Daar ga ik weer

De afgelopen week was er al een aanloop naar vandaag, deodorant met tompouce geur bij de Hema, afslankwijn en een echtpaar dat hun kind Feye Noord genoemd zou hebben, kortom 1 april was weer in aantocht. Zelf vind ik het de uitgelezen dag om na ruim 4 jaar weer voet te zetten in de sportschool.

1 April is toch een beetje de dag van de verwarring en het op het verkeerde been zetten, en ik vind het aan de ene kant vrij ridicuul dat ik als oude van dagen mezelf dit weer ga aandoen, terwijl ik tegelijkertijd weet dat het voor mensen van alle leeftijden juist heel goed is om in beweging te zijn. In december 2011 merkte ik dat ik na 23 jaar sporten er totaal geen zin meer in had en ben dus gestopt, om daar nu op terug te komen, voornamelijk omdat ik nu ik werkloos ben veel minder beweeg en nu mijn huis van boven naar beneden schoongemaakt is, de structuur wel kan gebruiken. Bovendien ben ik dan wel afgevallen naar een acceptabel gewicht, maar merk toch ook dat als ik iets van de grond moet oprapen beter door m'n knieën kan zakken dan voorover te buigen omdat dan mijn buik en borst van mijn geraamte lijken los te komen. Kortom het fysiek kan enigszins verbeterd worden, alles natuurlijk binnen haalbare en realistische doelstellingen. Ik weet dat ik me als beginnend bejaarde niet meer shirtloos of erger nog in (gele) zwembroek moet willen vertonen, dat is voor niemand prettig.

'Dat gaat dan van onze belastingcenten lekker sporten' zullen sommigen nu denken. Dat klopt, sterker nog, op het moment wordt ik volledig in stand gehouden door gemeenschapsgeld, waar ik zelf 35 jaar ook aan heb bijgedragen. Bovendien weet ik nog uit mijn sporttijd dat sportschool en uitkeringsgerechtigden enigszins bij elkaar horen, gezien de aantallen van robuuste, getatoeëerde leden van de penoze die ik op werkdagen overdag zag trainen met enorme gewichten terwijl ik ze, naast details over gruwelijke martelmethoden die zij gebezigd hadden met strijkijzers, ook hoorde praten over dat ze waren afgekeurd vanwege hun slechte rug. En dan heb ik natuurlijk op de kosten gelet, ik ga na jaren weer terug naar de sportschool van Noes Fiolet, omdat hier een dalurenabonnement (lees: bijstandsabonnement) wordt aangeboden voor €7,50 per maand. Ik kan dan op maandag, woensdag en vrijdag van 12 uur tot 17 uur terecht. De sportschool is buiten dat ook op loopafstand.

Noes, de man die me een tijd geleden tegen kwam en de onsterfelijke woorden sprak: "Nou, jij hebt een dikke kop gekregen, en je had zo'n mooi lichaam." Had is het sleutelwoord in die opmerking. Daar waar ik bij ieder ander naalden in een voodoo-poppetje had gestoken, na zo'n begroeting, kan ik dat van Noes wel hebben, hij heeft recht van spreken, de man is ergens in de zestig en heeft nog steeds de taille van een 14 jarig meisje. Bovendien antwoordde hij op mijn beklag dat mijn lichaam die 23 jaar sporten snel vergeten was: "Dat klopt, maar als je weer begint zie je vanwege het sportverleden wel sneller resultaat". Dat gaan we vanaf vandaag dus meemaken.