Cirkel van het leven

2018 was voor mij een jaar waarin de cirkel van het leven duidelijk zichtbaar en voelbaar was. Allereerst waren er mensen van wie ik definitief afscheid heb moeten nemen, mensen met wie ik heb gewerkt of die ik in vroeger tijden heb gekend en die destijds deel uitmaakten van mijn leven. De moeder van een dierbare vriend is overleden en een bekende heeft besloten dat het genoeg was en heeft zelf gekozen voor het einde. Naarmate je ouder wordt ga je meer naar uitvaarten dan naar bruiloften, dus daarom spreek ik met de woorden van mijn lieve tante Stien als ik zeg: 'Pluk de rozen!'

Voor mij persoonlijk is het een goed jaar geweest, sinds ik drie jaar geleden heb besloten alles wat vanaf dat moment zou gebeuren als extra te ervaren, zie ik dat wat me ten deel valt als een geschenk. Ik bezat al de gave om vrijwel overal het zilveren lijntje in te zien, maar het heeft me een nog optimistischer mens gemaakt. Ja, het werkloos zijn en de zoektocht naar werk was iets waar ik ook de positieve kanten van zag. Ik had het gevoel dat het wel goed zou komen, daar waar mensen om me heen enigszins overstuur raakten omdat het in hun ogen wel heel lang duurde eer iemand mij als werknemer wilde hebben, bleef ik er welgemoed onder, en bij elke afwijzing dacht ik heel nuchter, 'dan moet het gewoon niet zo zijn, op naar de volgende'. Uiteindelijk heeft het geresulteerd in een partiële baan, waar ik het erg naar m'n zin heb, tot in ieder geval eind april aankomend jaar. Daarna zien we wel weer, verlenging of beëindiging, ik neem die brug wel als ik ervoor sta. Ik ben gelukkig niet iemand die zijn bestaansrecht ontleent aan zijn werk. Ik kan altijd weer als taalcoach vrijwilligerswerk gaan doen. Mijn inkomen is sinds het faillissement, ik heb het es nagekeken, met 43% gedaald. Dat lijkt erger dan het is, want het is gewoon het hoofd te bieden, dit als reflectie voor hen die onverhoopt met inkomensdaling te maken zullen krijgen. Het scheelt natuurlijk dat ik geen veeleisend mensch ben, en blijkbaar heel goed kan schakelen als het echt noodzakelijk is. En daarnaast, op mijn leeftijd is alles onderhand wel zoals het moet zijn, het is anders als je jong bent en nog een heel leven moet opbouwen. De zegen van de middelbare leeftijd. 

De cirkel van het leven openbaarde zich ook in de mensen die een ander levenspad gaan bewandelen en niet meer samen met mij oplopen en anderen die ik na lange tijd, soms jaren, weer tegenkwam op mijn weg en die op die manier weer stukjes meegaan. Het is goed zoals het zich organisch ontwikkeld. Ik ben ervan overtuigd dat alles een reden heeft ook al zien we die zelf niet zo snel.

Op wereldschaal gebeuren nu zoveel dingen en lijkt het of we in een negatieve spiraal zitten, maar ook daar zie ik zoveel lichtpuntjes van mensen die, al is het maar op kleine schaal, zulke fantastische dingen doen en initiatieven nemen. Maar voor mijn gevoel overheerst helaas de somberte en het doemdenken, maar ook dat is de cirkel van het leven, of duidelijker nog, een golfbeweging. Rechts extremisme is overal, ook in ons land, weer terug van (nooit helemaal) weggeweest, maar ook die golf zal op een gegeven moment weer wegspoelen. Voor mij mag die tijd onderhand wel gaan aanbreken, ik ben geboren in de tijd van bloemen in het haar en 'make love not war', dat gevoel stroomt toch door mijn aderen. Een enigszins te laat geboren bloemenkind. 

Voor iedereen een fantastisch, liefdevol en bovenal gezond 2019!

Week 52 2018; Wat een week!

34.435 euro heeft de twaalfjarige Bas Schipper opgehaald voor zijn zieke zus, en tegelijkertijd voor andere mensen die ook aan diabetes 1 lijden, door op alle stationspiano's in Nederland te spelen. Hij hoopte op 5.000 euro. Hij heeft er achttien uur en tien minuten over gedaan. Wat een hartverwarmend nieuws.

Blij nieuws van heel dichtbij, na maanden enkeldiep met m'n Manolo Blahniks door zand, gruis en modder in mijn op een Afghaanse zandvlakte gelijkende straat te hebben gekluund, is na genoeg alles weer bestraat en is er zelfs al weer groen aangeplant.

Intens vrolijk word ik ook van het nieuws dat we in Nederland een 'afluisterstation' hebben welke niet kan samengaan met het uitrollen van een 5G netwerk, en dientengevolge naar het buitenland verplaatst zal moeten worden, waar dan naar ik aanneem nooit een 5G netwerk zal komen. Dit station is van groot belang voor de nationale veiligheid volgens Defensie. Ja, dat wil je dan ook niet binnen je landsgrenzen houden natuurlijk.

De Internationale Walvisvaartcommissie ten spijt, Japan trekt zich daaruit terug en gaat vanaf zomer 2019 weer op commerciële jacht op walvissen. Ze doen dit in hun eigen territoriale wateren. Japan is niet het enige land, Noorwegen en IJsland negeren al jaren het wereldwijde verbod op commerciële walvisvaart.

De elfjarige Tijs Schenk wilde iets goeds doen en heeft een actie op touw gezet om geld in te zamelen voor daklozen in Utrecht. Van dat geld heeft hij sokken en onderbroeken gekocht, omdat dat iets is wat er niet is in de opvang. Tijs is langs deuren gegaan en heeft een instagrampagina en een website opgezet. Het heeft geresulteerd in €2500 waarvan Tijs sokken en onderbroeken heeft gekocht, Wat een lieve actie.

Als onderdeel van het project 'kleurrijke verhalen' van de Nijmeegse bibliotheek, zou dragqueen Marcella er komen voorlezen. Het extreem rechtse volksnationalistische Identitair Verzet was het daar niet mee eens, en dreigden het voorleesmoment te gaan verstoren, omdat ze vonden dat 'kinderen daar niet aan blootgesteld moeten worden'. Vanwege de veiligheid voor de kinderen is de voorleesmiddag niet doorgegaan. Ik maak me meer zorgen dat extreemrechtse volksnationalisten kinderen hebben en hun gedachtegoed op hen overbrengt.

De platenmaatschappij zag er geen heil in. Voor Conny Vandenbos is geen markt, stelden ze.  Dus sloegen ze de mogelijkheid om haar complete oeuvre in een cd-box uit te brengen beslist van de hand. Na een particuliere crowdfunding actie is die box er uiteindelijk toch gekomen, en staat nu op de zesde plaats van de top 10 boxsets in het jaaroverzicht van Fame.

Tijs Schenk. 

Bas Schipper.

Tegeltjeswijsheid 303

Toen en Nu: Leo Sayer

Ik heb een driedubbel cd aangeschaft van Leo Sayer, en dacht plots: 'Hoe zou het met hem zijn?' In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw was hij regelmatig in de hitlijsten te vinden. Een nummer één hit met "Long Tall Glasses" in 1974 en een grote hit in 1977 die ik destijds ook op single had "When I Need You". In de jaren tachtig had hij hits met "More Than I Can Say" en "Orchard Road". En toen was er in 2006 ineens weer een onverwacht succes samen met Meck, een danceversie van zijn hit uit 1977 "Thunder In My Heart" toepasselijk omgedoopt naar "Thunder In My Heart Again".

