vrijdag 17 mei 2024

Hoop, lef en trots

Het klinkt als de titel van een nummer van de één of andere volkszanger, maar zo wordt het hoofdlijnenakkoord van de vier ruiters van de Apocalyps gepresenteerd. Het is een akkoord waarbij je van de ene verbazing in de andere valt, dieren, natuur, onderwijs, cultuur, klimaat, vluchtelingen en asielzoekers daar wordt een dikke middelvinger naar opgestoken. En ook de mensen aan de onderkant van de samenleving die de grootste achterban vormen van in ieder geval de PVV, en daar in al hun onwetendheid op gestemd hebben, kunnen wat dit akkoord betreft de tyfus genieten. Nóóit (extreem)rechts stemmen als je je dat niet kunt veroorloven. Het zijn juist de mensen die het nu al goed hebben die het meest zullen gaan profiteren van al die plannen.

Dat is als ze door kunnen gaan. Nu al is duidelijk dat de meeste, zo niet alle, wensen op asiel, klimaat en natuur helemaal niet kunnen. De vier willen een 'asielcrisis' uitroepen, en doen zelf al een stap in die richting door de spreidingswet van tafel te vegen, zodat er mede daardoor inderdaad weer ellende komt in Ter Apel, waar dan weer de meeste mensen op PVV en BBB hebben gestemd, dat is dan wel weer humor. Ze willen meer huizen bouwen, (100.000 nieuwe woningen per jaar) daar moet waarschijnlijk natuur voor worden opgeofferd, daarnaast is er niet genoeg personeel voor. In de bouw werken veel arbeidsmigranten en die willen ze juist weren. Ook willen ze 'alles op alles zetten' om Europese richtlijnen aan te passen. Europa ziet ze aankomen. Ook willen ze vier kerncentrales terwijl er al geen geld is voor twee centrales.

En dan is er natuurlijk nog de 130 km per uur wat juichend al eerder werd gebracht. Die autootjes van de PVV achterban kunnen dat niet eens halen zonder dat het wagentje onderdelen gaat verliezen. Boeken en kaartjes voor theater worden duurder, maar pretparken en bioscoop niet, je wilt natuurlijk niet dat Henk en Ingrid zich op het culturele/literaire vlak zullen ontwikkelen dus voor hen moet je vertier en verstrooiing laagdrempelig houden. O ja, en in 2027 wordt het eigen risico in de zorg gehalveerd, maar dan gaat wel de premie omhoog. Sigaar uit eigen doos, iemand?

Kortom, ik heb met een aan verkneukelen gelieerde verbazing het regeerakkoord tot me genomen in de wetenschap dat heel veel gewoon niet kan en dat de dames en heren over niet al te lange tijd rollebollend over straat en X gaan omdat ze zijn veroordeeld tot elkaar en eigenlijk niet willen, dat merk je aan alles. De ongemakkelijkheid waarmee ze met elkaar omgaan alleen al. 

Ik vond het hilarisch dat Geert Wilders na een half uur al naar buiten kwam omdat zijn 37 minions het zonder een weerwoord eens zijn met wat de Grote Leider zegt, dus het regeerakkoord werd door hem slechts medegedeeld, want Geert is de PVV en het enige lid, wat hij zegt gebeurt. Zo'n extreemrechtse partij is ergens in Europa eerder in de geschiedenis ons nog eens lelijk in het gezicht ontploft. De extreemrechtse voorzitter van de Tweede Kamer, Martin Bosma, is van de extreemrechtse PVV, maar wenst niet dat men noch hem noch de partij extreemrechts noemt. Als het kwaakt als een eend en loopt als een eend...., maar goed, tot groot vermaak, van mij althans, vind hij de term extreemlinks totaal geen probleem.

