Oud worden is fijn....

...maar oud zijn is geen pest aan. Dit was het mantra van mijn moeder zaliger in haar laatste jaren, ik heb er wel vaker aan gerefereerd. En ik snap het steeds beter, gisteren was ik net uit bed en moest zo intens hoesten dat het in m'n rug geschoten is. Wat de actuele neuk?! Onuitstaanbaar vind ik dat. Vroeger sprong ik met een achterwaartse salto uit bed, niks aan de hand, tegenwoordig maak ik bij elke fysieke handeling geluid. Opstaan uit bed, stoel of auto gaat gepaard met een diep doorvoeld 'uurraaagh'. 

Die rug weet ik wel, daar heb ik mee leren leven, heb er mede mijn vaste contract voor opgezegd omdat het werk te zwaar werd en heb nu een baan naar volle tevredenheid van diezelfde rug die niet te veel fysieke kracht vergt, hier kan ik, als God het wil, mijn pensioen wel halen over een paar jaar.

Dat hoesten, al sinds november, alsook de lichte druk in mijn hoofd en het bij tijd en wijle in facetjes zien (zo kijken bijen de wereld in leerde ik onlangs in Zeeland) wordt binnenkort op ingezoomd. 

Ik zal mama's mantra nog vaak in gedachten horen vermoed ik. 'Old age is not for sissies' zei Bette Davis al, en zij kon het weten. Maar buiten dat geen geklaag van mij, hoor. Ik voel me met al die p.h.p.d. (pijntjes hier pijntjes daar) meer senang in mijn 'old age' dan ik daarvoor ooit ben geweest.