De grote dag

Maandag was het door mij bestelde behang met enige vertraging binnengekomen, zodat ik het op het laatste nippertje gisterochtend op kon halen, waar de dames van de winkel heel meelevend net zo blij als ik waren dat het behang was geleverd. Sinds dinsdagavond heb ik mijn intrek genomen in de logeerkamer om de behanger ruimte te geven zijn werk te kunnen doen en de stoffeerder volgende week ook.
Stel je daarbij vooral een logeerkamer voor vol met meubels en spullen uit de slaapkamer met een smalle doorgang naar het logeerbed. Dit omdat, in tegenstelling tot wat mijn timmermansoog mij vertelde, ik mijn bed toch voor een gedeelte moest demonteren om 'm uit de slaapkamer te krijgen.

Om half 8 stipt meldde Rob de behanger zich en vroeg: "Hier is geen lift hè?" Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig en bovendien had ik van meneer Rutte gehoord dat we sinds Prinsjesdag in een participatiemaatschappij leven, zodat ik om iets over half 8 te zien was meehelpend om behang,-, wit,- en verfbenodigdheden naar boven te brengen. Behanger Rob ging voortvarend te werk en had voor de lunch de slaapkamer gewit en behangen en de smetplank geverfd, na de lunch wachtte de grote klus, het behangen van het trapgat. "Strepen!" had Rob enigszins vertwijfeld uitgeroepen, maar hij heeft het keurig gedaan en om 15.00 uur was het werk af.

Ik heb de losse rommel opgeruimd en heb 's-avonds de trapleuningen weer terug aangebracht, het meeste werk zit er op. Volgende week komt de stoffeerder en dan kan alles weer ingericht worden, en heb ik mijn huis in verbeterde vorm weer terug.

Hier ergens tussen slaap ik nu.

Het trapgat...

...is haast psychedelisch te noemen.

Het moeilijk te leveren slaapkamerbehang.