Net zoals de generatie van mijn ouders weten waar ze waren toen president Kennedy werd vermoord, weten de mensen van mijn generatie waar ze waren toen deze aanslag plaatsvond.
Ik was aan het werk en collega Theo kwam van de theepauze terug met de mededeling dat er een vliegtuig was neergestort op het WTC in New York. Dat bleek het grootste understatement te zijn sinds Noach zei :"Ik geloof dat het gaat regenen"
Omdat ik in die dagen midden in een (gewenste) scheiding zat, waar je trouwens prachtig slank van wordt, heb ik het nieuws wel tot me genomen en was het het gesprek van de dag, maar is er ook veel langs me heengegaan.
Maar nog steeds als ik de beelden zie grijpen ze me aan en blijf ik het onwerkelijk vinden.
De herdenkingsplek die wordt gemaakt op de plek waar de torens hebben gestaan vind ik erg mooi, 2 vijvers met dezelfde afmetingen als de torens met op de randen de namen van de bijna 3000 slachtoffers.
Mijn hart gaat vandaag vanzelfsprekend uit naar alle nabestaanden en mensen die het weliswaar overleefd hebben maar die nog dagelijks met de gevolgen van de aanslagen te maken hebben.
De homevideo's van getuigen, raken mij nog steeds. Het meemaken van hun schrik, angst en ontsteltenis.. Het memorial met de twee vijvers vind ik heel mooi gevonden.
BeantwoordenVerwijderenja ook ik ben nog steeds ontroerd als ik beelden van deze aanslag zie en zeker wat het met mensen heeft gedaan en het monument is echt heel mooi
BeantwoordenVerwijderenen ja ook ik weet nog waar ik was(want ja zo oud ben ik)waar ik was toen Kennedy werd vermoord