Controle

Sinds de operatie aan haar benen heeft mijn moeder halfjaarlijkse controle, dan krijgt ze een vaatonderzoek om te zien of alles nog naar wens is. Mocht ze onverhoopt klachten krijgen dan mag ze te allen tijde eerder bellen voor een afspraak. Gisteren was het weer zover, normaal neemt mijn zus de honneurs waar, maar die was de dag ervoor voor zichzelf wezen ziekenhuizen, en ik was toch nog vrij, dus ben ik met mijn moeder mee gegaan.

Ik ken de rituelen nooit zo goed die met zo'n bezoekje gepaard gaan, maar mijn moeder weet precies de weg waarheen we moeten in dit gelukkig niet zo grote ziekenhuis in Capelle. Ooit zijn we wel eens hopeloos verdwaald in het Erasmus en kwamen op plekken waar patiënten helemaal niet horen te komen. Bij de balie moesten we vijf vragen beantwoorden w.o. of mijn moeder met varkens in aanraking was geweest, het had zomaar gekund. We hadden een afspraak om 1 uur, maar we waren vanzelfsprekend een kwartiertje eerder. Toen we om 13.40 uur, een Libelle en een Margriet verder, er nog steeds zaten ben ik even gaan vragen of alles nog wel goed ging.

Op vriendelijke toon natuurlijk, we kennen allemaal de verhalen van de agressie tegen medisch personeel van de verbaal minder onderlegde, licht ontvlambare sociaal zwakkeren, en daar schiet niemand iets mee op.
"Ja, u wacht toch op de dokter voor de uitslag van het vaatonderzoek?"
"Euhm, dat vaatonderzoek heeft nog niet plaatsgevonden.."
"Oh..."
Geritsel met papieren, computer werd er op nageslagen.
"Ik ga even bellen met de mensen van het vaatonderzoek, gaat u maar weer naar de wachtkamer."

Net toen ik mijn moeder uitlegde wat er was medegedeeld kwam er een verpleegster aangesneld die haar meenam voor het onderzoek. Blijkbaar was er een kleine communicatiestoornis geweest, dat kan, iedereen die werkt zal in zijn of haar branche dat soort miscommunicatietjes herkennen.

Na enige tijd kwam ze weer terug en konden we in een andere wachtkamer plaatsnemen voor de uitslag en een gesprekje met de dokter. Dat was binnen no time, we konden welhaast meteen de spreekkamer in. Daar kwam uit naar voren dat het onderzoek niet zo heel veel zin had gehad omdat mijn moeder haar benen niet goed stil kon houden, dat wilde ze wel maar uit zichzelf trilden ze een beetje. Maar omdat ze geen klachten had, is de volgende controle over een half jaar, waarbij ze een andere methode gaan gebruiken. Nog even een kopje koffie gedronken en toen zijn we weer op huis aangegaan.