Een luikje werd geopend

"When a child throws down a toy,

spiteful girl, hateful boy"

Visage, 1981

Tijdens mijn bezoek aan de speelgoedwinkel dwaalde mijn gedachten al enigszins af naar het speelgoed uit mijn jeugd, maar het was vriendin Nadira die met haar bezoek aan het Museum van de 20e eeuw mij volledig terugwierp in de speelgoedtijd van mijn jeugd. Daar is namelijk een tentoonstelling van 40 jaar Playmobil te bezoeken. Het is dus ook 40 jaar geleden dat ik van mijn ouders het eerste Playmobil kreeg; Indianen. Ik weet dat moment nog precies, omdat het zomaar tussendoor was zonder dat er aanleiding voor was om iets cadeau te krijgen en dat was iets heel bijzonders. Het was op de toen nog zeer uitgebreide en goed gesorteerde speelgoedafdeling van Vroom en Dreesmann. 

Het was in het najaar van 1974 en het was iets heel nieuws, op de site van het museum kun je over de ontstaansgeschiedenis en de veranderingen van Playmobil in de loop der jaren lezen. Naast de Indianen kreeg ik ook ridders en een ziekenhuis. Zelf kocht ik van mijn zakgeld steeds poppetjes er bij en die kosten toen, dat weet ik nog, ƒ3,50. Eerst waren er ondanks dat het feminisme hoogtij vierde, alleen maar mannetjes, maar 2 jaar later kwamen er ook vrouwtjes. Later veranderde de poppetjes helemaal, maar ik heb alleen met de eerste versie van de figuurtjes gespeeld. 

Naast Playmobil kan ik me herinneren dat ik veel autootjes had, Dinky Toys (of wat er op leek), maar ook van die wat grotere van gekleurd vinyl (Tomte Laerdal), een garage, een elektrische trein, Lego, Electro, Ministeck, dieren van plastic. een Ken achtige pop en wat er zoal een rage was in die tijd: knikkers, een tol, springtouw, polsenbrekers. Ook kan ik me herinneren kleine figuurtjes te hebben gehad, kleiner dan Playmobil, met een kogeltje onderin zodat je ze kon rollen in een (dacht ik) boomhuis. Ik heb gegoogeld maar kan het niet vinden. Daarnaast natuurlijk een hele stapel met gezelschapsspelletjes zoals Memory, Stratego, Ganzenbord, Mens-erger-je-niet, Mastermind, Barricade en Pim Pam Pet. 

Verder was ik niet een jongetje-jongetje, dus geen technisch speelgoed als Meccano, die trein was ik ook snel op uitgekeken. Ik was ook geen buitenkind, speelde weleens buiten maar was liever binnen. Grappig is dat op een vrij organische wijze je plots de interesse in speelgoed verliest, ik kan me niet herinneren dat het een duidelijk moment was, maar het zal ergens tussen mijn 12e en 14e hebben plaatsgevonden. maar vanaf 1975 begon ik langzaam interesse in muziek te ontwikkelen en dat duurt tot de dag van vandaag nog voort. 

Het enige spel van vroeger wat ik op onverklaarbare wijze nog in mijn bezit heb.

De Stratego uit mijn jeugd.

De eerste Playmobil-figuurtjes.

De Pim-Pam-Pet die ik had.

Ik had het blauwe autootje.

Electro, dat was ons elektronisch speelgoed.