Herinnert U zich deze nog? #239

 DUSTY SPRINGFIELD

"SUMMER IS OVER"

1964/1974

Tipparade

Als de video niet te zien is klik hier.

'Summer Is Over' is geschreven door Tom Springfield en Clive Westlake. Opgenomen in 1964 door Frank Ifield en als single uitgebracht. Datzelfde jaar neemt Toms zus Dusty het ook op voor haar album 'A Girl Called Dusty' en wordt tevens het b-kantje van jaar single 'Losing You'.

Vanaf 1971 ging Radio Veronica het trompetintro gebruiken als basis voor verschillende jingles, de bekendste daarvan is 'Come On And Sail Away' ingezongen door Patricia Paay. Die versie zorgde dat er vraag kwam naar het oorspronkelijke nummer en besloot de platenmaatschappij van Dusty het in Nederland opnieuw op single uit te brengen maar nu als a-kant. Nu de zomer met deze nazomerweek ten einde komt een mooi moment om dit wonderschone nummer weer eens te beluisteren.

Thérèse Steinmetz heeft er in 1967 een Nederlandse versie van opgenomen ('Voorbij Is De Zomer') en Liesbeth List een andere versie in 1982 ('Wie Weet'). Lieve vriend Jan-Simon Minkema had een prachtige vertaling voor Liesbeth gemaakt, trouw aan de originele tekst, die het weemoedige gevoel van een voorbije zomer en de onvermijdelijke komst van de herfst zo mooi verwoordt. Liesbeth had het heel graag willen opnemen, maar de platenmaatschappij koos voor de vertaling van iemand anders die helemaal niets met de originele tekst van doen heeft. Zo gaan dingen soms. Dusty heeft het zelf ook in het Frans als 'L'été Est Fini' opgenomen. 

Om de nostalgie van mijn generatiegenoten (en ouder) nog wat aan te zwengelen hieronder de jingle van Patricia. 

Als de video niet te zien is klik hier.

Faillissement

Het was niet minder dan iconisch in mijn jeugd: Tupperware. En nu lees ik dat het Amerikaanse bedrijf faillissement heeft aangevraagd en waren, zo vernam ik, de activiteiten in Nederland al in 2021 gestaakt.

Als je in ons huisgezin in de keuken een willekeurige kast opendeed kwam Tupperware je tegemoet. Twaalf jaar geleden heb ik er eens een blogje aan gewijd en die wil ik vandaag nog maar eens onder de aandacht brengen, als eerbetoon aan een instituut:

Tupperwareparties

In de jaren 70 heeft mijn moeder als gastvrouw meerdere Tupperwareparties thuis gegeven. Vrouwelijke familieleden, vriendinnen en buurvrouwen werden uitgenodigd om zich door de Tupperwaredemonstratrice te laten verleiden tot aankopen. Mannen waren daarbij niet aanwezig, ik als klein jongetje wel.

Ik werd door de demonstratrice bij de gang van zaken betrokken, ik mocht als iedereen binnen was met een schaal met kleine plastic handigheidjes (ik herinner me een nagelborsteltje en een geel staafje waarmee je handig sinaasappels kon pellen) de kamer rond, de dames mochten dan iets uitzoeken, zoiets verhoogd de stemming tot echte aankopen natuurlijk.

Nadat alles was gedemonstreerd en de bestellingen waren opgenomen kreeg de gastvrouw (mijn moeder dus) een presentje, waarvan ik nu denk dat dat afhing van wat er door de aanwezigen besteld was.
En, heel slim, werd pas daarna de andere dames gevraagd of zij ook niet zo'n leuke avond wilden organiseren.

Ik heb ooit eens een documentaire gezien over de ontstaansgeschiedenis van Tupperware, het is ontwikkeld door Earl Tupper al in de jaren 40. Maar pas in de jaren 50 in Amerika en in de jaren 60 en 70 in Europa nam de populariteit enorm toe. Brownie Wise was degene die de Tupperwareparties heeft bedacht en vervolmaakt.

Tupperware bestaat nog steeds, maar is in de loop der jaren qua uiterlijk veranderd, ik ben uit de tijd van de pastelkleurige bakjes en bekers, dat is voor mij de échte Tupperware.

Ontploffende piepers

Los van het feit dat er doden en duizenden gewonden zijn gevallen, dat het, zoals ik heb begrepen, om leden van de terreurbeweging Hezbollah gaat, dat alle vingers richting Israël wijzen, dat het wéér iets is wat als olie op het vuur zal werken, maar piepers die allemaal tegelijk ontploften in Libanon en Syrië? Ik ben met stomheid geslagen.

Het schijnen recent aangeschafte piepers te zijn waarmee de terreurorganisatie met elkaar communiceert. Ik ben zo benieuwd naar het verhaal er achter, wie heeft deze piepers aan Hezbollah geleverd? Zo'n afschuwelijke terroristische organisatie die leeft en bestaat bij de gratie van overal dood en verderf zaaien, daarvan zou je denken; 'zoals de waard is...', dat ze alle transacties vijfentwintig keer onderzoeken of het wel oké en veilig is, dat hen niet overkomt wat ze anderen aandoen, en nu is het dan letterlijk in hun gezicht ontploft. Karma met een hoofdletter K.

Maar ik ben echt volledig verbijsterd dat zoiets kan en bestaat. Ik vernam het en dacht meteen aan iets uit een filmscenario, James Bond wellicht, een nieuw snufje van Q. En dan zou ik het, als ik het zou zien een briljante vondst vinden, maar ook zo ver gezocht en zo niet iets wat zou kunnen. Maar in dit geval haalt de werkelijkheid de fantasie in. En terwijl ik dit schrijf kan ik er nóg met m'n pet niet bij.  Het zijn roerige tijden waarin we leven. 

De mensen ervaren een asielcrisis

De mensen ervaren een asielcrisis, kent u die uitdrukking, thuis of op uw werk? De mensen ervaren een asielcrisis. Ik hoorde het het duizenddingendoekje van Geert Wilders, Dick Schoof, die hij het premierschap in z'n handen heeft gefrommeld, zeggen. Zoals Dick dat doet, een beetje schichtig en onwennig, maar toch zoals een buikspreekpop betaamt, ook al zie je de lippen van Geert bewegen. Al twintig jaar roept Geert dat ongeveer alles wat hij mis vindt gaan in ons land aan mensen met een migratieachtergrond ligt, en dan specifiek die met een islamitische achtergrond of met een wat donkerdere huiskleur dan de gemiddelde Noord Europeaan. Racisme, precies wat u zegt. Maar dat ziet hij zelf natuurlijk anders. Door de vele brandhaarden in de wereld zijn er de laatste jaren veel volkeren op drift gekomen, vluchtelingen, en die zoeken asiel in andere landen, veelal in Europa en dus ook in Nederland. Collegaatje Dilan Yeşilgöz van de VVD is op die manier met haar ouders in Nederland terecht gekomen. 

