Lang gewacht, stil gezwegen...

...niet gedacht, tóch gekregen. Bijna een jaar geleden op 1 maart ging één van mijn jubeljaarblogjes over mijn lagere schooltijd en de afscheidsmusical die we deden, "De Allerlaatste Nieuwsshow". Ik deed een oproep aan de lezers of iemand de liedjes en/of teksten van die musical had. Facebookvriend Bertus, zelf leraar, ging eens te rade in zijn netwerk, en kwam met een email-adres van een bekende van hem die die lp wel moest hebben, en dat klopte.

Ze had de lp, en als ik in de buurt woonde mocht ik 'm kopiëren, zelf kon ze 'm niet overzetten. Ik woon niet in de buurt, maar als ze de teksten kon mailen zou ik al blij zijn. Ze ging op de zolder eens graven, ze had het op dat moment druk, maar ik zou van haar horen. "Doe rustig aan" antwoordde ik haar, "wat in het vat zit verzuurd niet". Dat was 1 maart 2015.

Afgelopen zaterdag kreeg ik plots mail: "Het heeft wel heel erg lang in het vat gezeten, maar de lp was niet waar ik hem zocht, maar ik heb 'm toch gevonden, als je nog interesse hebt in de tekst, hoor ik het wel". Hoe leuk was dat? Ik wilde de tekst erg graag hebben, en ze stuurde die meteen.

Alle liedteksten, waarvan ik het openingsnummer zo weer zong. Mijn eigen liedje "Stripfiguren" kende ik nog maar voor een deel, een ander liedje "Vrouwenproblemen" ook, maar alleen omdat Jolanda daar destijds een wat schuine versie van had gemaakt, voor de rest ging er geen belletje rinkelen, het verhaal had ook maar enkele herkenningspunten voor me, geen idee meer hoe het in elkaar stak, maar wel erg leuk om het in mijn bezit te hebben. Het is nu dan toch ook van belang dat ik de liedjes in mijn bezit krijg, er zullen dan denk ik veel luikjes opengaan. Op de informatie die ik heb ontvangen zag ik dat het een Benny Vreden productie was, die bestaat nog, maar op hun site zijn er allang andere afscheidsmusicals, de kinderen van nu zitten niet meer op "De Allerlaatste Nieuwsshow" te wachten. Toch heb ik hen gevraagd of ze de liedjes nog hebben. Ik ben benieuwd.

Tegeltjeswijsheid 200

Herinnert U zich deze nog? #84

KIDS FROM 'FAME'

"STARMAKER"

1983

Aantal weken: 10

Hoogste positie: 4

De TV serie "Fame" was gebaseerd op de gelijknamige film uit 1980, en er zijn tussen 1982 en 1987 6 seizoenen van gemaakt. Het verhaal gaat over het wel en wee van de studenten en leraren aan de High School Of Music & Art And Performing Arts in New York. De serie was wereldwijd razend populair, er kwamen LP's, singles, merchandise  en de zangers en acteurs uit de serie gingen in wisselende samenstellingen op wereldtournee, ze zijn ook in Nederland geweest.

De grootste hit was dit "Starmaker", een lied met een verhaal. In de laatste episode van seizoen 1 "A Special Place" moet in het verhaal leraar Greg Crandall, die acteerlessen geeft, wegens bezuinigingen weg. De studenten zingen samen met zijn collega's voor hem het lied "Starmaker". 

In werkelijkheid was Michael Thoma, die de rol van Greg Crandall speelde, ernstig ziek en stervende, dat was bekend bij zijn collega's en de ware reden waarom hij uit de serie werd geschreven. Het geeft het bovenstaande clipje een heel andere lading. In Amerika werd deze episode op 6 mei 1982 uitgezonden en op 3 september 1982, net voordat seizoen 2 begon, overleed Michael op 55 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker.

In het tweede seizoen werd een herdenkingsaflevering aan Michael opgenomen "A Tough Act To Follow". 

Rijckehove

Vorige week heeft mijn moeder een lichte beroerte gehad en is daarvoor in het ziekenhuis opgenomen. Haar spraak- en denkvermogen zijn niet aangetast, wel is haar mobiliteit sterk verminderd, opstaan en lopen gaan heel moeilijk. Daarom is ze gisteren vanuit het ziekenhuis naar de revalidatie gegaan in Rijckehove, niet zo ver bij waar ik woon vandaan.

