat ze een item waren, en nu 17 jaar later zijn ze dat nog. Hoe leuk is dat?!

Weer eens even in m'n oude albums gesnuffeld en jawel hoor het prille paar in oktober 1994 op de knusse bank van de bungalow. Spijkergoed was toen een must.

De dame draaft door

In 2000 werd Shirley Bassey door koningin Elizabeth benoemd tot 'Dame', iets wat wel meer artiesten overkomt (Cliff Richard, Elton John (beiden 'Sir') en Elizabeth Taylor), maar in tegenstelling tot anderen wenst Shirley vanaf die datum alleen nog te worden aangesproken als Dame Shirley, ook op haar albums die vanaf die tijd verschijnen staat ze als Dame Shirley Bassey. Als je jezelf niets verbeeld....

Laat het duidelijk zijn dat 'The Dame' als performer en zangeres briljant is, daar kunnen maar weinig aan tippen. Haar privé leven houdt ze, terecht, zoveel mogelijk afgeschermd.
Het is een zeer ontoegankelijke vrouw, in haar publiek, haar fans is ze totaal niet geïnteresseerd, ze ziet ze als een noodzakelijk kwaad, ze steekt dat, heel eerlijk, ook niet onder stoelen of banken.

"Voor het publiek moet het voldoende zijn om mij op het toneel te zien, daarbuiten ben ik niet de Shirley Bassey die zij kennen, die hóeven ze ook niet te kennen"
Regelmatig is het voorgekomen dat ze fans die haar, buiten haar werk om, een handtekening vroegen of gewoon een praatje wilden maken heeft weggescholden.
Allemaal prima als zij vindt dat ze dat moet doen. Over het algemeen kunnen die-hard fans nogal dweepziek en bezitterig zijn, kan ik ook nooit zo tegen (zie het programma "Fans").

Maar nu slaat ze wel erg door, platenmaatschappij EMI waarbij Shirley vanaf 1966 t/m 1979 onder contract stond en waar ze haar succesvolste periode heeft gekend, waren voornemens op 8 januari 2012 ter gelegenheid van haar 75e verjaardag een 3CD-box uitbrengen met daarop nu eens niet de geijkte nummers die al op 342 andere compilaties te vinden zijn, maar een keuze uit wat minder voor de hand liggend repertoire alsmede 7 nog nooit eerder uitgebrachte opnames, 4 nog niet eerder op CD verschenen nummers en een destijds wel gepland maar nooit uitgebracht Live concert uit 1973.
Alles is al klaar voor release, maar 'The Dame' wil er een stokje voor steken:

Sadly we are now reliably informed that the CD had to be shelved due to a legal objection from DSB. We sent an email to Dame Shirley Bassey’s lawyer but are yet to receive any comment or statement.

Volgens mij is het zo dat Shirley enkel maar uitvoerende is, dat de schrijvers en componisten recht van spreken zouden kunnen hebben maar dat de opnames eigendom zijn van EMI en dat die ermee mogen doen wat ze willen. We wachten het af.

Het hoesje van de besproken CD-box

Toen en Nu: Boy George

In 1982 maakten we kennis met Culture Club, de band waarvan zanger Boy George opzien baarde met zijn androgyne uiterlijk en uitbundige kleding en make up. Later startte hij een solocarrière en ging werken als DJ. Helaas is hij ook een aantal malen negatief in het nieuws gekomen, o.m. voor drugsbezit en gebruik. Op de Night Of The Proms in 2010 maakte Boy George een comeback.

Kom je terug?

Vorig jaar om deze tijd heb ik mijn abonnement op het Veronica magazine opgezegd, het is één van de duurste omroepbladen, en iedere week is er wel een omroepblad voor 50 cent te koop, gewoon in de losse verkoop.
Hoewel ik ook in de krant, op internet of zelfs op mijn TV kan zien wat er geprogrameerd is, wil ik gewoon een gidsje in m'n hand hebben.

