Home sweet home

De laatste dag in Toronto even gewinkeld en nog een CDtje gescoord. Kwam daar Maurice tegen, een vriend van Nick die ik donderdag had leren kennen, voelde me haast al een local. Na het uitchecken om 13.00 uur met Robbie en Nick naar de Art Gallery geweest, daar geluncht en het museum gedeeltelijk bekeken, daarna na Yorkville, een wijk met heel veel leuke winkeltjes en toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan.

Nog even wat gedronken en toen was het afscheid daar, hoe leuk ik het heb gehad is wel uit alle blogjes gebleken. Kon in de lounge een maaltijd gebruiken en eenmaal aan boord was er weer de champagne en een lichte snack. Filmpje gekeken en van de stoel een bedje gemaakt en heb toen werkelijk, zij het wat onrustig, geslapen. Plots gingen de lichten aan en bleken we nog maar 1 uur van Londen af te zijn. Ontbijt werd geserveerd en eenmaal geland naar terminal 1 op zoek naar de lounge. Vreemd vond ik wel dat ik het flesje water wat ik had ontvangen in het vliegtuig bij de controle op het vliegveld weg moest gooien.
Robert had me er op attent gemaakt dat je daar gebruik kunt maken van een douche, dat bleek juist en dat heb ik gedaan. Je komt nogal verkreukeld uit een slaaptoestand in een vliegtuig. Had daarna wel raar haar want mijn gel zat in de koffer, maar verder was er van alles voorhanden voor een frisse douchebeurt.

Ik kon een ruime tijd doorbrengen in de lounge, want mijn vlucht naar Rotterdam was pas een paar uur later, ik vond dat helemaal niet erg, heb zodoende lekker kunnen relaxen. Precies om 21.00 uur stapte ik mijn huis binnen.

Ik ben vorige week 6 uur terug in de tijd gegaan en kwam nu weer zes uur later dan ik de afgelopen week heb geklokt aan, en ik heb nergens last van gehad, ik wil dan ook vaststellen dat een jetlag een mythe is, iets wat je je zelf misschien aanpraat. Ik heb het natuurlijk niet over reizen van 22 uur, maar zo die 6 uurtjes, ik heb er niks van gemerkt.

Nick en Robert op Toronto airport

Lounge op London Heathrow

Weer thuis!