In dit geval is het fijn dat ik nu tijd heb om een steentje te kunnen bijdragen, anders zou mijn zus alles moeten doen. Ik heb mama opgehaald in het ziekenhuis en we zijn met de rolstoeltaxi naar Rijckehove gegaan waar mijn zus al zat te wachten. Mijn moeder is zich bewust van het feit dat dit de beste oplossing is, maar dat wil niet automatisch zeggen dat ze zich er ook bij neerlegt. Dat zijn twee verschillende dingen.

Mijn eerste indruk van Rijckehove is dat het een bijzonder ingerichte instelling is, met een tuin en zelfs een binnentuin, een restaurant en voor de revalidatiepatiënten een huiskamer waar de maaltijden genuttigd worden. Mijn moeder heeft een kamer voor zich alleen met uitzicht op de tuin, we werden welkom geheten door een dame die even de ditjes en datjes met ons doornam, daarna kwam de logopediste die heel lief en vriendelijk was, maar tegen mijn moeder sprak alsof ze 4 jaar oud was, dat vindt mijn moeder niet zo leuk, maar ze at het koekje en dronk het water zodat deze dame kon zien dat zulks geen problemen opleverde. Vervolgens kwam er een dokter en een verpleger die na elkaar hun verhaal deden en vragen stelden en als laatste was daar de fysiotherapeut die meteen met mijn moeder aan de wandel ging.

Het revalidatieprogramma zoals verteld is vrij intensief, er wordt veel onder begeleiding gelopen, en ik denk dat ze het beste uit de patiënten willen halen. Ook worden ze gehaald voor de maaltijden die via een buffet geserveerd worden in de huiskamer. Door de vele informatie en vragen en de onbekende omgeving wordt mijn moeder dan een beetje bokkig, ik snap het wel ze zit al niet zo lekker in haar vel en ze weet dat dit moet, maar zoals ik al zei het zomaar ondergaan is niet iets wat ze makkelijk doet. Na alle informatie en even in de huiskamer gezeten te hebben zei ze: "Ik vind er hier niks aan". Toen voelde ik me plots de ouder en zag in haar het onwillige kind en heb enigszins vermanend gezegd dat ze dat na 2 uur niet kan weten.

Ik weet ook dat ze een doorzetter is met een wat ongeduldige inslag en ik ga er van uit dat de medische staf wel meer met onwillige oude dames te maken heeft, dus hoop ik dat ze wat bijdraait en zich inzet om een zo goed mogelijk resultaat te behalen.

Rijckehove.

De kamer van mijn moeder.

De binnentuin.

Één week later

Langzaamaan begin ik er in te komen, in de niet-meer-werken-modus. De eerste dagen was ik nog erg opgefokt en sliep ook onrustig, maar dat heeft nu plaatsgemaakt voor structuur. Een structuur die ik mezelf heb opgelegd en waar ik over heb na kunnen denken omdat ik 6 weken lang wist dat het er aan zat te komen. Zo schoof ik klusjes vooruit onder het mom van 'daar heb ik straks alle tijd voor'.

Ik heb om me heen gezien hoe het, naar mijn overtuiging, niet moet. Mensen die van de dag een nacht maakten en andersom, die zich plots niet meer verzorgden, zelfs geen normaal eten meer maakten voor zichzelf, daardoor kilo's aankwamen, die overdag al TV gingen kijken, of een PC-games verslaving ontwikkelden, zich niet meer in normale kleding hulden maar in joggingpakken of allerhande onooglijke klamotten. Dat nooit!

Nou zit dat ook niet echt in me, maar ik heb voor mezelf toch een dagindeling gemaakt. Allereerst gaat van maandag t/m vrijdag gewoon de wekker, natuurlijk niet om 6 uur, zoals toen ik nog werkte maar 2 uur later. Even tijd om wakker te worden, ontbijtje, niet aan het aanrecht, maar nu gewoon zittend op de bank. Vervolgens douchen, aankleden in normale kleding, verzorgen, smeren en haar stylen. Aan één van de uitgestelde klusjes beginnen, lunchen. verplicht naar buiten al is het maar om een boodschapje te doen, en dan weer een ander klusje oppakken. Normaal eten koken en pas 's-avonds eventueel TV aan. Dat is zo'n beetje een basis waar natuurlijk op gevarieerd kan worden. In het weekend zet ik geen wekker. 