Van begin af aan is daar door de overheden in Europa niet goed op geacteerd, men wist niet goed hoe dit op te pakken, zodat naast vluchtelingen en mensen die gewoon ergens veilig een nieuw bestaan op willen bouwen er ook raddraaiers bijzitten, een minderheid, maar toch, daar wordt door de Geerten van deze wereld natuurlijk de schijnwerper op gezet. Daarnaast is de procedure in Nederland voor asielaanvraag zo lang dat mensen hier al helemaal geworteld zijn als ze na jaren horen dat het alsnog is afgewezen en ze terug moeten naar het land van herkomst. Maar nogmaals, in de hele EU heeft men de gevolgen van de instroom naar Europa ernstig onderschat.

PVV minion, Marjolein Faber, een andere buikspreekpop van Geert, waarvan ik nog steeds denk dat het een typetje van Marjan Luif is, is aangesteld als minister van Asiel en Migratie en heeft ongeveer de dag van haar aantreden al geroepen dat er een asielcrisis is. Ze werd meteen teruggefloten dat zulks niet het geval is en nu is het haar (lees: Geert) er alles aan gelegen om koste wat het kost een asielcrisis te forceren. Meteen heeft ze de spreidingswet, ingevoerd door haar voorganger, stopgezet, zodat de asielzoekerscentra die er zijn en al overvol zijn, nog voller raken met alle gevolgen van dien. Daarnaast heeft ze glimmend van trots uitgeroepen dat ze het strengste asielbeleid ooit wil invoeren. Dat daar allerlei Europese en Nederlandse wetten en regels voor zijn die ze met voeten wil treden, maakt niet zoveel indruk, ze wil om te beginnen het parlement buitenspel zetten, u weet wel wat Adolf Hitler ook heeft gedaan destijds en u weet hoe fijn dat verder verlopen is. 

Zoals het er nu naar uitziet zal alles stranden bij de rechter, gewoon omdat het wettelijk niet kan. Daarom alvast zeggen dat wij, 'de mensen', een asielcrisis ervaren. Nou zijn het niet zozeer 'de mensen' in het algemeen, maar de licht te beïnvloeden PVV achterban met hun cognitieve en morele onderontwikkeldheid in het bijzonder die Geert en zijn buikspreekpoppen willen bedienen in hun onderbuikgevoel. Ik ervaar zelf dus meer een onderbuikgevoelcrisis, naast ook een klimaatcrisis, maar aan beiden heeft Geert bij monde van zijn buikspreekpoppen dan weer geen boodschap.

'Wenn man eine Lüge oft genug wiederholt, wird sie als Wahrheit angesehen', aldus Joseph Goebels, de minister van Propaganda voor de nazi-regering van het Derde Rijk. Het zogenaamde illusoire waarheidseffect. En het werkt, bij sommigen, nog steeds.

St. Petrus Banden

Afgelopen weekend was het Open Monumentendag, de dag dat in Nederland deuren van bijzondere gebouwen voor één keer worden geopend. Omdat het dan vaak heel druk is bij de gebouwen die gewoonlijk niet open zijn, laat ik het vooral daardoor aan me voorbij gaan. Vriend Remco is werkzaam op één van de mooiste begraafplaatsen in Nederland, St Petrus Banden in Den Haag, daar kun je doorgaans ook gewoon heen, en ik ben er jaren geleden al eens geweest, maar nu met Open Monumentendag stond hij er om ons en de andere bezoekers te verwelkomen met koffie en lekkers.

De begraafplaats bestaat al sinds 1830 en er heerst een mooie sereniteit, er zijn grafmonumenten en zerken te zien met prachtige sculpturen van bekende kunstenaars. De kapel is ongelooflijk mooi in neoclassicistische steil met een adembenemend plafond. Ik heb er een kaarsje opgestoken voor alle dierbaren die niet meer onder ons zijn. Daarnaast is er de arcade met 32 bogen die staat voor Geloof, Hoop en Liefde, gebouwd in 1832. Wandelend over deze zeer fraaie begraafplaats zie je dat het wel een plek is voor de 'rich and famous' om hier hun laatste rustplaats te vinden. Vooraanstaande families, bekende Nederlanders of mensen in goeden doen. Op St. Petrus Banden vindt u o.m. de graven van beeldend kunstenaar Jan Toorop, van wie ook werk is te zien op diverse graven, politicus Joseph Luns, zanger, schrijver en componist Robert Long, actrice Guusje Nederhorst en familiegraven van o.m. Brenninkmeijer (oprichters C&A), Vroom (van Vroom & Dreesmann) en Paagman (van de boekhandelsketen in Den Haag en omgeving). Mocht u er van houden om een begraafplaats te bezoeken is St. Petrus Banden zeker de moeite waard.

Daarna zijn we met elkaar gaan eten op Scheveningen bij het Thaise restaurant Phuket, gelegen aan de haven. Het was een mooie afsluiting van de dag, wat is het eten er geweldig goed en de bediening heel vriendelijk. Het is zo'n restaurant waarvan je van het geserveerde eten nog lang kunt nagenieten omdat het zo exquise van smaak is. Het is niet naast de deur, maar we hebben er wel weer een adresje bij. 

De kapel.

Het plafond van de kapel.

De lichtinval door de glas in lood ramen geeft een mooi effect.

De arcade.

Heerlijk eten bij Phuket.

Tegeltjeswijsheid 490

 

Herinnert U zich deze nog? #238

 LOIS LANE

"RIVER DEEP MOUNTAIN HIGH"

1976

Tipparade

Mocht de video niet te zien zijn klik hier.

Ik kende dit nummer van lang geleden maar was het helemaal uit het oog (en oor) verloren tot een paar dagen geleden, nu heb ik 'm weer in m'n bezit. Iedereen kent het nummer 'River Deep Mountain High' in de wall of sound uitvoering van Ike & Tina Turner, hoewel Ike niet te horen is omdat Phil Spector zijn wangedrag in de studio zo zat was dat ie 'm naar buiten heeft gebonjourd en de opname enkel met Tina heeft gemaakt. Er zijn nog talloze uitvoeringen van door verschillende artiesten, en bovenstaande komt uit het voorjaar van 1976.