Leo heeft halverwege de jaren tachtig tot in de jaren negentig talloze rechtszaken moeten voeren tegen zijn voormalige manager om de miljoenen die vanwege mismanagement verdwenen waren. Er heeft een verrekening plaatsgevonden. Ook de rechtszaak tegen platenmaatschappij Chrysalis voor de rechten van de door hemzelf geschreven en opgenomen nummers heeft hij gewonnen.

Leo is nu 70 jaar en is geboren in Engeland maar is in 2005 naar Australië geëmigreerd, sinds 2009 is hij Australisch staatsburger. Hij is in 1985 gescheiden van zijn vrouw Janice en zijn relatie met Donatella Piccinetti is in 2007 beëindigd. Hij is nog steeds actief in de muziek, zijn laatste album dateert van 2015.

Even Weg

Ook Boudewijn de Groot behoort tot mijn 'oeuvre artiesten', en na zijn medewerking aan Vreemde Kostgangers, samen met zijn muzikale vrienden Henny Vrienten en George Kooymans, is er weer een soloalbum van hem uitgekomen, "Even Weg". Hoewel solo, Boudewijn heeft samenwerking gezocht met de band The Dutch Eagles, die zoals de naam al doet vermoeden een tributeband is van The Eagles. Het is een echte samenwerking geworden omdat de band niet alleen te horen is maar een aantal leden ook heeft meegeschreven aan de nummers op het album.

Het is voor Boudewijn na al die jaren natuurlijk een leuke uitdaging en het is daardoor ook een album geworden waarop de immer prachtige teksten van Boudewijn door de muziek van The Dutch Eagles weer een heel ander geluid krijgen. En ja, bij het nummer "Niemandsdorp" moest ik toch denken aan het hotel waar je wel kunt inchecken meer nooit meer weg kunt gaan. Terwijl "De Stoet" een soort "De Begrafenis Van Manke Nelis" 2.0 is. Het predicaat 'protestzanger' die Boudewijn tegen wil en dank in de jaren zestig kreeg opgelegd heeft hij nooit leuk gevonden, het was de tijdgeest, collega Armand was dat veel meer die heeft tot aan zijn dood protestsongs gemaakt, Boudewijn's repertoire was en is veel breder. Toch staat er op deze cd weer een maatschappijkritisch protestlied, "Maar Niet Heus" over de waanzin van aanslagen in naam van het geloof. Ergens in een interview las ik dat Boudewijn graag eens aan andere manier van zingen wilde proberen, nou dat heeft ie gedaan met het lied "Waar Wacht Ik Nog Op". Het klinkt zo verrassend anders dat ik even moest kijken of het niet één van de bandleden was die de microfoon ter hand had genomen.

Ik vind het geweldig dat een gevestigde muzikant als Boudewijn de Groot nog steeds de uitdaging zoekt in de muziek, eerst met Vreemde Kostgangers, en nu met The Dutch Eagles, en daarmee zichzelf maar ook de luisteraars scherp houdt en verrast. Een aanrader dit album.

Boudewijn de Groot en The Dutch Eagles.

Fantastische beesten en waar ze te vinden: de misdrijven van Grindelwald

Het vervolg van de film "Fantastic Beasts And Where To Find Them" heeft na twee jaar het licht gezien. Omdat ik destijds ook naar het eerste deel ben gegaan, en daar erg van genoten heb, was dit deel natuurlijk een must. Dát er een vervolg aankwam wisten we omdat aan het eind plotseling Johnny Depp ten tonele verscheen in een heel korte maar veelzeggende cameo als het personage Gellert Grindelwald.

Kerstavond leek het ons een mooie gelegenheid om deze film te gaan bekijken na eerst gedineerd te hebben bij het altijd fijne restaurant Caffé Italia. Naast Johnny Depp, Eddie Redmayne en Ezra Miller doet er nog een acteur van naam en faam mee. Jude Law speelt de rol van de jonge Albus Dumbledore. Grote en kleine verwijzingen naar de Harry Potter-reeks zitten dan ook door de hele film verweven. Dit verhaal speelt zich af in 1927 en schrijfster Joanne Rowling heeft meegedeeld dat het verhaal van Fantastic Beasts de tijdspanne van 1926 tot 1945 zal omvatten. Er zit dus nog heel wat aan te komen.

Ik vond het weer een geweldig leuke film, alleen in vergelijking met deel één zit er wat minder vaart in, maar er zitten genoeg actie, humor en ook mooie momenten in. Eddie zet net als in deel één een innemende Newt Scamander neer. Ik heb hem al in diverse films gezien in totaal verschillende rollen en hij is een veelzijdig acteur. Ezra heeft niet veel tekst als Credence Barebone, maar in elk shot waarin hij voorkomt is hij heel nadrukkelijk voelbaar aanwezig. Johnny weet natuurlijk wel raad hoe een megalomaan op werelddominantie belust persoon neer te zetten, die in het bespelen van het publiek griezelig veel lijkt op een aantal huidige wereldleiders en anderen in het politieke spectrum. Jude is geweldig leuk als de jonge Albus. Heel subtiel en mooi is de relatie tussen hem en Gellert aangestipt. 'Jullie waren als broers'. 'O nee, we waren veel closer' antwoordt Albus. In een korte terugblik in de Mirror of Erised begrijpt de goed verstaander hoe close.

Het mooie aan de verhalen van Joanne zijn de vele lagen en verwijzingen die erin verweven zitten, dat maakt dat je in de films en de boeken, als je ze nog een keer gaat zien of lezen, steeds weer nieuwe dingen en verbanden ziet.

Omdenken

Vriendin Talitha had een mooi schilderij gezien voor bij haar aan de muur en had contact gehad met de kunstenaar zelf om in zijn galerie in Amsterdam het kunstwerk te komen bewonderen alvorens tot eventuele aanschaf over te gaan. "Vind je het leuk om mee te gaan?" had ze aan me gevraagd, "dan maken we er meteen een weekendje van". Zaterdag om twaalf punt nulnul uur was de afspraak bij de galerie in Amsterdam. Wij waren er ruim op tijd, maar de artiest was zelf nog niet aanwezig, zodat we de nabijgelegen Wereldwinkel ingingen waar Talitha een aantal Tony Chocolonely reepjes kocht voor haar team op het werk. Daarna nog even een kopje koffie ergens gedronken om vervolgens ons weer bij de galerie te melden. Maar geen kunstenaar te bekennen, toen hij er om vijf voor half één nog niet was en ook niet op een eerder gestuurd berichtje had gereageerd, besloot Talitha om om te denken en naar Mijdrecht te gaan naar Plof meubels.

Op de VT Wonen beurs had ze een bank gezien en haar was beurskorting geboden als ze de bank later in de winkel zou gaan bestellen. De door haar gewenste bank was aanwezig en zou ook mijn keus geweest zijn uit al de aanwezige banken, qua uitstraling, maar zeker ook hoe ie zat. Geweldig! De koop was snel beklonken tijd voor lunch in het altijd gezellige BoatHouse. Bij thuiskomst bleek de pakketpost geweest te zijn van verschillende bedrijven die de pakketjes bij verschillende buren had afgegeven. Talitha ging op verzameltocht langs de buren en kwam terug met de presentjes die ze voor haar team had uitgezocht om met kerst te geven. w.o. het boekje 'Omdenken in communicatie'. Nu ik er toch was heb ik mezelf aangeboden als kerstelf om te helpen de pakketjes voor het team te verpakken. 's Avonds hebben we, helemaal in de sfeer, de film 'The Christmas Chronicles' gekeken, een echte aanrader.