Vanzelfsprekend ben ik ook al een beetje bezig om ander werk te vinden, ik heb me ingeschreven bij verschillende banensites, heb zelfs al een sollicitatie gedaan (afgewezen), maar ik voel dat ik nog niet helemaal los ben van mijn vorige werk (bijna 35 jaar hè). Het is wel zo dat de stress van de afgelopen tijd, nou ja zeg maar afgelopen jaar, voorzichtig plaats maakt voor rust, en ik merk ook dat ik dat op dit moment nodig heb. Het is dus wel even goed zo voor nu. Nu al ander werk zou volgens mij niet de juiste keuze zijn, ik weet dat dat niet geheel maatschappelijk verantwoord en geaccepteerd is, maar het zij zo, ik denk nu even aan wat goed is voor míj.

Oplettende lezers zullen hebben opgemerkt dat ik mijn plan om eenmaal uitkeringsgerechtigd weer te gaan sporten nog niet heb genoemd, dat klopt, maar dat plan is niet van tafel, hoor. Door alle druk en onrust ben ik te veel gaan eten (snoepen), maar ik ben 1 januari weer begonnen met BodieBoost eten om tweeërlei redenen: Overgewicht bij een eventuele sollicitatie geeft het signaal 'ongedisciplineerd' af, en het juiste gewicht en dan gaan sporten leek me een beter startpunt. Er is al 5½ kilo af. Als alle klusjes dus gedaan zijn en het gewicht is in orde zal ik de stap naar de sportschool weer wagen.

Nutteloze weetjes

George Washington stopte de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog
om een hond naar de vijand terug te brengen. De terriër van een Britse
generaal liep verdwaald rond op het slagveld, en Washington kondigde
een wapenstilstand af. Beide zijden stopte met schieten totdat de hond
weer terug was bij z'n eigenaar.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Alexandra Kehayoglou gebruikt wolresten van de tapijtfabriek van haar
familie in Buenos Aires en maakt er tapijten van die op echte landschappen
lijken.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jamaica, Colombia en St. Lucia zijn de enige drie landen in de wereld
waar de kans het grootst is dat je baas een vrouw is.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De originele 7-Up bevatte lithium en werd 'Bib-Label Lithiated-Lemon-
Lime Soda' genoemd.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`
Op de grafsteen van Thomas Jefferson staan een aantal van zijn
belangrijkste prestaties. Het feit dat hij President van de Verenigde Staten
was staat er echter niet op vermeld.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het eerste prototype van een sport bh waren twee jockstraps aan elkaar
genaaid.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Je reuk - en smaakvermogen verbeteren binnen 48 uur nadat je gestopt
bent met roken.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
John Travolta weigerde de rol van Forrest Gump, Tom Hanks
bedankte voor Jerry Maguire, Tom Cruise wilde niet in Footloose en
Johnny Depp was bijna Ferris Bueller.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Op trumpdonald.org kun je een trompet laten trompetteren op Donald
Trump's hoofd en zo zijn haar alle kanten uit laten blazen.

Tegeltjeswijsheid 199

Indische repatrianten

In de jaren 50 van de vorige eeuw kwamen vanwege de onafhankelijkheid van Indonesië veel Indische Nederlanders naar Nederland, dit was op bevel van de Indonesische regering mede vanwege de agressieve politiek van de regering Drees jegens het pas onafhankelijke Indonesië. Ik weet dat deze mensen niet met open armen ontvangen werden. Plotseling besef je dat er in zestig jaar niet veel veranderd is. Maar daar waar de regering nu. terecht. vindt dat men waar het kan vluchtelingen moet opnemen, was daar in de jaren 50 nauwelijks sprake van.

De Partij van de Arbeid (!) destijds voorop hebben er alles aan gedaan om deze Indische Nederlanders te weren. Er was destijds het plan om deze mensen naar de jungle van Brazilië te laten 'emigreren', in een gebied langs de Amazone. "Want daar is een klimaat dat deze mensen eigen is", aldus B.W Haveman, de Nederlandse Hoge Commissaris voor de emigratie der Indische Nederlanders (PVDA) in de krant van 28 september 1954. Uiteindelijk is dat plan nooit doorgegaan.

Ik wist dat niet, net zoals ik niet wist wat ik onlangs heb gelezen op de site van Gerard de Boer:


...Veel Indische Nederlanders moesten zo hun geboorteland verlaten naar een vreemd land dat ze alleen kenden van verhalen en plaatjes in schoolboeken. Na aankomst in Nederland werden we ondergebracht in contractpensions waar wij door het Ministerie van Maatschappelijk Werk gedwongen werden een overeenkomst te tekenen om alle kosten voor het transport van Indonesië naar Nederland, het contractpension en het levensonderhoud zelf te betalen. Dat gold overigens ook voor de kosten van de winterkleding dat aan boord van de schepen was uitgereikt. Degenen die in Nederland spoedig werk hadden gevonden moesten 60% van het inkomen aan het Ministerie afgedragen.

