Heracleum mantegazzianum

De hercacleum mantegazzianum is in de 19e eeuw vanuit Zuidwest-Azië naar Europa gehaald als tuinplant. De plant is inmiddels volledig ingeburgerd en groeit nu gewoon ook in het wild. Het is een imposante plant die wel tot 4 meter hoog kan worden, met grote bloemschermen vol met witte bloemetjes. In Nederland is de plant bekend onder de naam reuzenberenklauw.

In mijn kindertijd was die plant er ook al, en ik was onder de indruk van de grootte. Mijn ouders waarschuwden me dat het een gevaarlijke plant was, ik geloof dat het woord 'giftig' zelfs is gevallen, maar dat is ie niet. Het sap van de plant bevat furocoumarinen waardoor er bij mensen die in contact komen met het sap en vervolgens blootgesteld worden aan zonlicht blaren kunnen ontstaan die er als een brandwond uitzien. Het kan twee weken duren eer de blaren weg zijn. Als het sap in de ogen komt, zou blindheid kunnen ontstaan.

Giftig, dus niet aankomen was wat ik van mijn ouders mee kreeg, vervolgens kwam ik er ook niet aan. Ouders van nu schijnen dat overwicht kennelijk niet te hebben, want in ons lokale krantje staan regelmatig tot wanhoop gedreven ouders die de gemeente op niet mis te verstane wijze kenbaar maken dat de reuzenberenklauw uit het Capelse gebied moet verdwijnen want hun kinderen.... Hoewel, meestal gebruiken dit soort mensen de term 'kindjes'. Zij leggen de verantwoordelijkheid bij de gemeente neer en niet bij zichzelf als opvoeders. Heel bijzonder.

Nu is het wel zo dat sinds 2017 in de landen van de Europese Unie bestrijding van de plant verplicht is en het verhandelen ervan verboden, omdat de plant sinds ie ook in de vrije natuur voorkomt inheemse soorten verdringt vanwege het licht wat ie voor andere planten wegneemt. Maar ja, het is de natuur hè, en laten we niet vergeten dat de reuzenberenklauw hier helemaal niet voorkwam, maar dat wij hem zo mooi vonden dat ie in de vorige eeuw werd geïntroduceerd als tuinplant. Anno nu is de eens zo gewilde plant gereduceerd naar onkruid, wat niet bestaat, onkruid zijn planten die wij mensen niet mooi of bijzonder genoeg vinden of die, in het geval van de reuzenberenklauw, in ongenade zijn geraakt. Weer een bewijs dat de mensch zich niet zo met moeder natuur moet bemoeien, moeder wist heel goed dat wij westerse mensen niet om konden gaan met de heracleum mantegazzianum, zodat ze ervoor zorgde dat ie heel ver bij ons vandaan groeide. Maar niet naar moeder willen luisteren hè, dan moet je op de blaren zitten (pun intended).