"Moge Allah je straffen"

De multiculturele samenleving zoals links Nederland het zo graag zag, daar is niets van terecht gekomen, zoveel moge duidelijk zijn. Dat heeft vele oorzaken, één van die oorzaken is het standaard zielig vinden in linkse kringen van iedereen die vanuit de traditionele niet westerse migratielanden er voor kiezen om in ons land te komen wonen. Jarenlang zijn ze als onmondige kinderen onder de hoede genomen en werd hen met nadruk gewezen op de voordelen van de verzorgingsmaatschappij die Nederland toen was. Aanpassen was niet direct nodig vonden ze, het behoud van eigen cultuur en gedachtegoed stond voorop.

Dit ontploft nu in het gezicht van de zieltogende Partij van de Arbeid, een partij met, vanwege het wegkijkmechanisme, grote achterban van niet westerse allochtonen. Deze partij nam het altijd op voor hen, ook als uit cijfers naar voren kwam dat er procentueel veel meer allochtone jongeren in aanraking komen met justitie en politie dan autochtone. Dan werd er thee gedronken, projecten opgezet, want 'die arme kinderen konden er toch ook allemaal niks aan doen'. De harde cijfers van criminaliteit, schooluitval, tienerzwangerschappen, uitkeringsfraude, etc. die hoorden ze liever niet.

Van begin af aan was natuurlijk duidelijk dat zulks niet voor eeuwig door kon gaan en nu ons land in economisch zwaar weer zit zullen ook zij boven wiens hoofd altijd een hand gehouden werd moeten integreren. De minister van Sociale Zaken, Lodewijk Asscher verantwoordelijk voor integratie wil vier intransparante Turkse religieuze organisaties de komende vijf jaar scherp in de gaten houden omdat ze zich vooral richten op versterking van de Turks-islamitische identiteit.

Dit simpele en noodzakelijke gegeven werkte als een rode lap op een stier bij twee PvdA-Kamerleden, Tunahan Kuzu en Selçuk Öztürk, inderdaad van Turkse afkomst. In slecht verstaanbaar Nederlands maakten ze met veel misbaar hun ongenoegen hierover kenbaar in de media. Ze wilden de fractielijn niet steunen en al helemaal geen verklaring ondertekenen waarin ze het vertrouwen in Lodewijk Asscher zouden uitspreken. Na een urenlange spoedvergadering riep Selçuk Öztürk tegen Ahmed Marcouch, woordvoerder integratie bij de fractie. "Moge Allah je straffen!". Ahmed had nadrukkelijk afstand genomen van zijn twee collega's.
De twee heethoofden gaan nu een tweemansfractie vormen geloof ik, dat soort constructies zijn altijd erg succesvol gebleken in het verleden.

Het is nu in de landelijke politiek, maar in de Rotterdamse Partij van de Arbeid was er een hoop heibel in februari van dit jaar vanwege Turks cliëntelisme. Ondanks dat zo vele niet westerse allochtonen iets geweldigs van hun leven maken, integreren en tegelijkertijd hun afkomst niet verloochenen, het kan heus, is de multiculturele samenleving zoals beoogd niet echt gelukt.

Om nog maar eens iets te noemen waar ik me hogelijk over verbaas, de problematiek van de terugkerende Jihadstrijders. Hoezo terugkerend???? Die hele ISIS wordt gezien als een 'kankergezwel in de wereld', in mijn ogen zijn de terugkeerders de uitzaaiingen van dat gezwel. In dit geval ben ik erg voor eens gekozen blijft gekozen, maar ik heb zo het vermoeden dat links Nederland dat niet vindt en de thee al op heeft staan.

Tunahan Kuzu

Selçuk Öztürk