Zo zijn wij in februari 1956 in Nederland aangekomen en opgevangen in contractpension Trio in Wijk aan Zee. Ondanks dat mijn vader vrij spoedig een baan had, is hij tot in de jaren '60 bezig geweest alles terug te betalen aan het Ministerie....

Ik ben met stomheid geslagen. Ik groeide op in het Den Haag van de jaren 70, waar veel Indo's woonden en in die tijd keek je als kind daar niet van op, maar ik heb nooit geweten dat zij zelf jaren lang hun gedwongen vertrek uit Indonesië en alle bijkomende kosten hebben moeten afbetalen. Ik kan daar niet over uit. Ik hoop dat meneer de Boer het niet erg vindt dat ik via mijn blog met een stukje van zijn tekst er aandacht aan besteed, maar ik kon het na het gelezen te hebben niet van me afzetten, en omdat er in die tijd op een andere manier werd omgegaan met nieuwsfeiten dan nu, en het in de Indische aard niet zat om veel misbaar te maken denk ik dat dit voor veel mensen van mijn generatie en jonger niet bekend is.

Con Amore

"Con Amore" (met liefde) is de titel van de voorstelling waar vriend Rick in meespeelt, samen met 17 andere acteurs. Het zijn acteurs met en zonder beperkingen, het is een stuk zonder woorden, maar wel met muziek en woordeloos gezang die de situaties benadrukken en versterken. Het concept en de regie is in handen van Paul Röttger en die zegt er het volgende over:

"We gebruiken geen tekst. Een enkel woord misschien of een uitroep, maar geen dialoog of tekst die de handeling draagt. Ergens staat steeds de liefde op het spel, niet alleen het verlangen om de liefde te ontvangen, maar ook om het te geven. Het gaat niet alleen om romantische liefde, maar ook liefde in de vorm van aandacht. Ook hoe die liefde op de proef wordt gesteld door verschillende emoties, vooroordelen of uiterlijk vertoon. Je ziet dat de spelers met een zogeheten beperking bloeien in de repetities en niet alleen omdat er rekening wordt gehouden met hun beperking. Er wordt juist veel van ze gevraagd. Alle mensen hebben beperkingen en daar is niets mis mee. ze versterken de creativiteit, en ze geven een mens focus. De figuren met de grootste beperkingen om het podium zijn poppen. Het kan altijd nog beperkter".

Ik heb samen met Harry, Chris, Nadira, Albert en Jeane genoten van deze voorstelling. het is zo mooi om te zien hoe de acteurs met en zonder beperking er samen iets heel moois van maken. Rick die ik al zo lang ken maar me altijd weer verrast omdat ie in een rol écht een ander persoon is, ik zie wel dat ie het is, maar hij kijkt anders, beweegt anders, heel boeiend om te zien. Sommige van de andere acteurs heb ik al eens eerder mogen zien, maar er waren ook weer nieuwe gezichten. De jongen die verschillende muziekinstrumenten bespeelde (xylofoon, drums, gitaar, klavecimbel) twee dames die met hun stemmen de woordeloze zang voor hun rekening namen zorgden voor een sfeer die zo goed bij de scenes paste.

Tot tranen toe geroerd was ik door de dame met beperking, die vanwege een handicap ook moeilijk liep, voor een grote spiegel ging staan, haar bovenkleding uittrok zichzelf van alle kanten bekeek en een kus op haar spiegelbeeld drukte. Maar er was ook veel te lachen, de oudere dame die een date had die niet kwam opdagen en zich dan maar ging bezatten, een heuse bruiloft met taart in een gezicht.
En stof tot nadenken, iemand die een vreemde zomaar troost, een liefde die plotseling eindigt, of als ze elkaar later nog eens tegenkomen toch niet? Boosheid als iemand toenadering zoekt maar niet wordt geaccepteerd. Kortom een voorstelling waar je nog lang over na kunt denken.

