Jongens waren we

Vandaag, 16 juni, is het de Internationale Dag van de Zeeschildpad. Zes van de zeven soorten zeeschildpadden worden met uitsterven bedreigd. Er wordt geschat dat slechts 1 op de 1000 zeeschildpadden de volwassen leeftijd zal halen. En als stranden bezaaid zijn met zwerfafval, kan het voorkomen dat jongen de zee überhaupt nooit bereiken. Acht miljoen ton aan plastic wat jaarlijks in de oceanen wordt gedumpt werkt ook niet echt mee. Deze dag is dan ook broodnodig. Op deze dag vragen natuurclubs, zoals het Wereld Natuurfonds, dan ook aandacht voor het dier en kunt u bijvoorbeeld informatie krijgen op internet of fysiek in de dierentuinen of aquaria.

Jongens waren we, maar aardige jongens. Al zeg ik 't zelf. We zijn nu veel wijzer.

Nee, ik ga hier niet het hele verhaal van Nescio's 'Titaantjes' plaatsen, maar het waren wel de eerste woorden die me te binnenschoten toen vriend Remco afgelopen week verjaarde en ik zondag bij hem op de koffie met taartjes werd uitgenodigd, om het heugelijke feit te vieren dat hij 55 jaar werd. 55 jaar. Gisteren waren we nog in de twintig en ik knipperde even met m'n ogen en boem! We zijn ruim dertig jaar verder en zal hij binnenkort de paarse enveloppe gaan ontvangen.

Wij leerden elkaar kennen toen we beiden bij V&D Rijswijk werkten begin jaren negentig, ja, in de vorige eeuw. We werkten op verschillende afdelingen, maar in de pauzes zaten we bij elkaar aan tafel in de kantine. En sinds die tijd hebben we, met zo hier en daar een pauze, altijd contact gehouden. Het feit dat we nu als middelbare mannen nog steeds vriendschap hebben spreekt voor zich. Verjaardagen, oud en nieuw, stappen, weekendjes en dagjes weg, etentjes, bioscoop, theater, concerten, helpen bij verhuizingen het heeft allemaal de revue gepasseerd in die jaren. Remco is één van de weinigen die nog in mijn eerste flatje in Den Haag is geweest, net zoals ik de Haagse Menkemastraat, waar hij zijn eerste woning had nog voor de geest kan halen. Beide huizen bestaan niet meer. 

Nu zijn we beiden geland in het leven, hij met zijn Pieter en ik met mezelf. Het is leuk om mensen als vrienden te hebben met wie je lang teruggaat, er is zoveel gezamenlijke geschiedenis, vaak hebben we aan een half woord genoeg en kunnen we ons de plekken van toen in het Haagse waar we gingen stappen, die er nu niet meer zijn, nog levendig voor de geest halen. Het is fijn met elkaar even langs Memory Lane te gaan zo nu en dan, dan zijn we weer even die jongens, die aardige jongens, maar nu zoveel wijzer.

Aardige jongens op 13 augustus 1994. 

Aardige mannen op 31 maart 2024.