Geen buks bij Starbucks

Er zijn van die berichten in de krant waar ik om moet glimlachen terwijl ze tegelijkertijd aangeven hoe triest het met de samenleving gesteld is. Het betreffende bericht komt uit, hoe kan het ook anders, Amerika...nog wel voel ik me genoodzaakt erbij te zeggen. Hoe snel vergeten we het feit dat morbide obesitas iets was wat je hier niet of nauwelijks zag toen het in Amerika al heel gewoon was, en kijk nu eens om je heen...maar goed ik dwaal af.

Het bericht wat bij mij dus die tegenstrijdige emoties opriep ging over Howard Schultz, topman van koffieketen Starbucks. Hij riep zijn klanten op om hun vuurwapens voortaan thuis te laten. Hij deed dat omdat het afgelopen halfjaar meer mensen Starbucks binnenkwamen met geweren wat voor veel onrust en verbijstering zorgde bij personeel en andere klanten. Zo'n bericht roept bij mij een heel surrealistisch beeld op.

Ik put dan meteen wel weer hoop uit het feit dat er ook in Amerika gelukkig nog mensen zijn die er verbijsterd over zijn. Howard zegt dan ook "Onze winkels zijn er om mensen een ongestoord en veilig verblijf te bezorgen."