Recessie

Dat de economie al tijden in zwaar weer verkeert is niets nieuws, dat we allemaal op één of andere manier de broekriem aanhalen ook niet. De berichten op het journaal en in de kranten liegen er niet om, bezuinigingen vliegen je om de oren, maar waar de verandering in zit is dat de werkeloosheidscijfers voor mij eerst alleen maar getallen in het journaal waren, vervolgens kregen ze gezichten als er een massaontslag bij een bedrijf had plaatsgevonden en je de mensen zag die het betrof. Dan hoorde je om je heen van mensen die iemand kenden die 'zomaar op straat' kwam te staan.

En het komt steeds dichterbij, een jaar of twee geleden moest een vriend mede door de crisis zijn bedrijf sluiten en belandde vervolgens in een eigen gekozen sociaal isolement, en ik denk niet dat hij de enige is. Pas hoorde ik van een andere vriend die zeer binnenkort werkeloos is omdat zijn functie binnen het bedrijf waar hij werkt komt te vervallen en hij niet herplaatst kan worden. Op mijn werk worden tijdelijke contracten niet meer verlengd voor mensen boven de 18, zodat het tijdelijke contract van mijn naaste collega die heel erg geschikt is voor de functie die hij uitoefent niet wordt verlengt omdat hij 'al' 27 is.

Zo merk je steeds meer hoe de recessie wild om zich heen slaat en zomaar iedereen kan raken, ondanks dat denk ik dat het heel belangrijk is om tóch positief te blijven, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn.
We halen de broekriem gewoon nog wat strakker aan. Zoals altijd komt er ooit weer een einde aan de crisis.