En zo was ik op mijn eerste vakantiedag behang er af aan het halen. Het werd meteen pijnlijk duidelijk dat God mij niet in de rol heeft gecast van doe-het-zelver. Ik vind er werkelijk geen flikker aan. Maar goed als BA-er moet je soms de prijs betalen voor je vrijheid, en in dat licht gezien valt het weer reuze mee.
Wat er ook tevoorschijn komt als je behang verwijderd zijn cijfers en aantekeningen van eerdere klussers, deze woning stamt uit 1973 en ik heb er geen idee van hoeveel verschillende bewoners er hiervoor nog hebben gewoond, maar het zouden dus zomaar geheugensteuntjes kunnen zijn van 40 jaar geleden. Ik bedacht onder het scheuren een strak plan: iedere eerste bewoner van een woning noteert op de muur de maten van de muur en ook hoeveel rollen behang hij er voor heeft gebruikt, daar hebben generaties na hem nog plezier van!
Of het jonge stel, zij 3 maanden in blijde verwachting, schrijven voor dat ze gaan behangen op de muur hoeveel ze van elkaar houden, hoe spannend ze het vinden binnenkort ouders te worden en wat voor toekomstbeeld ze hebben voor hun ongeborene en met elkaar.
Als zij na de scheiding dan in het huis blijft (vreemd genoeg blijven meestal de vrouwen zonder werk wonen in de woning die zij samen bewoonden en ontvangen dan ook nog alimentatie van hun ex-man in plaats van dat ze gaan werken) en besluit om te gaan behangen, dan verdwijnt misschien dat boze streepmondje en die harde lijnen om haar kaken die zo kenmerkend zijn voor het boos-gescheiden-vrouwtje als ze die teksten weer ziet, en kan ze relativeren en tot haar door laten dringen dat ze het ooit heel leuk hadden voordat hij er met die hoer van kantoor van doorging omdat zij zich verslonsde na de geboorte van hun kind.
Dat zijn dus zomaar de gedachten die je krijgt als je geestdodend werk aan het doen bent. Dat het maar gauw gedaan mag zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten