Zwemmen

Gisteren zag ik een item op het journaal: 'zeezwemmen'. Zwemmen in zee is anders dan zwemmen in een zwembad, en in de kustprovincies kunnen kinderen een cursus zeezwemmen volgen. Ook hoorde ik dat er niet op alle scholen meer aan schoolzwemmen wordt gedaan. Nader onderzoek leerde me dat schoolzwemmen tot 1985 verplicht was en dat sinds die tijd scholen en gemeenten zelf over de organisatie en financiering gaan. Ik als bewust kinderloze had geen idee. In een waterrijk land als Nederland wat daarbovenop nog aan aan de kust ligt ook lijkt het me essentieel dat ieder kind leert zwemmen.

Zelf heb ik dus nog wel schoolzwemmen gehad. Ik weet nog dat met name mijn vader het heel belangrijk vond dat ik leerde zwemmen, en dat ik al op zwemles moest voordat het in de derde klas (ik geloof nu groep vijf) vanuit school werd geleerd. Dus als zesjarige zat ik al op zwemles en ik was als de dood voor water. Het was zelfs zo dat de juffrouw op school tijdens een ouderavond zich afvroeg waarom ik op vrijdag zo stil en angstig was. Het was de dag dat ik na school naar zwemles moest. Die mededeling was voor mijn moeder voldoende om me er weer af te halen, mijn vaders protesten daartegen haalden niets uit. Ik was er gewoon nog niet aan toe, zo vond ze, en dat was ook zo. Toen ik later met school ging zwemmen vond ik het heerlijk en was ook vaak in het zwembad te vinden. Ik heb één zwemdiploma gehaald, ik geloof dat je voor het tweede diploma onderwater moest zwemmen of iets van de bodem moest opduiken, nou het idee alleen al, ik krijg het al benauwd nu ik het hier neerzet.

Ik kan me de tijd niet heugen dat ik in een zwembad of in zee ben geweest en dat gaat ook niet meer gebeuren. Als man van mijn jaren kan ik me onmogelijk nog in zwemkleding vertonen. Ik doe daar niemand, en vooral mezelf, absoluut geen plezier mee. En ik heb de behoefte ook niet. Maar ik blijf het vreemd vinden dat schoolzwemmen optioneel is, ik vind het bij de opvoeding horen, maar, gezien mijn ervaring, pas natuurlijk wanneer het kind eraan toe is.