Leuk is het dat na de voorstelling de verschillende acteurs de bezoekers van eten voorzien, pasta deze keer, terwijl we nog fijn konden napraten over wat we gezien hadden.
Tot besluit wil ik graag alle 18 spelers even noemen:

Oscar Alblas, Johan Boekhout, Rick Bouwens, Corné Bouwmeester, Diana Coolen, Mirthe Dokter, Grace Emer, Emile Elsenaar, Soufian Kasmi, Tugba Kiliç, Terence Patra, Stijn Quist, Anet Rijkers, Miriam van Rossum, Belinda Tijssen, Ronald Timmers, Jos Tournier en Nina van der Woude, heel erg bedankt voor deze mooie voorstelling!

Vriend Rick staat er klaar voor

Vrouwen van later

Oorspronkelijk zouden wij het toneelstuk "Vrouwen Van Later" al op 13 november hebben bezocht, maar we kregen een schrijven dat het was verplaatst naar 18 februari. Weer wat later kregen we bericht dat Nelly Frijda haar rol om gezondheidsredenen heeft moeten teruggeven en dat haar plaats werd ingenomen door Gerrie van der Klei. Gerrie deelde het toneel met veteraan actrices Ingeborg Elzevier en Trudy Labij en nieuwkomer Lusanne Arts.

Ze speelden een door Thomas Verbogt geschreven komedie over drie vrouwen die ieder op hun eigen manier een relatie hebben gehad met de grote TV persoonlijkheid uit de jaren 60 en 70, ene Bing. Het is een wat complex en verwarrend stuk omdat de dames elkaar niet begrijpen en dat wordt zo doorgevoerd dat het dus net is of er alleen maar monologen worden gespeeld. Hele lappen tekst die door deze gerenommeerde actrices wel heel goed over het voetlicht worden gebracht, maar nergens in het stuk is enig samenspel te ontdekken. Desondanks zaten er leuke oneliners in en hebben Harry en ik een fijne avond gehad.

"So What?!"

Vrijwel iedereen kent de filmversie van de musical "Cabaret" uit 1972 die de naam van Liza Minnelli definitief vestigde. De film is losjes gebaseerd op de Broadwayproductie uit 1966. Voor de film werden sommige karakters als ook nummers geschrapt en nieuwe geschreven. Hospita Fräulein Schneider komt niet in de film voor en ook haar lied "So What?!" is niet in de film te horen. Heel jammer, want dit lied, dat ik leerde kennen door Liza Minnelli die het in haar liveshows over de hele wereld had opgenomen, geeft zoveel positiviteit en is mijn levensfilosofie geworden, zit ik er even doorheen zet ik dit lied op en er komt alweer een glimlach om mijn lippen.

Nu mijn leven in een wat onzekere fase is, vond ik het tijd om het eens naar mezelf toe te hertalen en het maken alleen al gaf me al heel veel plezier. Nu heet het "Nou En?!"

Nou En?!

(Parlando)

....Tja, toen was er dus dat ontslag,

na zo'n 35 jaar toedeloe en dag.

Rancune, boosheid of verdriet? welnee,

dingen gebeuren en je doet het er maar mee.

Als je zo oud bent als ik..

God, is er iemand zo oud als ik?

Het maakt ook eigenlijk niet uit, 

er is een bescheiden vangnet, dus vooruit!

Want de zon komt op als de maan verdwijnt

Met tevreden zijn kom je al een heel eind

Alles gaat door of ik er wel of niet ben.

Ik maak me niet druk, nou en?!

Ja, vroeger reed ik auto

ik had een donkerblauwe BMW

Nou en?!

En ik had een werkster

die het huishoudelijke werk dee'

Nou en?!

Nu dweil ik de vloer, stofzuig de trap

en maak de wc zelf schoon.

Als het zo moet zijn

dan moet het zo zijn

Ik zeg dan: 'afijn,

nou en?!'

Want de zon komt op als de maan verdwijnt

Met tevreden zijn kom je al een heel eind

Alles gaat door of ik er wel of niet ben.

Ik maak me niet druk, nou en?!

Ooit was ik verliefd

ik was toen tenger en slank.

Nou en?!

Maar mijn verloofde vond het niets

die vond me net een plank.

Nou en?!

Later had ik wat werd gemist, een borstkas van staal

en súkke biceps, echt niet gewoon.

Maar als het niet was voorzien

dat verloofde zou zien

hoe ik er uitzag sindsdien

Nou en?!

Want de zon komt op als de maan verdwijnt

Met tevreden zijn kom je al een heel eind

Alles gaat door of ik er wel of niet ben.

Ik maak me niet druk, nou en?!