Het worden bizarre tijden, de voorraad popcorn is weer op peil gebracht, want we gaan beroering krijgen, hoor. Het feit dat de trekkebekkende Ronald Plasterk waarschijnlijk premier wordt is toch iets uit een satirisch programma. Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas, het schoothondje van Geert, vond het akkoord 'heel mooi voor Nederland'. "Ik feliciteer het land", zei de schat. Ik geef het een paar maanden, dan is het wel weer klaar. Maar ook al heeft het geen kans van slagen, het is natuurlijk meer dan schokkend dat er voor het eerst een extreemrechtse partij in de regering zit, dat is de NSB zelfs niet gelukt in de jaren dertig en veertig. We staan er als land internationaal gezien weer goed op. Eerst Joost en nu dit weer. Buitenlandse vrienden vragen zich af of het allemaal wel goed gaat hier. 





donderdag 16 mei 2024

Genieten

Het is genieten, hoor, in m'n vrije weekje. De meeste mensen komen pas tot rust en laden weer op door fysiek ook echt weg te gaan op vakantie, zo niet ik. Ik laad juist weer helemaal op als ik thuis ben in mijn eigen omgeving. Als het niet te lang is, hooguit vier, of als ik heel gek doe, vijf dagen, wil ik best een reisje maken, en daar geniet ik intens van, maar het geeft me geen rust, al die prikkels en indrukken zijn voor mij vrij intens. Ik ben zo iemand die na weg te zijn geweest eerst moet bijkomen van alles, ik weet het ik ben een gek mens.

Afgelopen dinsdag ben ik afgereisd naar Den Haag om op bezoek te gaan bij mijn lieve oud collega Nel. Ik ga er uit bij station Moerwijk, een station die er in mijn tijd nog niet was, en loop dan naar haar huis. Ik kom dan langs twee winkels op de hoek van de Melis Stokelaan en de Troelstrakade en in één van die winkels ben ik samen met mijn moeder geweest in 1969 om een bruidsjonkerkostuumpje te huren voor het huwelijk van mijn zus. U begrijpt dat er nu andere neringdoenden in gevestigd zijn, en altijd als ik er langsloop vraag ik me af in welk van de twee winkels die zaak destijds was gevestigd. Het heeft geen belang, maar gewoon voor mij om het beeld compleet te hebben. 

Bij Nel was het als altijd weer ongelooflijk leuk. Het was heerlijk weer, dus we hebben fijn in haar mooie tuin kunnen zitten, onder de parasol. Nel is inmiddels 88 jaar en zoals zij is en in het leven staat is dat een lichtend voorbeeld. We kletsen honderd uit over van alles en nog wat, altijd natuurlijk even over de tijd van toen, in de jaren tachtig dat we samen hebben gewerkt, maar ook over wat er vandaag de dag allemaal gebeurt en wat ons bezig houdt. De tijd vliegt altijd om in de namiddag ben ik weer richting huis gegaan.

Gisteren vroeg op want ik had een afspraak bij de kapper, niks erg, want dan heb ik een lekkere lange dag. Na de kapper thuis wat administratie gedaan en 's middags naar de berging gegaan om daar eens wat op te ruimen. Aantal zaken weggegooid, en wat spullen klaargezet om naar de kringloop te brengen. Ik kwam in de berging nog een heel leuke koffer tegen waarvan ik het bestaan niet wist. Stond helemaal achteraan. Ik heb twee kleintjes, een grote en hele grote die ik had aangeschaft toen ik naar Toronto ging. Ik had nóg een koffer, maar die heb ik weggedaan want hij was kapot. Nou ja, voor een niet zo'n reislustig persoon als ik ben, zijn het wel veel koffers, daar heeft u een punt, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de diverse weekendtassen. Alles ook weer wat beter neergezet.

Die huis-, tuin- en keukendingetjes op m'n gemak doen geven mij veel rust en ook van zo'n bezoekje aan Nel krijg ik veel energie. Heerlijk oplaadmoment zo'n weekje vrij. 

Nel en ik aan het werk, of nou ja, hier kijken we foto's. 

Samen met Nel in haar tuin afgelopen dinsdag.