Het verhaal van de foto

We schrijven het jaar des Heren 1974, ik vermoed de zomervakantie. Samen met mijn ouders en een vriendin van de familie die wij om onverklaarbare redenen tante Jansen noemde, zijn we een dag naar Rotterdam gegaan. Wij woonden destijds in Den Haag en konden toen nog niet voor mogelijk houden hoe Rotterdam veel later voor ons allemaal een belangrijke plaats in ons leven zou innemen. 

Van die dag zelf kan ik me helemaal niets meer herinneren. Misschien zijn we naar dierentuin Blijdorp gegaan? Maar een beeld wat ik nog wel voor ogen heb is dat ik een dinky toy autootje kreeg, een Rolls Royce, bordeaux rood. En ik meen ook zeker te weten dat dat in het destijds nog nieuwe winkelcentrum Zuidplein moet zijn geweest omdat ik het zo gek vond dat we vanuit het centrum meteen de trein in gingen. Dat was natuurlijk de metro, maar dat was voor ons Hagenaars, en zeker voor mij als kind, een onbekend fenomeen. 

Op de foto's ziet u dat wij een rondvaart hebben gemaakt, ook daar weet ik niks meer van, maar het verhaal van de foto's des te meer. We waren aan de late kant, u ziet dat we moeten rennen om de afvaart niet te missen. Foto drie is de meest hilarische, mijn moeder wijst en zegt: "Hier kunnen we nog zitten!" Dat kon inderdaad, en deden we ook maar dan zaten we nog steeds aan de wal. Een man van de boot wenkte ons om alsnog de boot op te stappen. 

Verder ziet u dat ik een windmolentje vast heb, die had ik die dag gekregen. Daar was een kind in die dagen blij mee, kom daar nog es om. Ik draag een T-shirtje van de Tour de France van het jaar ervoor, waar ook Scheveningen op staat, de tour begon daar zo vertelt Wikipedia me. Daarvan weet ik nog dat we die via tante Netty en oom Paul hebben bemachtigd, een gezin wat veel aan sport deed. Een hele stapel in allerlei kleuren, blauw, groen, oranje, wit, geel, staan me voor de geest en misschien nog wel meer.

Twee jaar later is tante Jansen overleden. Mijn zus Els is eind jaren zeventig in Rotterdam gaan wonen en ik kwam er sinds die tijd vrij vaak. Mijn eerste verloofde kwam er vandaan en toen wij zijn gaan samenwonen deden we dat in Capelle aan den IJssel wat een eigen gemeente is, maar voelt als een buitenwijk van Rotterdam. Na de dramatische scheiding ben ik in 1993 in Rotterdam gaan wonen tot de verhuizing in 2000 weer terug naar Capelle. Omdat ik in Capelle woonde kwamen mijn ouders, vanwege mijn vaders gezondheid hier ook wonen. En toen mijn zus na haar emigratieavonturen naar Argentinië weer voorgoed terugkwam was dat ook naar Capelle, zo ook haar dochter en man. Mijn vader is in 2005 overleden op Rotterdams grondgebied toen hij daar in een verzorgingshuis woonde. Zo ziet u hoe het leven kan gaan door de keuzes die gemaakt worden. Maar daar hadden we toen allemaal geen weet van op die zonnige zomerdag in 1974. Gelukkig maar.