Dus vroeger kon ik het goed doen,

en nu ben ik wat ontspoord

Nou en?!

Ook de liefde verdween

en alleen de herinnering leeft voort

Nou en?!

Als je dat allemaal hebt doorstaan, en ik héb het doorstaan

schrik ik niet als ik moet wijken van mijn troon.

Als je vrienden hebt die er voor je zijn,

en ik héb vrienden die er voor me zijn.

krijgt niets of niemand me klein

Nou en?!

Want de zon komt op als de maan verdwijnt

Met tevreden zijn kom je al een heel eind

Alles gaat door of ik er wel of niet ben.

Ik maak me niet druk, nou en?!

Ik maak me niet druk, nou en?!

Alles gaat door.

Ik ben tevreden, heel tevreden

Ik maak me niet druk. Nou en?!

Het is volbracht

Na 34 jaar 5 maanden en 6 dagen was het gisteren dan zover, mijn laatste werkdag bij V&D. Zoals iedereen weet is er na ruim 128 jaar een definitief einde gekomen aan het warenhuis. Het is volbracht en ik voel dat het goed is. Een mooi moment om eens terug te kijken aan de hand van wat foto's door de jaren heen, om het met een glimlach af te sluiten.

1982 Leidschendam.

1986 Den Haag met Els, Ankie en Anke.

1987 Congresgebouw Den Haag, 100 jaar V&D met Sylvia. 

1987 Den Haag met Nel.

1992 Rijswijk met Wil, Hans, Ellen en Maurice.

1996 Rijswijk.

1998 Rotterdam met Joke en Carla.

2000 Rotterdam met Joke.

2000 Rotterdam Een misverstand wordt hier
uit de weg geruimd. Ik heb meer gedaan dan
alleen maar boekjes verkopen.

2002 Rotterdam met Marija en José.

2006 Rotterdam In de kantine met display team Monique, Wilma en Ron.

2010 Rotterdam Afscheid Rijnie en Marijke.

2011 Rotterdam 40 jarig jubileum Sophie met Sophie en Hans.

2012 Rotterdam Klaar voor een dagje Duinrell waar ik heel veel
zin in had met Carla, Sophie en David.

Rotterdam 2012.

2014 Rotterdam signeersessie met John de Wolf met Hans, Carla en Suzanna.

Rotterdam 2015 50 jaar werd groots aangepakt.

In Memoriam: André van den Heuvel

Naar mijn gevoel is hij geruisloos heen gegaan, de acteur André van den Heuvel. Op 9 februari j.l. is hij overleden en ik kwam er achter doordat de Facebookpagina van "Hamelen" er aandacht aan schonk. In die uitermate populaire serie speelde hij een terugkerende rol van Guurt van Grasp. André debuteerde in 1950 op het toneel en heeft gaandeweg zijn carrière vele grote klassieke rollen gespeeld. Hij mocht ook tot twee keer toe de prestigieuze Louis d'Or in ontvangst nemen, in 1973 en in 1992.

Buiten de toneelrollen speelde André ook in verschillende TV-series, naast het al genoemde "Hamelen" speelde hij o.a. de vader in "Merijntje Gijzens Jeugd", "De Weg"  en "Willem van Oranje". In 1965 speelde hij in de eerste Annie M.G. Schmidt musical "Heerlijk Duurt Het Langst" en zong daarin samen met Leen Jongewaard de tot een evergreen uitgegroeide "Op Een Mooie Pinksterdag".

Hij was getrouwd met de in 2012 overleden actrice Kitty Janssen en zij hadden drie dochters. André is 88 jaar geworden.

Daar ben ik weer!

Het spijt me als ik de dagelijkse routine van mijn lezers danig in de war heb gebracht door de 'time out', maar het was even nodig. Ik was ziek. Ik voelde het al aankomen maar kon niet vermoeden dat het zo hevig zou worden. Dinsdag voelde ik me al niet zo lekker, woensdag was al wat erger, maar ben toen gewoon naar mijn moeder gegaan voor de wekelijkse boodschapjes, omdat ik weet dat zij het zo heerlijk vindt om er even uit te zijn, lekker in de frisse lucht, die avond sloeg de bom echt in.

Ik noem het griep, en dat was het ten dele ook, maar ik voelde ook dat het niet kwam vanwege een koutje of een virusje. Ik was zowel lichamelijk als mentaal uitgeteld. Mijn hele lichaam deed pijn, ik had koorts had een raar zenuwachtig hoestje dat maar niet goed los wil komen (nog steeds niet) en waardoor ik weer pijn in mijn hoofd, keel en borst kreeg. Kortom ik voelde mij gelijk een dweil.

