Dordrecht

In het verleden ben ik al een aantal keer met verschillende vrienden in het pittoreske Dordrecht geweest. Gisteren besloot ik er alleen heen te gaan. Ik had zin in de vele bric-à-brac winkeltjes om daar eens fijn te gaan snuffelen en wie weet wat ik nog zou tegen komen. Het weer was perfect voor een dagje winkelen. Ik heb inderdaad wat snuisterettes gekocht en ik heb een ontdekking gedaan, net buiten de gebaande paden is een drie etage tellende bric-à-brac winkel, Pandorus. Een walhalla! 

Bij binnenkomst keek ik naar links bij het afrekenpunt en werd bevangen door slapte in de knieën, wat ik daar zag was teveel voor mijn gestel. Een hele stellage met enkel pastel serviesgoed van Petrus Regout. U weet dat ik daar de borden van heb en nog zoek naar een dinerbord met een blauwe rand. Omdat het gedeeltelijk ook achter de toonbank was geplaatst vroeg ik aan de zeer vriendelijke medewerkers of er tussen die enorme stapels met borden er ook één met een blauwe rand was. Het zou wel heel gek moeten lopen als dat niet zo zou zijn. Het liep heel gek, alle kleuren waren er, van sommige wel meer, maar geen blauw. Wel grijs en die heb ik al, maar daar is een stukje af zodat ik die toch heb gekocht. 

Verder kunt u zich wellicht nog herinneren dat ik een tijdlang heb gezocht naar een leuk vintageklokje en er stad en land voor heb afgelopen en het toen eindelijk had gevonden en een keuze had uit één. Bij Pandorus drie stellingen vol met de leukste vintageklokjes! Zelf noemen ze zich 'warwinkels voor snuffelaars' er is nog een winkel van hen in Dordrecht onder de naam Pandora die wel wat centraler gesitueerd is. Verder zijn er natuurlijk veel andere snuffelwinkeltjes te vinden. 

Omdat mijn fysiek weer enigszins binnen het aanvaardbare is en ik daarnaast weer ruimte heb gecreëerd met de paxkasten, heb ik ook wat kleding gekocht, en tegenwoordig vind ik het leuk om ook daarvoor in vintage kledingwinkels te kijken, omdat je dan net weer wat anders vindt dan in al die reguliere winkels met veel van hetzelfde. Ook daar zijn er in Dordrecht verschillende van. 

Tijd voor een lunch en ik had me neder gezet op een terrasje toen er een vrouw naast me een sigaret opstak en alle rook mijn kant op kwam. Gadverdamme! Dat zij vitamientjes K nodig heeft is prima, maar waarom moet ik daar last van hebben? Ik ben opgestaan en een stukje verder gaan zitten. Het mag duidelijk zijn; ik ben erg voor rookvrije terrassen. Ik weet dat die paar rokers die er nog zijn tussen hun rochelhoestbuien door ervoor zullen pleiten dat ze récht hebben om hun sigaretje (ze gebruiken altijd het verkleinwoord, dan lijkt het wat onschuldiger) te roken. En nogmaals; rook, betaal die €22,- voor een pak sigaretten, maar ik hoef niet mee te roken, de jaren zeventig en tachtig zijn voorbij. En hoewel ik dol ben op vintage, ben ik dat niet op vintagerookwalmen. 

Maar om terug te komen op Dordrecht, wat eigenlijk zo dichtbij is, daar ga ik vast vaker heen!

Pandorus. 

Voordat ik naar Dordrecht ging wist ik niet dat ik mijn leven
onmogelijk kon voortzetten zonder dit schattige setje.