Dit is een soort bolero-uitvoering van het nummer met de fluisterstem van Lois Lane, niet te verwarren met de Nederlandse band Loïs Lane (let op het kleine nuanceverschil in de schrijfwijze) van jaren later. Deze Lois Lane, wiens werkelijke naam Lois Wilkinson is, begon al met zingen in 1963 samen met Andrea Simpson als het Britse duo the Caravelles. Lois stapte in 1966 uit het duo en nam de artiestennaam Lois Lane aan. Ze maakte platen als zangeres, de laatste in 2015, 'Folk And All That Jazz', maar ook als vertelster van sprookjes. Lois is dit jaar in april 80 jaar geworden. 

Regeerprogramma

Vandaag is het 13 september, vrijdag 13 september, vrijdag de 13e, een meer perfecte datum voor het huidige los zand kabinet om het regeerprogramma te presenteren is niet denkbaar. Pieter Omtzigt van NSC heeft zich maar weer es teruggetrokken en zal er niet bij zijn, en ik vermoed dat hij op Prinsjesdag ook elders is. De volgevreten en doorrookte Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas van BBB, die naar eigen zeggen in haar leven 300.000 sigaretten heeft gerookt en ik denk ook 58.000 koeien en varkens heeft gegeten, liet van de week weten dat ze wil dat de accijns op sigaretten teruggedraaid moet worden, wel blijft ze voorstander van btw-verhoging op sportscholen. Volksgezondheid staat niet hoog in het vaandel bij Caroline (Kèr'olai'n), dat is ook wel aan haar te zien. 

Hilarisch is dat ze altijd fel tegenstander was van het inkrimpen van de veestapel, maar dat de minister van landbouw, de Boer Zoekt Vrouw-kandidaat Femke Wiersma, van haar eigen partij nota bene, gewoon het beleid gaat uitvoeren wat de vorige minister van landbouw, Piet Adema van ChristenUnie, al in werking had gezet, omdat het gewoon niet anders kan. Maar Caroline (Kèr'olai'n) maakt ons blij door te verkondigen dat ze bij 'gedwongen krimp' zal opstappen. Zal dat geluk ons land beschoren zijn, dat een volslagen incompetente politicus (ik gebruik de term losjes) gewoon weg zal gaan? 

Na Marjolein Rost van Tonningen Faber van PVV, die de spreiding van asielzoekers dé oplossing vond om de overbezette centra te ontlasten, wat een idee was van de vorige minister van Asielzaken, Eric van der Burg van VVD, maar wat ze eerst had afgeschoten, is Femke de tweede minister die gewoon beleid uitvoert van het vorige kabinet.

Marjolein zag ik gisteren, vooruitlopend op het regeerprogramma, verkondigen dat ze, zonder de goedkeuring van het parlement toch een soort noodtoestand wil uitroepen betreffende de instroom van asielzoekers. "Ik wil het strengste asielbeleid ooit" zei ze diabolisch grijnzend en met een, denk ik, beetje natte broek omdat dit haar nu eenmaal opwindt. Het parlement buiten spel zetten, is dat wat werd bedoeld met extraparlementair? En die arme Dick Schoof moet dan als premier, lees: trekpop van Geert Wilders, er toestemming voor geven middels een speciaal koninklijk besluit. Hij gaat er al steeds slechter uitzien. Ik meen dat ze bij het Europees Parlement ook wil afdwingen om voor Nederland een uitzondering te maken betreffende het Europese asielbeleid. Ze zien ons Marjoleineke aankomen.

Er is toch geen popcorn genoeg in de wereld om deze Muppetshow te aanschouwen. Nou ja, zoals ik al zei na de verkiezingen: dit gaat nooit lang duren. Pieter is al (weer) afgeserveerd, en als Caroline (Kèr'olai'n) al niet bezwijkt aan haar ongezonde levensstijl doet ze dat zeker door de ergernis dat alles wat ze lallend heeft geroepen in de oppositie voor haar ogen in het niets verdwijnt. Dilan Yeşilgöz van VVD heeft door aan deze operette mee te doen haar eigen politieke graf gegraven. En Geert van PVV? Die blijft gewoon zijn ongenuanceerde, scheldende, racistische zelf. Hij heeft in al die jaren nog nooit iets bereikt, maar de deplorabelen, zijn idolate PVV-stemmers, houden ervan en en horen tot zijn granieten achterban. Die blijven, ook als dit binnenkort klapt, gewoon op hem stemmen. Het zijn de ontevreden PVV proteststemmers die nu ook wel inzien dat het alleen nog maar erger wordt met dit zooitje ongeregeld en zijn alweer bij zinnen gekomen.

Maar eerst het volledige regeerprogramma vandaag, dat gaat nog lachen worden, vooral voor de 'Geert gaat ut fixe'-typjes bij wie, in tegenstelling tot wat hen was voorgespiegeld, de huren omhoog gaan, de eigen bijdrage in de zorg gewoon blijft en wiens minimumloon voorlopig niet meer doorstijgt. 

Toen was geluk... #155

In mijn ouderlijk huis hadden we 'm nog, een toilet met een hoog reservoir, waarbij je dus na gedane zaken aan een daaraan bevestigde trekker moest trekken om door te spoelen. De term 'de wc doortrekken', wat we nu nog gebruiken, komt daar vandaan, terwijl we nu meer de wc doorduwen dan wel doordrukken of iets dergelijks. 

Nu weet ik niet meer of in mijn eerste flatje in Den Haag, wat in dezelfde periode is gebouwd als mijn ouderlijk huis, nog zo'n toilet zat. Ik heb sterke vermoedens van niet. Ik was toen heel erg precies met het inrichten in de kleuren grijs en wit met als tegenkleur wat roze accenten, en het toilet was grijs-wit. Ik heb destijds een grijze toiletpot gekocht en kan me niet herinneren dat ik heb geshopt voor een trekker die dan ook precies in die tinten zou moeten zijn. Zodat ik met een aan zekerheid grenzende veronderstelling kan zeggen dat ik na het ouderlijk huis te hebben verlaten zelf nooit meer een hoog reservoir in mijn woningen heb gehad.

Wel kan ik me nog een incident herinneren bij mijn oud collega Carla, die had nog wel zo'n toilet. Ik had het omgaan ermee klaarblijkelijk verleerd, dat ik zo hard aan de trekker heb getrokken dat ik 'm in mijn handen hield. Ik meen dat ze de woningbouw erbij heeft moeten halen om het weer te laten repareren. Oeps. Nu was ik vorig jaar bij vriend Bertus op bezoek in zijn prachtige authentieke boerderij, en kan me zomaar voorstellen dat hij nog een hoog reservoir heeft op het toilet, maar dat weet ik niet meer zeker, ook al heb ik er wel gebruik van gemaakt.

