Bekentenis

Veel mensen zullen het nieuwe jaar ingaan met 'goede voornemens' ik wil dit jaar beginnen met een bekentenis, iets waar ik al langer mee loop. In eerste instantie dacht ik dat het een fase zou zijn, dat het wel weer over zou gaan, dat ik de enige was. Ik heb serieus nagedacht of ik er voor behandeld zou kunnen worden, maar ik heb begrepen dat het in mij zit, dat ik moet leren het te accepteren.

De eerste stap nu is het kenbaar maken aan vrienden en familie, voor hen is het ook een zaak van accepteren, dat het bij me hoort, dat ik er als mens niet door verander, dat het me, zeg maar, kleurrijker maakt. Ik ben me er van bewust dat er mensen zullen zijn die er moeite mee hebben en me daardoor de rug toe keren. Het zij zo. Ik kan er niets aan doen, ik ben zo geboren.

Ik Ben Dol Op De Liedjes Van De Zangeres Zonder Naam!!

Bam! Het is eruit, pfff, wat een opluchting. En om duidelijk te maken dat het écht geen fase is heb ik de 20-CD box van De Zangeres aangeschaft.
Ik vind al die drama in drie, vier minuten geweldig, arme moeders, dronken vaders, jongetjes heten allemaal Jan of Jantje, meisjes (met dank aan Johnny Hoes) Marileen of Madeleine, meiden van de vlakte, jongens van Jan Boezeroen, grafjes die worden gedolven danwel waaraan wordt getreurd door steevast verschoppelingen van de samenleving en dat alles in driekwartsmaat.

Om het repertoire van De Zangeres wat duidelijker te schetsen, veel van haar liedjes vinden hun oorsprong in begin 1900, de zogenaamde 'smartlappen' die door iedereen destijds werden gezongen, cultuurgoed dus.
Ook zong zij in de jaren 70 al liedjes waarin ze maatschappelijk relevante onderwerpen aan de kaak stelde in "Luister Anita" heeft zij het over homoacceptatie, "De Lieve Ome" gaat over kindermisbruik, "Zeehondenbabies", over dierenleed, "Geadresseerde Wordt Vermist" gaat in op de Vietnamoorlog, "Ach Moeder Laat Mij Leven" handelt over abortus en in "Het Moedertje" bezingt ze de vereenzaming van oudere mensen.

Daarnaast heeft zij een album gemaakt gebasseerd op het Franse melodrama "Les Deux Orphelines" van Adolphe Phillipe D'Ennery en Eugène Cormon uit 1875 getiteld "De Twee Wezen".
Ook heeft zij teksten van dichters Lucebert ("Soldatenmoeder") en Speenhoff ("Het Moederhart") gezongen, alsmede een album met vertalingen van Édith Piaf chansons.

Helaas eindigde het leven van De Zangeres zoals zij zo vaak in haar liedjes heeft gezongen. In 1998 stierf zij op 79 jarige leeftijd als vereenzaamde vrouw in een verpleegtehuis bedrogen door de mensen die zij dacht te kunnen vertrouwen.