's Anderdaags kwam Talitha met het voorstel om naar de Orchideeën Hoeve te gaan. Dat was echt fantastisch! Het is een tropische tuin met, heel verrassend, orchideeën, echt adembenemend mooi. Daarnaast zijn er ook dieren als vissen, schildpadden en de vogeltuin met regenboog lori's die als je met een bakje nectar komt op je arm, schouder of zelfs hoofd komen zitten om ervan te snoepen. Tevens is er een prachtige vlindertuin met de meest mooie vlinders die om je heen fladderen. Er is nog veel meer te zien en je kunt er heerlijk lunchen in een oceaan van bloemen in schattige prieeltjes. Het was echt genieten en een aanrader om eens af te reizen naar Luttelgeest om dit te ervaren. Om de betoverende ervaring nog wat vast te houden hebben we de film 'Avatar' bekeken. Die had ik nog nooit gezien, een erg mooie en leuke film die niet eens zover van de waarheid af ligt over hoe de mensheid met andere culturen en met de natuur omgaat, helaas.

Het was een welbesteed weekend met een hoog vakantiegevoel gehalte.

De onbekende

Dit jaar heb ik het geld wat ik normaal gesproken aan kerstkaarten en postzegels zou uitgeven gedoneerd aan het culturele belang. Muziek in dit specifieke geval. Is dat belangrijk? Ja, ik vind van wel. In de aanloop naar de maand december is er op hoge toon discussie gevoerd over wat mensen zien als onze cultuur waarvan ze vinden dat het van hen afgepakt wordt, terwijl het voor makers van échte cultuur en kunst steeds moeilijker wordt om hun werk aan een groot publiek te kunnen presenteren.

Als voorbeeld hoe wonderschoon een liedtekst kan zijn, "De Onbekende" van Jules de Corte:

De onbekende

Wij kwamen saam in onze overvolle kerken,

om er het feest te vieren van het goddelijk licht.

Er straalde vrede af en rust van elk gezicht,

en van de dagelijkse sleur was niets te merken.

Terwijl wij zongen de vanouds vertrouwde zangen,

van stille nacht en van de herders op het veld.

Heeft een politieman op z’n bureau gemeld,

in het stadspark heeft zich iemand opgehangen.

Signalement normaal postuur en gaaf van leden,

gewoon een mens als u en ik en iedereen.

Misschien alleen maar onuitsprekelijk alleen,

zonder geloof aan God aan engelen en vrede. 

Hij heeft misschien nog wel de klokken horen zingen,

hij heeft misschien nog wel een poosje stil gestaan.

Toen hij de mensen door de heilige nacht zag gaan,

waren dat allemaal voor hem slechts vreemdelingen.

Want in de wereld is maar weinig te bespeuren

van de aanwezigheid van het koninkrijk van God.

Daarom wordt Jezus steeds geboren in een grot,

terwijl wij zingen achter stijf gesloten deuren.
©Jules de Corte

Hele fijne liefdevolle kerstdagen voor u en de uwen gewenst. Brand eens een kaarsje voor de mensen die het minder getroffen hebben, die zich eenzaam voelen, voor hen bij wie er dit jaar voor het eerst één stoel leeg blijft, voor degenen die strijden voor hun gezondheid of weten dat het hun laatste kerst zal zijn. De warmte van kaarslicht en de liefde waarmee deze ontstoken is kan wonderen verrichten. Ik geloof in wonderen. Gelukkig wel. 

Week 51 2018; Wat een week!

In de herberg die Nederland heet is blijkbaar geen plaats voor de hier geboren broers Maksim en Denis Andropov van 14 en 10 jaar. Ze zijn wederom uitgezet naar Oekraïne, een voor hen net zo'n vreemd land als voor uw (klein) kinderen. De zin in het bericht die mij niet meer loslaat is 'In tegenstelling tot de vorige keer hoefden ze geen handboeien om in het vliegtuig'. Handboeien. Kinderen. 14 en 10 jaar. In Nederland geboren, had ik dat al gezegd?

In Dongen is een man actief die poepluiers uit vuilcontainers van kinderdagverblijven steelt. Leest u die zin gerust nog eens over. Vervolgens dumpt hij ze, nadat hij ermee heeft gedaan waarvoor hij ze wegneemt, in het nabijgelegen bos. Volgens een van de begeleidsters van de kinderopvang is de man al zo'n vijf jaar ermee bezig. De politie gaat wat meer surveilleren bij de kinderdagverblijven en op de dumpplekken in het bos.

Wat ongelooflijk triest, vlak bij waar ik woon is een auto in de IJssel geraakt, waarop Salih Uğur Papadoğan, een verkeersregelaar, zich geen moment bedacht en het water in sprong om hulp te verlenen. Helaas zijn zowel de 75 jarige bestuurster van de auto als de 51 jarige Salih die te hulp schoot overleden. Een hartstilstand, waarschijnlijk door het koude water, is zijn doodsoorzaak.

Klaas Dijkhoff is wederom politicus van het jaar. Ja, ik vond het ook bijzonder, maar ter relativering, nadat hij in 2015 ook al was verkozen werd Geert Wilders daarna twee jaar op rij politicus van het jaar. U kunt er dus gevoeglijk van uitgaan dat medemenselijkheid en inlevingsvermogen niet tot de standaardkwaliteiten van de politicus van het jaar hoeven te behoren. Er zal naar andere kwaliteiten gekeken zijn.

Bowi de twintigjarige jongen die een brief aan de KNVB schreef over homofobie heeft zoveel kritiek, middels de bekende verwensingen doorspekt met scheldwoorden, over zich heen gekregen dat hij zich genoodzaakt voelt om een stapje terug te doen. Aangewakkerd door de mopperende mummie Johan Derksen die vindt dat 'hysterische homootjes' niet moesten zeuren en de daaropvolgende hashtag #SorryJohan, kreeg Bowi de meest vreselijke negatieve reacties te verduren. Triest, maar gelukkig heeft hij ook veel steun mogen ontvangen o.m. van een landelijk politieke leider die hem toevertrouwde dat 'als je kritiek krijgt je vaak juist iets goeds doet'. En dat is helemaal waar.

De 18 jarige pizzeria medewerker Dalton Shaffer in Battle Greek heeft 370 kilometer gereden naar Indianapolis om pizza te bezorgen bij Julie en Richard Morgan. Zij woonden 25 jaar geleden in Battle Greek en hebben dierbare herinneringen aan de pizza's van Steve's Pizza. Bovendien kon volgens hen geen enkele pizza daar aan tippen. Omdat Richard nog maar enkele dagen, hooguit weken, te leven had vroeg een familielid aan Steve's Pizza of ze misschien een kaartje naar hem wilde sturen. Dalton was de pizzabakker van dat moment die het telefoontje aannam en besloot om na sluitingstijd Julie en Richard twee pizza's te bezorgen. Hij sloeg beleefd het aanbod af voor een hotelovernachting en reed na de bezorging weer naar Battle Greek terug.

Over zoiets onbenulligs als wel of geen zomer- en wintertijd, en welke tijd willen we dan aanhouden als we er één zouden moeten kiezen wordt niet over één nacht ijs gegaan. Er is een peiling geweest met overigens foutieve informatie, maar er wordt nog verder onderzoek gedaan wat het doet voor volksgezondheid, veiligheid en economie. Terwijl al lang en breed bekend is dat áls we ermee gaan stoppen de wintertijd (de échte tijd, zeg maar) het beste is om aan te houden. Mensen die er verstand van hebben, hebben dat al uit-en-ter-na uitgelegd en geventileerd. Het blijkt ook de voorkeur te zijn uit de peiling. Ik kan me herinneren dat toen die zomer- en wintertijd inging in 1977, het gewoon inging, zonder veel misbaar en gedoe. Maar ik kan me vergissen natuurlijk.