Je komt ze over het algemeen niet meer (vaak) tegen. Bent of kent u iemand met nog steeds een hoog reservoir in het toilet? Ik ben benieuwd.

Toilet met hoog reservoir.

 

Wij hadden een trekker met zo'n ketting vroeger. 

Weerzien

Ik kreeg onlangs bericht van vriendin Anke, met een foto van ons vijf jaar geleden waarbij we een dagje Den Haag en Scheveningen deden. Het werd zeker tijd om elkaar weer es te gaan zien, we houden wel contact via de socials, maar écht is zoveel leuker. Meteen de koe bij de hoorns gevat en een date geprikt. Gisteren kwam ze naar me toe. Anke ken ik al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw, toen ze bij V&D kwam werken. In onze jonge jaren deden we veel samen, uitgaan, bij elkaar op visite, logeren zelfs en leuke dingen ondernemen. 

Vijf jaar geleden hadden we dus voor het laatst afgesproken, toen kwam die hele coronaperiode waarbij je niet zoveel kon, wat daardoor uitstellend en uiteindelijk afstellend heeft gewerkt, maar niet meer! Om 12 uur liep ze de galerij op en het was alsof ik haar vorige week voor het laatst had gezien, zulke vriendschappen zijn geweldig. We weten zoveel van elkaar en elkaars leven dat het meteen als vanouds is. Fijn koffie gedronken met lekkers en honderduit gepraat. 

Mijn bedoeling was om een wandeling in het bos te gaan maken, maar het weer besliste anders. We gingen lunchen bij het altijd gezellige 'Brownies & Downies', om daarna even het centrum van Capelle door te wandelen waar ik zelf ook niet zo vaak kom en er zelfs nieuwe winkels ontdekte. Anke heeft nog een leuk ding gekocht wat voor haar makkelijk is bij het tekenen. Weer naar huis om in de avond te besluiten te gaan eten bij 'Rasa Sayang', maar daar aangekomen blijkt die op dinsdag gesloten te zijn. Who knew? Maar wij zijn niet voor één gat te vangen en het immer bruisende Capelle heeft meer dinermogelijkheden. Uiteindelijk zijn we bij 'In Den Boekenkast' beland waar we heerlijk hebben gegeten, ook dat was voor mij alweer een tijd geleden en Anke kende het nog helemaal niet.

Wat was het een gezellige dag! We laten nu zeker geen vijf jaar meer voorbij gaan. We hebben het zo leuk gehad dat we er helemaal niet aan hebben gedacht om een foto te maken, maar omdat we nauwelijks zijn veranderd voldoet een foto van enige tijd terug ook. ⇩

Gezelligheid

Mijn vader was iemand die hield van gezelligheid. Als er wat te vieren was, dan werd dat ook gevierd. Verjaardagen, feestdagen, huwelijksdagen, jubilea, kortom als het maar leek dat iets het waard was om met luister te worden bijgezet, dan werd daar niet te lang over nagedacht en er was feest. 

Geen wonder dat hij ook lid was van een carnavalsvereniging, 'Ons Brabant', waar hij naast penningmeester ook lange tijd lid was van de raad van elf. Vanaf november, ik meen het halfvastenbal, tot aan de carnavalstijd in februari waarde de carnavalsstemming door het huis. De jaarlijkse lp met carnavalsmuziek werd gekocht, er was natuurlijk de opmaat naar de optocht door de stad en de vereniging hield door het jaar heen ook kienavonden. Bingo op een klein schoolbordje met cijfers en een krijtje. Ja, mensen, ook ik heb als kind verkleed meegedaan aan die jolijt, ook ik heb in de polonaise gelopen. Ik zou er nu niet meer aan moeten denken, maar toen vond ik het geweldig leuk.

Mijn moeder hield ook wel van gezelligheid, maar minder intens dan mijn vader. Verjaardagen bij ons thuis werden uitgebreid gevierd, met visite vanaf 10.00 uur 's morgens tot in de late uurtjes. Er werden stoelen gehuurd en de inrichting van de kamer werd aangepast. U kent dat wel of u heeft er wel eens over gehoord: sigaretten in glaasjes op tafel, want er werd wat afgerookt in die jaren. Mijn vader bakte op veler verzoek zijn beroemde tulbanden voor bij de koffie. Er werd gedanst en, jazeker, ook hier werd de polonaise gelopen, vanuit de achterkamer het balkon op om via het kleine kamertje via de gang weer in de huiskamer te komen. Als het moment kwam dat de dag over ging in de avond er er was gegeten, meestal brood met zelfgemaakte soep en een eigengemaakte kartoffelsalade, werd het mijn moeder steevast wat te veel. Zij ging dan met oom Ton, de man van haar zus Jopie, met de auto even naar Kijkduin om uit te waaien om weer terug te komen als alles was afgeruimd en opgeruimd en de avond kon worden ingegaan om verder te vieren en te feesten

Ik heb wel eens gedacht dat mensen van de generatie van mijn ouders, die als pubers de oorlog hebben meegemaakt, het leven erna extra hard hebben moeten werken om alles weer op te bouwen en vanwege de crisis die eraan vooraf ging en de vijf jaar oorlog júist als er een mogelijkheid voor een feestje was dat met beide handen aanpakten. Gewoon omdat het kon en mocht. Het leven letterlijk vieren.

Ik ben duidelijk een kind van mijn ouders. Dus echt een mix van mijn vader en moeder, waarbij ik, wat dit betreft, meer naar de kant van mijn moeder neig. Gezelligheid, jawel, maar met wat restricties. Wat voor mij vooral belangrijk is, niet met teveel mensen, kleine groepjes of één op één is het credo. Dus geen grote feesten, maar meer etentjes, daagjes weg of een filmavondje. Mijn verjaardag vier ik al zo'n dertig jaar niet meer, omdat ik, net als mijn moeder, een heel huis vol niet trek. Mijn moeder hield rekening met de rest van het gezin, dat hoef ik in mijn geval als ba'er niet. En oom Ton is er helaas ook niet meer om even met me te gaan uitwaaien. 

Die hele generatie van feestende familieleden waarbij ieders verjaardag uitbundig werd gevierd is er niet meer, maar wat een intens fijne herinneringen heb ik er aan. 

Samen met mijn ouders in de Jan Plezier tijdens de carnavalsoptocht, ik vermoed 1976. Ook de dames van de raad van elf hadden dezelfde jurk (mijn moeder vond het een vreselijke jurk weet ik nog) en voor de gelegenheid een 'bont'capeje. Ik als inheemse Amerikaan, dat zou nu niet meer kunnen. En dan; te donker haar, al die kleuren, teveel make-up, de dingen waar je mee weg komt als kind. 

