100 jaar

Op maandag 22 september 1924 werd in Den Haag mijn vader geboren als tweede zoon van Henk en Toos. Vandaag zou hij dus 100 jaar zijn geworden, en ik vind dat wel iets om even bij stil te staan. 

Het gezin woonde in de van Diemenstraat in Den Haag en in 1942 kwam hij in dienst als boekhouder bij de firma van Abshoven, een handel in wit- en bruingoed zouden we nu zeggen, maar destijds heette het een 'technisch bureau', en heeft zijn hele werkzame leven daar gewerkt. In 1949 trouwde hij en uit dat huwelijk werden twee kinderen geboren, ze gingen in 1953 wonen in de Hellendoornstraat in Den Haag, in de pas opgeleverde wijk Morgenstond. Het huwelijk hield geen stand en na de scheiding werden die twee kinderen aan hem toegewezen. We spreken over de jaren vijftig van de vorige eeuw, dat geeft wel iets aan denk ik dat de kinderen aan de vader werden toevertrouwd in plaats van aan de moeder.

Hij zat in de late jaren vijftig bij restaurant Heck in Den Haag met zijn twee kinderen toen hij aan de praat raakte met een eveneens alleenstaande vrouw met haar dochtertje. Met een: 'Ik hoop dat u een lieve moeder voor uw kinderen zult vinden', namen ze afscheid. Deze vrouw werkte als filiaalhoudster bij de Haagse bakkerij Hus en op een zeker moment werkte ze in een filiaal in de buurt waar de ouders van mijn vader woonden en ontmoetten ze elkaar weer. Lang verhaal kort ze gingen een samengesteld gezin vormen en ik mag die vrouw mijn moeder noemen, want in mei 1965 werd ik geboren. 

Tot 1987 hebben wij in de Hellendoornstraat gewoond en in het voorjaar van dat jaar zijn mijn ouders naar Doetinchem verhuist waar ze bijna vijftien jaar hebben gewoond en het geweldig naar hun zin hebben gehad. Mijn vader heeft in de laatste jaren daar verschillende herseninfarcten gehad en in 2001 kwamen ze wonen in de straat waar ik nu nog woon. Kort daarna is mijn vader opgenomen in een verpleeghuis omdat mijn moeder de zorg voor hem niet meer kon dragen. Het was schrijnend om te zien dat de man die zoveel wist en zoveel kon niet meer goed kon praten en de werkelijkheid helemaal was verloren. Op 5 oktober 2005 is hij overleden op 81 jarige leeftijd.

Maar laat ik vooral benadrukken hoe mijn vader van het leven hield en heeft genoten. Ik heb in een eerder blogje al eens vermeld dat hij enorm van gezelligheid hield en als er iets te vieren was wérd het ook gevierd. Hij had groene vingers dus heeft hij vanaf 1970 tot 1986 een volkstuin gehad in Rijswijk en ging na de verhuizing naar Doetinchem verder in de tuin die toen aan huis was. Vakantie en uitstapjes, hij vond het geweldig leuk, mensen om hem heen en drukte, met een glaasje vieux in z'n hand proostend op het leven, dat was mijn vader ten voeten uit. 

Ik heb dat allemaal niet van hem geërfd, ik ben wat meer op mezelf, maar toch lijk ik in veel opzichten op hem. Ik ben, net als hij, vrij lankmoedig en conflict vermijdend, totdat de kruik net één keer teveel te water gaat en barst, maar dan zijn er wel al subtiele signalen geweest die niet zijn opgepikt. Ook qua uiterlijk zijn er gelijkenissen en het 'een man een man, een woord een woord' levensmotto wat mijn vader hoog in het vaandel had staan ben ik ook erg van. 

Kortom ik heb een hele fijne vader gehad er zijn vaak nog dingen die ik doe omdat ik het zo van hem heb geleerd, kleine hele basale dingetjes die me dan toch altijd weer aan hem doen denken. Er gaat geen dag voorbij of ik denk aan hem en aan mijn moeder. Soms komen ze in mijn dromen voorbij en dan word ik wakker met het gevoel of ze even op visite zijn geweest. 

"Als je 100 jaar wordt, valt dat op een zondag" moet ik ergens in de jaren zeventig hebben gezegd toen er in een tijdschrift een eeuwigdurende kalender was gepubliceerd. Voor mama en mij had ik al bekeken wanneer onze verjaardagen in de toekomst in mei op Hemelvaartsdag of Pinksteren zouden vallen. "Dan ben ik er al lang niet meer, hoor", zal je hebben geantwoord. En dat is ook zo, maar zolang ik aan je blijf denken en je op visite komt in mijn dromen ben je er gewoon nog. 100 jaar! Ik hoop dat waar je nu bent er een vieuxtje voor je wordt ingeschonken en dat al die mensen die er bij waren op de door jou zo geliefde verjaardagen, feesten en partijen en ook het aardse hebben verlaten inmiddels, net als in de jaren zeventig, toen we klapstoelen moesten huren om iedereen te kunnen plaatsen, vandaag weer samenzijn. Gefeliciteerd pap!

'Eerste photo' staat er in het album bijgeschreven.

Mijn vader, links, met zijn broer Kees en hun vader wandelend in Den Haag.

Mijn vader als jongeman.

1977 Het 55 jarig huwelijksfeest van opa en oma met hun zonen, rechts mijn vader. 

1982 Mijn vader krijgt hier een Koninklijke onderscheiding vanwege zijn veertig jarig dienstverband.

2004. Eén van de laatste 'photo's', op zijn 80e verjaardag samen met mijn moeder en mij.