Vandaag kreeg ik onverwacht post van Veronica, het magazine voor de aankomende week met een aangepaste omslag met een aanbieding er op om weer een abonnement te nemen.
En hoewel ik het een heel leuk en orgineel idee vind doe ik het niet.

Debby

Vandaag ging ik zoals iedere week boodschappen doen en ook alvast wat spullen voor Kerst die nu al gekocht konden worden, om misgrijpen op een latere datum te voorkomen.
Laverend met m'n kar door de paden van de plaatselijke Albert Heijn, vroeg een vrouw aan mij:
"Jij bent toch Frans?"
Even dacht ik dat mijn optreden gisteravond mij nu al bekendheid had geven, maar de vrouw zei: "Je moet wel even terug in de tijd hoor, naar Den Haag, de Leyweg, ik ben Debby"

Debby was in de tijd dat ik nog in Den Haag woonde en werkte mijn collega van de afdeling platen, platen ja, nog geen CD's, ik werkte aan de andere kant van de etage op de afdeling boeken.
Ze vertelde dat ze me al vaker had zien lopen en dacht dat ik het niet kon zijn, helemaal uit Den Haag.
Het bleek dat ze al 14 jaar vlak in de buurt woont.
We hebben even staan kletsen over toen en hoe het nu met haar ging.
Na ziekte gaat het nu gelukkig weer goed met haar.

Teruglopend naar huis mijmerde ik even over de tijd van toen en dacht dat ik nog wel een foto had waar zij opstond, dat klopte.
We spreken van 1 september 1985, de dag dat we met 3 busjes vol collega's naar de Efteling zijn geweest, 26 (zésentwíntig) jaar geleden dus......

Debby met de geruite blouse, naast haar Ankie Sebo waar ik destijds goed mee omging en rechts staat Erik.

En vooruit, ook maar een foto van mij van toen.

Ederveenzaamheid

Samen met vriend Harry de voorstelling bezocht van Arjan Ederveen, "Ederveenzaamheid", een solovoorstelling samen met zijn hond Stuk. Wij zaten op de eerste rij en meteen bij aanvang bleek dat publieksparticipatie van de eerste rij gewenst was.
Arjan gaf ons allemaal een hand en legde uit dat er wat rollen te verdelen waren, een dame was vriendin Joke, een man was de psychiater, een man de technicus Flip en drie mensen (waaronder Harry) waren ambtenaren. Deze mensen kregen allemaal een sticker met hun tijdelijke naam er op.
Ik was blij dat ik niet hoefde mee te doen, maar het is niet voorbij voordat de dikke dame heeft gezongen.

Arjan speelde een echtpaar: Geurtje en Wouter, met mutsje op was ie Geurtje, met bril op was ie Wouter, géén verkledingen want dat kon er met die cultuurbezuinigingen niet meer af.
Een erg leuke voorstelling voor de pauze met veel improvisatie en interactie met het publiek vooral de mensen van rij één met hun rollen.

Ná de pauze moesten Wouter en Geurtje in relatietherapie, en dat kon Arjan onmogelijk alleen spelen zei ie, dus moesten er twee mensen even assisteren, hij kwam het toneel af en zei: "Deze twee kunnen dat wel" Harry en ik. De dikke dame ging dus zingen...

Hij nam ons bij de hand en daar stonden we dan, we moesten op twee stoeltjes zitten, de man die de psychiaterrol was toebedeeld kwam tussen ons in.
"Jullie hoeven niks te zeggen hoor" stelde Arjan ons gerust, "ik zeg de tekst en jullie mimen dat dan"

Hij stond achter me en Harry zag het aankomen, ik niet maar opeens had ik de muts van Geurtje op.
Een Muts Op Mijn Haar.
Zoiets staat gelijk aan de dood. Harry kreeg Wouters bril op en toen begon het:

"Geurtje ligt op de grond....." Op een gegeven moment stond Geurtje op en wierp haar handen in de lucht, iedereen die weet hoe Arjan een vrouwenstem doet, weet dat dat vrij hysterisch is, nou ja het was al met al een hilarische ervaring.

