Live and let live

Vandaag is de jaarlijkse Gay Pride in Amsterdam met de botenparade in de grachten. Voor het eerst doet ook het bedrijf mee waar ik werk, wij konden ons daarvoor opgeven als we mee wilden. Ik heb dat niet gedaan, niet omdat ik de gaysuelen geen warm hart toedraag, maar ik hou niet van mensenmenigten, en er komen jaarlijks toch tienduizenden op af.

Vandeweek was er een stelling in een vraaggesprek op TV waar ik een kern van waarheid in vond zitten.
de hoofdredactrice van 'Opzij' stelde dat juist het extravagante van de Pride (mannen met boa's en glitters en vrouwen als bouwvakkers) voor de simpel denkende hetero prettig is: "Nou, nou die homo's zijn me er eentje...". Terwijl homo's en lesbo's die er gewoon uitzien en samenwonen, bij AH hun boodschappen doen, een huisdier hebben, kortom die net zo'n gewoon leven leiden als ieder ander voor een bepaald slag mensen veel 'bedreigender' zijn.

Zolang ze heel duidelijk het verschil kunnen zien is er niets aan de hand, maar zodra dat niet zo duidelijk meer is komt dat 'te dichtbij'. Als voorbeeld zijn er de weggepeste vrouwen uit Amsterdam en de getiranniseerde mannen uit Utrecht.

Dit geldt natuurlijk voor het, laten we zeggen, primair denkende en handelende gedeelte van de heterosuele medemens. (denk alleen al aan de reacties op de twee kussende jongens uit het lijfprogramma van de éénhersencelligen 'Goede Tijden Slechte Tijden')
Ieder ander weldenkend mens gunt een ander het leven te lijden zoals hij/zij dat verkiest.