Nel

Een tijd terug kreeg ik een WhatsApp berichtje: 'Dit ouwe mens zit nu ook op WhatsApp'. Het was mijn oud-collega Nel, inmiddels 88 jaar, die me appte. Dat is echt iets voor haar om mee te gaan in de nieuwe tijd en het helemaal geweldig te vinden: 'Een toverdoos', zo noemt ze haar mobiele telefoon. Wat later berichtte ik haar dus via WhatsApp om weer eens af te spreken, wat ik normaal old school deed door haar op te bellen. Maar wij zijn nu hippe mensen.

Gisteren was onze date, ik reisde af naar Den Haag en ben even langs wat vroeger mijn school was gelopen, waar Nel vlakbij woont. Ze zijn nu al jaren bezig om er iets anders mee te gaan doen, ik meen woningunits of iets dergelijks, maar ze zijn nog niet veel opgeschoten. Nel legde uit dat het geld op was en ze hebben moeten wachten op nieuwe vergunningen e.d.. Een gebed zonder end, zo lijkt het. Ook hier vond ik het allemaal veel kleiner dan hoe het in mijn herinnering was. Zo leuk heb ik het er niet gehad, maar inmiddels is het water onder de brug.

Wel altijd leuk is het bij Nel. Het was gisteren heerlijk weer, zodat we lekker in haar tuintje konden zitten, vanzelfsprekend onder de parasol. Bij Nel zijn werkt louterend, de hele wereld veranderd voortdurend, maar in haar huis en tuin heerst nog de rust en het tempo van weleer. Ik ging zitten en was, zoals steeds, meteen helemaal zen. We kletsen wat af over van alles en nog wat onder het genot van een kopje koffie en later een kleine lunch. Ik kom er altijd volledig geaard weer vandaan. Nel is een heerlijk mens.

De terugreis verliep voorspoedig, de trein kwam meteen aan toen ik het station betrad en dat was met de metro in Rotterdam idem dito. Als het ov-reizen altijd zo voorspoedig ging, was er geen vuiltje aan de lucht.

Tuintje van Nel.