Ik beveel deze voorstelling ten zeerste aan, maar bedenk even of je op rij één wilt zitten ;-)

Het mutsje en de bril.

Vogeltjesdans

Ondanks dat de winter vooralsnog niet heel hevig te noemen is, heb ik toch al enkele weken een bakje met pindaatjes staan voor de vogels.
En ze hebben het ontdekt, hoor, en vereren mij dageijks met bezoek.

Nationale Postcode Loterij

Ik ben een vredelievend mens, kalm, beheerst, tot op zekere hoogte meegaand, hou van een goede harmonie, zie overal de zonnige kant van in, sta positief in het leven maar dat kan in één keer omslaan, dan word ik een vat vol diepe intense haat, ik krijg een verwrongen uitdrukking op mijn gelaat, messen en ander gevaarlijk werktuig moet uit mijn buurt gehouden worden, ik zou in staat zijn om te moorden.

En er is slechts één organisatie die zo'n ommekeer teweeg kan brengen: De Nationale Postcode Loterij.
Vanzelfsprekend doe ik niet mee aan deze volksverlakkerij, de angstcultuur die ze zaaien zou bij de wet verboden moeten zijn. Simpele lieve verminderd toerekeningsvatbare RTL-4 kijkers durven hun loten niet op te zeggen, ook niet als ze verhuizen, want dan horen ze de stem uit de hel van Gaston Starreveld die hen op zijn bekende subtiele toon meedeelt dat de 'postcodekanjer' wellicht op hun oude postcode zou kunnen gaan vallen.
Of de genereuze aanbiedingen die ze bejaarden doen om een lootje extra te nemen voor extra kansen waar die lieverds dan meteen aan vast zitten tot in het graf.

Ook al doe ik niet mee, toch word ik steeds ongevraagd geconfronteerd met hun infantiele reclameuitingen. De aan mij geadresseerde post stuur ik ongeopend retour met de mededeling er op dat ik er niet van gediend ben en dat ze van al die nutteloze post een heel Afrikaans dorp een jaar lang te eten zouden kunnen geven.
Op de kerstzegels van dit jaar staat een 'kras en win' prijsvraag, en jawel hoor in hele kleine lettertjes staat dat de Nationale Postcode Loterij er mee te maken heeft. Dat kan geen zuivere koffie zijn dacht ik, en dat blijkt ook, als je op de site gaat kijken waar je het krasnummer kan intoetsen staat er letterlijk:

"Voorwaarde om aan deze actie mee te doen is, dat ik toestemming geef aan de Postcode Loterij mij eenmalig telefonisch te benaderen met een aanbod. Als ik daar op in ga, kan ik ook nog eens de eerste maand gratis meespelen voor de KanjerPrijzenpot van € 48.000.000,-!"

Op TV wordt ik steeds weer onaangenaam verrast door de ééneiige tweeling Martijn Krabbé en Winston Gerschtanowitz en dertien-in-dozijn vrouwtje Quinty Trustfull die in een truck rijdend een amateurtoneelstukje opvoeren.
Moeten deze mensen dood? Zover wil ik niet gaan, maar een flinke straf, samen met iedereen die met deze organisatie te maken heeft is zeker op zijn plaats.
Twee weken lang onafgebroken luisteren naar de stem van Gaston Starreveld om daarna door al die mensen die onbewust tientallen loten door de strot zijn geduwd te worden bekogeld met rot fruit vind ik wel passend voor al dat afval van wat zij middels TV en brievenbus over goedwillende burgers uitstorten.

Menéér Wanders

Nu de laatste weken de verhouding leraar/leerling nogal in het nieuws is, is de vraag opgerezen of de leerlingen de leraar maar niet meer bij de voornaam moesten noemen en hem/haar met U zouden moeten aanspreken.
Ik heb geen (schoolgaande) kinderen dus voor mij heeft de school stilgestaan, ik had nog steeds het idee dat het was als toen ik schoolgaand was, ergens in de vorige eeuw.
Uit de nieuwsberichten bleek dit echter niet het geval.