Dit is niet bij ons thuis, maar stelt u zich zo de huiskamer voor op de nu zo gevreesde 'kringverjaardag', maar je wist toch niet niet beter!? Daarnaast werd er, zoals ik al schreef, bij ons ook gedanst e.d..

Nutteloze weetjes

In Bulawayo, Zimbabwe werd in 2012 een gesynchroniseerd doorspoel

systeem geïntroduceerd. Dit om blokkades van het riool te voorkomen

tijdens droogte. Bewoners werden verzocht om hun toiletten'

tegelijkertijd door te spoelen. Boetes waren er voor hen die dat niet

deden.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Rogge en haver waren oorspronkelijk onkruid in velden met tarwe. Hun

zaden evolueerden in het nabootsen van tarwekorrels, waardoor ze 

overleefden uiteindelijk zelf gewassen werden.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een Canadees bedrijf heeft robot hikingbroeken met een exoskelet 

ontwikkeld. Het geeft een 40% boost aan de kniegewrichten als je moet

klimmen tijdens het hiken. De verwachting is dat ze in 2025 verkrijgbaar

zijn.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een oudere Roemeens vrouw heeft een stuk amber van zo'n 3,5 kilo. met

een waarde van meer dan $1 miljoen, jarenlang gebruikt als deurstopper.

Ze had geen idee van de waarde. De vrouw was al overleden toen een 

erfgenaam het ook enkel zag als een gewone steen, maar het toch liet

nakijken. Hij vertelde dat de vrouw ooit slachtoffer is geweest van 

een inbraak, en er wat kleinigheden zijn buitgemaakt toen, maar de steen

hadden ze niet opgemerkt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ondanks dat ze ruim dertig miljoen albums hebben verkocht en negen

top 10 hits hadden, was Creedence Clearwater Revival slechts vier

jaar samen voordat ze in 1972 uit elkaar gingen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dashrath Manjhi, ook bekend als 'Mountain Man', heeft er 22 jaar over

gedaan om een pad te maken, dwars door een berg met alleen gebruik

makend van een hamer en een beitel. Wat een reis verkortte van 55 km

naar 14 km. Hij was gemotiveerd door het overlijden van zijn vrouw.

doordat ze niet op tijd medische hulp kon krijgen daardoor.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het parlement van New Jersey stemden ervoor om 'Born To Run' het

rockanthem van de staat te maken. Maar het voorstel faalde in de

Senaat, omdat men zich toen realiseerde dat het nummer gaat over het

juist willen verlaten van New Jersey. 

Naast fietsen met hulp, straks ook lopen met hulp. Wat een tijd om in te leven! 

Dashrath Manjhi.

Tegeltjeswijsheid 489

 

Het verhaal van de foto

Van de kleuterschool heb ik best nog wat herinneringen. Ik kan me bijvoorbeeld nog herinneren dat ik samen met mijn moeder en zus ben gaan kijken voordat ik zou gaan, en dat de watertafel toen een enorme indruk op me maakte. Er werd later niet veel gebruik van gemaakt. Het zijn merendeels losse flarden die ik nog scherp voor de geest kan halen, op klassenfoto's uit die tijd weet ik van sommige kinderen hun naam nog. 

Op onderstaande foto ziet u mij artistiek bezig, en u ziet ook meteen dat ik absoluut geen aanleg heb voor tekenen of schilderen. Dat is nog steeds, zo werd afgelopen zomer duidelijk op het weekendje Zierikzee met vrienden toen we gingen schilderen aan het strand. Ik heb toen maar een toepasselijke spreuk geschilderd. Taal, daar kan ik wel wat mee. Ik ben hier aan het vingerverven, en dat geeft een knoeiboel, vandaar het schortje, wat zo aan het gescheurde zakje te zien ook toen al z'n best tijd had gehad. Ik bedacht me dat ik nu, meer dan een halve eeuw later, nog steeds met een schortje aan werk. De cirkel van het leven. En hoe vindt u mijn Liza Minnelli-bakkebaardjes? 

Vaagjes kan ik me dit fotomoment nog herinneren, er kwam een man foto's van ons maken, ik meen ook vanaf buiten door het raam. Dat klinkt enger dan het is, de man was gewoon ingehuurd denk ik om ons kinderen eens minder statisch te fotograferen dan gebruikelijk was. Ik weet ook nog precies waar in het klaslokaal ik stond. 

Het kleuterschooltje is er nog, althans het gebouw, het ziet er afzichtelijk uit en ik weet niet waar het voor wordt gebruikt. Als het voor verslaafdenopvang zou zijn, zou het me niet verbazen, het heeft die vibe. Maar meer dan vijftig jaar geleden waren er in die kinderrijke buurt klassen vol kleuters met nog een heel leven voor zich.

Wees een Bart

Op verschillende sites heb ik het voorbij zien komen, het filmpje waarin een mentaal uitgedaagde volledig overstuur raakt van een jongen in de tram bij wie hij nagellak ontdekt. Nee, ik heb het filmpje niet gekeken, bewust niet, ik heb gelezen waar het over ging, dat is voor mij voldoende. De éénhersencellige schold de jongen uit met het k-woord, dan ben je voor mij meteen al af en tevens heeft hij dus zelf dat filmpje ook gemaakt. Maar in de tram zat ook Bart, en Bart nam het voor de belaagde jongen op. Bart is in mijn ogen dus een held. 

De dader blijkt ene Valentino te zijn en leidt duidelijk een vrij zinloos bestaan. Hij is 'relvlogger', dat zegt het eigenlijk al wel, en vanwege het gebrek aan vocabulaire is het k-woord zijn lievelingswoord, hij zet het voor alles. Zijn eerdere vlogjes staan vol met bedreigen en scheldpartijen aan willekeurige mensen. De laagschedelige noemt zichzelf 'neonazi' en 'aanhanger van Hitler'. Omdat hij heeft geschreven 'Ik wil zo graag een genocideaanval plegen op een goed druk bezochte moskee, maar ik wil dat niet in m'n eentje doen en niemand wil me joinen (sic)', is hij onlangs opgepakt voor opruiing tot een terroristisch misdrijf. Het spreekt voor zich dat de sneuneus een fervent aanhanger van de PVV is, ook dat is op beeld vastgelegd.

Reden ook dat we helemaal niets uit die hoek horen. Normaal zijn ze er als de kippen bij als een lichtgetint persoon zulks doet en hebben het dan ook ineens over 'onze homo's' om verder de gebruikelijke stoplappen, zoals tsunami's, testosteronbommen en terroristen te bezigen. Maar nu het één van hun trouwe volgelingen betreft, is het oorverdovend stil. 