Salih Uğur Papadoğan

Dalton Shaffer

Tegeltjeswijsheid 302

Gouden jaren van Rob de Nijs

Rob de Nijs kan gerust beschouwd worden als één van de grootste zangers van Nederland, zo niet dé grootste. Al bijna zestig jaar is hij bezig en still going strong. Hij behoort tot mijn zogenaamde 'oeuvre-artiesten', artiesten waarvan ik ongehoord een nieuwe cd koop omdat ik weet dat het goed is. Heel bijzonder aan het werk van Rob is dat het bijna allemaal op één of andere manier op cd verkrijgbaar is, dat is met vele van zijn generatiegenoten niet het geval vanwege het feit dat platenmaatschappijen er geen brood in zien, en onze houding ten opzichte van ons culturele erfgoed in het algemeen nogal flegmatisch is.

Wat heerlijk dat nu in de serie "The Golden Years of Dutch Pop Music" een deel is gewijd aan de beginjaren van Rob de Nijs. Na het winnen van een talentenjacht mag Rob samen met zijn begeleidingsband de Lords als prijs drie singles opnemen. Ze slaan niet zo erg aan, pas als de derde single "Voor Sonja Doe Ik Alles" uitkomt en de b-kant ervan "Ritme Van De Regen" de eigenlijke hit wordt is hij plots Nederlands eerste tieneridool. Hits volgen elkaar op, er komt een tv-show en vele optredens in het land. Zo eind jaren zestig verandert de muziek, dat merken alle sterren van dat moment en ieder moet zich gaan beraden hoe daarmee om te gaan. Rob blijft singles uitbrengen, van reclamesingles als "Kiek Kado" over een nieuw soort camera, tot polderpsychedelica met het totaal onbegrijpelijke "Haaievinnen". Ook doet hij in 1969 mee aan het Nationaal Songfestival met het vrolijke "Zaterdagavondshow", een bijdrage welke in drie minuten heel veel tegelijk wil zeggen qua stijl. Lenny Kuhr is de grote winnaar en haar "Troubadour" wint uiteindelijk ook de internationale finale.

Rob is zelf nog steeds de eerste om te beamen dat hij destijds meer dan dankbaar is als hij een rol krijgt aangeboden in de uitermate populaire kinderserie "Oebele", en het daaruit voortvloeiende "Kunt U Me De Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer?" Hij komt via het tv-scherm met regelmaat de huiskamers binnen en vanaf 1973 scoort hij weer hits en ook in de albumlijsten is hij tot aan de dag van vandaag niet meer weg te denken.

Van zijn jaren zestig werk was al heel veel verkrijgbaar op cd, maar nog niet alles. Op dit overzicht staan chronologisch alle single a- en b-kanten. Het zijn de jaren waarin niet de artiesten zelf, maar de platenmaatschappijen bepaalden wat er werd opgenomen. Zodoende dat er een b- kantje uit 1965 op staat waarvan ik Rob ooit heb horen zeggen dat ie dat natuurlijk nooit had moeten opnemen; "Kijk Niet Om" een hertaling van Gene Pitney's "I'm Gonna Be Strong". Maar een echte parel is een andere b- kant, van zijn songfestivalsingle, "Geen Woord Van Liefde" ook een hertaling van een Gene Pitney-song, "Angelica". Er is ook wat Engels repertoire op deze cd te beluisteren en een Duitse single samen met Trea Dobbs, maar er is ooit al een prachtige compilatie van Rob's Engels- en Duitstalige repertoire uit de jaren zestig verschenen.

Deze 54 liedjes geven zo'n heerlijk tijdsbeeld weer qua muziek en geluid, maar ook qua taal. Als Rob over een verloren liefde zingt die hij op een 'fuifje' heeft ontmoet, of als Trea in één van de duetten zingt over een 'mieterse' avond bij Rob, wil je toch dat we deze woorden terstond weer opnemen in ons dagelijkse taalgebruik? Voor die hard songfestivalfans is deze cd natuurlijk ook een must, niet alleen vanwege Rob's lied voor de Nationale Finale uit 1969 maar ook door het duet wat hij samen met Rita Reys zingt, "New Fashioned Waltz", een single uit 1966 en de Engelse vertaling van de Noorse bijdrage van dat jaar, "Nygammal Vals Eller Hip Man Svinaherde" welke in dat jaar een mooie tweede plaats behaalde.

De laatste vier nummers van cd 2 zijn de grote hits "Jan Klaassen de Trompetter" en "Dag Zuster Ursula" en hun b-kanten waaronder het kippenvel-mooie "Tegen Beter Weten In" geschreven door Astrid en Lennaert Nijgh. Toch had ik als samensteller in plaats daarvan gekozen om deze compilatie aan te vullen met de resterende nummers van Rob's eerste album uit 1964. Dit om het jaren zestig overzicht geheel compleet te maken, en de laatste vier nummers bovendien al op menige (verzamel) cd verschenen zijn. Dit gezegd hebbende blijft het een mieterse dubbel-cd waarmee menig fuifje luister bijgezet kan worden.

Meer dan duizend woorden

1870 De enige foto van een levende Quagga in de dierentuin van Londen. De laatste Quagga in gevangenschap stierf in 1883 in Artis. In het wild waren ze in 1873 al uitgestorven. 

Prince Phillip en Queen Elizabeth al gehuwd sinds 1947. En al die jaren heeft ze
haar broche bewaard. 

1888. Hoestsiroop met heel bijzondere ingrediënten. 

Een reclame uit de jaren 50. Kom daar nog es om. 

1979. De 16 jarige Brenda Ann Spencer was gearresteerd voor het doodschieten van twee mensen.
Op de vraag waarom, antwoordde ze; "I just don't like Mondays". Juist ja, inspiratie voor de
eerste hit van Boomtown Rats. Brenda Ann zit nog steeds in de gevangenis. 

Samen zijn

De jaarlijkse kerstvoorstelling van de leerlingen van de Noes Fiolet Studio's, waar tevens mijn sportschool is gevestigd, had dit keer als thema 'Samen zijn'. Docenten Ingeborg, Sue-Ella, Joram, Bianca, Danime, Esserdjan, Kateryna en Nadine hadden met de leerlingen van peuter tot puber weer geweldige mooie en leuke choreografieën ingestudeerd. Het uitgangspunt was hoe de docenten en hun leerlingen Kerstmis zien.

Het begon met kerstavond, het wakker worden op kerstochtend met natuurlijk cadeautjes, koken, eten, ook de foute kersttruien ontbraken niet en het eindigde met een groot ensemble van selectie 4 en 5 waarin de kerstgedachten middels dans tot uitdrukking werden gebracht. Bijzonder was de Russische dans 'Kalinka' die door de leerlingen van de caractère klas in slechts vijf lessen door gastdocent Kateryna Aleksyeyeva samen met hen is ingestudeerd. Als kers op de taart waren dansers Lotte van Breukelen en David Vermeulen ingevlogen om een pas de deux uit de Notenkraker te dansen. En omdat Willeke Alberti verhinderd was, nam Noes de microfoon ter hand om zijn eigen versie van "Samen Zijn" ten gehore te brengen.

Geen kerst zonder deze voorstelling van de stralende leerlingen met diverse achtergronden die samen iets moois maken. De ware kerstgedachte.