Vriend Harry is leraar en uit zijn verhalen begrijp ik dat hij werkt op een school waar niet de makkelijkste leerlingen zitten, maar hij is daar menéér Wanders en U en geen Harry en jij.
Ik vind dat ook niet meer dan normaal, er is nu eenmaal afstand tussen leraar en leerling.

Harry, pardon meneer Wanders, is daarom niet minder geliefd bij zijn leerlingen, hij biedt altijd een luisterend oor, geeft raad daar waar nodig en was ten tijde van de aanslag in het winkelcentrum van Alphen aan den Rijn, waar ook leerlingen en hun familie bij betrokken waren, het aanspreekpunt.

"U bent onze favo-leraar" zeggen sommige leerlingen in alle eerlijkheid tegen hem.
Zo nu en dan komen ze zelfs met iets aardigs aanzetten juist op momenten als het hem even niet mee zit, alsof ze dat aanvoelen.

Hieronder wat hij zoal meemaakt:

"Vrijdag komt ineens een leerling binnenschuiven in mijn lokaal.. hij is de grootste belhamel van de school, en zegt tegen me: 'Mees moet u eens kijken heb ik gemaakt" Ik zie van hem een houten autootje en ik reageer met wat mooi man, wat knap gedaan.. en dan komt het hij kijkt me aan en zegt voor u meneer,.... ik ben stil en geraakt.... het is zo mooi dat een leerling dat doet"

"Dinsdag loop ik door de gang op de talentmiddag voor de tweede klassen en ineens komt er een leerling aanlopen die me een chocolade letter geeft die hij zelf heeft gemaakt, een meisje geeft me een doosje met zelfgemaakte bonbons.... zomaar.. en ik straal het is inderdaad kadootjes week"

"Woensdag het lampje in mijn auto zint me totaal niet dus ik even naar de afdeling motorvoertuigen om te vragen of ze het even kunnen bekijken.... en ja hoor dat doen ze maar ze konden er ook niks mee. maar als troost gaan de gasten van het derde jaar mijn auto wassen en daarnaast alsof het nog niet genoeg is ook nog helemaal oppoetsen... ik heb nog nooit zo'n mooie glimmende auto gehad..."

Meneer Wanders geeft gewoon duidelijk grenzen aan en dat vinden de leerlingen, juist ook deze moeilijke categorie, zoals uit zijn ervaringen valt op te maken, erg fijn waarderen hem er om.

                               Schoolregelementen van weleer:

"De Ramp"

Wat waren ze mooi, de jaren 60 en misschien sommigen wel jaren 50, kerstballen bij mijn ouders thuis.
Keurig bewaard in die speciale kartonnen doosjes met vakverdeling, werden ze ieder jaar weer uit de kelder naar boven gehaald.
Tot het moment van "De Ramp"

"De Ramp" deed zich ergens eind jaren 70, begin jaren 80 voor. Het was lunchtijd en ik zat samen met m'n moeder in de kamer m'n boterhammetje te eten toen plots de boom zomaar uit zichzelf om viel.
Onze eerste reactie was er met stomheid geslagen naar kijken alvorens in actie te komen en al die tere kapotte ballen opvegen en de boom weer recht zetten.

Er werden nieuwe ballen gekocht en de boom werd sinds die gebeurtenis vast gezet, maar nooit is de boom mooier geweest als met die mooie oude versieringen van weleer.

Ik voel mij als een kerstboom zonder piek.

