Iets wat al in de protocollen wordt opgenomen: "Wanneer organiseren we de stille tocht? Voor of na de toespraak van de burgemeester?" Ik verdenk er sommige mensen ook van dat het beroeps-stille-tocht-gangers zijn. Mensen die het hele land rondreizen naar diverse stille tochten toe.
Ik denk dat het hele stille tochten gedoe zijn doel allang voorbij heeft gestreefd, onlangs werd er voor een neergeschoten crimineel op het Hollands Spoor in Den Haag ook een stille toch gehouden, dan ben je als samenleving toch ver heen. Nu las ik dat zo'n vijftig geestelijk instabiele mensen een stille tocht hebben gelopen voor of tegen het heengaan van de walvis die vorige week was aangespoeld op een zandplaat bij Texel.
Dierenvrienden, dat kan niet anders, maar wel het slag mensen dat verschillende hulpverleners die het dier hebben geprobeerd te redden op internetfora voor rotte (wal)vis uitmaakt. Let wel; hier spreekt iemand die een vlieg of libelle in nood uit een spinnenweb bevrijdt, stemmer op de Partij voor de Dieren, ik draag dieren een warm hart toe en ook ik hoopte heel erg dat de walvis het zou redden, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.
Dat er nu gekeken wordt om bij een volgende keer zaken beter te coördineren, zodat de kans op redding groter is vind ik niet meer dan normaal, maar zoals iemand in het journaal al zei als hier op dezelfde zandplaat een meeuw ligt te sterven maakt niemand zich er druk om.
Niemand heeft zinloos geweld gebruikt tegen Johannes (ja, de vis heeft een naam gekregen) hij is aangespoeld zoals er op vele zandbanken en kusten over de hele wereld wel meer walvisachtigen aanspoelen en dan overlijden, dat is de natuur. Een stille tocht onder aanvoering van zeehondenoma Lenie 't Hart slaat dus helemaal nergens op.
En ja, ik weet dat die vlieg of libelle in het spinnenweb óók de natuur is, dat die spin ook moet eten, maar dat doet ie dan maar als ik het niet zie. Klaag me maar aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten