Het verhaal van de foto

Het is 1997 en ik zit al een tijdje niet zo heel goed in m'n vel, ik beperk contacten met groepen mensen tot een minimum, het voelt gewoon niet goed. Eén op één of een klein select gezelschap kan ik wel aan. Nu weet ik hoe en waarom, toen niet. Ik voelde sociale druk om aan het plaatje te voldoen, maar veel later ben ik, na nog maar eens onderuit te zijn gegaan, er achter gekomen dat dát plaatje aan mij niet is besteed. Geen huisje, verloofde en beestje voor mij, ik ben veel meer geschikt voor enkel het huisje. Dat weet ik nu.

Terug naar 1997 en om precies te zijn 14 t/m 21 mei. Hoe we er toe zijn gekomen weet ik niet meer, maar met een dierbare vriend uit die dagen ben ik voor het eerst naar Londen gegaan. Leuk detail is dat ik de reis volledig heb kunnen bekostigen van Air Miles die je sinds 1994 kon sparen, en in die eerste tijd ook echt voor vliegreizen waren bedoeld.

Die vakantie betekende een omslag voor mij. Het Londen van 1997 was geweldig, er ging een wereld voor me open. Ik voelde me er op m'n gemak, langzaam liet ik de muur die ik om me heen had opgebouwd zakken, de sfeer en de leuke mensen die we tegenkwamen deden me beseffen dat ik me wellicht wat minder gesloten moest opstellen. Er was zelfs een korte vakantieamourette met iemand die enkel Portugees sprak, wat op dat moment ook welkom was omdat ik mezelf, mede daardoor, met andere ogen kon bekijken. Ik ben in die periode ook jarig en naar het hotel is een kaart gestuurd door gezamenlijke vrienden, zichzelf 'De Zusteroorde' noemend met mij als non, zo zagen ze me, als een soort maagdelijke Moeder Teresa, rijst strooiend in de straten van Calcutta. Nou, na die vakantie ben ik in een wat lossere periode gekomen, maar daar gaan we het verder niet over hebben.

Ik denk met enorm veel plezier terug aan die vakantie in Londen omdat ik er voor het eerst was, alles was onbekend en nieuw. De vriend met wie ik was daar kon ik in die tijd mee lezen en schrijven, we snapten elkaar, zonder uitleg, heel waardevol. We zijn elkaar in de loop van de tijd uit het oog verloren, maar ik koester de vriendschapsjaren met heel mijn hart. Ook Londen heeft een plekje in mijn hart gekregen, ik ben er daarna nog een aantal maal geweest, maar zoals die eerste keer, zo overweldigend, bruisend en overrompelend is het nooit meer geweest. En voor mij was het een opmaat om een nieuwe weg in te slaan, waar ik na een jaar weer vanaf week om voor een, net iets te lange, periode weer in m'n oude mezelf wegcijferende rol te vervallen. Maar ook dat is uiteindelijk goed gekomen, omdat ik op tijd besefte dat het beter was om eens en altijd voor mezelf te kiezen. 

De kaart van 'De Zusteroorde'. 

Ons hotel in Londen, Amber Hotel, 101 Lexham Gardens, Kensington. Het bestaat al lang niet meer.

We hadden trouwens prachtig weer. Hier wat snacken in Holland Park.

In die tijd was de geweldige film 'Beautiful Thing' uit en het was, en is nog steeds, mijn lievelings.
In die film wat zich in Londen afspeelt komt een scène voor waarin de hoofdpersonen door
een park in Londen rennen. Dit is mijn impressie ervan in Regent's Park.