Ieder jaar zijn er weer discussies en vooral meningen over wanneer men geacht wordt de kerstboom neer te zetten en andere versierselen aan te brengen ten einde de laatste maand van het jaar in een sfeervolle omgeving door te brengen
.
Er zijn mensen die iets te luid en iets te duidelijk herhaaldelijk verkondigen er niets aan te doen, en laten dat heel plastisch merken door er een gezicht vol walging bij te trekken zodat anderen vooral goed zien dat zij er echt helemaal niets aan vinden.
Daartegenover vind je de mensen voor wie het versieren niet vroeg genoeg kan beginnen, het liefst al voor Sinterklaas of toch op z'n minst als de goedheiligman nog met één voet aan wal staat om zijn reis naar Spanje weer te aanvaarden.

Ik bevind me zo'n beetje in het midden, ik heb er niet veel mee, maar ik heb er ook geen hekel aan, m.a.w. ik heb kerst groots gevierd en ik heb kerst ook alleen doorgebracht. En in beide gevallen beviel dat goed.

Belangrijk vind ik dat iedereen doet waar ie zin in heeft en zich vooral niet verplicht voelt zich te schikken naar wat anderen van hem verwachten als hij er zelf niet achter staat.
Dus als je dol bent op kerst en al het versieren dat daarbij hoort: Ga jezelf te buiten, decoreer, stal uit, verlicht en geniet van het plezier wat dat je geeft.
En als je het wat soberder houdt, zelfs liever alleen wilt zijn: geniet van de rust, ontspan, breng de dagen in introspectief door en geniet van het gevoel wat dat je geeft.

Tegeltjeswijsheid 20

Nederland 2e plaats

Waar Nederland met het volwassen Eurovisie Songfestival de laatste jaren geen potten breekt, zo goed doet ons land het op het Junior Eurovisie Songfestival. In 2009 won Ralf Mackenbach met het nummer "Click Clack" en afgelopen zaterdag werd Rachel Traets met 103 punten 2e met het liedje "Teenager".

Het kán dus wel! De mini versie van het grote festival rekende al bij de eerste editie in 2003 af met de bewering van het grote festival dat een kandidaat die als 2e start nooit zal winnen. Kroatië startte dat jaar als 2e en won.

Rachel, van harte gefeliciteerd!

Ralf Mackenbach

Rachel Traets

Concubinaat versus ontucht

De bewegingen en beslissingen van de zieltogende katholieke kerk lijkt langzamerhand op een slecht geschreven comedy.

Priester Jan Peijnenburg die al 46 jaar in concubinaat leeft met Threes van Dijck, iets wat oogluikend (een heerlijk religieus woord) werd toegestaan door het bisdom Den Bosch, wordt nu op zijn 81e geschorst om dat hij openlijk tegen het celibaat van priesters is.
Het paar peinst er, terecht,  niet over om uit elkaar te gaan.
Heel erg actief was Jan niet meer, maar diende toch soms nog sacramenten toe, zoals het doopsel en de zegening van stervenden. Af en toe droeg hij ook nog de mis voor.
Dat mag nu niet meer.

Dit is dezelfde kerk waar mede vanwege het onnatuurlijke celibaat jarenlang kinderen werden misbruikt wat, naar onlangs is gebleken, al in de jaren 50 bekend was maar wat destijds in de doofpot is gestopt. Zal wel iets met 'oogluikend' te maken hebben.

Voor mij zijn Jan en Threes helden om op deze hoge leeftijd te strijden voor hun idealen.

The Making of Mr. Single

Omdat het vandaag 5 december is kan het nog nét, een aan Sint Nicolaas gerelateerd blogje.
Voor het eerst sinds jaren weer groots gevierd en de surprise die voor mij was gemaakt loog er niet om, uitvoerig al besproken in het blogje van gisteren.
Van de maakster Talitha een making of proces ontvangen die ik hier graag toon.
Foto's zeggen meer dan woorden.

Kon het niet nalaten om Thom Arisman even een fotootje te sturen van zijn boek met mij er op in marsepein en dit was z'n reactie:

Frans,

geweldig!
En tof dat je mij laat meedelen in de feestvreugde. Heel cool.
Leuke, originele vriendin heb je. Geef haar een dikke, natte kus van me.

Groet!
Thom
Hoe leuk is dat?!