Brokeback Mountain

Vandaag, 28 januari, is het de Internationale Dag van de Privacy. Wat u daarmee doet is volledig uw zaak.

Eerst zaterdag heb ik de film 'Brokeback Mountain' gezien, een film uit 2005 naar aanleiding van het korte verhaal van Annie Proulx, gepubliceerd in 'The New Yorker' op 13 oktober 1997. Een wat uitgebreidere versie van het verhaal is opgenomen in haar boek 'Close Range Wynoming Stories' in 1999, een verzameling korte verhalen. Bij het uitkomen van de film is het verhaal 'Brokeback Mountain' apart uitgekomen als boek(je). 

Deze film is een must see in mijn kringen, dus schaamte op mij dat ik er twintig jaar over gedaan heb om 'm uiteindelijk te zien. Ik vind het een geweldig mooie film met veel symboliek. Ik moest wel wennen aan de enorme stappen in de tijd de er worden gemaakt in iets meer dan twee uur gaan we van 1963 naar 1983 waarin we twee cowboys Jack (Jake Gyllenhaal) en Ennis (Heath Ledger) leren kennen als twee communicatief niet zo heel slagvaardige jongens van begin twintig die in de zomer van 1963 schapen moeten brengen naar Brokeback Mountain en daar een aantal maanden moeten blijven. 

Ze worden verliefd, of nou ja, de liefde groeit over de jaren. In eerste instantie is het een beetje van dik hout zaagt men planken, omdat mannen in die tijd en op die plek in Amerika mannen-mannen moesten zijn, u weet wel, zuipen, wijven, neuken, en werken. Een beetje zoals de huidige dictator in Amerika het nog steeds graag ziet. Over de jaren heen zoeken Jack en Ennis elkaar steeds op ook al zijn ze inmiddels getrouwd en hebben kinderen. 

Het verhaal focust zich vrijwel volledig op de ontwikkelingen tussen Jack en Ennis en enigszins op de zijlijn is het verhaal van hun vrouwen en kinderen, voor wie de situatie net zo moeilijk is als voor de mannen zelf. De prijs die wordt betaald voor het je houden aan wat maatschappelijk wenselijk is in plaats van je hart te volgen. Ennis weet ook niet hoe te reageren als zijn inmiddels hertrouwde ex-vrouw Alma (Michelle Williams) hem confronteert met de vistripjes met zijn 'goede vriend' Jack, waarbij helemaal niet gevist wordt, het prijskaartje en een briefje wat ze hem geschreven had zitten nog in de vistas.

Het eind van de film is ontroerend mooi als Ennis een kaart retour krijgt die hij aan Jack heeft gestuurd met daarop dat hij is overleden. Hij hoort van Jacks vrouw Lureen (Anne Hathaway) wat er is gebeurd en heeft daar zelf een ander beeld bij, of is dat tóch wat er werkelijk gebeurd is? Het verhaal laat het in het midden, maar het zou beiden kunnen, zeker vanwege de manier waarop Lureen het in korte afgemeten zinnen verteld en wat er eerder heel subtiel in de film is getoond. Het bezoek aan de ouders van Jack waarbij hij de twee overhemden van hen die Jack in een kast over elkaar heeft hangen mee mag nemen en in zijn eigen kast ophangt, met nu zijn overhemd over dat van Jack heen, als een soort van bescherming en toewijding die hij hem niet heeft kunnen geven. 

Jake en Heath spelen de rollen uitmuntend, met name Heath was zeer trots op de film en zijn rol en weigerde om die reden om bij de Oscaruitreiking van 2006 vooruit geschreven grappen te maken over de film. "Het is geen grap voor mij, ik wil er helemaal geen grappen over maken" . Jake begreep dat toendertijd niet, maar dacht: okay, dan niet. Vele jaren later begreep hij het wel en vond het bij nader inzien heel slim van Heath om dat standpunt in te nemen. 

Heath is in 2008 op 28 jarige leeftijd overleden aan de verkeerde combinatie van door dokters voorgeschreven medicijnen. Ik heb meerdere films met hem gezien en vond hem in zijn veel te korte leven een fantastische acteur.

Jack (Jake Gyllenhaal) en Ennis (Heath Ledger).

Heath, Jake, Michelle en Anne op het Toronto filmfestival in 2005.

Jake en Heath tijdens de Ocars 2006, zonder te grappen over de film.