Pre-kerst

Nu ik weer partieel werkzaam ben, neem ik ook weer deel aan de leuke dingen die daaruit voortvloeien. Zoals in de decembermaand gezamenlijk iets ondernemen. Het is een traditie bij het bedrijf waar ik werk dat er in de week voor kerst met elkaar na sluitingstijd op de werkplek wordt gegeten. Iedereen maakt iets, en ik had me aangemeld om het dessert te maken. Dit hield de gemoederen in de weken voorafgaand aan het etentje bezig. Buitensporig nieuwsgierig vroeg een collega wat ik dan wel ging maken. ik antwoordde dat ie dat wel zou zien. 'Maar misschien lust ik het wel niet'. Ik stelde hem gerust dat ie het heus lekker zou vinden en dat het uit verschillende ingrediënten bestond die er desgewenst ook niet aan toegevoegd konden worden. Het werden onrustige weken waarin werd geprobeerd te achterhalen wat het nou was. 'We hebben geen vriezer hier hè' werd er terloops gezegd. Ik vertelde dat dat ook niet nodig was, het is geen ijs. Een andere collega werd door hem aangespoord ook eens een visje uit te gooien. 'We zijn heel benieuwd' zei ze er, overbodig, bij. 

Op een bepaald moment werd er een lijst gemaakt met wie er kwamen en wat er door wie gemaakt werd. Ik voelde de ogen in mijn rug toen ik achter mijn naam 'toetje' opschreef. 'Nee! Hij schrijft toetje op!' er werd erkend dat de spanning gekmakend was. Gisteren was dan de langverwachte avond. Ik had een grote tas bij me met alles wat ik nodig had om het dessert te maken. Twee pakjes slagroom had ik in de koelkast gezet. De moeder van één van mijn collega's die kippenpootjes kwam brengen, vroeg zich bezorgd af of ik wel wist dat ik dat moest kloppen. 'Ja, dat weet ik, ik heb daarom ook mijn mixer meegenomen en een kom', repliceerde ik. 

Iedereen had erg zijn en haar best gedaan om wat lekkers te maken, er waren zoals eerder gezegd kippenpoten, pizza, saté, rijst met groenten, wraps, pigs in a blanket, vegetarische loempia's, pasteitjes, kleine saucijzenbroodjes, stokjes met Hollandse tapas en cinnamon rolls. Het was een leuk en gezellig samenzijn. 

O ja, mijn toetje, ik had trifle gemaakt.  

Kross 2000

Ze zingt "Bohemian Rhapsody" ondersteund door haar zeven muzikanten helemaal alleen, ook het bekende operagedeelte, iets waar Queen zich live zelden of nooit aan heeft gewaagd. Dan begrijpt u dat we van doen hebben met iemand die wel iets kan. Zaterdag trad Tania Kross op in een volledig uitverkocht Isala Theater. Zij zong er stukken uit 850 jaar muziekgeschiedenis. Het oudste stuk, van Hildegard van Bingen, kwam uit 1163 en het nieuwste was van Imagine Dragons uit 2017.

Ooit begonnen als zangeres van een hardrockband is Tania nu een gevierd operazangeres, maar zelf zegt ze van alle soorten muziek te houden, vandaar haar eigen keuze in de 'Kross 2000'. Om Madonna vocaal af te toppen in "Live To Tell" is niet zo moeilijk, maar ze vertelde ernstig getwijfeld te hebben of ze wel iets van Shirley Bassey moest zingen; 'Een stem als een kanon', maar ze vond dat ze de uitdaging moest aangaan en ze zong een geweldige opnieuw voor haar gearrangeerde versie van "This Is My Life".

Zelfs voor een stukje rap draait Tania haar hand niet om en ook met Beyoncé's womenpower weet ze heel goed raad. Zodoende kregen we een zeer gevarieerde avond voorgeschoteld van een zangeres van de buitencategorie. Gregoriaans, barok, klassiek, romantiek, jazz, musical, tango, rock, pop, hiphop, house, folk, nederpop en natuurlijk haar eerste muzikale liefde heavy metal. Het kwam allemaal voorbij. Komt Tania bij u in de buurt, ga er vooral heen!

Week 50 2018; Wat een week!

Margaret Gieszinger, een lerares natuurkunde op de University Preparatory High School in Californië, is ontslagen en zal worden vervolgd nadat ze plukken haar van een leerling afknipte onderwijl een foute versie van het Amerikaanse volkslied zingend.

Nieuws wat me blij en hoopvol stemt, Tim Hofman heeft de petitie voor een ruimer kinderpardon met een kwart miljoen handtekeningen aangeboden aan de Tweede Kamer. Maar zo'n kinderpardon komt er niet zomaar. 'Dit is een marathon die we gaan lopen, geen sprintje. Het gaat stap voor stap' aldus Tim.

Dat Brexit geen goed idee was, was van meet af aan wel duidelijk, maar dat het zo chaotisch zou gaan had ik nou ook weer niet verwacht. Teresa May is nu voor de vorm op bedelroute langs Europese regeringsleiders gegaan, maar daar valt niet veel van te verwachten. Het terugdraaien van de Brexit zou eventueel mogelijk zijn als er nieuwe verkiezingen zouden komen en een andere partij aan de macht zal zijn die een nieuw Brexit-referendum zal houden. Teresa heeft gezegd dat zij dat niet zal doen.

Nog maar weer eens een terroristische aanslag. In Straatsburg deze keer, waar wederom doden en gewonden te betreuren zijn. De dader, Chérif Chekatt, was, zoals altijd, wel al een bekende van de politie en was tevens ook in het vizier van de Franse veiligheidsdiensten. Een immer geruststellende gedachte.

Poenie dus. Bij dat woord krijg ik het beeld van een bouvier die yoghurt heeft gegeten op mijn netvlies. Nu ben ik niet echt de doelgroep, maar het is toch gewoon een libido verlagend kutwoord.

Na 54 jaar is er een vervolg op de musicalfilm "Mary Poppins" gemaakt, "Mary Poppins Returns". De hoofdrol wordt gespeeld door Emily Blunt. Toen regisseur Bob Marshall dat aan de Mary uit 1964, Julie Andrews, vertelde gooide deze van blijdschap haar handen in de lucht. Hij vroeg Julie tevens of zijzelf ook terug moest keren in de film, maar daar zei ze resoluut 'nee' op. 'Deze film is van Emily en alle aandacht moet naar haar uitgaan'. Wie wel terug te zien is in de film in een kleine bijrol is de inmiddels 93 jarige Dick van Dycke die in het origineel de schoorsteenveger Bert speelde.

In Amerika kan de oude winterhit uit de jaren 40 van de vorige eeuw "Baby It's Cold Outside" volgens sommigen niet meer. Het is een duet waarin een man een vrouw overhaalt om te blijven ook al wil ze dat eigenlijk niet. Er zijn al radiostations die het tot nu toe populaire lied van de playlists hebben verbannen. Spijkers laag water zegt mijn gevoel, maar wie ben ik?

Mary Poppins 1964: Julie Andrews en 2018: Emily Blunt

Aannames

Deze column zal ik vandaag voorlezen in het programma 'Uit De Kast' van radio Capelle, dit is ook de link waar de uitzending later op terug te luisteren is. Ook zal de column gepubliceerd worden op de website van 'Roze Golf' van RTV Oost.

De acteur Alan Alda formuleerde het zo: ‘Je aannames zijn de ramen naar je buitenwereld. Maak ze af en toe schoon anders komt het licht niet naar binnen’. Aannames zijn aanwezig bij alles wat we doen. We koesteren onze aannames ook, ze komen voort uit onze neiging om snel te oordelen. Die snelheid is een automatisme van ons brein. Het zorgt ervoor dat we in situaties die daarom vragen meteen handelend kunnen optreden. En dat is meteen een valkuil. We hebben de drang om onze eigen visie te zien als maatstaf en veroordelen, al is het maar in gedachte, alles wat daarvan afwijkt.

