Leven met muziek

Het was zo rond 1974 toen ik mijn eerste pick-upje kreeg, de eerste single die ik zelf kocht was 'Kung Fu Fighting' van Carl Douglas. Tot en met 1977 bleef ik trouw singletjes kopen van mijn zakgeld. Toen kreeg ik voor kerst een radio-cassetterecorder, een wereld opende zich voor me, opnemen van de radio, de Nationale Hitparade, daar werd niet door de liedjes heen gepraat en verschillende locale (illegale) radiostations waren mijn leveranciers van de hits van dat moment. Ik kocht geen singles meer maar lp's. Later werd ik lid van de platenbibliotheek en leende er lp's om thuis op te nemen.

Ergens begin jaren tachtig deed de cd z'n intrede. Ik was niet meteen overtuigd, zoals ik altijd met alles meer volgend dan trendsettend ben. Maar begin jaren negentig ging ik dan overstag, vooral ook omdat er geen lp's meer gemaakt werden. Naast cd's, die ik nu leende bij de muziekbibliotheek en zelf ook kocht, bleef het goede oude cassettebandje nog in zwang, totdat er opneembare cd's op de markt verschenen en een cd-recorder. Daar was ik dan wel heel vroeg mee, en kreeg dus ook met alle kinderziektes te maken die het apparaat kende. 

Lang verhaal kort, singles, lp's en cassettebandjes zijn al jaren de deur uit alleen de cd's bleven over en ik koop ze nog steeds. Ook brand ik nog zelf cd's, nu met de computer in plaats van met de nooit succesvol gebleken cd-recorder. En ook nu ben ik weer niet hip en happening, want met alle streamingsdiensten zijn er meer huishoudens zonder fysieke geluidsdragers dan met. Hoewel bij de echt hippe mensen de vinyl lp's weer helemaal bon ton zijn. Schiet mij maar lek. God, wat waren we (uiteindelijk) blij dat we af waren van de kwetsbaarheid van vinyl, krassen, blijven hangen, tikken, en nu willen velen het weer en zijn de prijzen van vinyl albums hysterisch hoog. 

Ik ga daar niet meer aan mee doen. Ik hou het bij cd's. Zoals u heeft kunnen lezen in vorige blogjes, heb ik mijn cd- en dvdruimte aangepakt en van de week de cd-kastjes in elkaar gezet en inmiddels ingeruimd. Zoals gezegd, ik koop en brand nog steeds cd's, maar ga ook voorzichtig mee in de vaart der volkeren. Ik heb een externe harde schijf waar alles opstaat wat ik op cd heb en meer. Dat speel ik af via mijn computer aangesloten op de geluidsinstallatie middels MusicBee. Onlangs heb ik de beslissing genomen om de veelal zelf gebrande verzamelcd's, ingedeeld naar muziekstijl, te verbannen en die enkel maar op de harde schijf te behouden én natuurlijk op een doublure harde schijf voor als iets verschrikkelijk misgaat. Ik speelde ze nooit meer af en ze namen heel veel plek in. Bijzonder is dat dit allemaal, de cd's in de kastjes en de voormalige verzamelcd's, ook staat op een doosje van 7.5 bij 12 centimeter, om precies te zijn op dit moment 58.966 verschillende nummers. Breed georiënteerd met een nadruk op de jaren 50 t/m 90 en een voorzichtige uitloop het huidige millennium in. Veel muziek van nu is niet mijn kopje thee, uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. 

Het is een hobby, leven zonder muziek, ik zou het niet kunnen. Zoals een ander leeft voor sport, schildert, breit, tuiniert of graag en veel reist, kan ik helemaal senang en gelukkig worden door bezig te zijn met muziek, nog steeds nieuwe dingen ontdekken uit vervlogen tijden, netjes indelen naar artiest, jaar en genre op de externe harde schijf. En nee, streamingsdiensten zijn het niet voor mij, omdat daar echt niet alles is te vinden, het is te mainstream. Daarnaast wil ik het zelf in m'n bezit hebben en kunnen opzetten wanneer ik er zin in heb op mijn eigen manier en niet de voorgeprogrammeerde lijstjes van zo'n streamingsdienst. En het is allemaal begonnen zo'n vijftig jaar geleden met een klein pick-upje en wat singles. 

En hier staat het ook allemaal op.