Bijzonder aan dit jaar is dat Italië en Oostenrijk na een afwezigheid van respectievelijk 13 (!) en 3 jaar weer van de partij zijn. Ook heel verrassend is dat de winnares van vorig jaar, de Duitse Lena, dit jaar weer voor haar land uitkomt, dat is slechts in het begin van het festival twee keer eerder voorgekomen. Het eerste songfestival in 1956 werd gewonnen door Lys Assia uit Zwitserland, in 1957 deed ze weer mee. Dat jaar won de Nederlandse Corry Brokken en ook zij deed het jaar erna weer mee. Daarna is dit, tot dit jaar dus, niet meer gebeurd.
Ex-winnaars hebben wel na hun overwinning nog eens meegedaan, (o.a. Izhar Cohen, Carola en Charlotte Nilsson) veelal om hun ingedutte carrière weer een boost te geven. Ook dit jaar gebeurt dat weer, voor Israël doet Dana International de winnares uit 1998 weer mee.
Alleen Johnny Logan is het gelukt om 2 keer het Eurovisie Songfestival te winnen voor Ierland (1980 en 1987)
Na het beluisteren van alle 43 inzendingen valt me op dat vrijwel alle landen, uitzonderingen daar gelaten, los van elkaar hebben besloten dat de hun toegestane drie minuten vooral erg hard, en schreeuwerig moesten.
Er zijn een aantal heel slechte inzendingen (Albanië, Wit-Rusland), maar het overgrote deel zijn aardig in het gehoor liggende liedjes zonder echte uitschieters naar boven of naar beneden. België, Ierland en Moldavië hebben inzendingen met een knipoog, Portugal het jaarlijks etnische dorpspleinfeestje, bij Griekenland en Cyprus klinken altijd de traditionele klanken door en Frankrijk probeert het dit jaar met een heuse opera in drie minuten.
Persoonlijk denk ik dat Zweden dit jaar met de eer zal gaan strijken, mits goed gezongen en gebracht.
Het is druk en schreeuwerig en er is veel
en het blijft na één keer gehoord te hebben in je hoofd zitten.
Ik ben zo overtuigd van een andere winnaar, maar dat maakt verder niets uit natuurlijk! Ik vind de dubbel-CD weer heerlijk om te beluisteren met weer genoeg songs die ik op repeat zet, maar ook nummers die ik meteen skip. :D
BeantwoordenVerwijderen