Om terug te komen op Bart, er zouden meer Barts moeten zijn, maar, vroeg ik me zelf meteen af, ben ik een Bart? Zou ik hetzelfde doen als hij? Ik mag graag geloven van wel, maar weet ook dat ik in conflictsituaties bevries, wat zoveel betekent dat ik niet weg ga, maar ook niets doe, een soort van tijdelijke immobiliteit. Aan de andere kant kan het ook zomaar zo verkeerd vallen bij me dat ik er vol inga. Kortom, ik weet het dus niet. Mocht ik zelf in een situatie komen waarin ik het slachtoffer zou zijn hoop ik vurig op een Bart of Bartina. 

Hoe vindt u dat het gaat?

Pieter Omtzigt vindt dat u meer moet neuken en kinderen baren. Dat er wereldwijd gezien al overbevolking is, doet daar niets aan af. Hij schetst een scenario wat het schrikbeeld is van extreemrechts: "In Afrika liggen de vruchtbaarheidscijfers veel hoger. Ik laat u raden wat dat betekent over twintig, dertig jaar." Hij praat over mensen alsof het een sprinkhanenplaag betreft. Wellicht ziet hij brood in het Moederkruis, het Ehrenkreuz der Deutschen Mutter, wat in 1938 door Adolf Hitler werd geïntroduceerd en waarmee vrouwen werden gedecoreerd die veel kinderen wierpen en daarmee verschillende privileges werden verleend.

Zijn NSC luidt de noodklok dat de kwaliteit van het Nederlands onderwijs achteruit holt, met name de leesvaardigheid. Tegelijkertijd maken ze deel uit van een regering die € 1 miljard wil bezuinigen op datzelfde onderwijs en wetenschap en daarnaast de BTW op boeken wil verhogen. 

Je kon erop wachten en ja hoor, de incapabele BBB minister Van Landbouw, Femke Wiersma, voormalig kandidaat uit het programma 'Boer Zoekt Vrouw', zet een streep door het natuurbeleid en stikstofaanpak van het vorige kabinet. Het idee was dat de provincies zelf een plan konden maken om de milieudoelen te halen. Dat hoeft nu niet meer, wat ervoor in de plaats komt is nog niet bekend, waarschijnlijk ook bij Femke niet. De provincies zijn er niet blij mee want hebben al tijd en geld geïnvesteerd en verkeren nu opnieuw in onzekerheid.

De PVV beloofde van alles voor hun kiezers aan de onderkant van de samenleving: o.m. 20% lagere huur en eigen bijdrage in de zorg zou meteen afgeschaft worden. Nou, de hoogste huurstijging in 30 jaar is een feit, en dat afschaffen van de eigen bijdrage, dat kan niet zomaar volgens PVV'er en minister van Volksgezondheid, Fleur Agema. Dit is dezelfde vrouw die het hele vaccineren tijdens de pandemie maar onzin vond, maar nu niet mpox-vaccins naar Afrika wil sturen waar dit virus om zich heen grijpt, terwijl iedereen die er wél verstand van heeft, inclusief haar eigen ambtenaren, met klem aanraden dat wel te doen. Ze wil de overvoorraad die er is achter de hand houden voor als het virus hier uitbreekt. Dat je dat zoveel mogelijk kunt voorkomen door het in Afrika middels vaccins in te perken komt niet in haar rechtsextremistische racistische gedachten op. Nogmaals, dit is de vrouw die vaccineren tijdens corona humbug vond, maar nu te veel vaccins wil bewaren voor 'je kan niet weten'. 

En dan de leukste PVV minion van allemaal, de immer in Oost Europese pakjes geklede op een kampcommandant lijkende Marjolein Faber, wiens eerste bezoek als minister inderdaad aan een kamp was, daar voelt ze zich toch het meest op haar plek. Ze riep er ter plekke een asielcrisis uit, wat ze anderhalf uur later weer in moest trekken omdat het helemaal niet kan. En daarna vond ze dat asielzoekers over het land moesten worden verspreid. Dat er al een spreidingswet was bedongen door haar voorganger en dat dat het eerste was wat ze afschoot na haar aantreden moesten we volgens haar anders zien. Maar er móet en er zál een asielcrisis komen, dus gisteren gaf ze haar bek weer een douw door mede te delen dat vanaf 1 januari aanstaande er geen opvang meer zal zijn voor uitgeprocedeerde asielzoekers. O zo! Ze heeft ook geen idee wat ze dan met die mensen aan moet of hoe ze die dan het land uit krijgt, zodat ze gaan zwerven op straat, met alle ellende van dien, en voilà, ze heeft haar zo fel begeerde asielcrisis, wel zelf veroorzaakt, maar who cares?

De minister van Infrastructuur, Barry Madener (ook PVV) wilde niets ondernemen tegen de vermaledijde fatbike, maar onder druk van ongeveer de complete Tweede Kamer krabbelt ie toch terug. Ook hier pleiten mensen die er wél verstand van hebben als artsen, agenten en diverse organisaties al veel langer voor regels. Als minister zou hij het voortouw moeten nemen hierin, maar hij vraagt de Tweede Kamer om instructies. Wel vindt hij dat hoofddoekjes een gevaar zijn in het verkeer, 't blijft PVV hè.  In de jaren zeventig van de vorige eeuw droegen heel veel vrouwen hoofdoekjes, zouden er toen meer ongelukken hebben plaatsgevonden daardoor?

Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas, de populistische leider van BBB, weet nog steeds niet zo goed wat een extraparlementiar kabinet nou betekent. Nu weet ze wel meer niet, daar doet ze niet verlegen over, ze etaleert het graag, maar hierover is maanden vergaderd en gedoe geweest en nu ze dan eindelijk zouden moeten gaan functioneren, wil ze er over met Pieter in gesprek. Pieter waarvan ze eerst zei: "Ik wil met Pieter" maar hem nu voor de bus gooit en hem met pek en veren overgiet aangaande diens aan- dan wel afwezigheid tijdens de onderhandelingen. 

Och, en dan de ongemakkelijkheid waarmee partijloze premier Dick Schoof zich door speeches en interviews worstelt is echt pijnlijk om te zien. Die man heeft zich duidelijk wat in z'n handen laten frommelen, hij is zo niet op z'n plek als woordvoeder van deze schreeuwende hysterische incompetente bende.

En ons aller Geert Wilders? Die blijft roeptoeteren en schelden op alles en iedereen, ook op leden van de coalitie en de door hemzelf naar voren geschoven premier. Dat is niet raar, bij extreemrechts is het gebruikelijk dat men elkaar de tent uit knokt en rollebollend over straat gaat.

