Roermond

U zult begrijpen dat in de abdij waar wij sliepen geen airconditioning aanwezig was, maar zij hadden voorzien in ventilatoren op de kamers. Toch was het een warme nacht, maar wie had kunnen voorspellen dat in het weekend dat wij zouden gaan het 35 graden zou gaan worden? 's Morgens hebben we heerlijk in de abdijtuin ontbeten alvorens we de reis van slechts 6 kilometer naar Roermond gingen aanvangen. De auto geparkeerd in een koele parkeergarage en wij liepen de bloedhitte in. Ik had een petje meegenomen tegen de zon op mijn bolletje, maar Talitha had er niet aan gedacht dus heeft ze een leuk hoedje gescoord die ook nog eens perfect bij haar outfit paste. 

Op de heenweg door Roermond dacht ik bij elke zijstraat: zou tante Jopie hier in betrekking zijn geweest? Wandelend door de prachtige binnenstad viel de enorme Munsterkerk meteen op, die was er toen ook, dacht ik en bij alle oude geveltjes, sommige gedateerd met een jaartal, dacht ik die hebben mama en tante Jopie ook gezien. Al snel hadden we De Steenen Trappen gevonden waar zij beiden in de oorlogsjaren hebben gezeten. Van te voren heb ik geprobeerd via gemeente en VVV of het wellicht mogelijk zou zijn om De Steenen Trappen van binnen te bekijken, daar is heel netjes en met interesse op gereageerd, maar bleek helaas niet mogelijk. Dat ik de daadwerkelijke trappen heb beklommen en op het bordes voor de deur heb gestaan vind ik al heel bijzonder. 

De hitte was niet te doen, de winkeltjes lieten we voor wat ze waren en we besloten om de koelte van het museum op te zoeken, dat werd het Cuypershuis, het voormalige woonhuis en atelier van de architect Pierre Cuypers. Dit is de man die Nederland architectonisch vorm heeft gegeven, naast heel veel kerken in het hele land is hij ook de architect van het Rijksmuseum en het Centraal Station in Amsterdam, de fontein op het Binnenhof in Den Haag en de herbouw van kasteel de Haar in Haarzuilens waarvoor een heel dorp werd afgebroken en een paar kilometer verder weer werd opgebouwd. Was heel indrukwekkend en vooral heel koel. 

Ons weer in de hitte begevend hebben we heerlijk geluncht op het terras bij theaterhotel de Oranjerie, daarna weer wat gewandeld, maar in de namiddag besloten we om in het hotel even wat te relaxen ons op te frissen en te gaan dineren bij Zinc Wine & Dine. Dat is aan de kade en wij dachten dat is vast met een briesje goed toeven, maar daar aangekomen raadde men ons aan dat het binnen veel koeler was, en dat was ook zo. Het was een feest om daar te dineren, wat een voortreffelijk restaurant met geweldig leuk personeel, alles wat we voorgeschoteld kregen was even prachtig opgemaakt als uitmuntend van smaak. Kortom als u naar Roermond gaat raad ik Zinc ten zeerste aan. 

Na het diner en de wijn even een frisse neus halen en toen we door de binnenstad liepen hoorden we muziek. Op de Markt in Roermond bleek de jaarlijkse Taptoe te zijn. We waren net op tijd om de finale mee te maken. Wat een indrukwekkend schouwspel. We stonden naast een groepje leuke mensen die ons vertelde dat het door corona twee jaar niet is geweest, maar zij er ieder jaar heen gaan. Ik was erg onder de indruk van de Pipers Society Anam Cara, Schotse traditionele muziek. Ik raakte geëmotioneerd, door de muziek, maar ook omdat ik wist hoe dol mijn moeders jongste broer ome Bertus was op taptoe muziek. In zijn woonplaats Delft hield hij zich daar mee bezig. Hij is in 1987 op de veel te jonge leeftijd van 59 jaar overleden. En zo waren de zusjes en broer van Etten er alle drie even bij op deze mooie, bijzondere, zonnige en warme zaterdag in Roermond. 

Munsterkerk.

De Steenen Trappen. 

Cuypershuis. 

De Oranjerie. 

Zinc.