Hartverwarmend

Vorig jaar is mijn collega Margo op vakantie geweest naar Kenia en zij waren daar de laatste gasten in het hotel van het dorp, het hotel werd afgebroken wat voor de mensen in het dorp direct het einde van een heel summiere vorm van welvaart betekende. Ze heeft daar ook kennis gemaakt met de 188 kinderen van het schooltje voor wie ze rijst, mango's, wat vlees en bonen had gekocht.
Toen er een kind op haar afkwam haar hand pakte en zei "Thank you for the food" was het voor Margo duidelijk, hier wilde ze iets gaan doen.

Ze vroeg aan de man die hun daar begeleide: "Wat is nu echt nodig, wat kan ik doen?" het antwoord was dat de kinderen schooluniformpjes nodig hadden, die worden daar in speciale winkeltjes gemaakt en verkocht. Ze beloofde hem en de kinderen om te kijken wat ze zou kunnen doen.

Eenmaal thuis is ze direct aan de slag gegaan, en niet alleen zij ook haar gezinsleden hebben zich er voor ingezet. Omdat ze het heel belangrijk vind dat de mensen dáár de revenuen hebben heeft ze sponsors gezocht, gewoon in haar omgeving, dus ook bij ons op het werk.

In het voorjaar is ze teruggegaan, aangekomen bij het schooltje waren de 188 kinderen buiten zichzelf en riepen: "The tourists from last year are back!!", beurtelings renden ze naar Margo en naar de hoofdlerares. Ze hadden het niet verwacht. Margo had zakjes ballonnen meegebracht en ik vond het ontroerend om te zien hoe blij die kinderen er mee waren, ze gingen er meteen mee spelen.

Margo en haar familie hadden zoveel geld opgehaald dat ze alle kinderen in uniformpjes konden steken, die daar in het dorp werden gekocht en bovendien kon ze ook nog 100 kilo rijst, 100 kilo bonen en 100 kilo maismeel voor de kinderen kopen. Daarnaast heeft ze kennis gemaakt met een gehandicapt jongetje voor wie geen geld was om hem naar speciaal onderwijs te laten gaan. Dat heeft ze ook geregeld.

Ze had een fotoalbum meegebracht van haar bezoek en ik vond het hartverwarmend en was er door geraakt, hoe blij die kinderen zijn met in onze ogen heel eenvoudige dingen. En bewondering voor Margo en haar familie, ik zou het emotioneel niet aankunnen.

Het nieuwe doel voor volgend jaar is al bekend: tafeltjes en stoeltjes voor de school, alles gebeurt nu op de grond. En ook die worden daar gemaakt, Margo heeft al informatie van de lokale timmerman over de kosten en de aantallen, het sponsoren kan weer beginnen.

Dus mocht iemand willen doneren, aarzel niet om even conact op te nemen met mij, ik zorg dat het bij Margo komt.

Spelen met ballonnen

Hoera! Allemaal een uniformpje. (Margo is de dame in het paars gebloemde shirtje)