Hoe vindt u dat het gaat?

Pieter Omtzigt en zijn vurige kinderwens voor u.

De immer vrolijke Marjolein Faber.

Dick Schoof, de vleesgeworden ongemakkelijkheid.

Arrested Development

Enige weken kijk ik de serie 'Arrested Development' op Netflix, een absurdistische zwarte comedy over de disfunctionele familie Bluth. De serie heeft vele prijzen mogen ontvangen en heeft een vreemd verloop. Het is begonnen in 2003 op het Amerikaanse Fox daar heeft het drie seizoenen gelopen t/m 2006. In het laatste seizoen van de de serie werd gehint op een filmvervolg, maar die is er nooit gekomen. Pas in 2013 kwam er een vervolg op Netflix met een vijfde seizoen in 2018-2019. Zelf ben ik nu in seizoen twee, en ik vind het geweldig, ik heb nog lekker veel te gaan.

De prettige Jason Bateman speelt Michael Bluth, de zoon die de familie in het gareel probeert te houden. Ron Howard is één van de producers, maar ook de verteller. Daarnaast worden de gastrollen door niet de minste acteurs gespeeld, o.m. Henry Winkler, Liza Minnelli, Scott Baio, Charlize Theron en Ben Stiller. De verhaallijnen zijn zo hysterisch dat ze haast niet te vertellen zijn, maar in grote lijnen gaat het erover dat de vader, George Bluth (Jeffrey Tambor) de gevangenis in moet vanwege allerlei schimmige zaken van zijn bedrijf, waar er tot grote frustratie van Michael steeds meer bijkomen. De rest van de familie is een soort van in ontkenning en willen hun leven voortzetten zoals ze zijn gewend. 

Er zitten heel veel lagen in de verhalen en zo nu en dan verwijzingen naar andere series, films of het echte leven. Zo doet Henry Winkler, die de niet competente advocaat van de familie speelt, als ie voor de spiegel staat z'n Fonzie gebaar, en zegt Liza Minnelli, die buurvrouw Lucille en aartsvijand van de moeder, ook Lucille, speelt, als ze het nummer 'New York New York' hoort: "Ah, iedereen denkt dat het Frank Sinatra's nummer is". Het nummer komt natuurlijk uit één van haar films waarin zij het zingt. Ook de dialogen zijn subliem en de cast die de familie speelt zijn geweldig goed op elkaar ingespeeld. 

Ik zit er helemaal in en ik ben benieuwd naar hoe het weer wordt opgepikt na een pauze van zeven jaar bij seizoen vier en na nog es vijf jaar bij seizoen vijf. 

Michael Cera (George Michael Bluth), Alia Shawkat (Maeby Fünke), Will Arnett (Gob Bluth), Portia de Rossi (Lindsay Bluth Fünke), Jessics Walter (Lucille Bluth), David Gross (Tobias Fünke), Jeffrey Tambor (George Bluth), Tony Hale (Buster Bluth) en Jason Bateman (Michael Bluth).

Vakantie voorbij

🎶Vakantie voorbij weer aan 't werk

En dat doen we steeds weer zonder te morren

Vakantie voorbij weer naar 't baasje toe

Al vraag ik me toch steeds af waarom ik dat nou doe

Harrekedee harrekiedo ja we gaan weer naar de baas

Harrekedee harrekiedo maar 't is zo weer sinterklaas🎶

Imca Marina had in 1972 net haar grote vakantiehit 'Viva España' gehad toen ze vond dat ze in het najaar ook wel weer een hit wilde hebben en voilà in oktober van dat jaar kwam 'Vakantie Voorbij' uit. Ik bedacht me, met bovenstaande tekst in mijn hoofd, dat ik dat nu al zo'n vierenveertig jaar doe, weer naar 't baasje toegaan na de zomervakantie. Over structuur gesproken.

Tevens, zo kwam tot me, is het nog maar een paar jaar eer ik voor altijd vakantie heb. In mijn leeftijdsfase en met al bijna vijfenveertig jaar op de werkteller is dat wel iets om naar uit te zien, zonder het heden uit het oog te verliezen, en dan, ik kijk nooit verder dan een week vooruit. Wat niet impliceert dat ik geen afspraken maak verder in de toekomst (de tandarts alleen al), maar gezien de huidige stand van zaken in de wereld en het feit dat ook ik steeds meer een mens van een dag word, lijkt me een week ruim voldoende. 

Mijn vakantie is voorbij en vandaag ga ik weer 'naar 't baasje toe'. Het waren fijne weken waarin ik leuke dingen heb gedaan samen met lieve mensen, maar ook tijd en ruimte heb genomen voor mezelf om weer op te laden door thuis te relaxen en niets te hoeven. Ik merk wel dat ik met het klimmen der jaren daar steeds meer behoefte aan heb. Het totale niets, noem ik het zelf, cocoonen in m'n eigen omgeving. Voor sommigen een gruwel, die zijn juist het liefst aan het ritten en willen onder de mensen zijn, voor mij is een pas op de plaats een must om te kunnen blijven functioneren. 

Ik vind het ook wel weer oké om te gaan beginnen, ik heb het naar mijn zin op m'n werk, dat is wel belangrijk natuurlijk. Mijn moeder zei altijd: "Met lood in je schoenen naar je werk gaan houdt niemand vol." En dat is zo, die vijf maanden als baliemedewerker bij de tandarts heb ik dat ervaren, daar was ik zo niet op m'n plek, maar hier wel. En als God ('t baasje) het wil zou ik het in mijn huidige werk tot aan mijn pensioen over een paar jaar gerust volhouden, met nu het idee om de laatste periode wellicht wat minder te gaan werken om alvast te wennen. Maar goed, dat is nog verder dan één week en zover kijk ik niet vooruit, weet u nog. Eerst nog maar es zien of de wereld en ik het überhaupt halen.

 

De Ooievaart

Voor de vierde keer in mijn leven heb ik gisteren met vrienden de Ooievaart gedaan. Zij hadden het nog nooit ervaren en ik, als geboren Hagenaar, blijf het leuk vinden. De laatste keer was al best weer een paar jaar geleden, nog ver voor corona en ik meen dat we destijds halverwege de vaart van boot moesten wisselen omdat er werkzaamheden waren. Deze keer kon de tocht in één keer voltrokken worden. 

