Eetgewoontes

Ieder mens heeft zo z'n bijzondere eetgewoontes die anderen de rillingen over de rug doen lopen. Ik geloof dat het bij mij wel meevalt. Het gekste is terug te voeren op mijn jeugd. Als kind tot een jaar of vier at ik enkel maar spinazie als groente. Ik bliefde niks anders dan spinazie uit een blikje van Hero, u kent ze wel die eenpersoonsblikjes. Het heeft mijn moeder en ook mij nog eens op een lelijke aantekening van de schooldokter komen te staan. 'Moeder kan kinds tranen niet zien' werd er met grote letters over het rapport van het bezoek aan de dokter geschreven, vanwege de beperkte groente inname ten einde drama's aan tafel te vermijden. Dat en het bedlampjes-debacle heeft mijn moeder doen besluiten de schooldokter niet meer te bezoeken. 

Maar ondanks het overvloedig eten van spinazie in mijn prilste jaren eet ik het nog steeds graag. De eenpersoonsblikjes van Hero bestaan niet meer, maar er zijn varianten voor in de plaats gekomen, ik neem nu de blikjes van Bonduelle. Tot een paar jaar geleden was de smaak ervan toch nooit precies zoals ik me die kon herinneren van toen, totdat ik me realiseerde dat mijn moeder er altijd wat paneermeel doorheen deed. Ik ben dat vanaf toen ook gaan doen en jawel hoor, dat was de crux. Ik heb het nog wel eens aan mijn moeder gevraagd waarom ze dat deed, maar meer dan: 'Omdat je een vreselijk kind was met eten' kwam er niet uit. Misschien maakte het paneermeel de smaak wat minder uitgesproken, of wilde ze het groentenat een beetje binden? Maar goed, ik kan het nu niet meer vragen, maar paneermeel door de spinazie is het dolste wat ik doe met eten wat anderen waarschijnlijk niet doen.