Het ontbijt in het hotel wordt verzorgd door een prachtige Jamaicaanse dame die dit blijkbaar al lang doet. Er zijn veel zakenmensen die regelmatig hier logeren dat kan ik opmaken uit de grapjes de ze over en weer maken en de privé dingetjes die ze haar vertellen over hun familieleven. Heel leuk om te zien.
's-Morgens nog even naar warenhuis Bay geweest, omdat ik nog niet alles gezien had, en gelukkig maar want ik heb er een leuke broek gekocht. Terwijl ik aan het shoppen was, was er een hevige regenbui losgebarsten, maar even later hield die weer op, het was een beetje raar weer want toen Robert me 's-middags ophaalde voor een bezoek aan de haven was het weer opgeklaard, ging het vervolgens weer regen en werd het plots heel zonnig en warm. Oorspronkelijk zouden we naar Toronto Islands gaan, maar met het wisselvallige weer was het beter dat niet te doen. Het gebied aan de haven is volop in ontwikkeling om het nog aantrekkelijker te maken voor de bezoekers. Er zijn verschillende kunstgalleries die we bezocht hebben. We hebben er geluncht en weer lekker gekletst zoals we dat ook vaak deden toen Robbie in Rotterdam woonde.
Robert had me verteld dat hij samen werkte met Theo van der Kwast, een Nederlander wiens zoon een boek had geschreven over zijn moeder en familie
"Mama Tandoori" Ik kende dat boek en de schrijver vanzelfsprekend, Ernest van der Kwast, en heb hem zelfs eens ontmoet. Het boek was een bestseller en er is ook een toneelstuk van gemaakt. En zo kon het zijn dat Robbie en Nick een etentje gaven in de tuin met als gasten naast Gaetano, Gerry, een Turks/Nederlandse collega die hier voor een half jaar is ook het echtpaar van der Kwast. Hoe leuk is dat? Het was duidelijk dat 'Mama Tandoori' wel genoot van de bekendheid die haar zoon haar had gebracht, maar voor vader van der Kwast hoefde het allemaal niet zo. Overigens vond ik hem een bijzonder aardige man.
Robbie en Nick wonen in een fantastisch huis, en het was een heerlijk etentje, wat nog werd opgeluisterd door een wasbeertje die zich in de schuur had opgesloten en toen de deur op een kier werd gezet er heel voorzichtig uitkwam en weer weg ging. Voor de Canadezen een heel gebruikelijk schouwspel, voor mij een nogal bijzondere ervaring, wij moeten naar de dierentuin om een wasbeertje te zien. Iedere dag is hier een belevenis!
 |
| Onze ontbijtverzorgster in de ontbijtruimte |
.JPG) |
| Met Robbie in de haven |
 |
| Gaetano tussen het echtpaar van der Kwast |
 |
| Wegvluchtend wasbeertje |
.JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten