Piep

Mensen die met enige regelmaat bij mij op bezoek komen weten het inmiddels; als je beneden aanbelt en ik de intercom-telefoon van de haak haal hoor je een ongelofelijk gepiep. Horen en zien vergaan je, de bezoekers goedemorgen, -middag, of -avond wensen voor ik de benedendeur open druk heeft geen enkele zin, het gepiep overstemt alles. Als ik de hoorn van de haak neem als er niet is aangebeld is er geen gepiep. Ergens zit dus een storing.

Eigenlijk zit die storing er al heel lang, misschien wel een jaar al. In het begin dacht ik: 'dat is vanzelf gekomen en zal vanzelf wel weer weggaan', of om preciezer te zijn, het zal vast wel iemand opvallen, er van uit gaand dat iedere bewoner er last van had en er vast wel een buurman of -vrouw zich geroepen voelt dat te melden. Niets van dit alles. Het is duidelijk alleen bij mij. En omdat ik categorisch nooit opendoe als ik geen bezoek verwacht, heb ik er ook eigenlijk niet zo'n last van. Hoewel, de nummering van de woningen zijn vrij onlogisch, zodat ik bij bezorgingen wel eens sjouwende mannen van de brug tussen de twee gebouwen in heb moeten wenken met gezwaai en geroep, en ik bij een werkende intercom kan zeggen: "Twee trapjes op, rechtdoor en dan links af", en dat gaat nu ook niet.

Van de zomer had ik de bewonersconsulent al verwittigd toen ik haar eens sprak en ze zou het meteen doorgeven. Kort daarna vroeg ze of ik al een reactie had gehad, maar dat was niet zo. "Ik heb het toch echt doorgegeven, hoor" zei ze. Maar omdat het niet echt op mijn nek zit, was ik er niet zo mee bezig. Maar toen Harry van de week aanbelde voor ons bezoek aan het theater klonk weer die harde piep, in mijn beleving harder dan ooit tevoren, dat ik besloot haar er eens over te mailen. Dat is meteen wat officiëler.

Per omgaande kreeg ik antwoord waarin ze het volgende antwoordde: "Ik heb het eerder inderdaad wel doorgebeld, en ik zie ook gelijk waar het mis is gegaan. Ik heb er eerder geen bon van gemaakt. Excuus hier voor, de fout ligt bij mij! Ik heb de aannemer nogmaals gebeld en direct de bon aangemaakt, dus nu moet het goed komen."

Het lek is boven en ik hou ervan als iemand gewoon heel direct toegeeft een fout te hebben gemaakt, en niet in allerlei verwijzingen naar anderen verzandt. We zijn allemaal mensen en iets over het hoofd zien is zo gebeurd. Ik hoop binnenkort mijn gasten, als ze nog voor het gebouw staan, weer zoetgevooisd welkom te kunnen heten al vorens zij hun weg vervolgen naar mijn huisdeur.