Dit had natuurlijk alles te maken met het gedoe op mijn werk, vergeet niet dat wij al sinds 19 januari 2015 in meer of mindere mate in een stadium van onzekerheid verkeren met als apotheose het collectieve ontslag op 31 december j.l.. Het moeizame proces om nog iets met de puinhopen aan te vangen, de nu al gedoemd te mislukken eventuele overname door Dzjengis Khan, de veel betere optie van Hudson's Bay, alles wordt op het scherpst van de snede uitgevochten, terwijl wij, de untermenschen, ons plotseling genoodzaakt zien ons bezig te houden met UWV, WW, sollicitaties, einde dienstverband, etc. en tegelijkertijd moeten we doorwerken en met lach en scherts de klanten zo goed mogelijk helpen.

Ik dacht dat ik het verstandelijk allemaal wel kon behappen, heb me er bij neergelegd dat het is zoals het is, maar onbewust blijk ik me er toch druk om te maken. Als hoog sensitief persoon heb ik mezelf aangeleerd om me voor veel prikkels af te sluiten, maar de sfeer, de gevoelens van collega's en klanten zijn zo nadrukkelijk dat ik dat wel op moet pikken met deze uitschakeling tot gevolg. Ik weet dat het de oorzaak was omdat ik voor het eerst sinds mijn kindertijd koortsdromen had. Koortsdromen! Heel verwarrende en intensieve dromen die allemaal over het hele gebeuren gingen. Het waren uitputtende nachten, en niet op de goede manier (cabaret).

Dit relaas is niet om zielig te doen of meelij op te wekken, maar vooral therapeutisch voor mezelf en een uitleg voor jullie mijn lezers, wat situaties als deze met mensen doet. Ik ben er maar één van duizenden, dus stel je eens voor hoeveel mensen zich net zo uitgeput voelen, of misschien nóg erger.
Ik ga vandaag en morgen werken, de koorts is immers weg, en ik vind het belangrijk om erbij te zijn als het licht wordt uitgedaan voor de verwerking en om het netjes af te sluiten.

Time out

Ziek

Accent circonflexe

Hoe zuidelijker je in de wereld komt, hoe chauvinistischer de bevolking is. Hier in Nederland merk je dat al bij de provincies onder de rivieren waarvan de mensen over het algemeen erg aan hun gebruiken en gewoontes gehecht zijn en wat meewarig naar de 'noorderlingen' kijken. Ik bedoel natuurlijk niet de 'Nederland-voor-de-Nederlanders mensen, dat is van een heel andere orde en daar wenst geen weldenkend mens zich mee te associëren.

Fransen zijn vaak erg trots op hun land, gewoontes, gebruiken en prestaties, daar waar wij nog wel eens zeggen bij een verrichting met goed gevolg van een landgenoot "nou wat goed zeg en dat voor een Nederlander", zal men dat in Frankrijk niet snel doen, het is een Fransman of Française dus is de prestatie zoals verwacht gewoon goed. 

Nu is er al in 1990 een spelhervorming doorgevoerd in de Franse taal, zelfs goedgekeurd door de Académie Française, maar men weigert het gewoon te aanvaarden. Zodat sommige uitgevers van studieboeken de nieuwe regels doorvoeren en anderen juist niet. Naast wat spellingaanpassingen is het het verdwijnen van het accent circonflexe (^) wat de meeste tegenstand oproept. Maar na de invoering 26 jaar geleden, zal het accent komend studiejaar uit de schoolboeken verdwijnen. Ruim 2400 woorden zullen dan worden veranderd. Veel Fransen zien dat als het begin van de ineenstorting van hun 'welbespraakte taal'. 

Op sociale netwerken verenigen tegenstanders van de hervorming zich met de hashtag #jesuisaccentcirconflexe. Ook het bedrijfsleven geeft aan dat in sollicitatiebrieven het accent gewoon wordt gehandhaafd. Mijn kennis van de Franse taal is vrijwel niet aanwezig, dus heb ik niet een duidelijke uiteenzetting klaar waarom het wel of niet zou moeten. Wikipedia zegt dit over het accent circonflexe:

In het Frans wijst een accent circonflexe er vaak op dat er vroeger na die klinker een s stond, dit meestal voor een t. In sommige Franstalige gebieden, bv. Frans-Guyana, wordt soms de oude vorm nog gebruikt. Is de klinker beklemtoond, dan wordt hij in het algemeen wat langer uitgesproken.