Een manager die op het werk er bij voorbaat al vanuit gaat dat de mensen de kantjes er vanaf lopen, gaat met een gekleurde bril naar hun werk kijken. Of je gaat van meet af aan al op de rem staan als je moet gaan samenwerken met iemand terwijl je je werk altijd alleen hebt gedaan, dan is deze samenwerking gedoemd te mislukken. Maar ook de relaties van mensen onderling kunnen door aannames danig verstoord raken. In mijn lange leven heb ik dat meermalen meegemaakt, van beide kanten, want niets menselijks is mij vreemd. Naast dat er foutieve aannames betreffende mijn doen en laten zijn gemaakt door anderen, heb ik zelf ook op basis van aannames mensen en hun bedoelingen verkeerd ingeschat, daardoor heb ik gaandeweg geleerd daar steeds terughoudender in te zijn.

In den beginne als er aannames in mij opborrelen laat ik die gewoon voor wat ze zijn, ik ga er niet meteen naar handelen, en soms blijk ik het inderdaad verkeerd te hebben ingeschat, maar het komt, juist omdat ik zo bedachtzaam en observerend ben, ook voor dat ik het bij het recht eind heb en dan nog laat ik het, voor zover mogelijk, voor wat het is. Het is slechts mijn perceptie en dat is alleen belangrijk voor mij. Door die insteek voel ik me ook niet geroepen om aannames van anderen die mij betreffen en niet conform de werkelijkheid zijn te gaan weerleggen. Het is niet meer dan hun foutieve beeld, waarschijnlijk ingegeven door de al eerder genoemde drang om de eigen visie als enige maatstaf te zien.

Maar aannames worden, zeker in het huidige multimedia tijdperk breed uitgemeten en gevoed. Mensen met gelijke aannames over wat dan ook zoeken heil bij anderen om die aannames te versterken en bevestigd te zien, ook al is de aanname niet correct. Denk bijvoorbeeld aan hele groepen mensen wereldwijd die nog steeds van mening zijn dat de aarde plat is. Maar aannames kunnen ook gevaarlijke en onwenselijke vormen aannemen, zoals het griezelige wij-zij denken. Het nazisme is daar een huiveringwekkend voorbeeld van. En juist ook heden ten dage ontstaat er een negatieve beeldvorming van hele groepen door aannames van anderen. Vluchtelingen, lhbt’ers, witte heteroseksuele mannen, Joden, Islamieten, Marokkanen, uitkeringsgerechtigden, om maar eens wat te noemen worden regelmatig met gefronste wenkbrauwen bekeken. En op hun beurt kijken ze onderling ook weer vol met aannames over de ander naar hen. We kunnen nog een hoop leren door anderen gewoon te laten zijn wie ze zijn, en voordat je vindt dat jij respect verdient, zou je eens kunnen beginnen het anderen eerst te geven.

Aannames kunnen ook in minder zware vorm voorkomen, zo zijn er heel veel mensen die zonder er ooit geweest te zijn een stad als Almere als iets afschuwelijks beschouwen, louter omdat het een betrekkelijk nieuwe stad is zonder heel lange historie. Dan moet het er wel vreselijk en steriel zijn. Ik ken die stad en het tegendeel is waar. Het is er natuurlijk anders dan in een wat meer organisch gegroeide stad, maar het is er prima vertoeven en er is vooral veel groen. Maar ik mag daar niet zoveel van vinden, want ik was vooringenomen betreffende de stad Dordrecht. Zonder er ooit geweest te zijn had ik voor mezelf de aanname gedaan dat Dordrecht net als Rotterdam was platgebombardeerd en dus geen echte oude stadskern had. Verwijt mij in deze gerust gebrek aan historisch besef en kennis van de vaderlandse geschiedenis.

Nadat ik eenmaal met vrienden die stad een bezoekje had gebracht, omdat een gepland uitje naar een noordelijk gelegen stad vanwege wegomleggingen niet door kon gaan ging er een wereld voor me open. Wat was het een geweldig leuke oude stad, en wat een mooie historisch gebouwen! Het was duidelijk dat mijn aannames op niets anders waren gestoeld dan mijn eigen visie betreffende een stad waar ik nog nooit was geweest. Foei! En dan ook nog zo dichtbij. Na dat eerste bezoek ben ik nog een aantal keer terug geweest, onder andere om het Dordrechts Museum en de Grote Kerk te bezoeken. Daarnaast is het zomers heerlijk vertoeven op één van de vele terrasjes die de stad rijk is. En terwijl je door de straten van de binnenstad loopt voel je de historie, en dat is niet zo gek voor en stad die al in 12^e eeuw stadsrechten kreeg en in de middeleeuwen een belangrijke handelsstad was, en destijds bovendien ook één van de zes grote steden van Holland. Momenteel is Dordrecht de vijfde gemeente van Zuid-Holland. De stad wordt door de inwoners ‘Dordt’ genoemd, en er is een oude uitdrukking die luidt: ‘Tiel is niet viel, Bommel is rommel en hoe dichterbij Dordt, hoe rotter het wordt’  De uitdrukking had betrekking op de bodemgesteldheid in het rivierengebied.  Ik kan een ieder een bezoekje aan Dordrecht ten zeerste aanbevelen, en wil je het helemaal bijzonder maken, dan kun je met de waterbus, vier keer per uur, of zelfs met de boot, twee keer per uur, naar stad varen. Hoe leuk is dat!?

Ach ja, aannames, we maken ze allemaal, over een stad of land waar we nog nooit zijn geweest of over de handel en wandel van een persoon die we denken te kennen, of zelfs van een hele groep mensen. Het is niet meer dan dat, en misschien komt er naast dat je jouw visie oplegt als de enige waarheid hier en daar wel een beetje jaloezie of zelfs angst bij kijken. Angst voor het onbekende ‘Het is allemaal angst, de allergrootste schreeuwers zijn dikwijls het bangst’  zong Robert Long al in 1974.

Doen wat je belooft

'Als je iets belooft, dan moet je het altijd doen' was een mantra waarmee ik ben opgevoed, en noem me ouderwets, maar het is nog steeds mijn credo. Zelfs al heb ik menig maal het deksel op de neus gehad omdat anderen het mantra niet kennen, blijf ik het zelf trouw. Het hoort bij me. Het bedrijf Hågan Gip, beter bekend als HG heeft er zelfs hun slogan van gemaakt: 'HG doet wat het belooft'.

In mijn badkamer werden de voegen van de tegels viezig, dat bestreed ik altijd met een door mijn moeder geleerde methode; met een oude tandenborstel en chloor de voegen ermee behandelen, in laten trekken en klaar. Een tijdrovende bezigheid. Ik had steeds al met een schuin oog naar de reclames van HG gekeken, maar kon me niet voorstellen dat het zo eenvoudig was ook al zeiden ze er de magische woorden bij: 'HG doet wat het belooft'. Daarnaast zijn de prijzen van hun producten best fors. Voor iemand met een klein gefixeerd inkomen iets om goed over na te denken. Maar vorige week had ik besloten om me tóch eens te verdiepen in het HG assortiment van mijn Albert Heijn.

