Op de plaats rust

Vorige week zaterdag bij het bed verschonen, schoot het ineens in m'n rug, zodat ik dat weekend met een warme kruik in m'n rug op de bank heb doorgebracht. Maandag stond ik in dubio: werken of niet?

Omdat het niet de eerste keer was dat mijn rug me in de steek liet, ben ik (noodgedwongen) expert geworden in het herkennen van de gradatie van de tijdelijke immobiliteit. En vergeleken bij wat ik al meegemaakt had viel dit reuze mee. Ik ben gaan werken wetende dat gecontroleerd bewegen beter is dan stil zitten of liggen.
Bij aankomst wel gezegd dat ik het ging proberen en als het niet ging ik alsnog naar huis zou gaan.
Het viel alleszins mee.

Sporten was een brug te ver dus heb ik vorige week, ook al was de rugpijn na woensdag verdwenen,  de gehele week niet gesport. En ik moet zeggen die pauze is me wel bevallen. Ik merk dat mijn lichaam ook blij was met het weekje rust.

Vandaag gaan we er dan weer met frisse zin en moed tegenaan, mezelf belovend een paar keer per jaar zo'n weekje "sportvakantie" te nemen.