Ik denk dat het voor de uitspraak het accent niet heel erg nodig meer is, maar die veronderstelling zou me zomaar een levenslang verbod ooit nog naar Frankrijk te mogen reizen opleveren, dus laat ik het maar bij dit blogje als klein nieuwsfeitje.

Alles eromheen

"Alles Eromheen" is de titel van de vijfde show van het duo (Niels) van der Laan en (Jeroen) Woe. Ik had al eens wat shows van hen op TV gezien en natuurlijk hun onnavolgbare optreden samen met Rob Urgert en Joep van Deudekom in het door Paul de Leeuw gepresenteerde programma "De Kwis".
Harry en ik zijn er gisteren naar toe geweest, en we hebben intens genoten, dit is topcabaret.

Het hele podium was leeg, dat vonden we vrij bijzonder, maar gaandeweg kwamen er steeds meer decorstukken op die relevant waren. Niels en Jeroen zijn zeer getalenteerd, acteren, zingen, spelen instrumenten in een programma dat ongelofelijk goed in elkaar steekt. Het lijken allemaal losse scenes maar er ontstaat een verhaallijn waarin personages terugkeren doorspekt met running gags.

Alles lijken ze met gemak te doen, zo uit de losse pols, maar dat is natuurlijk niet zo. De begingrap van Niels was dat wel: "We hadden een beetje angst om hier op te treden, toen we aankwamen zagen we het IS Ala- theater"....gelach in de zaal..."Nou ja de kop is eraf...". Op onnavolgbare wijze zetten ze het aanstellerige zingen van singer-songwriters neer als ook een programma voor de commerciële televisie met verschillende personages en onderdelen, inclusief een zogenaamd vernuftig gemonteerd 'dit-ziet-u-na-de-break'. En passant stellen ze ook nog de stemmingmakerij van nieuwsberichten aan de kaak. Ze doen geweldig veel, waarin de grap vaak in hele kleine dingen zit, dat ik ze zeker te kort doe, wat ik ook schrijf. Ik kan iedereen aanraden een show van deze geweldige mannen te bezoeken.

Deze show was een reprise, maar de heren hebben er met ons 2 fans bij. Als er een nieuw programma komt gaan we zeker weer voor van der Laan en Woe naar het theater.

Tegeltjeswijsheid 198

Nutteloze weetjes

Je kunt door in z'n oor te kijken de oogbal van een uil zien.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Er zijn Häagen-Dazs ijsbekerdeksels die gebruikt kunnen
worden voor een 72mm lens als beschermkapje
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Er is een gitaarvormig bos in Argentinë. De 7000 bomen zijn
door een boer geplant in 1979 als eerbetoon aan zijn overleden
vrouw. Zelf heeft hij het nooit van bovenaf kunnen bewonderen,
omdat hij bang is om te vliegen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In 1946 wilde de Verenigde Staten Groenland kopen van
Denemarken. Als de deal zou zijn doorgegaan zou Groenland
de grootste en tevens dun bevolkte staat van de VS zijn.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 De ontdekking van het grootste water is een reservoir die rond
een zwart gat zweeft 10 miljard lichtjaren ver. Het water is 140
biljoen keer de massa van de oceanen op de aarde, en is ouder
dan het ontstaan van de meeste sterren in de Melkweg.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het proces wat je hersenen nieuwe dingen laat leren, leidt ook
tot degeneratie. Iedere keer dat je iets nieuws leert, maken
je hersencellen herinneringen door hun eigen DNA af te breken
en ze dwingen de neuronen om het weer te repareren. Maar als
je ouder wordt, verlies je het vermogen om dit te herstellen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Wookiee The Chew" is een boekenserie van James Hance die
Star Wars karakters combineert met Winnie The Poeh.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Irak veteraan Justin Anderson uit Omaha heeft zijn rolstoel
omgebouwd tot sneeuwschuiver, zodat de stoepen veilig
gebruikt kunnen worden. Hij ziet het als een tegenprestatie
voor de gemeenschap die hem heeft gesteund tijdens zijn
revalidatie.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Er is een Japanse stad die er precies uitziet als Zweden:
Sweden Hills. op het eiland Hokkaido, Zweedse tradities
worden er gevierd en Zweedse festivals worden er het hele jaar
door gehouden. Het is erg populair bij toeristen.