Het boek, de kaart en het gevolg

Vandeweek dacht ik er nog aan dat vroeger bij ons thuis in de vakantietijd net als rond Kerst er een lint met vakantiekaarten hing. Het was heel gebruikelijk dat iedereen elkaar vakantiekaarten stuurde.
Die gewoonte is vrijwel verdwenen.
Maar toch lag er een vakantiekaart in de bus, gestuurd door Fabian de zoon van vrienden Anita en Marcel vanuit Oostenrijk. Hij bedankte me op deze kaart ook voor het boek dat ik voor hem had meegenomen tijdens m'n laatste bezoek waarbij ik hem had misgelopen want hij was op schoolkamp.

Deze kaart maakte me blij om verschillende redenen, allereerst is het natuurlijk áltijd leuk om een kaart te ontvangen. Ten tweede vind ik het bemoedigend om te vernemen dat er kinderen zijn die graag lezen.
En last but not least ben ik op een leeftijd dat ik het kan hebben over 'de jeugd van tegenwoordig', en wat mij voornamelijk stoort is het totale gebrek aan sociale omgangsvormen in de breedste zin van het woord. Daar zullen veel oorzaken aan ten grondslag liggen, maar opvoeding, of liever gezegd het gebrek daaraan, is volgens mij de meest belangrijkste.
Deze kaart met het bedankje geeft aan dat nog niet alles verloren is, dat er dus nog wel kinderen zijn die worden geleerd hoe het hoort!

De vraag die natuurlijk op ieders lippen ligt is: om welk boek gaat het nu? Het is het boek 'Boy 7' van Mirjam Mous. Een aanrader voor iedereen die in z'n omgeving jongens vanaf een jaar of 13 heeft.
Maar aarzel niet om het boek ook zelf te lezen!