Dinsdagochtend, 7:38, een metrostation, regio Rotterdam. Ik heb zojuist mijn Metrokrantje gepakt en sta op het perron de koppen te screenen. Een stevige, zeker geen dikke, jongeman, zakt wat door zijn knieën om in mijn gezichtsveld te komen en zegt:
"Hey, hallo, Hoe gaat het?"
Ik, licht vertwijfeld: "Ja, euh, goed".
Ondertussen gaan mijn in ochtendstand staande hersenen koortsachtig werken, ik ben namelijk niet zo goed in het onthouden van mensen, en ik heb geen idee wie me zojuist vriendelijk op een wij-kennen-elkaar-toon gedag heeft gezegd.
"Ben jij nou zo afgevallen?" gaat hij verder.
Ik lachend: "Ja, dat klopt". Onderwijl denkend: Wie is het? Wie is het? Werk? Buren? Gezien bij vrienden? Wie??
Dan verklaart hij zich nader en zegt: "Ja dat dacht ik al te zien, ik zie je steeds in de metro en het viel me op, hoe heb je dat voor elkaar gekregen?"
En zo stond ik om 7:40 op dinsdagmorgen de BodieBoost-beginselen van mijn spiritueel leider Charlotte Willems uit te leggen aan een medepassagier met hetzelfde enthousiasme waarmee ik het de afgelopen maanden aan vrienden en collega's heb verteld, en mijn scherpe observator neemt direct met zijn smartphone een kijkje op de BodieBoost website en wil weten of het boek ook gewoon in de winkel te koop is, wat vanzelfsprekend zo is.
Ik weet zeker dat we er weer een BodieBooster bij hebben.
Je dag kan na zo'n ontmoeting natuurlijk niet meer stuk. Is Marijke Helwegen naar eigen zeggen het uithangbord van de plastische chirurgie, of zoals zij het zelf zegt 'de plastiesje zjieruurzjie', zo voelde ik me plots een levende reclame van de BodieBoost methode. Ik stapte met een glimlach de metro in.
Dat is nog eens leuk dat eigenlijk een wildvreemde je aanspreekt op dat hij heeft gezien dat je zo bent afgevallen. wat moet dat een heerlijk gevoel geven.
BeantwoordenVerwijderenZeker Debbie, is heel leuk om te horen. Het is een geweldig begin van de dag!
Verwijderen