Er is een flinke ruimte ingericht voor HG producten en ik kon kiezen uit twee verschillende opties, en ik koos voor de schimmel, vocht en weerplekken reiniger. Bij de kassa aangekomen rook ik een chloorlucht en ik dacht dat er in de winkel iets werd schoongemaakt. Maar u voelt 'm al aankomen, bij thuiskomst kwam er bij het uitpakken van de boodschappen ook een chloorlucht uit mijn tas. De flacon van HG lekte. Hè wat vervelend, dacht ik, maar goed kan gebeuren. Ik besloot meteen maar te beginnen met het behandelen van de voegen, echter de flacon werkte niet. Dat is natuurlijk niet oké, zeker voor het bedrag wat ik er voor mocht betalen, is het niet iets om zomaar te laten. Ik ben ermee teruggegaan naar Albert Heijn, en het meisje achter de counter vertelde dat ze al eerder een klant had gehad met dezelfde klacht en dat ik een andere flacon kon pakken. Vanzelfsprekend heb ik die in de winkel uitvoerig gecontroleerd.

Ik ging daarna meteen sporten en ben eerst gisteren aan het werk gegaan met het product. De dampen die er vanaf komen zijn zo indringend dat ik voor een moment dacht, dit is het dan, ik word gevonden en de krantenkop in de lokale krant zal reppen van een 'middelbare man dood in huis gevonden'. Maar ik ben er nog en zal mijn leven slechts met enkele maanden bekort hebben, maar ik heb daarvoor wel weer stralend witte voegen. HG doet inderdaad wat het belooft.

Nutteloze weetjes

In 1986 sloot een Russische piloot een weddenschap af met z'n co-piloot dat
hij het vliegtuig blind kon laten landen. Hij blindeerde alle ramen in de cockpit
en het vliegtuig stortte neer. Zeventig van de vierennegentig passagiers kwamen
daarbij om. De piloot in kwestie overleefde het.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bijna tien procent van Amerikaanse volwassenen denken dat chocolademelk
van bruine koeien komt.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Billy Joel laat de eerste rij bij zijn concerten niet in de verkoop gaan. Hij geeft ze
weg aan willekeurige mensen die op goedkopere plaatsen zitten.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het 'Aged Dependent Relative Visa' in Australië is voor ouder wordende ouders die
in het buitenland wonen om naar hun kinderen in Australië te emigreren. Er is echter
een wachttijd van ongeveer vijftig jaar, wat het dus onmogelijk maakt om echt te
werken.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Prins William van Engeland heeft met het, weliswaar onofficiële, protocol gebroken
dat zegt dat hij niet samen met zijn kinderen in hetzelfde vliegtuig mag vliegen.
omdat zij directe troonopvolgers zijn.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Adidas maakt schoenen van gerecycled oceaan-plastic. In 2017 zijn er meer dan
een miljoen van deze schoenen verkocht. Er zijn 11 plastic flessen nodig voor één
paar schoenen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Er is een restaurant in Pittsburgh genaamd 'Conflict Kitchen'. Het serveert
uitsluitend eten van landen waar de Verenigde Staten een conflict mee hebben.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Als je aan anatidaephobia lijdt, ben je bang dat je door een eend in de gaten
gehouden wordt.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Een studie heeft aangetoond dat hoe duurder je bruiloft is, hoe korter je huwelijk
waarschijnlijk zal zijn.

Toen was geluk ...#24

Ik zie op Facebook de meest prachtig versierde bomen verschijnen. De laatste jaren steeds eerder. Vroeger was het not done om de boom voor Sint-Nicolaas op te zetten, maar nu zie je de eerste bomen eind november al in volle glorie in menig huiskamer prijken. Tradities en gebruiken zijn nu eenmaal aan verandering onderhevig, dus waarom ook niet? Mensen krijgen er een blij en goed gevoel van en dat is alleen maar positief.

Ik moet in deze dagen altijd denken aan de echte kerstboom die wij in het ouderlijk huis opzetten. En dan met name aan de prachtige kerstballen die we erin hingen. Kerstballen die nog dateerden uit de jaren vijftig en zestig, totdat op een kwade dag, begin jaren tachtig, de kerstboom met die prijsloze ballen erin uit zichzelf omviel en mijn moeder en ik van schrik en verbazing eigenlijk gewoon bleven zitten in onze stoel en pas na enkele minuten in actie kwamen. Al die prachtige tere kerstballen waren kapot. We bleven bomen versieren in de jaren erna, maar zo mooi als ze voor het incident waren werden ze toch niet meer.

Op weg naar Hamelen

Afgelopen zondag 9 december was het dan zover, de presentatie van de 6-cd box met alle, ja álle, liedjes en muziekjes (174) uit de geweldige tv serie "Kunt U Me De Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer". Ik had vriendin Anita uitgenodigd om mee te gaan alleen had ik haar niet gezegd waarheen. Haar man bood aan ons weg te brengen in de auto, en wist natuurlijk wel wat er te gebeuren stond. Onderweg heb ik met aanwijzingen haar geprobeerd duidelijk te maken waar we naar op weg waren, maar pas toen ik de eerste tonen van het titelnummer van de serie liet horen, raadde ze meteen waar het over ging.

Eenmaal aangekomen bij het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid, werden we getrakteerd op koffie met een Hamelen-gebakje en langzaam kwamen ze binnen, Bertram Bierenbroodspot, Lidwientje Walg, Omroeper Denkraam van Snak, Prinses Madelein, Titanus van Gulik de Kuddegeest, Clovis van Wamp en Prinses Gale met de vlechtjes of zoals ze in de mensenwereld heten: Rob de Nijs, Loeki Knol, Hans van Willigenburg, Margreet Heemskerk, Gerard Cox, Willem Nijholt en Paula Majoor. Vanzelfsprekend waren het kinderkoor Henk van der Velde, de geestelijk vader, Harrie Geelen en Dallea, de weduwe van de componist van alle liedjes Joop Stokkermans en hun zoon Stanley die het koor dirigeerde ook aanwezig.

Het was een geweldig leuke middag waarin natuurlijk werd gezongen, maar waar ook het vele werk wat verzet is om alle liedjes die her en der vandaan zijn gekomen op te knappen voor uitgave op cd werd belicht. Hans van Willigenburg sprak, voordat hij hen de cd box overhandigde, met alle bovenstaande mensen over hun aandeel en ervaringen met de serie, en wat is het toch een verademing om zo'n vakman aan het werk te zien, iemand die precies de vragen stelt die jij ook zou stellen, in alle rust en goed verstaanbaar Nederlands. En leuk om te horen hoe het er destijds allemaal aan toeging.

Hans vertelde dat je op het jaarlijkse gesprek bij de KRO je ideeën mocht spuien, maar het antwoord steevast was: "Daar is geen geld voor, alles gaat naar Hamelen". Rob de Nijs die memoreert hoe blij hij was dat hij destijds de kans kreeg om eerst bij "Oebele" en later bij "Hamelen" te mogen komen omdat hij eind jaren zestig tienerster af was en zoekende. Hij en ook Loeki vonden het doodeng om te moeten werken met de vele grote gevestigde acteurs en actrices die in de serie speelden, "Dat zijn heel wat slapeloze nachten geweest". Loeki had haar Hamelenjurk letterlijk van zolder gehaald. "Als je goed kijkt zitten er mottengaatjes in, maar die zitten in mij onderhand ook." Willem die zich hardop afvroeg: "Welke rol speelde ik nou ook al weer in deze serie?" Dallea Stokkermans vertelde hoe de samenwerking tussen Harrie die de liedteksten schreef en haar man Joop die de muziek maakte was, en de rol die zij er in speelde door de teksten telefonisch door te krijgen van Harrie en die op te schrijven. Harrie deelde mee dat er veel werd gepersifleerd, zoals bij de begin tune 'Dit is de nog lang niet afgelopen serie...' kwam regelrecht van 'This is te continuing story of Peyton Place'.

