Jan en Joop

Van de week vroeg een vrouw of ik de biografie over Jan Smit verkocht. Ik dacht dat ik het niet goed verstaan had en vroeg om te controleren met een stem en blik vol ongeloof: "Een biografie van Jan Smit?" Ik bleek het goed te hebben gehoord, maar ik had het niet en ik kon me ook niet voorstellen dat er zoiets bestond, ik bedoel, een biografie wordt pas geschreven over of door een persoon als die in zijn werkzame leven iets heeft gepresteerd wat noemenswaardig is en bij voorkeur aan het eind van diens loopbaan.

Vandaag kwam ik er door een artikel in de krant achter dat zo'n boek wel degelijk bestaat, buiten het feit dat het kind nog maar 26 jaar is, wat naar mijn bescheiden mening een erg jonge leeftijd is voor een biografie ken ik Jan alleen van de hemeltergende liedjes die hij zelf schijnt te schrijven en dat hij een tijdelijk stapje was op de ladder voor de zich omhoogneukende Yolanthe Smit Sneijder Cabau van Kasbergen, voornamelijk omdat dat destijds door je strot werd geduwd. Verder heb ik hem nooit kunnen betrappen op iets van enig belang voor de samenleving, laat staan voor het nageslacht wat gevangen zou moeten worden in een boek.

Waarschijnlijk komt dit boek binnenkort in de winkel en zal dat naast de 50 Tinten klanten weer een geheel nieuw publiek naar de boekhandel brengen: het publiek wat nooit een boek leest.

Een andere biografie die sinds dinsdag in de winkel ligt is die over Joop van den Ende, wat je ook van de man en zijn producties vindt, hij is een zeer bevlogen man en iemand die iets heeft gepresteerd en nog steeds bezig is in, nu, met name het theatervak. Iemand met een carrière van meer dan 50 jaar, daar kun je een biografie over schrijven die heeft iets te vertellen. Maar Jan Smit....die zien we snel terug in de ramsj.