Groene vingers

Groene vingers, ik heb ze niet, vooral omdat ik het idee heb dat de natuur zelf heel goed functioneert zonder inmenging van 'den mensch', heb ik me er nooit zo in verdiept. Het had gekund, want mijn vader had ze wel en heeft vanaf de jaren 70 eerst een volkstuin succesvol beheerd en later na verhuizing naar Doetinchem de tuin aan huis er prachtig uit laten zien.

Toen vorige week mijn Almeerse vrienden op bezoek waren en even de planten op de lanai bewonderden en ik aan Edo vroeg of ik de oude takken van m'n vlinderboompje moest verwijderen nu er zulke mooie nieuwe waren, deelde hij me wat meewarig mede dat de nieuwe takken van een heel andere plant waren, die had zich daar dus spontaan geworteld. Ik had geen idee.

Gezien in dat licht is het dus niet verwonderlijk dat ik de hulp in heb geroepen van vriend Christian, die mij enorm verbaasde over zijn parate kennis van alles wat groeit en bloeit tijdens ons bezoek aan het Openluchtmuseum.Van één van de planten op de lanai was de pluimachtige bloem uitgebloeid en verschenen er een soort peultjes aan.
Ik begreep natuurlijk wél dat dat de zaadjes waren voor weer nieuwe planten, en dat in de vrije natuur ze dan op een gegeven moment open zullen barsten, maar nu levend in gevangenschap dat weinig zin heeft en ik me er over zou moeten ontfermen.

Leve de nieuwe communicatiemogelijkheden! Ik heb onderstaand fotootje van de plant in kwestie ge-whatsApped naar Christian met de vraag wat nu te doen. Wij kregen een fijn botanisch gesprek en ik weet nu van de hoed en de rand. Ik moet ze nu nog laten zitten, maar in de gaten houden en als ze dan op het punt van openbarsten staan, ze even aanraken met een bakje er onder om de zaadjes op te vangen, die moet ik dan vervolgens droog bewaren en in maart volgend jaar binnen zaaien en dan in april op de lanai zetten.

Ik vind dit heel spannend!