Na afloop kon je de cdbox kopen of als je zoals ik sponsor was kreeg je 'm mee. Ruim zeven en een half uur muziek gecomponeerd door één van Nederlands beste componisten met teksten van een meer dan begenadigd tekstschrijver in fantastisch en bloemrijk Nederlands, gezongen door niet de minsten van de Nederlandse amusementswereld uit die tijd en een kinderkoor die zongen zoals kinderen horen te zingen, zondej die ovejdreven erj. Mijn decembermaand is nu al geslaagd.

Hans interviewt Rob de Nijs.

Hans interviewt Loeki Knol

Paula Majoor, Margreet Heemskerk, Hans van Willigenburg, Loeki Knol, Gerard Cox
Dallea Stokkermans, Willem Nijholt, Rob de Nijs en Harrie Geelen.

De kinderen van Hamelen. 

Herinnert U zich deze nog? #132

BAND AID 

"DO THEY KNOW IT'S CHRISTMAS"

1984

(re-entries in 1985 en 2008 t/m 2017)

Aantal weken: 40 (in totaal)

Hoogste positie: 1

Ik prijs me gelukkig dat zo ongeveer in het jaar van mijn geboorte populaire muziek een ontwikkeling doormaakte die erop terugkijkend ongekend was. Daardoor kan ik zeggen dat ik erbij was toen de mini-opera van Queen, "Bohemian Rhapsody" uitkwam en een sensatie veroorzaakte. "Paradise By The Dashboardlight" van Meat Loaf idem dito. We wisten niet dat "I Feel Love" van Donna Summer een voorbode was van wat zou komen en de muziek zoals we dat tot dan hadden gekend compleet zou veranderen. Michael Jackson's "Thriller", ik weet nog dat de lp uitkwam en het zoetsappige duet met Paul McCartney "The Girl Is Mine" als voorloper op single werd uitgebracht, maar dat het een album was met weergaloze nummers als "Billie Jean", "Beat It" en het titelnummer. 

In december 1984 gebeurde er weer iets sensationeels op muziekgebied, de single "Do They Know It's Christmas" van Band Aid kwam uit. Bij de bovenstaande videoclip zat je aan de tv geplakt want je wilde zien wie er allemaal aan meededen, de crème de la crème van, voornamelijk, de Britse en Ierse popindustrie had zich op 25 november 1984 verzameld, op initiatief van Bob Geldof en Midge Ure bij de Sarm West Studios in Notting Hill. Zij zongen en speelden het nummer ten behoeve van de hongersnood in Ethiopië. Sting, George Michael, de speciaal voor die dag uit Amerika overgevlogen Boy George, Duran Duran, Bono nog zonder zijn gele bril, en Paul Young die de partijen welke in eerste instantie waren bedoeld voor David Bowie zong, want die was verhinderd, en nog talloze andere grootheden uit de jaren 80 waren present. 29 november werd de single al in Engeland uitgebracht. Het lied en de reden waarvoor werd wereldwijd omarmd. Een kromme zin als 'There won't be snow in Africa this Christmas time' daar maalde je niet om. Het was zo'n mooi initiatief en je zag al je helden van dat moment een soort van ongedwongen bij elkaar. Dat maakte je maar mooi weer even mee. Bovendien leek de wereld er een stukje liever door.

Het jaar erna organiseerde Bob Geldof op 13 juli 1985 'Live Aid'  wat wederom iets adembenemends was. In 1989, 2004 en 2014 zijn er nieuwe versies van "Do They Know It's Christmas" uitgekomen met artiesten die op dat moment hot waren, maar die hebben nooit het enorme succes van het origineel kunnen evenaren. 

Week 49 2018; Wat een week!

Op 37 jarige leeftijd is de acteur Dave Mantel plotseling overleden. Mijn moeder zei altijd: "Als je jong bent kun je en als je oud bent moet je". 37 is natuurlijk veel te jong. Ik heb Dave één keer mogen zien in het theater, in de voorstelling "The Bodyguard". Ik wens zijn familie, vrienden en bekenden heel veel sterkte toe.

De Britse John vroeg zijn vriendin Daniella, heel romantisch op Times Square in New York, ten huwelijk, maar liet de ring per ongeluk vallen in een rooster van de metro. De politie kon de ring niet terug vinden, echter de agenten zetten door. En de ring werd uiteindelijk gevonden, maar ze hadden geen gegevens van het inmiddels weer naar huis gereisde stel. De NYPD plaatste vervolgens een oproep op Twitter middels een filmpje wat 3,8 miljoen keer werd bekeken, en met resultaat. John en Daniella zijn gevonden en kunnen de ring binnenkort terug verwachten.

Die gele hesjes, wat is dat dan toch maar weer? Mensen zijn ontevreden, maar waarover is me niet helemaal duidelijk. Het begon in Frankrijk, maar nu zijn er ook in ons land gele hesjes-mensen. Vreedzame gele hesjesdragers ten spijt, zijn de beroepsdemonstranten die altijd wel te porren zijn voor stennis, er weer als de kippen bij. Ik vermoed dat het dezelfde hooliganachtigen zijn die chronisch vinden dat 'ze alles van ons afpakken'. Typjes die tegen alles zijn, en uiteindelijk voor helemaal niets.

Zullen ze er ook dit jaar weer (geweest) zijn? De mensen die via internet decembercadeautjes bestellen en geen rekening houden met het feit dat ze niet de enigen zijn die dat doen, met als gevolg dat de bezorging vertraging kan oplopen, en dat ze zich dan via datzelfde internet op allerlei fora gaan beklagen terwijl er ook enig logisch nadenken en zelfverantwoording van hen verwacht mag worden? Ik vermoed van wel, en ik denk zelfs ook aan ezel en dezelfde steen.

De homofobie van het murmelende oudje Johan Derksen valt in het niet bij wat de getalenteerde acteur Achmed Akkabi meemaakt. Op een besloten Facebookgroep 'Marokkanen Bijeen' wordt hij bedreigd vanwege een film ("Chez Nous") waarin hij een homoseksuele beveiliger speelt. Een deel van de Marokkaanse gemeenschap heeft daar ernstige problemen mee. Dat het niet de felste lampjes uit de doos zijn, kun je afleiden uit het feit dat het een film is uit 2013, en er nu pas op gereageerd wordt. De diepe intense haat die blijkbaar in het DNA van deze groep zit is merkbaar door wat er zoal wordt gezegd. "Mislukte hond. Zijn familie moet hem massaal levend villen en van 20 hoog gooien" is één van de mildere reacties. Ik word daar heel verdrietig van, tegelijkertijd is het ook wel geruststellend dat het slechts een deel van de Marokkaanse gemeenschap is, dat deel wat altijd al het hardste schreeuwt en dus gehoord wordt, dat dan weer wel.

Vanaf 2020 zal al het openbaar vervoer in Luxemburg gratis zijn. Luxemburg is daarmee het eerste land dat dit mogelijk maakt. Nu is het openbaar vervoer in dat land al niet heel prijzig. Voor €2,- mag je twee uur reizen, en vanwege de geringe omvang van Luxemburg kun je in die tijd overal in het land wel komen voor dat bedragje. Toch is het een zeer sympathiek initiatief.

Volgende week wordt er begonnen met het afschieten van 1830 edelherten in de Oostvaardersplassen. Twee boswachters hebben aangegeven geen gezonde dieren te willen afschieten, en zullen daarom worden overgeplaatst. Aangezien we niet in communistisch China wonen is er in ons land gelukkig ruimte voor gewetensbezwaren. Er zullen genoeg mensen zijn die het vreselijk vinden, maar daar zitten naar mijn gevoel veel mensen bij die ook overstuur waren van de drie vegetarische recepten in de kerst-Allerhande van Albert Heijn.

Achmed Akkabi.

Luxemburg.

John en Daniella.