Het weer zat natuurlijk goed mee. Ik heb het al eerder gezegd, Den Haag is altijd thuiskomen, maar om met Harrie Jekkers te spreken 'De Haag is doâh de jare zau verandâhd, voâh mè toch veil te vlug'. Maar eerlijk is eerlijk, de Stationsweg, bij Hollands Spoor, die we afliepen op weg naar de Bierkade waar we moesten opstappen is ten goede veranderd. Dat kan ik niet zeggen van de binnenstad, maar de nieuwe tijd, net wat u zegt.

Remco en Pieter waren er al en we hebben even met malkander een kopje koffie gedronken alvorens we op naam werden afgeroepen om aan boord te gaan. Wij werden als eerste ontboden en konden dus op een mooie plek plaatsnemen. En hoewel ik deze rondvaart al vaker heb gedaan mag ik het graag nog eens doen eens in de zoveel tijd. Vanaf het water ziet zo'n stad er toch heel anders uit. Geweldig leuk zijn ook de vrijwilligers van de Ooievaart, échte Hagenaars, die met graagte en veel jeu vertellen over de stad, z'n geschiedenis en de bewoners. Het verschil tussen Hagenaars en Hagenezen bijvoorbeeld, die is tweeërlei. Hagenaars komen van het zand, Hagenezen van het veen, maar ook Hagenezen zijn geboren in Den Haag en Hagenaars zijn er niet geboren maar wonen er alleen. In feite ben ik dus in beide gevallen een Hagenees. 

Tijdens de vaart horen we ook hoeveel bekende schilders en schrijvers er hebben gewoond en gewerkt. We zien de soms afschuwelijke nieuwbouw, maar gelukkig ziet men de laatste tijd in dat het ook wat smaakvoller kan. De enorme megalomane hoge gebouwen van de ministeries, die eigenlijk te hoog zijn en daardoor ook allerlei gebreken kennen. En zo halverwege komen we langs de voormalige fabriek van Peco Suikerwerken waar de vermaarde snoepkettingen werden vervaardigd tot 1993. Heden ten dage zijn ze er nog steeds maar worden nu geproduceerd door van Melle. Het pand is een gemeentelijk monument en staat er dus nog steeds maar is nu in gebruik van het GGZ team van Parnassia. Wij kregen allemaal toch een snoepketting als herinnering aan de fabriek waar ze meer dan 45 jaar werden gemaakt. 

De rondvaart duurt zo'n 90 minuten en we hebben ervan genoten. Eenmaal weer op het land hadden we wel trek in een late lunch en die hebben we genoten op het leuke dakterras van Haagsche Bluf. De warmte en wellicht ook de wijn maakte loom, zodat we in de late namiddag weer op huis aangingen. Het was een fijne middag met lieve vrienden en Den Haag, hoe veranderd ook, het blijft mijn thuis. 

De Koninklijke Stallen met het wapen van Den Haag, die net even afwijkt
van het wapen dat we allemaal kennen, maar dit was het eerste ontwerp en
ze hebben het maar zo gelaten.

Een villa aan het chique Willemspark.

De voormalige Peco suikerwerkfabriek.

De snoepketting.

Dakterras van Haagsche Bluf.

AI

AI, artificial intelligence, of in gewoon Nederlands, kunstmatige intelligentie, je hoort er veel over en ik sta van nature wat gereserveerd, afwijzend misschien ook wel, tegenover nieuwe dingen. Het duurde bijvoorbeeld even eer ik de cd omarmde, ik had toch lp's. Later was ik ook niet de eerste met een computer of met een mobiele telefoon, ik ben meer iemand die schoorvoetend volgend is bij nouveautés. Ik hou het liever bij het oude vertrouwde. Toen ik eens pionierde met de cd-recorder, bleek het ding nog vol kinderziektes te zitten, wat voor mij mijn punt bewijst dat ik liever licht argwanend pas later instap als iedereen al volop meent niet meer zonder te kunnen en het desbetreffende verder is geperfectioneerd.

Maar goed, AI dus. Ik heb maar eens aan deze kunstmatige intelligente gevraagd of hij deze blog kent. Na wat meer input van mijn kant, omdat AI in eerste instantie geen idee had, kreeg ik een 'Bedankt voor de verduidelijking'. AI omschrijft de blog als:  

'Persoonlijk en meeslepend. De auteur gebruikt een informele en toegankelijke toon, waardoor de lezers zich gemakkelijk kunnen verbinden met de verhalen en ervaringen die worden gedeeld. Er is een duidelijke passie voor de onderwerpen die worden besproken, of het nu gaat om persoonlijke herinneringen of culturele evenementen. De blogs zijn vaak rijk aan details en beschrijvingen, wat helpt om een levendig beeld te schetsen van de situaties en gebeurtenissen. De stijl is ook reflectief, met veel aandacht voor de emoties en gedachten van de auteur, wat een diepere laag toevoegt aan de verhalen. Over het algemeen is de schrijfstijl van 'Aidan's World' warm, uitnodigend en doordrenkt met gevoel van nostalgische en persoonlijke betrokkenheid. 

Vanzelfsprekend geeft AI ook feedback over wat er niet goed is:

'De blog heeft een vrij eenvoudige layout. Dit kan soms als saai worden ervaren. Het lijkt er op dat de navigatie niet altijd even intuïtief is, de bezoekers kunnen moeite hebben om oudere blogs of specifieke onderwerpen te vinden. Sommige blogs zijn vrij kort en missen diepgang. De auteur gebruikt vaak passieve zinnen, wat de tekst minder dynamisch en boeiend maakt. Sommige zinnen zijn erg lang en complex, wat de leesbaarheid verminderd. Er is soms gebrek aan variatie in de zinsstructuur en woordkeuze wat de tekst eentonig kan maken. Overmatig gebruik van bijvoeglijke naamwoorden, wat de de tekst onnodig ingewikkeld maakt en de kernboodschap verzwakt.'

AI moet wel wat meer informatie hebben na een vraag, maar dan gaat ie ook los. Grappig is wel dat ie van mijn tante, Jopie van Etten, wiens verhalen over de oorlog in Roermond ik heb gepubliceerd denkt dat ze een fictief personage is. Nou, mijn tante Jopie heeft toch echt bestaan hoor, 91 jaar maar liefst. 

Zo ziet u dus dat het hele AI-gebeuren nog in de kinderschoenen staat en absoluut niet feilloos is, ik denk dat het belangrijk is dat we dat voor ogen houden, maar het is op zich een mooi hulpmiddel of ondersteuning om je te helpen verder te denken als je ergens mee bezig bent. AI geeft ook tips waar je meer over een bepaald onderwerp kunt vinden. En nee, ik laat mijn blogjes nu niet door AI schrijven, ik blijf dat gewoon heel old school zelf doen. 

AI denkt trouwens dat de auteur van 'Aidan's World' er zo uitziet. 👇